Στην ανηφοριά του μονοπατιού που οδηγεί από τον οικισμό του Αγίου Νικήτα προς την παραλία «Μύλος», μια από τις πιο όμορφες αμμουδιές στη δυτική ακτογραμμή του νησιού της Λευκάδας που έχει αφεθεί, ευτυχώς, ακόμη ανεκμετάλλευτη, χωρίς ομπρελοκαθίσματα και καντίνες, συναντήσαμε ανεβαίνοντας στην αριστερή μεριά, λίγο μετά το σημείο που τελειώνουν τα τσιμεντένια σκαλοπάτια κι αρχίζει ο χωματόδρομος, τη σπηλιά του «Αντρειά», όπως εκ των υστέρων μάθαμε ότι λέγεται.
Το «Αντρειάς» (και Αντρείας), χαϊδευτικό του ονόματος Ανδρέας, απαντώνταν παλιότερα σε πολλά χωριά της Λευκάδας, και από κάποιον με το όνομα αυτό θα πήρε το όνομά της η σπηλιά, που βρίσκεται και σήμερα εντός ιδιοκτησίας, ένας, ίσως, από τους λόγους που είναι άγνωστη σε πολλούς, αφού δεν υπάρχει ούτε καν μια πινακίδα που να αναφέρει την ύπαρξή της. Τυχαία πέσαμε πάνω της.
Είναι μια αρκετά ευρύχωρη υπέργεια σπηλιά στα ριζά ενός μεγάλου βράχου. Λίγο μικρότερη από τη «Χοιροσπηλιά» στην Εύγηρο, αρκετά όμως μεγαλύτερη από την σπηλιά Καρούχα στο Σύβρο, συνεπώς η δεύτερη μεγαλύτερη απ΄ αυτές που είναι γνωστές και έχουμε επισκεφτεί ως ώρας στη Λευκάδα. Μια πρόχειρη, με το μάτι και τα πόδια, μέτρηση δείχνει να έχει μέγιστο βάθος γύρω στα 12 μ., πλάτος 6 περίπου μ. και ύψος που κυμαίνεται από 3 έως 4.5 μ.
Στην οροφή διακρίνονται σε κάποια σημεία ίχνη σταλακτιτών, ενώ τα τοιχώματα είναι μαυρισμένα από την κάπνα, αφού φαίνεται να χρησιμοποιούνταν τα τελευταία χρόνια για μαντρί. Η είσοδος της σπηλιάς είναι χτισμένη με ξερολιθιά. Μια πόρτα, με αγκωνάρια από καλά πελεκημένες πέτρες, σαν αυτά που απαντώνται σε σπίτια σε όλα τα χωριά της Λευκάδας, δημιουργεί αυτόματα το συνειρμό ότι η σπηλιά μπορεί και να είχε χρησιμοποιηθεί παλιά, πέρα από μαντρί, ως τόπος κατοικίας, ένα καθόλου σπάνιο φαινόμενο τις εποχές εκείνες.
Στο ίδιο ύψος του μονοπατιού, λίγο πιο κάτω από την σπηλιά, στα δεξιά αυτή τη φορά μεριά ανεβαίνοντας, υπάρχει μια υπεραιωνόβια ελιά που το αντίκρισμά της προκαλεί δέος και θαυμασμό. Στους ντόπιους είναι γνωστή ως η ελιά του «Οδυσσέα». Κάποιοι ιδρωμένοι από την ανηφόρα τουρίστες, από τους δεκάδες που περνούν καθημερινά από το μονοπάτι για να φτάσουν στην παραλία «Μύλος», στέκονται και την φωτογραφίζουν. Πιστεύουμε ότι θα άξιζε τον κόπο η χρονολόγηση και η ανάδειξή της.
Το ερώτημα, λοιπόν, προς τους τοπικούς φορείς του Αγίου Νικήτα ή και ακόμη προς τις όποιες εθελοντικές ομάδες -ακούσαμε ότι υπάρχουν- και συλλόγους δραστηριοποιούνται στον οικισμό, είναι μήπως θα άξιζε το περαιτέρω ψάξιμο και η ανάδειξη των δύο αυτών «μνημείων», γιατί περί αυτών πρόκειται ή ως τέτοια τα εκλαμβάνουμε προσωπικά, μέχρι αποδείξεως τουλάχιστον του αντιθέτου.
\
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου