" Θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση. Υπάρχει άραγε κάποιος που σε κάποια στιγμή της ζωής του δεν θα ήθελε να είναι αόρατος; Στη εφηβεία ίσως κανείς. Αλλά αυτό δεν κρατά για πάντα. Κάποια στιγμή όλοι βγάζουμε αυτό που λέμε Αστυνομικό δελτίο Ταυτότητας. Δεν ξέρω αν υπήρχε κάτι αντίστοιχο στην αρχαιότητα, πάντως...
για να το έψαξε ο Επίκουρος κάτι τάραζε και τότε την ησυχία των κατοίκων της ταλαίπωρης περιοχής με τις πόλεις-κράτη. Φυσικά υπήρχαν φόροι άρα και κάποια εφορία, δημόσια έργα άρα και κάποιος «αρμόδιος» που κανόνιζε τα ιδιωτικά και με εξαίρεση κάτι βαρβαρικά μπιχλιμπίδια όπως το ηλεκτρικό και το τηλέφωνο μάλλον και ο τότε κόσμος την έτρωγε την ρημάδα την ταλαιπωρία.
Βέβαια αυτά τα γράφω έχοντας βγάλει την κατάσταση εξόδων μου τα τελευταία δύο χρόνια. Λοιπόν αναγνώστη μου το τι πληρώνω σαν άνεργος δεν μπορεί να περιγραφεί. Βέβαια τα τραβάει ο οργανισμός μου μιας και ακόμα σπηλιές ελεύθερες υπάρχουν και αν δεν είχα το βίτσιο της κοινωνικότητας, κυρίως όταν συνοδεύεται από γυναικείες καμπύλες, υπάρχουν και τα μοναστήρια. Αλλά αρκετά σ’ έπρηξα με τα δικά μου.
Ο Μπάρμπα Επίκουρος λέγοντας αυτήν την φράση εξηγεί το πώς πρέπει να ζούμε, σύμφωνα με ότι συμβαίνει και σήμερα. Αν και πιστεύω πως ότι έχει να ειπωθεί για τον άνθρωπο το είπαν τότε, όχι γιατί είμαι λάτρης της τότε εποχής αλλά γιατί πιστεύω πως η παγκόσμια νοημοσύνη είναι σταθερή. Ο πληθυσμός της γης αυξάνεται άρα πέφτει λιγότερο κατά κεφαλή μυαλό.
Ζούμε σε αστικά κέντρα με έναν και μόνο σκοπό: Να πάρουμε ένα κομματάκι από την δυσανάλογα μοιρασμένη πίτα της ευτυχίας. Έλα όμως που δεν ξέρουμε τι σημαίνει αυτή η λέξη. Φυσικά υπάρχουν αυτοί που μας την εξηγούν. Την μεταφράζουν κατά πως τους βολεύει.
Για τον πρώτο κόσμο είναι το τι χρήμα μπορούμε να έχουμε για να γεμίζουμε το κενό μας με καταναλωτικά αγαθά.
Για τον άλλο κόσμο είναι μια θέση στον παράδεισο με κόμιστρο που το δίνουν προκαταβολικά. Το να εισπράττεις αυτό το κόμιστρο είναι μεγάλη επιχείρηση και δεν θα μπω στον κόπο να το εξηγήσω μιας και την σελίδα την παρακολουθούν και ταλιμπάν που υπηρετούν διάφορους εισπράκτορες. Άλλωστε προσδοκώ τη αφύπνιση των κοιμισμένων και φυσικά πρέπει να ξυπνήσω πρώτα προσωπικά για να έχω την απαίτηση να το κάνουν και οι άλλοι.
Ας πάω λοιπόν στους πρώτους.
Αυτό που μαθαίνουμε είναι ότι όσο πιο πολλά λεφτά έχουμε τόσο πιο ευτυχισμένοι είμαστε. Θα συμφωνούσα αλλά οι επισκέψεις στον ψυχολόγο κοστίζουν ένα βδομαδιάτικο δικό μου σύμφωνα με τους γνωστούς μου που έχουν στην τσέπη τους περισσότερα από μένα και πάντα μου κλαίγονται. Άρα η ευτυχία δεν έχει να κάνει με το ρήμα «έχω». Ίσως μόνο όταν αφορά την υγεία μας ή την ηρεμία μας. Κι εκεί μπαίνει το «είμαι». Μόνο που υπάρχει μια διαφορά. Η φράση σταματά εκεί. Γιατί; Γιατί απλά το τι είμαστε θα το πουν οι άλλοι όταν εμείς δεν θα είμαστε πια. Τι ζητάμε λοιπόν. Να είμαστε αόρατοι. Όσο πιο αόρατα ζούμε τόσο είμαστε μακριά από υπηρεσίες του δημοσίου για παράδειγμα που μας ζητάνε τέλη κυκλοφορίας ή τεκμήριο διαβίωσης (αν και το δεύτερο δεν το γλιτώνουμε). Το μέγιστο αγαθό του θείου Επίκουρου είναι η αυτάρκεια. Η κοινωνικότητα μας δεν πρέπει να έχει τίτλο. Δείτε τις διάφορες ομάδες. Δεν είναι παρά αθροίσματα μοναξιάς. Ναι ας έχεις ιδέες απόψεις και ότι άλλο θες. Αλλά ρε φίλε αν δεν είναι δικές σου καλό είναι να μην τις κρεμάς σαν φλάμπουρο. Έχε την ικανότητα να τις φιλτράρεις και να τις περνάς στην πραγματικότητα. Αν το κάνεις κέρδος είναι.
Η ηδονή έχει να κάνει πάλι μ’ αυτό που λέμε «δεν πονάω δεν ταράζομαι». Αν ο πόνος που έχεις για να την αποκτήσεις είναι μεγαλύτερος από το κέρδος, που σου αποφέρει, τότε δυστυχισμένος είσαι.
Μάθε να στέκεσαι στα πόδια σου με πραγματικές φιλίες κι όχι με σχέσεις-δεκανίκια. Τότε κανείς δεν θα ξέρει ότι ζεις.
Θα ζεις κρυφά κι όμορφα."
mythiki-anazitisi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου