Τα πιο ευτυχισμένα πρόσωπα, θυσιάστηκαν για το ψωμί που τρώνε.

Του Νεόφυτου Βασιλείου.

Κάθε βράδυ που σωριάζομαι στο δικό μου κρεβάτι, καταδρωμένος και εξαντλημένος από τη σκληρή δουλειά, από τη μια μπορεί να με ενοχλούν πολύ αυτοί οι μεγαλο επειχηρηματίες, κοστουμαρισμένοι και ντυμένοι στην τρίχα, γραβατωμένοι και καλογυμνασμένοι, που κερδίζουν χιλιάδες χρήματα καθημερινά δεν ιδρώνει το αυτί τους αλλά από την άλλη σκέφτομαι τον άλλο κόσμο, τον οποίο καίγεται για να ζήσει την επόμενη μέρα…
Ο κόσμος, ο οποίος πεινάει και δεν έχει ούτε ψίχουλο για να φάει, μετά δυσκολίας θα πέσει στο δικό του κρεβάτι, αν έχει, ή όπου κοιμάται τελοσπάντων τα βράδια. Μήπως είμαστε εγωιστές και γκρινιάρηδες που δεν μας ικανοποιεί μια δουλειά όσο σκληρή κι αν είναι; Δεν κάνουμε όλοι μας τις δουλειές των ονείρων μας αλλά όμως έχουμε κάτι να τρώμε και να βγάζουμε το ευ ζειν στο τέλος της ημέρας.
Είναι καιρός να πάψουν αυτά τα παράπονα. Να αρκεστούμε στο λίγο και στο σημαντικό. Τα πιο ευτυχισμένα πρόσωπα, είναι εκείνα που θυσιάστηκαν για το ψωμί που τρώνε, που έχουν να δώσουν έστω και κάτι μικρό στα δικά τους παιδιά, έστω και αν αυτό δεν είναι αμάξια ή ipad, λάπτοπτς apple.
Ας ευχαριστούμε τον Θεό, για τα λίγα που έχουμε καθημερινά στο τραπέζι, για τα χαμόγελα που μας χαρίζουν τα παιδιά μας μετά από ένα απλό δώρο. Για την υγεία μας, που είναι το πιο σημαντικό από όλα, πέραν της οικονομικής μας κατάστασης. Και για την αγάπη, που εισπράσσουμε από όλη την οικογένεια όταν γυρνάμε στο σπίτι, ή όταν η σύζυγος μας φιλά στοργικά όταν ξαπλώνουμε για να πάρουμε δυνάμεις μέχρι την επόμενη μέρα δουλειάς.

αναπνοές