Διάβασα κάπου ότι αρκετοί ηθοποιοί επισκέπτονται τα συσσίτια της Αθήνας.....Δεν είναι είδηση.....αν περάσεις από εκείνο το σημείο και είσαικάποιας ηλικίας σίγουρα κάποιον από τα παλιά θα αναγνωρίσεις έστω και με δυσκολία από την πείνα και την εξαθλίωση.
Θα θυμηθείς παλιές ταινίες.....παλιά χρόνια....λαμπερές στιγμές του σινεμά
που ήταν και η μοναδική φτηνή διασκέδαση.....
Και πώς να τον πλησιάσεις και τι να του πείς και αν μπορείς φυσικά
να τον βοηθήσεις.
Είναι από την άλλη γνωστό ότι λίγοι ηθοποιοί της παλιάς φρουράς φρόντισαν
για τα γεράματά τους.
Τα φώτα της ράμπας σβήνουν κάποτε αλλά όσο ήταν νέοι δεν το λογάριασαν.
Και πρίν από την κρίση γνωστά ονόματα του θεάτρου αντιμετώπιζαν
προβλήματα οικονομικά.
Ο συγχωρεμένος ο Τάκης ο Χόρν βοηθούσε χωρίς να φαίνεται ....
Σε ανήλιαγο υπόγειο στην Δροσοπούλου με μισό παράθυρο πάνω από
το πεζοδρόμιο επιβίωνε μεγάλη κυρία του θεάτρου μας....
Την φρόντιζε η γειτονιά γιατί τότε υπήρχε.....
Σήμερα όμως η κατάσταση είναι χειρότερη από ποτέ....
Δεν μπορείς να φανταστείς ότι η εικόνα που βλέπεις στα συσσίτια του Δήμου
είναι αληθινή.....
Ο άνθρωπος που κάποτε σε έκανε να γελάσεις...να κλάψεις....να διασκεδάσεις
στέκεται στην ουρά με άλλους δυστυχισμένους για ένα πιάτο φαϊ....
Και αν τον κοιτάξεις επίμονα ξαφνιασμένος.......θα καταλάβει ότι τον αναγνώρισες και θα σου χαμογελάσει....για να σε καθησυχάσει ότι όλα πάνε καλά!
Δεν ξεχνάει το επάγγελμά του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου