Οι άγνωστοι θησαυροί της Μεσογείου γοητεύουν και τον πιο απαιτητικό ταξιδιώτη.Η αρχαία Ωγυγία, το Κάπρι του Χέμινγουεϊ, οι τόποι εξορίας των πριγκίπων του Βυζαντίου,
η πατρίδα του Il Postino.
Κάπρι, Ιταλία
»Σε κανένα μέρος του κόσμου δεν θα συναντήσεις τόσα σημεία ηρεμίας, όπως σε αυτό το μικρό νησί», έγραφε ο Dickens για το Κάπρι του 19ο αιώνα και ο Χέμινγουεϊ συμπλήρωνε: »μπορείς να είσαι όπως θέλεις και να λες ό,τι θέλεις». Αφήνουμε λοιπόν εκτός βαλίτσας τις γραβάτες, τα καλοσιδερωμένα πουκάμισα και τα επίσημα φορέματα και τριγυρνάμε ξυπόλητοι στις παραλίες, συνομιλώντας με τους ντόπιους ψαράδες. Κατά τις 6 το απόγευμα, όταν τα καϊκια με τους τουρίστες φεύγουν από τη Μπλε Σπηλιά, αποφασίζουμε να την επισκεφτούμε κι εμείς, για να θαυμάσουμε το απόκοσμο εσωτερικό της. Την ώρα του δειλινού, κάνουμε βόλτα στην πόλη Anacapri, στην κορυφή του νησιού, και απολαμβάνουμε το παραδοσιακό ποτό της Νότια Ιταλίας, το limoncello.
Μινόρκα, Ισπανία
Δέκα χιλιάδες επισκέπτες εκτός Ισπανίας -οι περισσότεροι καλλιτέχνες- έχουν ερωτευτεί τις παρθένες παραλίες της και τη χαλαρή καθημερινότητά της. Γι’ αυτούς η μικρή, όλο πέτρα αδελφή της τουριστικής Μαγιόρκα είναι πλέον δεύτερη πατρίδα. Την προσοχή μας τραβούν πρώτα απ’ όλα τα talaiot, μεγαλιθικά μνημεία από την Εποχή του Χαλκού που, παρά τη φαινομενική αστάθειά τους, στέκονται γερά εδώ και 2.000 χρόνια. Αλλά και τα σπήλαια που έχει σκάψει ο χρόνος στο marès, τον ψαμμίτη από τον οποίο έχουν χτιστεί και τα σπίτια που η παλέτα τους παίζει απ’ το λευκό ως το χρώμα του μπρούντζου. Το πιο όμορφο από αυτά είναι το Pedreres de S’ Hostal, ένας λαβύρινθος λαξευμένος από το χέρι του ανθρώπου της Παλαιολιθικής Εποχής, μαγικό σκηνικό πλέον για τη γιορτή της αυγουστιάτικης πανσελήνου. Όσο για τις παραλίες, είναι περίπου 100, προσεγγίσιμες μόνο με τα πόδια ή από τη θάλασσα. Ξεχωρίζουν οι Sul, Son Saura, Cala Turqueta και Cala Mitjana, με λευκή, λεπτή άμμο και πεύκα που φτάνουν μέχρι το κύμα.
Hvar, Κροατία
Μόλις 15 λεπτά από το Σπλιτ. Για να φτάσουμε στο κέντρο του νησιού, διασχίζουμε ένα δρόμο που περνά μέσα από πεδιάδες με λεβάντες και δεντρολίβανα. Στην πρωτεύουσα ο αέρας έχει κάτι από αρχαία Βενετσιάνικη Δημοκρατία. Αναγεννησιακά κτίρια, τείχη και παλάτια που κάποτε φιλοξενούσαν τις συνεδριάσεις του Μεγάλου Συμβουλίου. Οι ημέρες εδώ κυλούν ήρεμα. Παίρνουμε το θαλάσσιο ταξί και σε λίγα λεπτά βρισκόμαστε στην παραλία της Palmiziana ή στα νησιά Pakleni. Χαλαρώνουμε στον κόλπο του Milna και στο Sveti Nedija, μικρή κοιλότητα γης με λευκή άμμο γεμάτη με πεύκα. Το δειλινό, τα εστιατόρια και τα καταστήματα του ιστορικού κέντρου ζωντανεύουν και οι πλατείες φιλοξενούν κοντσέρτα κλασικής μουσικής. Είναι η ιδανική στιγμή για να απολαύσουμε ένα ποτήρι Zlatan Plavac, το κόκκινο κρασί που παράγεται στο νησί.
Πριγκιπονήσια, Τουρκία
Έχοντας χορτάσει Κωνσταντινούπολη, επιβιβαζόμαστε σε μία από τις βάρκες που διασχίζουν τη θάλασσα του Μαρμαρά. Κατεύθυνση τα Kizil Adalar. Εννέα δασώδη νησιά, τόποι εξορίας των πριγκίπων του Βυζαντίου. Το πιο μεγάλο είναι το Buyukada. Το γυρίζουμε με άμαξα, μοναδικό μέσο μετακίνησης που, μαζί με τα ποδήλατα και τις ξύλινες βίλες της μπουρζουαζίας του 1800, ενισχύουν την ατμόσφαιρα fin de siècle. Ανεβαίνουμε με τα πόδια στο ορθόδοξο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, αγκαλιασμένο από πευκοδάσος, και χανόμαστε στο χρόνο στα υπαίθρια τραπεζάκια των café.
Προτσίντα, Ιταλία
Το νησί του Il Postino και του Ταλαντούχου κυρίου Ρίπλεϊ. Μακριά από τη θορυβώδη κοσμικότητα του Κάπρι και της Ίσκια, η Procida συστήνεται με την απλότητα ενός χωριού ψαράδων. Περπατάμε ανάμεσα στα εσπεριδοειδή, στην Chiaiolella ή στη Marina della Corricella, εξαιρετικό δείγμα λαϊκής αρχιτεκτονικής, με σπίτια χτισμένα αμφιθεατρικά στο λόφο, που κατεβαίνουν ως τη θάλασσα. Καμάρες, σκάλες, ανθισμένα μπαλκόνια, πεζούλες με κήπους, παλάτια ευγενών του 1700 και το αβαείο του Αγίου Μιχαήλ, στο ψηλότερο σημείο του νησιού. Συγκλονιστική και η βόλτα μέχρι τις παραλίες, διασχίζοντας στενά μονοπάτια που σε φέρνουν σε μέρη μυστικά όπως το Παλιό Πηγάδι ή ο κόλπος των Ερωτευμένων.
Tabarca, Ισπανία
Μια μακριά λωρίδα γης, κρησφύγετο κουρσάρων. Σήμερα, οι σπηλιές, τα φαράγγια και η θάλασσα της Tabarca, στα ανοιχτά του Alicante, προστατεύονται από τους αυστηρούς νόμους του Θαλάσσιου Πάρκου, που ιδρύθηκε το 1986. Το νησί είναι ένας μικρός παράδεισος που προσφέρεται για εκδρομές και παρατήρηση του θαλάσσιου κόσμου με μάσκα και αναπνευστήρα. Εννοείται πως θα επισκεφτούμε και τους αρχαιολογικούς χώρους, ερείπια που υπενθυμίζουν την καταγωγή τούτης της γης, που οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν Planaria. Μέχρι το 18ο αιώνα, το νησί ήταν γνωστό ως Illa de Sant Pau, επειδή εδώ λέγεται ότι αποβιβάστηκε ο Απόστολος Παύλος, ενώ πήρε το σημερινό του όνομα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Καρόλου ΙΙΙ, από οικογένειες της Γένοβας που κατάγονταν από την Tabarka της Τυνησίας. Η ισπανική Tabarca είναι στην πραγματικότητα ένα νησί που μπορούν να απολαύσουν λίγοι, γιατί προσφέρει λίγα απλά ξενοδοχεία και ακόμη λιγότερους ξενώνες, γιατί εδώ η φιλοξενία είναι ιερή.
Ile de Bendor, Γαλλία
H νήσος του Bendor βρίσκεται 50 χιλιόμετρα νοτιο-ανατολικά της Μασσαλίας, μόλις 7 λεπτά με το πλοίο από την παραλιακή πόλη Bandol. Κι όμως, μοιάζει να βρίσκεται έτη φωτός μακριά από την τουριστική οχλαγωγία της Κυανής Ακτής. Είναι προϊόν της φιλοδοξίας του Paul Ricard, του εκκεντρικού επιχειρηματία που βρίσκεται πίσω από τον Ricard Pastis, το διασημότερο ποτό της Μασσαλίας. Ο Ricard αγόρασε το νησί τη δεκαετία του ’50 για να δημιουργήσει ένα ιδιωτικό καταφύγιο όπου θα φιλοξενούσε τους φίλους του, μεταξύ των οποίων οι Jacques Cousteau και Salvador Dali. Αργότερα το μετέτρεψε σε resort, το οποίο μπορούσε να απολαύσει όλος ο κόσμος. Εδώ θα βρείτε 63 δωμάτια σε διάφορα κτίρια, από τα οποία το πιο αξιοσημείωτο είναι το Le Delos, ένα ξενοδοχείο 19 δωματίων με κομψά ισπανικά έπιπλα-αντίκες και πολυελαίους από σφιρήλατο σίδηρο. Διατίθενται επίσης οκτώ μεζονέτες (κάθε μία με δικό της κήπο), τέσσερα εστιατόρια, σχολή καταδύσεων κι ένα περίεργο μουσείο αφιερωμένο στα κρασιά και το αλκοόλ.
Σεργκί, Τυνησία
Έρημος και θάλασσα. Σ’ αυτά τα δύο έγκειται η γοητεία του Kerkennah, αρχιπελάγους που αποτελείται από πέντε νησιά, εκ των οποίων μόνο τα δύο κατοικούνται, το Chergui και το Gharbi. Για να προσεγγίσουμε το πρώτο, επιβιβαζόμαστε σε φέριμποτ που αναχωρούν από το λιμάνι της πόλης Sfax. Στο νησί αφιερώνουμε τις ώρες μας σε χαλαρωτικούς περιπάτους στην παραλία, κολύμπι σε νερά γεμάτα ζωή και απογευματινό διαλογισμό, την ώρα που ο ήλιος κάνει ελεύθερη κατάδυση στη θάλασσα. Αν θελήσουμε ακόμη περισσότερη γαλήνη, ακόμη περισσότερη επαφή με τη νησιωτική φύση, καταφεύγουμε στο El Attaia στο βορειοανατολικό τμήμα του Chergui: ένα πανέμορφο ψαροχώρι, στα ήσυχα μπαρ του οποίου πίνουμε γλυκό τσάι με μέντα, κουβεντιάζοντας με τους ντόπιους ψαράδες. Τα καλύτερα ξενοδοχεία βρίσκονται στο Sidi Fredj.
Γκόζο, Μάλτα
Την ώρα που οι ξένοι συρρέουν στη Μάλτα για διακοπές, οι ίδιοι οι κάτοικοι της χώρας πηγαίνουν στο μικρό νησάκι Gozo. Σύμφωνα με το μύθο, πρόκειται για το νησί της Καλυψώς, την αρχαία Ωγυγία. Τα αξιοθέατα πολλά, όπως οι περίφημοι μεγαλιθικοί ναοί στην πρωτεύουσα του νησιού, την Ggantija, τα παλαιότερα θρησκευτικά κτίσματα στον κόσμο, που είναι πλέον προστατευόμενα μνημεία Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Μία φορά το χρόνο, για ένα μόνο Σαββατοκύριακο στα τέλη Ιουνίου, το ήσυχο νησί μεταμορφώνεται, γιορτάζοντας το Φεστιβάλ των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Στην τοπική γλώσσα, η γιορτή ονομάζεται L’Imnarja (»το φεστιβάλ του φωτός». Αρχίζει το Σάββατο με διήγηση ιστοριών, παραδοσιακούς χορούς και μουσική, που συνοδεύονται από κατανάλωση ψητού κουνελιού και ντόπιου κρασιού. Την επομένη, διεξάγονται ιπποδρομίες, που θυμίζουν το (πιο διάσημο) το Palio της Σιένα. Έπαθλο, το λάβαρο της πόλης.
Μαρέττιμο, Σικελία
Ουσιαστικά πρόκειται για βουνό, το οποίο σύμφωνα με τον πρόεδρο του WWF, Fulco Pratesi, είναι το ομορφότερο νησί της Ιταλίας. Ένα μέρος για όσους επιθυμούν απλές διακοπές, υπό τους ρυθμούς της φύσης. Ξυπνάμε νωρίς για να κάνουμε βόλτες σε μονοπάτια πλημμυρισμένα με δεντρολίβανο, για να δούμε το κάστρο του Punta Troia και να κολυμπήσουμε στις παραλίες Praiannacchi και Scalo Maestro. Με τη διαφορά ότι τούτο το νησί είναι ομορφότερο από τη θάλασσα. Κάνουμε τα καλύτερα μακροβούτια στην παραλία Cala Bianca, με τα τυρκουάζ νερά και φυσικά στη Σπηλιά της Καμήλας, στολισμένη με τα πορτοκαλί άνθη ενός κοραλλιού, του Astroides Calycularis, το οποίο φωτίζει τα βράχια που βρίσκονται κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας. Για νυχτερινό ψάρεμα, κατευθυνόμαστε στο Banco Scherchi, την Punta Bassana και την Orlata di San Martino, όπου η αίσθηση της απόλυτης ησυχίας κάτω από τα αστέρια είναι μοναδική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου