Η φιγούρα που ανακαλύφθηκε στο Idaho αμφισβητεί επιθετικά την επικρατούσα ιστορία για την ανθρώπινη εξέλιξη. Το αινιγματικό τεχνούργημα ανακαλύφθηκε το 1889 κοντά στη Νάμπα του νοτιοδυτικού Αϊντάχο, όταν
εργάτες έκαναν γεώτρηση αναζητώντας νερό.
Το 1912, ο γεωλόγος George Frederick Wright ανέφερε τα εξής στο βιβλίο του «Προέλευση και αρχαιότητα του ανθρώπου»:
Το αρχείο για το πηγάδι δείχνει ότι … είχαν διεισδύσει πρώτα σε πενήντα πόδια του εδάφους, στη συνέχεια περίπου δεκαπέντε πόδια από βασάλτη και στη συνέχεια πέρασαν από εναλλασσόμενο στρώματα από πηλό και βούρκο… Σε βάθος περίπου τριακόσια μέτρα, η αντλία άμμου άρχισε να αναδεικνύει πολυάριθμες πήλινες μπάλες, μερικές από τις οποίες είχαν διάμετρο μεγαλύτερη από 2 ίντσες, πυκνά επικαλυμμένες με οξείδιο του σιδήρου.
Δεν υπάρχει λόγος να αμφισβητηθεί το γεγονός ότι αυτή η φιγούρα ήρθε στην αντλία άμμου από το βάθος που αναφέρθηκε.
Ο Wright γράφει επίσης: «Το αντικείμενο έχει μήκος περίπου μιάμιση ίντσα και είναι αξιοσημείωτο για την τελειότητα με την οποία αντιπροσωπεύει την ανθρώπινη μορφή. Ήταν μια γυναικεία φιγούρα και είχε τις ζωντανές καμπύλες και τα τελειώματα όπως συναντά κανείς σε κλασικά έργα τέχνης».
Η ανακάλυψη μπερδεύει τους ερευνητές. Όσο περισσότερο το αναλύουν, τόσο περισσότερο έρχονται σε αμηχανία. Εκτός από τις μελέτες του Wright, ο καθηγητής FW Putnam από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ κατέληξε με μικροσκοπική ανάλυση ότι οι κόκκοι χαλαζία, που ανακαλύφθηκαν κάτω από το χέρι της φιγούρας, είχαν κολληθεί με μόρια σιδήρου. Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτό είναι σημαντικό, δεδομένου ότι δείχνει την ηλικία του τεχνουργήματος και υποδηλώνει ότι είναι πολύ απίθανο να δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια.
Είναι ενδιαφέρον ότι ο Wright συνδέει το ειδώλιο της Nampa με παρόμοια αντικείμενα που ανακαλύφθηκαν σε άλλα μέρη του κόσμου όπως με τα πολυάριθμα «ειδώλια Aurignacian» που βρέθηκαν στα προϊστορικά σπήλαια της Γαλλίας, του Belizium και της Μοραβίας. Ιδιαίτερα η ομοιότητα είναι εντυπωσιακή με εκείνη του «The Venus impudica» από το Laugerie-Basse και αναφέρθηκε από τον Hreil στους «Αρχαίους Κυνηγούς», του Sollas.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ότι το ειδώλιο ήταν χρωματισμένο με οξείδια του σιδήρου, τα οποία απέκτησε από το επίπεδο των 300 ποδιών από το σημείο όπου ανακτήθηκε. Σύμφωνα με τα γεωλογικά στοιχεία, τα στρώματα σε αυτό το βάθος πιστεύεται ότι έχουν ηλικία τουλάχιστον 2 εκατομμυρίων ετών.
Ωστόσο, η ανακάλυψη του μικρού ειδωλίου, των χαρακτηριστικών του και, κυρίως, της χρονολόγησης του, δεν έρχεται σε συμφωνία με τις γενικές απόψεις της επίσημης ιστορίας και των ακαδημιών για την εξέλιξη του ανθρώπου. Στην πραγματικότητα, η ύπαρξη του ειδώλου της Nampa θεωρείται αδύνατη από τους περισσότερους επιστήμονες σήμερα.
Οι συγγραφείς Richard Thompson και Michael Cremo εξηγούν διεξοδικά τις κυρίαρχες απόψεις για την ιστορία και την εξέλιξη στο βιβλίο τους «Η κρυμμένη ιστορία της ανθρώπινης φυλής (η συμπυκνωμένη έκδοση της απαγορευμένης αρχαιολογίας)» όπου ούτε λίγο ούτε πολύ υποστηρίζεται οι κύριες θεωρίες της εξέλιξης μας λένε ότι παρόμοια έργα τέχνης φιλοτεχνήθηκαν μόνο από τους «σύγχρονους ανθρώπους» οι οποίοι εμφανίστηκαν περίπου 200.000 χρόνια πριν. Επομένως, είναι σχεδόν αδύνατο – σύμφωνα με τις κυρίαρχες απόψεις – το ειδώλιο της Nampa να χρονολογείται περίπου 2.000.000 χρόνια νωρίτερα.
Ωστόσο, σε συνέντευξή του στο Daily Bell, ο συγγραφέας Michael Cremo αναφέρει ανακαλύψεις ανθρώπινων οστών, ανθρώπινων τεχνουργημάτων και ανθρώπινων αποτυπωμάτων πολλών εκατομμυρίων ετών, τις οποίες και τίμησε στο βιβλίο του «Απαγορευμένη Αρχαιολογία».
Σήμερα, τα αινιγματικά ειδώλια παραμένουν ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια που δίνουν τροφή για σκέψη και συζήτηση μεταξύ ερευνητών και απλών καθημερινών ανθρώπων.
Το ειδώλιο Nampa εκτίθεται στο State Historical Society του Idaho στο Boise.
Δείτε και το σχετικό video:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου