Και έβρεχε με το τουλούμι....

Πολλάααα χρόνια πίσω στην μαγική αυλή στην Ακαδημία Πλάτωνος...Σε μια από τις σουϊτες -ενοικιαζόμενα δωμάτια κα να βρέχει και να βαράει ο τσίγκος
της αυτοσχέδιας κουζίνας υπαίθριας.
Η υγρασία μέσα περόνιαζε...έσταζαν τα ντουβάρια και οι κουβέρτες με ντεκόρ
τον Παράδεισο που είχε καρφωμένες η μάνα για να φιάχνει την διάθεση ήταν μούσκεμα.
"Κάτσε κοντά στην γκαζιέρα να στεγνώσεις τα παπούτσια πώς θα πας σχολείο..."
Ήταν μονάκριβα και συλλεκτικά από τα πολλά μπαλώματα.
" Ελάτε να βοηθήσετε..." φώναζε η σπιτονοικοκυρά..."
Όλοι με τις σκούπες και να διώχνουν τα νερά προς τον δρόμο για να μην πλημμυρίσουν
τα δωμάτια και επιπλέουν τα μπαούλα με ...τις περιουσίες μας στην Πλάτωνος.
Αν δεν γινότανε τίποτα τότε άνοιγε την μπουκαπόρτα (τρύπα) και έφευγε
το νερό στο οικόπεδο του γείτονα.
Δεν παρεγηγιότανε άλλοστε του είχαν δώσει το όνομά του στην περιοχή.
Ακαδημία Πλάτωνος ....μεσοτοιχιά η αυλή των θαυμάτων με τις αρχαίες πέτρες βλέπεις.
Ακούω για αντιπλυμμηρικά σήμερα και γελάω...
Φύγαμε από τον Πλάτωνα και πήγαμε στα Πατήσια....
Και λοιπόν;
Σε υπόγειο η νέα κατοικία με εσωτερική κουζίνα και το ένα δωμάτιο καταφύγιο
του πολέμου ...
Το παράθυρο της κουζίνας ακριβώς στο ρέμα που όταν φόρτωνε κρατούσαμε
κόντρα το πατζούρι με την κουρελού...
Πολύ αργότερα το κλείσανε το ρέμα ...πού πήγαν τα νερά κανείς δεν έμαθε
και ποιός νοιάστηκε αφού από παντού φύτρωσαν πολυκατοικίες.

πηγή