Ντίλαν, Σαββόπουλος και έπεται…. καλή συνέχεια

(εικόνα διαδικτύου).

Επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης αναγορεύθηκε απόψε ο Διονύσης Σαββόπουλος.



Ντίλαν, Σαββόπουλος….. καλή συνέχεια

.

«Μπράβο στην Σουηδική Ακαδημία που ταρακούνησε τα χοντροκόκαλα κρανία
των κολλημένων στερεοτύπων, διευρύνοντας την εννοιοδότηση της «ποιητικής γλώσσας»…!

Έγραφα πέρυσι τέτοιον καιρό με αφορμή την απονομή Νόμπελ Λογοτεχνίας στον
Ντίλαν. (Νόμπελ λογοτεχνίας στον Ντύλαν. Γιατί όχι;)

.

Το ίδιο θα πω και για το πάντα πρωτοπόρο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
.
Επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης αναγορεύθηκε απόψε ο Διονύσης Σαββόπουλος, η είδηση.
.
«Είναι η πρώτη φορά, που ένας θεσμός ακαδημαϊκός, ένα ανώτατο πνευματικό ίδρυμα της χώρας μας, αναγνωρίζει εμμέσως την τέχνη μας. Χίλια ευχαριστώ από την καρδιά μου» Θα πεί ο συνθέτης τραγουδιστής
.
“κορυφαίο τροβαδούρο της εποχής μας” χαρακτήρισε τον Ντίλαν ο Σαββόπουλος, επαινώντας την πρωτοποριακή απόφαση της Σουηδικής Ακαδημίας.
.
«Για την ποίηση, για την μαγεία των λέξεων» μίλησε ο πρύτανης του ΑΠΘ, Περικλής Μήτκας
.
“Ο Δ. Σαββόπουλος κατάφερε να χαρτογραφήσει «οδικά, και ωδικά», το βιωματικό,
κοινωνικοπολιτικό, ιδεολογικό και φαντασιακό σκηνικό μιας γενιάς και μιας εποχής”.
Θα πεί ο καθηγητής Θεόδωρος Παπαγγελής
.
«Ποιος είπε ότι η Φιλοσοφική Σχολή είναι ένα σχολαστικό μουσείο, μακριά και έξω από τη ζωή, που δεν ξέρει να ξεχωρίζει τους ζωηρούς και ευφάνταστους δημιουργούς για την προσφορά τους;»
Θα σημειώσει ο κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής, Δημήτρης Μαυροσκούφης.
.

«Τολμώ να πω ότι η κατακερματισμένη εποχή μας χρειάζεται συνθέτες μάλλον, παρά καθοδηγητές. Το έχει ανάγκη η ψυχή μας” Θα επισημάνει στην ομιλία του ο επίτιμος πλέον διδάκτωρ του Α.Π.Θ. Διονύσης Σαββόπουλος

.

Υ.Γ Οι καιροί αλλάζουν. Οι εποχές των “αγέλαστων καθηγητών” με φόντο τεράστιες κατάμεστες βιβλιοθήκες, οι εποχές της υψηλής και…. “χαμηλής” Τέχνης, των κουλτουριαραίων κλπ ανήκουν στο παρελθόν.

Το… αράδιασμα των λέξεων δεν αρκεί.

Οι “λέξεις” σήμερα έχουν ανάγκη τις απλές, φυσικές καταβολές τους, γι’ αυτό χρειάζονται την βοήθεια της εικόνας και της μουσικής.

.

Ο ίδιος ο Ελύτης ζήτησε από τον μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη να μελοποιήσει το “Άξιον Εστί”. Πόσοι Έλληνες θα γνωρίζαμε σήμερα τον στίχο “ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή”…… όσες “παρουσιάσεις και διαλέξεις” κι αν γίνονταν μπροστά σε… ειδικό κοινό;

Αυτά τα ολίγα.

Chris Blog