"Κρέμασαν το Νοδάρο μας και τον παπά-Ζαπάντη
όπως κρεμούν στα μαγαζιά τον έρμονε τον φάντε.
Κι αν τον παπά κρεμάσανε και τον γνωστό τον Βλάχο
εγώ εις τα τσαρούχια μου τους Άγγλους όλους γράφω".
(Κεφαλονίτικο τραγούδι μετά τη καταστολή της εξέγερσης του 1849)
Στις 21 Μαΐου 1864 πραγματοποιήθηκε η Ένωση των νησιών του Ιονίου με την Ελλάδα, μετά από σκληρούς και αιματηρούς αγώνες κατά της βρετανικής αποικιοκρατίας.
Έκλεινε, έτσι, μια περίοδος εφτά αιώνων, κατοχής των νησιών μας από τους δυτικούς κατακτητές. Νορμανδούς, Φράγκους, Βενετσιάνους, Γάλλους, Άγγλους.
Μια περίοδος κυριαρχίας της πιο σκληρής φεουδαρχίας, με τους ντόπιους ευγενείς του Libro d' oro να εκμεταλλεύονται τον μόχθο των ποπολάρων, οι οποίοι συχνά εξεγείρονταν και οι... εξεγέρσεις τους πνίγονταν στο αίμα.
Είναι μύθος τα όσα λέγονται για την ευημερία, τάχα, των νησιών μας στους αιώνες της δυτικής κατοχής και για τις ελευθερίες που δήθεν απολάμβανε ο λαός μας.
Οι ξενόδουλοι του Libro d' oro τα απολάμβαναν όλ' αυτά. Οι "καταχθόνιοι", όπως τους χαρακτήριζε ο λαός. Αυτοί που όταν ξέσπασε το κίνημα των Ριζοσπαστών, με αίτημα την Ένωση με την Ελλάδα και την κατάργηση της φεουδαρχίας, βρέθηκαν στο πλευρό των κατακτητών. Φροντίζοντας να ξεχωρίζουν από την πλέμπα, ακόμη και με τη γλώσσα που μιλούσαν. Δεν καταδέχονταν να μιλήσουν ελληνικά. Στα ιταλικά και στα αγγλικά μιλούσαν.
Γιώργος Αλεξάτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου