Δυτικές 'ευαισθησίες'

Αναμφίβολα οι δυτικές κοινωνίες είναι οι πιο ευαισθητοποιημένες κοινωνίες παγκοσμίος.
Απόδειξη σε αυτό οι θρήνοι και η αλληλεγγύη για τους νεκρούς των τρομοκρατικών επιθέσεων που έχουν συμβεί τα... τελευταία χρόνια με θύτες ισλαμιστές και θύματα πολίτες των χωρών αυτών.
Γε σουις Γάλλοι, Βέλγοι, Άγγλοι, Γερμανοί και ότι θές. Φωτογραφίες με κορδελάκια και φώτογραφίες προφίλ στο facebook με φόντο τις σημαίες των πληχθέντων χωρών.
Η ευαισθησίες όμως αυτές είναι κάπως ιδιαίτερες. Π.χ τα θύματα του ισλαμικού κράτους στη Συρία και οι μαζικές δολοφονίες δεν βρίσκουν κάποια συμπάθεια απο τους ευαίσθητους δυτικούς, παρά μόνο προβοκάτσιες τύπου χημικών επιθέσεων του Άσαντ. Ξαφνικά θυμηθήκαν την Συρία και το δράμα που ζεί η φίλη αυτή χώρα της Μ.Ανατολής. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που φωνάζανε να πέσει ο δικτάτορας Καντάφι και τώρα που ανέλαβαν την εξουσία στη Λιβυή οι 'δημοκράτες', δεν βγάζουν άχνα για αυτή την χώρα που απο το 2011 και μετά έχει τριχοτομηθεί,κυριαρχεί η βία και η αστάθεια και το βιωτικό επίπεδο έχει πέσει κατακόρυφα. Μάλιστα έχει αναβιώσει και το 'παραδοσιακό' δουλεμπόριο. Άνθρωποι πλέον πουλούνται σαν σκλαβοι σε αγορές της χώρας.Δημοκρατία και ελευθερία απο τις λίγες....
Τι να περιμένει όμως κανείς απο ανθρώπους που όχι μόνο δεν έκλαψαν για τα αθώα θύματα της ισλαμικής τρομοκρατίας των Τσετσένων στη Ρωσία αλλά υποστήριξαν υλικά και ηθικά τους θήτες τους.Αυτοί που τώρα κλαίγονται για την άνοδο του ισλαμικού εξτρεμισμού στην Ευρώπη όχι μόνο τον εξέθρεψαν αλλά και πολέμησαν με μένος ένα Έθνος και έναν Ηγέτη που ηταν σε θέση να τον ξεριζώσουν απο την ρίζα.Οι Σέρβοι υπήρξαν τα μεγάλα θύματα των νεοταξίτικων σχεδιασμών και το πλήρωσαν ακριβά την δεκαετία του '90.Το ίδιο ακριβά και ένας μεγάλος στρατιωτικός ηγέτης,ο αετός των Βαλκανίων Ράτκο Μλάντιτς.

Θα μιλήσουμε για τον άνθρωπο που ξένα και εγχώρια (τσοντό)έντυπα χαρακτήρισαν ΄χασάπη','γενοκτόνο','δεύτερο Χίτλερ','φασίστα'και 'δολοφόνο' και που τόσο μισήθηκε απο το 'ελεύθερο και δημοκρατικό' πολιτικό φάσμα της δύσης.
Ο Ράτκο Μλάντιτς γενήθηκε στο Καλίνοβοκ της Βοσνίας στις 12 Μαρτίου 1943.
Ο πατέρας του υπήρξε επικεφαλής των παρτιζάνων της περιοχής και πολέμιος των Κροατών φασιστών Ούστασι και βρήκε μάλιστα τον θάνατο το 1945 σε μάχη εναντίον τους όταν ο Ράτκο ήταν μόλις 2 χρόνων.Χωρίς να γνωρίσει τον πατέρα του,ο Ράτκο αφού τελείωσε το σχολείο είσηχθει στη στρατιωτική ακαδημία του Βελιγραδίου.Κατά την διάρκεια της φοίτησης του διακρίθηκε για την επιμονή και επιμέλεια του γεγονός που φανερώνει και ο βαθμός αποφοίτησης με άριστα(9,57).
Το 1965 με το πέρας των σπουδών του εντάσεται ως αξιωματικός στον Γιουγκοσλαβικό Λαϊκό Στρατό(JNA) και στην Ένωση Γιουγκοσλάβων Κομμουνιστών.
Κάτα την διάρκεια της θητείας του στο στρατό θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει και να συνεργαστεί με όλες τις εθνότητες της πολυπολιτισμικής Γιουγκοσλαβίας.Παρά το γεγονός πως ο πατέρας του σκοτώθηκε απο τους Κροάτες,δεν φαίνεται να τον επηρέασε στα χρόνια που η Γιουγκοσλαβία ηταν σταθερή και ευημερούσα.Δεν ξεχνούσε όμως αυτά που είχαν περάσει οι Σέρβοι της Βοσνίας,της Κραϊνα,της Δαλματίας και της Σλαβονίας απο τις Κροάτες Ούστασι και τους Μουσουλμάνους SS κατά την διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Την περίοδο 1941-1944 δολοφονήθηκαν μαζικά 900.000 Σέρβοι στην πλειοψηφία τους γυναίκες,παιδιά και ηλικιωμένοι.Μια γενοκτονία που κάποια θέλησαν να ξεχαστεί.Ήξερε λοιπόν πως σε μια ενιαία και σταθερή Γιουγκοσλαβία οι λαοί της δεν είχαν τίποτα να χωρίσουν και οι Σέρβοι δεν θα ξαναζούσαν τέτοιες μέρες.
Ήξερε όμως πολύ καλά πως αν η Γιουγκοσλαβία διαλύοταν,τότε ούτε η ειρήνη και φυσικά ούτε οι ομοεθνείς του θα ηταν εξασφαλισμενοί.
Και τα πράγματα είχαν αρχίσει να πέρνουν άσχημη τροπή απο τα τέλη της δεκαετίας του ΄90.Το 1989 ηταν στρατιωτικός διοικητής της τρίτης περιφέρειας των Σκοπίων.Το 1991 χρονιά που η Γιουγκοσλαβία ηταν φανερό πως όδευε σε διάλυση μετατέθηκε στο Κόσοβο.
Στη συνέχεια ανέλαβε την διοίκηση του 9ο Σώματος του Γιουγκοσλαβικού Εθνικού Στρατού που στάλθηκε να πσροστατέψει τους Σέρβους της Κραϊνα απο τους Κροάτες παραστρατιωτικούς που ήθελαν να καταλάβουν την κατοικούμενη απο Σέρβους περιοχή.Οι προσπάθειες του Ζάγκρεμπ να κατελάβουν την περιοχή αναχαιτίστηκαν με επιτυχία απο τις δυνάμεις του Μλάντιτς.Το 1/3 σχεδόν τις Κροατίας οι περιοχές δηλαδή που κατοικούσαν κατά κύριο λόγω Σέρβοι ηταν κάτω απο τον έλεγχο του Γιουγκοσλαβικού Στρατού.Τον Μαϊο του 1992 η Βοσνία αποφάσισε και αυτή την απόσχιση απο την Γιουγκοσλαβία.Ο Μλάντιτς μετατέθηκε εκεί με σκοπό να προστατέψει και τους Σέρβους της Βοσνίας που αποτελούσαν το 31% του πληθυσμού.
Μέσα σε λίγους μήνες αποκρούει επιθέσεις Κροατών και Μουσουλμάνων και θέτει υπο τον έλεγχο του στρατού το 70% της Βοσνίας.Η διεθνείς κυρώσεις κατά της Γιουγκοσλαβίας αναγκάζουν την χώρα να αποσύρει τα στρατεύματα της απο την Κραϊνα και την Βοσνία και να παραδώσει τον έλεγχο στις εκεί αυτόνομες σερβικές δημοκρατίες.
Γνωρίζοντας πως ο πόλεμος στη Βοσνία μπορεί να τελειώσει μόνο με την κατάληψη του Σαράγεβο,αποφασίζει να ξεκινήσει πολιορκία στην βοσνιακή πρωτεύουσα.
Στο Σαράγεβο τον έλεγχο της πόλης είχαν αναλάβει συμμορίες του υποκόσμου,φανατικοί και τυχοδιώκτες.Eνδεικτικό το πως παρουσιάστηκε η πολιορκία αυτή απο τα δυτικά ΜΜΕ ως επίθεση εναντίον μιας ανοχύρωτης πόλης,είναι να δούμε τα νούμερα των δυνάμεων των αντιπάλων.
Οι δυνάμεις του Μλάντιτς δεν ξεπέρασαν ποτέ τους 15.000 άντρες την στιγμή που την πόλη υπερασπίζονταν 70.000 ένοπλοι!!!!Επίσης δεν μας είπαν πως οι συνοικίες της πόλης που καταστράφηκαν περισσότερο ηταν οι Σερβικές συνοικίες στα ανατολικά του Σαράγεβο.
Πέρα απο το Σαράγεβο υπήρξαν και άλλοι μουσουλμανικοί θύλακες στρατηγικής σημασίας που τελούσαν υπό πολιορκία.Ένας απο αυτούς ηταν η πόλη Σρεμπρένιτσα.
Στην πόλη αυτή υπήρχε πολύαριθμη μουσουλμανική δύναμη επικεφαλής της οποίας ηταν ο Νάσερ Όριτς.Οι δυνάμεις του Όριτς ζήτησαν την προστασία του ΟΗΕ με τον τελευταίο να ανακηρύσει την περιοχή ασφαλή ζώνη(safe-zone),δηλαδή περιοχή που δεν επιτρέπονται οι εχθροπραξίες.Οι άντρες του Όριτς όμως εκμεταλεύτηκαν την προστασία που τους παρείχαν οι δυνάμεις του ΟΗΕ και πραγματοποίησαν επιδρομές στα χωρία γύρω απο την Σρεμπρένιτσα που κατοικούσαν κυρίως Σέρβοι.

Ο στρατηγός Μλάντιτς μοιράζει τρόφιμα σε άμαχους μουσουλμάνους της Σρεμπρένιτσα


Εδώ ο στρατηγός ενημερώνει τους κατοίκους πως μπορούν να μεταφερθούν με λεωφορεια στην Τούζλα

Οι ωμότητες που διέπραξαν εναντίον αμάχων ξεπερνάνε κάθε φαντασία.Υπολογίζονται τουλάχιστον σε 2.000 τα θύματα του άμαχου πληθυσμού που δολοφονήθηκαν βάναυσα απο τους Μουτζαχεντίν του Όριτς.Ο ΟΗΕ και η διεθνής κοινότητα δεν έβγαλαν ούτε μια ανακοίνωση για τα θύματα αυτά.Για αυτούς ηταν σα να μην υπήρξαν ποτέ.Η κατάσταση που διαμορφώθηκε με τις ωμότητες και την υποκρισία του ΟΗΕ εξόργισαν τον στρατηγό Μλάντιτς.Τον Ιούλιο του 1995 οταν πληροφορήθηκε πως ο Όριτς και τμήμα του στρατού του είχαν αναχωρήσει κρυφά απο την πόλη,αφόπλισε αναίμακτα τους Ολλανδούς κυανόκρανους και στην συνέχεια επιτέθηκε κατά των εναπομείναντων δυνάμεων των μουσουλμάνων.Μετά απο σύντομη και σκληρή μάχη κατέλαβε την πόλη.
Πρώτο του μέλημα υπήρξε να προστατέψει τον άμαχο πληθυσμό απο τις αντεκδικητικές διαθέσεις των αντρών του.Πολλοί απο αυτούς άλλωστε ηταν απο τα γύρω χωριά και είχαν χάσει αγαπημένα πρόσωπα απο τους δολοφόνους του Όριτς.Συγκέντρωσε γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους,τους επιβίβασε σε πούλμαν και τους οδήγησε στην υπο μουσουλμανικό έλεγχο πόλη Τούζλα!!!
Στη συνέχεια συγκέντρωσε τους αιχμαλώτους και τους έστειλε σε στρατόπεδα κράτησης.
Είναι γεγονός πως κάποιοι απο αυτούς εκτελέστηκαν απο τους Σερβοβόσνιους στα πλαίσια αντεκδικήσεων δίκαια η άδικα λίγη σημασία έχει.Γεγονός πάντος ο στρατηγός έκανε οτι ηταν δυνατό να τις αποτρέψει.
Η δυτική όμως ευαισθησία ηταν αποφασισμένοι να επέμβει.Ανακάλυψε στη Σρεμπρένιτσα γενοκτονία 7.000 αμάχων και βρήκε την πλυπόθητη ευκαιρία να επιτεθεί στους Σέρβους.Αεροπορικές επιδρομές,εμπάργκο και διεθνής κατακραυγή καιαπομόνωση ηταν πλέον τα πιο θανατηφόρα όπλα για τους Σέρβους.Η προβοκάτσια στην αγορά του Μερκάλε στο Σαράγεβο αργότερα θα επισφράγιζε το τελικό αποτέλεσμα.Οι βομβαρδισμοί των σερβικών θέσεων απο το ΝΑΤΟ και η προδοτική στάση του Μιλόσεβιτς που έκοψε κάθε βοήθεια στους Σέρβους είχαν σαν αποτέλεσμα να βρούν την ευκαιρία Μουσουλμάνοι και Κροάτες να επιτεθούν και να κάμψουν τους Σέρβους.Η Κραϊνα και η ανατολική Σλαβονία κατελήφθησαν απο τους Κροάτες και 250.000 Σέρβοι πήραν τον δρόμο της προσφυγίας.Κάποιοι άλλοι θέλησαν να παραμείνουν στη γή που γενήθηκαν και μεγάλωσαν.Περίπου 1500 απο αυτούς δολοφονήθηκαν απο τους Κροάτες συμμορίτες.
Αυτά τα θύματα για τους δυτικούς δεν ηταν άνθρωποι και η ζωή τους δεν άξιζε όσο αυτή των 7.000 ανύπαρκτων νεκρών της Σρεμπένιτσα.Στη Βοσνία οι Σέρβοι αντιστεκόνταν γεναία όσο μπορούσαν και σε πολλές περιπτώσεις καθήλωσαν υπέρτερες δυνάμεις.Σε αντίθεση με τους πολιτικάντιδες,τους τυχοδιώκτες και τους γλύφτες του Βελιγραδίου ο Ράτκο είχε σκοπό να μείνει και να πολεμήσει στην Βοσνία.Με βάση της συνθήκες και τις δυνατότητες που είχε έπραξε το καλύτερο.Γνωρίζοντας πως δεν μπορούσε για πολύ να κρατήσει το μέτωπο και με τις Κροατομουσουλμανικές δυνάμεις να προελαύνουν πρός την Μπάνια Λούκα(την μεγαλύτερη σερβική πόλη της Βοσνίας)έπεισε τον Πρόεδρο της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας Ράντοβαν Κάραζιτς να εξουσιοδοτήσει τον Μιλόσεβιτς να συζητήσει ανακωχή και ειρήνευση.
Η συμφωνία του Ντέιτον υπήρξε το τέλος του πολέμου.Ο στρατηγός μπορεί να μη κατάφερε να καταλάβει όλη την Βοσνία η έστω να ενώσει τα σερβικά εδάφη της με την Γιουγκοσλαβία,αλλά κατάφερε να σώσει τον στρατό και να κρατήσει όσα εδάφη ηταν δυνατόν να κρατηθούν,με σκοπό στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων να έχει κάποια ισχυεί η σερβική πλευρά.Με την συνθήκη αυτή το 49% της Βοσνίας τέθηκε κάτω απο την διοίκηση των Σέρβων οι οποίοι διατήρησαν το κράτος τους ως αυτόνομο εντός της νέας Βοσνίας.Όσο και να ακούγεται κυνικό κάτι ηταν και αυτό.Τουλάχιστον δεν υπέστησαν την ήττα και των ξεριζωμό που υπέστησαν οι ομοεθνείς τους στην Κράϊνα και τελικά αργότερα στο Κόσοβο.

Η Βοσνία σήμερα είναι ένα προβληματικό κράτος.Επιζεί γιατί απλά θέλουν οι δυτικοί να επιζήσει.
Μεγάλο μέρος τρομοκρατών είναι απο την Βοσνία στην οποία άλλωστε εδρεύουν ισχυροί πυρήνες της διεθνούς τρομοκρατίας.Είναι βέβαιο πως η χώρα αυτή θα χρησιμοποιηθεί στο μέλλον ως βάση των τζιχαντιστών και ως πηγή στρατολογίας για επιθέσεις ενατίον της Ευρώπης.Μιας Ευρώπης που για άγνωστο λόγο βοήθησε την δημιουργία μιας τέτοιας απειλής εναντίον της ίδιας της της ύπαρξης.
Μιας Ευρώπης που καταδίκασε και φυλάκισε με δίκες-παρωδίες τους ηγέτες των Σέρβων και που επιδεικτικά αφήνει να αλωνίζουν πραγματικοί εγκληματίες πολέμου όπως ο Όριτς,ο Θάτσι,ο Γκοτοβίνα και άλλοι.Μιας Ευρώπης και μιας Δύσης που ακόμα δεν έχει δεί τίποτα,απο όσα έχουν να συμβούν στο μέλλον απο τα φίδια που η ίδια έθρεψε στον κόρφο της.
Ο στρατηγός μεταπολεμικά διέφυγε στη Γιουγκοσλαβία.Στα χρόνια του Μιλόσεβιτς δεν χρειαζόταν να κρύβεται.Η ανατροπή του αμφιλεγόμενου ηγέτη ανάγκασε τον Μλάντιτς να είναι πιο προσεχτικός.Μετά απο χρόνια ερευνών,τελικά το 2011 συνελήφθει και παραδόθηκε απο την Σερβία στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης.Την επόμενη της σύλληψης άρχισαν οι διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Σερβίας στη Ε.Ε.Οι γραφειοκράτες και οι ολιγάρχες της νέας Σερβίας πούλησαν έναν εθνικό τους ήρωα για την ένταξη σε έναν σαθρό υπερεθνικό μηχανισμό...
Mοναδικό του έγκλημα πως υπερασπίστηκε τον λαό του και απέτρεψε μια νέα γενοκτονία όπως αυτή του 1941-1944.Επίσης στάθηκε εμπόδιο στους σχεδιασμούς του των δυτικών απέναντι στη χώρα του.
Η συντριπτική πλειοψηφία του σερβικού λαού όμως θεωρεί τον στρατηγό εθνικό ήρωα.
Πρίν την σύλληψη σου σε δημοσκόπηση που είχε γίνει ποσοστό άνω το 60% είχε δηλώσει πως δεν θα έδινε τον στρατηγό αν γνώριζε που κρύβοταν ακόμα και για 1.000.000 ευρώ.
Τον Ράτκο μπορεί να τον κλείσανε στη φυλακή ισόβια.Το πιθανότερο είναι πως θα πεθάνει στη φυλακή,είτε απο φυσικά αίτια είτε θα τον πεθάνουν αυτοί όπως έκαναν και με τον Μιλόσεβιτς.
Το σίγουρο όμως είναι ένα.Ηγέτες σαν τον Ράτκο Μλάντιτς είτε φυλακιστούν,είτε δολοφονηθούν και όσο και να συκοφαντηθούν δεν πεθαίνουν ποτέ!!!!!Όταν η ασυνάρτητη νεοταξική κοινωνία καταρέυσει και χρειαστεί να γραφτεί η πραγματική ιστορία θα δούμε τελικά ποιοί ηταν οι αθώοι και ποιοί οι ένοχοι,ποιοί οι ήρωες και ποιοί οι δολοφόνοι....








Οι παραπάνω φωτογραφίες είναι μερικές μόνο απο αυτές που δείχνουν τα εγκλήματα των Μουσουλμάνων απέναντι στους Σέρβους. Για τη δύση δεν υπήρξαν ούτε γενοκτονίες, ούτε εγκλήματα πολέμου. Μάλλον τα θύματα ηταν παιδιά ενός αλλουνού Θεού. Ίσως αν εικόνες σαν αυτές απεικονίσουν στο μέλλον πρόσωπα πολιτών της δύσης να κατάλαβουν τότε κάποιοι τον εγκληματικό τους ρόλο και την επιλεκτική και κατευθυνόμενη 'ευαισθησία' τους...
Αναρτήθηκε από konief