Ντιν-νταν, ντιν-νταν

Επιστρέψατε στους ποιητές. Ο κόσμος ρημάζεται και θα ρημαχτεί. Να γλυκάνει ο πόνος και να σας προσφερθεί παρηγορία, ίσως και η
δύναμη ν’ αντέξετε, μπας κι ανοίξει ο δρόμος ο θαμπός. Είμαστε μόνοι μας όπως ήμασταν πάντα, και το φίδι απ’ την τρύπα πρέπει να το βγάλουμε εμείς. Ετούτη η γενιά. Αργήσαμε μόνο κι έχει θεριέψει. Φαίνεται πως δε μας μένει πολύς καιρός. Μακριά από επιβουλές, και διχόνοιες, ενωμένοι και νουνεχείς, όσοι νογούν από μας, ότι ελεύθερο αληθινά, είναι το εύψυχον. Διαβάστε ξανά Σολωμό και Κάλβο. Παπαδιαμάντη, ακόμα (ποιός να το φανταζότανε), και Παλαμά. Νίκο Παναγιωτόπουλο για όσους τον ξέρουν. Μπορεί και Μπρέχτ και Σοφοκλή και Ρίτσο κι Ελύτη και Σεφέρη και Γκιμπράν και Χικμέτ κι Έλιοτ. …

Κυρίως όμως Σολωμό και Κάλβο. Μάθετε τραγούδι και σκοποβολή. Ανοίξτε το βρώμικο μπαούλο σας στην αποθήκη. Καθαρίστε το, φυλάξτε μέσα αλεύρι, λάδι και κρασί. Πετάξτε τ’ άχρηστα σχολικά βιβλία των παιδιών σας στα σκουπίδια. Μάθετέ τους γράμματα κι ελληνικά, εσείς οι ίδιοι, οι φίλοι σας και οι παρέες των συντρόφων σας που θα ξαναγεννηθούν. Αναλαμβάνω Λογοτεχνία και Θεατρική Παιδεία. Να ξαναγίνουμε Δάσκαλοι με ό,τι της προκοπής μπορεί να διδάξει ο καθένας. Απεταξάμην τις στρατιές των σταυροφόρων πτυχιούχων εκπαιδευτικών των παραμορφωμένων, των δεξιόστροφων κι αριστερόστροφων τσιπροκαμμένων λαγομητσοτάκηδων της συμφοράς. Της εθνικής μειοδοσίας και του κοινωνικού και ιδεοληπτικού ερέβους. Διαβάστε ξανά και μάθετε μαζί με αυτά, με τα παιδιά σας, την Αγωγή του Πολίτη, φυλάσσοντας ως κόρη οφθαλμού την Ιστορία για να ξεφεύγουμε από τις κακοτοπιές, χωρίς αίμα άδικο. Ανοίξτε το σκονισμένο σας μπαούλο. Βγάλτε από μέσα, καμμιά καλή ροκιά κι ένα ριζίτικο. Τον Ξυλούρη τη Βέμπο και την Νταντωνάκη για την Άμυνα. Το Ευαγγέλιο και δυστυχώς, την παλιά καραμπίνα. Δυστυχώς.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Πριν από τρία χρόνια, το ’15 ο φερόμενος ως Πρωθυπουργός Τσίπρας, κι ενώπιον Πανεπιστημιακών (!) Ιεραρχών και φοιτητών, μιλάει για την Ελληνική Επανάσταση:

«Δεν μπορούσε να την κατανοήσει» λέει, «παρα μόνο μέσα από τη Αμερικανική (!) και την Γαλλική Επανάσταση», και μας θυμίζει ότι «το 1821 είναι το έτος της εξέγερσης στο Μεξικό, είναι το έτος της ενοποίησης της Αϊτής, το έτος της διακήρυξης της ανεξαρτησίας για μια σειρά από χώρες της Λατινικής Αμερικής». Τονίζει πως (σημ. η Ελλ. Επανάσταση), «είναι γνήσιο πνευματικό τέκνο του Διαφωτισμού» κι ότι «στα πολιτικά της προτάγματα, ενσωμάτωσε τις ιδέες και τις αξίες που διακινήθηκαν, στις τουρκοκρατούμενες περιοχές των ελληνόφωνων πληθυσμών από τη Φιλική Εταιρία».

Για την ίδια μέρα, ο τότε υπουργός Παιδείας Αρ. Μπαλτάς, στην επιστολή του προς τους μαθητές των σχολείων, τους «διαφώτιζε» επίσης, πως η Ελληνική Επανάσταση είναι γνήσιο πνευματικό τέκνο του Διαφωτισμού, (πράγμα που δίδαξε και στον Τσίπρα), κι ότι «η Ελληνική Επανάσταση, γέννησε ένα νέο έθνος», γενέθλιο μαργαριτάρι, που το ανέδειξε μετά γλαφυρότερα και κοσμητικότερα, ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης την επόμενη χρονιά, πάλι, στα δύσμοιρα τα σχολεία.

Όλο αυτό το τουρλουμπούκι (απ' το τούρκικο turlu ) ή η τρικυμία εν κρανίω (ελληνιστί ), που εντέχνως ανακατεύει όλα τα ετερόκλητα... (σαν τον «ετερόκλητο όχλο», έτσι όπως μας αποκάλεσε ο φερόμενος Πρωθυπουργός, στο συλλαλητήριο για το Σκοπιανό, των Αθηνών), ...στοιχεία, οδηγεί, στο να μπερδεύει τους μαθητές και ν’ εξοργίζει τους ενήλικους. Δεν κάνει καμμιά αναφορά στην εσωτερική δυναμική της επανάστασης που όντως, μπορεί να επηρεάστηκε και να έχει, όπως είναι φυσικό, κοινά στοιχεία με τις άλλες, (για κοινωνικά φαινόμενα συζητούμε άλλωστε), αλλά αποκρύπτει διαφορές ουσίας και παραποιεί το γεγονός ότι επρόκειτο για έναν εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων ενάντια στους Οθωμανούς και όχι για έναν απλώς κοινωνικό, ταξικό ή εμφύλιο πόλεμο. Πολλώ δε μάλλον, όταν δεν αποτελούμε ένα νεαρό έθνος σαν τους Αμερικανούς φέρ' ειπείν, είμαστε έθνος από τα παλαιότερα του κόσμου· κράτος φτιάξαμε το 1830, ή σωστότερα το 1928 κατά τη γνώμη μας, με την έλευση δηλαδή του Καποδίστρια, εφοσον μετά τον θάνατό του, μας πήρε το ποτάμι…

Για τον επόμενο, υπουργό, τον Γαβρόγλου δε σχολιάζω, εικονίζω:

Γιαβρούμ, μας πήρε ο ποταμός.


Να θυμηθούμε και τους φίλτατους Ακαδημαϊκούς, τους πνευματικούς ανθρώπους της... χώρας(;), απ’ τους οποίους προσμέναμε μια κάποια πρόταση για παρηγορία. Με πρόεδρο τώρα τον Λουκά Παπαδήμο(!) που ελπίζω ΟΛΟΙ να θυμόμαστε το βίο και την πολιτεία του, ξεκινώ:



Ακαδημία Αθηνών για το Σκοπιανό: Για το θέμα του ονόματος (διότι όνομα σημαίνει έδαφος), και της ιστορικής παραχάραξης, ούτε λέξη. Η λάθος όμως λέξη, ‘αλυτρωτισμός’ μας υποψιάζει…μήπως συμφωνούν με τον Ζάεφ άραγε; για ποιές αλύτρωτες πατρίδες του δεύτερου, μιλούν, στην ελληνική επικράτεια;;;

Ακαδημία Αθηνών, παλαιότερα, υπέρ του πρώτου μνημονίου, δείτε το αγαπητοί, μεταξύ άλλων, υπογράφουν ο Σαββόπουλος κι ο Παπαβασιλείου και η Δημουλά για τις Τέχνες· ο Στουρνάρας με τ’ όνομα, δε, για την Επιστήμη και τα Γράμματα! «Ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους Ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία.»



Και μια που ο καημός της Ρωμιοσύνης είναι πως δεν κατάφερε ποτέ σ’ αυτόν τον τόπο να συμπνεύσει το λαϊκό στοιχείο με το έλλογο (αυτό της Διανόησης ) όπως θα έλεγε κι ο Κωστής Μοσκώφ, συνεχίζουμε μεμονωμένα με γνωστούς «οργανικούς» διανοουμένους, του νέου καθεστώτος, χωρίς ν’ ασχολούμαστε καν, με το κραυγαλέο παράδειγμα ενός επονείδιστου Ζουράρι, ή ενός ανεκδιήγητου Δήμου, όχι , θ’ αναφέρουμε κάτι, πιο λάιτ…

Δια γραφίδος Σώτης (Τριανταφύλλου) , τί προτείνει ο Ράμφος για παράδειγμα: «να συνάψουμε γενναίες συναινέσεις (συμπληρωματική σχέση κυβέρνησης-αντιπολίτευσης), να ενώσουμε την ελληνική, “αντιευρωπαϊκή” ταυτότητα με την ευρωπαϊκή».

Ή ο Γιανναράς; «Η εκδοχή ή το ενδεχόμενο μιας πολιτικής προσέγγισης Ελλάδας και Τουρκίας σε επίπεδο μετα-εθνικιστικό...



Να μην ξεχάσουμε και τον ανώτατο Κλήρο:



Τα συλλαλητήρια και οι λαοσυνάξεις για τη Μακεδονία δεν είναι της «αγάπης» του Ιερώνυμου και του Άνθιμου αλλά είναι της «αγάπης» η προσφορά βοηθείας σε μουσουλμάνους πρόσφυγες από Ιεράρχες «ξεβράκωτους» χωρίς τον σταυρό· ενώ ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, άλλη Αρχή κι αυτός, εύχεται στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να στεφθεί με επιτυχία η στρατιωτική επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας» για να επιτευχθεί η ειρήνη (εξ ου και το κλαδί), στο ισοπεδωμένο από πτώματα «τρομοκρατών» Κούρδων και «τρομοκρατών» αμάχων στην Αφρίν της Συρίας …Πτώμα και η Συνθήκη της Λοζάνης, μαζί τους.



Αξέχαστοι κι οι εξευτελισμοί των ενόπλων μας, που έχουν ορκιστεί να φυλάττουν τα σύνορα και το Σύνταγμα:

Δεν τρέχει κάστανο στην ιστορία των αιχμαλώτων μας εν καιρώ πολέμου ή ομήρων εν καιρώ ειρήνης. Κάνει διαφορά ο εξευτελισμός σε ό,τι κι αν διαλέξετε;


Αλατάκι στην πληγή ηανακοίνωση του Γενικού Επιτελείου Στρατού να «φέρονται» ότι εντοπίστηκαν από τουρκική περίπολο, σε τουρκικό έδαφος, έως να θες να ουρλιάξεις: Φτάνει, παραιτηθείτε ρε, άλλο μη μας ξεφτιλίζετε !


Για την αθλιότητα όλου του πολιτικού προσωπικού, δεν αξίζει να χυθεί στάλα μελάνι και οι λοιποί θεσμοί Δικαιοσύνης και ΜΜΕ, που θα μας προστάτευαν και θα μας ενημέρωναν σε περίπτωση κινδύνου, έχουν δώσει δυσώδη διαπιστευτήρια αίσχους κι πρακτορο-αλητείας, έτσι ώστε γι’ αυτά, καλύτερα να μιλήσουν, ειδικότεροι.

Έτσι που το πάν’ «αίφνης», όλοι οι γείτονες, κινδυνεύουμε να μείνουμε ίσαμε τη Λάρισα και να ’χουμε για παρηγοριά τις πιο πολλές Κυκλάδες…Όμως, τίποτα δεν έχουμε, νομίζουμε ότι έχουμε, η άλωση έχει συντελεστεί, πρώτα εκ των έσω, είμαστε μετανάστες, είμαστε πρόσφυγες στην ίδια μας τη γη, Εμείς πλέον… γιατί δε μας θέλουν εδώ αδέρφια, θέλουν μόνο το οικόπεδο, χωρίς γηγενείς, το γωνιακό αυτό οικόπεδο με όλες τις εναπομείνασες χαρές μας, θέλουν να πεθάνουμε ή να φύγουμε με το καλό ή με το άγριο. Λοιπόν, θα πεθάνουμε; θα φύγουμε; με το καλό; ή το άγριο;

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Για χαμηλώστε λίγο τον νου κι ακούστε μέσα σας.

--Ναι, οκ….

--Κάτω από το λίπος της προπαγάνδας…

-- Εντάξει, πού το πας;

--…του φόβου και του κακορίζικου κλαυθμυρισμού της βολής και της ιδιωτικής βουλής του οικονομέτρη,

-- Ε λοιπόν;

-- εκεί, κοντά στην ψυχή, νιώθετε έναν λέοντα;

-- ...

--Καλά, δεν πειράζει, αυτό παίρνει λίγο χρόνο γιατί είναι που «Τρέμ᾿ ἡ ψυχὴ καὶ ξαστοχᾶ γλυκὰ τὸν ἑαυτό της». Aφήστε που θα ‘χαν πρόβλημα στη μετάφραση όλες οι γλώσσες της Οικουμένης γι’ αυτόν τον άπαιχτο Σολωμικό στίχο…

Πάμε ξανά: Νιώθετε έναν λέοντα φρονήματος να βρυχάται;



--Είναι ο λέων της αντίστασης, του νέου, μεγάλου ΟΧΙ.

πηγή