Μια Ελλάδα που δεν υπάρχει πια,έθιμα που είναι χαραγμένα στην μνήμη μας ,νωπά και μας προκαλούν γλυκιά νοσταλγία,θυμάμαι την διήγηση του πατέρα μου για το γάμο του…όταν πήγαν να ζητήσουν την νύφη από το πεθερό με τα άλογα και τα γαιδούρια φορτωμένα με καλούδια για τους συμπεθέρους,..και όταν το συμπεθεριό έκλεινε γινόταν γλέντι μεγάλο..η μεταφορά των προικών της νύφης γινόταν με τα ζώα,δεν υπήρχαν δρόμοι,μόνο μονοπάτια,φόρτωναν τα προικιά που έπρεπε να είναι πολλά όλο το γιούκο της νύφης και τον μετέφεραν στο σπίτι του γαμπρού…στο γάμο οι κλαριντζήδες..συνόδευαν το γαμπρό στην εκκλησία..χορεύοντας..
Το πανηγύρι περίμενε όλο το χωριό με χαρά και γλυκιά προσμονή..
ΕΡΧΌΤΑΝ ΌΛΩΝ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ Ι ΜΑΤΑΠΡΑΤΕΣ..λευκά είδη,παπούτσια,είδη λαικής τέχνης δώρα,ακόμα και αυτοσχέδια λούνα παρκ στα μεγάλα πανηγύρια…
Οι ζυγιές,οι μικρές δημοτικές κομπανίες είχαν την τιμητική τους,όλοι περίμεναν να βγουν στο πανηγύρι να χορέψουν,να εκφραστούν να ξεσκάσουν να ξεφύγουν από την σκληρή καθημερινότητα της εποχής..και οι σούβλες με τα ανρνιά και τα κατσίκια δεν σταμάταγαν ποτέ..παρέα με το καλό σπιτικό κρασί,,,και ένα καλό λόγο μια ευχή..και του χρόνου απο το πανηγύρι μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου