Ἦταν κάποτε ἕνα σχολεῖο…

Πῶς νά ζεσταθοῦν αὐτά τά ποδαράκια;

Πρὸ μερικῶν ἐτῶν, ὅταν πρωτοεῖδα αὐτὲς τὶς φωτογραφίες, θυμήθηκα τὶς περιγραφὲς τῆς μητέρας μου καὶ τοῦ πατέρα μου, γιὰ τὶς συνθῆκες τῶν σχολείων ποὺ φοίτησαν. Τραγικές! Ὑποδομὲς ἀνύπαρκτες ἔως ἐπιβαρυντικές, γιὰ τὰ παιδιά.
Κι ὅμως… Ἡ μητέρα μου, ἄν καὶ στὸ χωριό της ὑπῆρχε μόνον μία αἴθουσα, γιὰ περισσότερα ἀπὸ 150 παιδιά, δήλωνε πὼς ἡ λαχτάρα της ἦταν νὰ μάθῃ γράμματα. Μόλις τελείωνε τὸ σχολεῖο, ἔτρεχε στὰ χωράφια, μὲ τὰ ἀδέλφια της, καὶ πάντα, μέσα στὸ ταγάρι, μαζὺ μὲ τὸ ψωμί, ἤ τὸ παξιμάδι, ἦταν καὶ τὸ τετράδιο ἤ τὸ βιβλίο.
Θλίψις… Ἀπέραντη θλίψις… Γενεὲς Ἑλλήνων καταδικάστηκαν στὴν ἀμορφωσιὰ καὶ στὴν ἀγραμματοσύνη λόγῳ τῆς πενίας τους. Μίας πενίας ὅμως τεχνητῆς… Διότι κάθε φορὰ ποὺ ἔφτιαχναν ὑποδομὲς γιὰ νὰ ἀποκτήσουν καλλίτερες συνθῆκες, ἕνας πόλεμος, μία γενοκτονία ἤ μία δανειοδότησις, ἐξακολουθοῦσε τὴν δυστυχία…
Λέτε λοιπόν νά ξαναζήσουμε τέτοιες εἰκόνες; Χμμμ… Ναί, θὰ τὶς ξαναζήσουμε… Ἀλλὰ ὄχι στὰ γνωστά μας σχολεῖα… Σὲ ἄλλα… Ἐκεῖ ποὺ θὰ διδάσκονται Ἕλληνες, ἀπὸ Ἕλληνες Ἑλληνικὲς ἀξίες καὶ Ἑλληνικὸ ἤθος καὶ Ἑλληνικὲς ἀρχές…
Φιλονόη. 

ΕΝΑ ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

όταν ο μαυροπίνακας είναι χαρακωμένος και μόλις διακρίνονται τα σημάδια επάνω του … Και η σόμπα στη μέση της “αίθουσας” προσπαθεί να δώσει λίγο ζεστασιά στα μικρά παιδιά

 

όταν στα θρανία δεν κάθονταν δύο δύο η τρείς τρείς αλλά έξι και πάνω!! Ιδιαίτερη προσοχή δώστε στο βλέμμα του δασκάλου και στα σταυρωμένα χέρια των παιδιών(1952)

  

κάτι ανάλογο και στα κοριτσάκια…και βέβαια πού βιβλία… ένα βιβλίο για δύο άτομα…(Δημοτικό Σχολείο Καναλίων Βόλου-1949-) 

εδώ δεν υπάρχει ούτε καν αίθουσα…το μάθημα έξω…ο πίνακας φαίνεται μόνο σε λίγους και αυτό με πολύ δυσκολία…(Δημοτικό Σχολείο Ηπείρου-1950-) 

όταν πολυτέλεια ήταν ακόμα και τα θρανία…τα παιδιά γονατισμένα συμμετέχουν στο μάθημα!!

Παιδόπολις – Αγ. Ελευθερίου – 1953… τα παιδιά ντυμένα πιο προσεγμένα…
  Άλλωστε κυριαρχούσε η προπαγάνδα της βασίλισσας Φρειδερίκης περί προσεγμένων παιδιών και σχολείων…

 
υποστολή σημαίας σε παιδόπολη τη δεκαετία του 1950

Δημοτικό σχολείο στο Βαρδάρη Θεσσαλονίκης(1930)…καμιά 60αριά παιδιά με μόνο μία δασκάλα!!!


Ελληνικό Σχολείο Αρρένων Πύλου (1930) …όταν η τραγιάσκα επιβάλλονταν για τα αγόρια…


…και το ανάλογο σχολείο θηλέων…ο αριθμός μαθητριών εξίσου μεγάλος και η δασκάλα πάλι μόνο μία…

 
όταν η πείνα θέριζε…συσσίτιο στο σχολείο…

και βέβαια δε θα μπορούσαν να λείψουν οι εκδηλώσεις στο τέλος της χρονιάς…γυμναστικές επιδείξεις…

  
να και μια σχετικά πιο πρόσφατη φωτογραφία…το 5ο Γυμνάσιο Θηλέων Θεσσαλονίκης. Η ποδιά απαραίτητη στις μαθήτριες, το ίδιο και ο γιακάς…

πηγή
filonoi.gr