Γράφει ο Πολύβιος Μαργιάς
Στρατιωτικός-Οικονομολόγος – Συγγραφέας
Από τα πανάρχαια χρόνια, η γεωπολιτική θέση της Χώρας των Ελληνικών φύλων, ευρίσκεται σ’ ένα σταυροδρόμι, πέρασμα πολυδιάβατο.
Η θέση στην οποία κατοικούσαν και διαβίωναν, ήταν ένα υποχρεωτικό αντάμωμα λαών διερχομένων από Ευρώπη σε Ασία Αφρική και αντιστρόφως.
Λαοί ανήσυχοι, νομαδικοί, πολιτισμένοι και απολίτιστοι, βάρβαροι και πολεμικοί, μεγάλοι κατακτητές ενδιαφερόμενοι για πολιτισμό και δόξα, τραβούσαν προς την Μεσόγειο και στ’ ανατολικά αυτής όπου ο δρόμος – πέρασμα για την ονειρεμένη Ανατολή.
Τα Ελληνικά αυτά φύλα, άνθρωποι της θάλασσας, ποτέ δεν εμερίμνησαν για μακράν και ασφαλή παραμονή, το πάλεμα με την ακάματη και παράξενη θάλασσα, τους εμπόδιζε φαίνεται, παράλληλα με την ιδιοσυγκρασία τους, να οργανώσουν το βάθος της παραλιακής χώρας. Πέραν τούτου, άνθρωποι αυτόνομοι και εξατομικευμένοι, ατομικώς δρώντες, ποτέ δεν έπαιξαν ένα παιγνίδι ομαδικό, όπως, κατ’ επανάληψιν οι καιροί απαιτούσαν. Παρέμειναν πόλεις – κράτη αλληλοσπαρασσόμενα.
Ο ερχομός του Φιλίππου και Αλεξάνδρου, ήλθε σε ώρες, που οι ελληνίδες πόλεις ευρίσκοντο σε πλήρη αδυναμία δράσεως, εξαντλημένες λόγω των ατελείωτων μεταξύ των πολέμων.
Έτσι, άνετα θα έλεγα, επεβλήθησαν μετά την μάχη της Χαιρώνειας και ενώνοντας όλους τους Έλληνες πλην των Λακεδαιμονίων, έστω και βιαίως, κατάφεραν όχι ν’ αμυνθούν εναντίον του Δαρείου και των Περσών, άμεσου και επιμένοντος εχθρού πολυπληθούς και οικονομικού γίγαντα, αλλά και να τον συντρίψουν συθέμελα.
Οι Έλληνες ποτέ δεν ξέχασαν την παλαιά δόξα των πόλεων – κρατών, ούτε συνετίζοντο να παραμένουν ενωμένοι, ξεχνούν εύκολα, ξέχασαν πως μόνοι τους, οι Μακεδόνες, οι Θεσσαλοί, οι Λοκροί, οι Βοιωτοί, οι Φωκαείς, έδωσαν γη και ύδωρ στους Πέρσες. Δεν συνειδητοποιούσαν ακόμη και οι ευφυείς, πως οι ώρες απαιτούσαν ενότητα. Βαρειά και ανίατη νόσος για τους Έλληνες, μας συνοδεύει ακόμη, σε έξαρση μάλιστα!
Η νοοτροπία αυτή, θανάσιμο αμάρτημα των Ελλήνων τους εχάρισε μια μακρότατη εξευτελιστική υποταγή, σκλαβιά. Δύο χιλιάδων ετών, 146 π.Χ. – 1821 μ.Χ. Αντί να ντρεπόμεθα για αυτό το κατάντημά μας, παραμένουμε αδιόρθωτοι!
Ο Σόλων, ένας εκ των επτά σοφών, επισκέφτηκε την Αίγυπτο και επήγε στο Ιερατείο να ενημερωθεί. Εκεί ένας σοφός γέροντας του είπε:
«Σόλων, Σόλων, σεις οι Έλληνες είσθε αιωνίως παιδιά. Κανείς Έλλην δεν είναι γέρων».
Ο Σόλων ρώτησε: «Πως γίνεται αυτό, τι εννοείς με αυτά που λέγεις;»
Ο σοφός του Ιερατείου του απάντησε:
«Όλοι είσθε νέοι στην ψυχή, διότι δεν έχετε μέσα στην ψυχής σας καμμιά παλαιά γνώσιν για την αρχαία παράδοση, ούτε και κανένα μάθημα παλιό, από την πολυκαιρία» (Πλάτων Τίμαιος 22-Β).
Ο σοφός Αιγύπτιος εννοούσε πως γέροντας σοφός είναι ο έμπειρος αυτός που γράφει τα λάθη του και τα διορθώνει και η ως εκ τούτου αποβαίνει γνώστης πολλών «πολλών δ’ ανθρώπων είδεν άστεα και νόον έγνω»
Ο έμπειρος Οδυσσεύς εγνώριζε πολλά, πόλεις και ήθη, έθιμα, αρχές, νόμους άγραφους, τρόπους ευφυείς και λαθεμένους.
Οι Έλληνες, αυτή την λογική άποψη του Αιγυπτίου, δεν την έλαβαν υπ’ όψιν, παιδικά ερμηνεύοντας τον σοφό γέροντα.
Είπαν μέσα τους, ακόμη και οι σημερινοί «Εμείς οι Έλληνες είμεθα αγέραστοι…» Αυτός ο ακραίος αδικαιολόγητος παιδισμός μας συνοδεύει μέχρι σήμερα.
Με αυτή την παιδική αφελή διάθεση, απάντησαν, όταν έμαθαν τις κινήσεις των Σκοπιανών: «Τι θα μας κάνουν πέντε ξυπόλυτοι;»
Δεν ασχολήθηκε κανείς εκ των επί δεκαετίες αρμοδίων για την ασφάλεια της χώρας μας.
Υποβάθμιση και αδιαφορία για ένα εχθρό και ένα θαυμάσιο κίνδυνο που από βρέφος μεγάλωνε μ’ ένα όνειρο, την υφαρπαγή της ιστορίας της Ελλάδος.
Γλωσσολόγοι, ιστορικοί επί έξι περίπου δεκαετίες δούλευαν με την αμέριστη συμπαράσταση ημών των ιδίων να γιγαντωθούν και καρφί να μπουν στα πλευρά μας, με ανεξέλεγκτες εκβάσεις. Ίσως ακόμη και σήμερα οι αρμόδιοι φοβούμαι πως δεν έχουν συνειδητοποιήσει τους κινδύνους που ελλοχεύουν εις βάρος μας.
Περιβαλλόμεθα από λαούς πολεμικά δραστήριους, ευρισκόμενους σε ανάγκες. Οραματίζονται πλούσιο γεύμα, αφύλακτο, όλα ανοικτά, και εμάς ύπνος μας έχει πάρει και σε απατηλό όνειρο ταξιδεύουμε.
Ευρισκόμεθα, κύριοι, σε κρίσιμο πράγματι σταυροδρόμι και μάλλον επιλέξαμε τον κατηφορικό δρόμο, τον εύκολο, που οδηγεί στην παρακμή, τα λασπερά εδάφη.
Οι Ελληνικές κυβερνήσεις, μόνο αυτές πίστεψαν, πως το γεγονός εισόδου μας εις την Ευρωπαϊκή Ένωση θα φέρει όχι μόνο την εξασφάλιση των συνόρων μας και την ραγδαία οικονομική μας ανάπτυξη, αλλά και την παγκόσμιο ειρήνη.
Έτσι πέρασε σε ένα απατηλό χιμαιρικό όνειρο αυτοπαγιδεύσεως.
Οι συγγενείς Τρώες, βλέποντας τα καράβια των Ελλήνων να φεύγουν και θαυμάζοντας το ξύλινο άγαλμα το έριξαν στο γλέντι απερίσκεπτα, η θεά Αθηνά (Μεγάλη Δύναμη) τους είχε πάρει τον νου. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με μας τους Έλληνες, όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις μας τάζουν ολίγα για να μας πάρουν πολλά, αφού ήδη μας έχουν ευνουχίσει τον νου. Το κακό επαναλαμβάνεται κι εμείς ξεχνούμε! Αεί παίδες εσμέν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου