Όταν άρχισαν να φυτρώνουν οι πολυκατοικίες η μια πίσω από την άλλη στην Αθήνα στις συνοικίες όπου έμεναν καθημερινοί άνθρωποι του μόχθου όλοι τις κοιτούσαν με θαυμασμό.Το κρυφό τους όνειρο να φύγουν από την παλιά μονοκατοικία που έμπαζε νερό....που καιγόντουσαν από την ζέστη της ταράτσας το καλοκαίρι....
που ο βόθρος στην αυλή ξεχείλιζε....που η μυίγα και το κουνούπι ήταν συγκάτοικοι.
Το διαμέρισμα φάνταζε παλάτι.....τι και αν έβγαινες στο μπαλκόνι και χαιρετούσες δια χειραψίας τον απέναντι....τι και αν άκουγες τι έλεγε
ο διπλανός....τι και αν το καζανάκι
του από πάνω ήταν μελωδία όταν έτρωγες....το ραδιόφωνο το πικ άπ δεν σε άφηναν να ησυχάσεις....όλα λεπτομέρειες.
Οι περισσότεροι δεν έψαχναν την ποιότητα της κατασκευής ....έτρεχαν να πάρουν το δάνειο και μετά το κλειδί....
Με τα χρόνια άρχιζαν τα προβλήματα συντήρησης της πολυκατοικίας....
Άντε να συννενοηθείς με τους υπόλοιπους ιδιοκτήτες...
Σήμερα αν κάνεις μια βόλτα στις γειτονιές θα δείς αξιοθρήνητα κτίρια.
Εγκαταλελειμμένα διαμερίσματα ή νοικιασμένα σε αλλοδαπούς όπου ζούν στιβαγμένοι.... μπαλκόνια έτοιμα να καταρρεύσουν .....
Και το χειρότερο οι περισσότεροι ιδιοκτήτες τους να έχουν "φύγει"
και οι κληρονόμοι τους να πληρώνουν ακόμα τα δάνεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου