Έντονα τηλεκινητικά φαινόμενα άρχισαν να διαδραματίζονται στις αρχές Νοεμβρίου του 1954 στην οδό Δύμης 4 στην Αθήνα, και
συγκεκριμένα στο σπίτι της οικογένειας Απ. Βλασερού, ο οποίος ζούσε μαζί με τη σύζυγό του Γεωργία, την πεθερά του και τον δίχρονο γιο του, Στέφανο.
Ο Απ. Βλασερός, που εργαζόταν στην Ηλεκτρική Εταιρεία ως καταμετρητής, είπε στους δημοσιογράφους ότι μόλις περνούσαν τα μεσάνυχτα, μέσα στο σαλόνι τους γινόταν πραγματικός χαλασμός. Ακούγονταν φοβεροί χτύποι, σαν κάποιος αόρατος, αλλά πολύ χειροδύναμος, να χτυπούσε με τις γροθιές του το τραπέζι, τόσο που νόμιζε κανείς ότι θα διαλυόταν.
Έπειτα, οι βαριές πολυθρόνες ξεκινούσαν έναν άγριο χορό, τα κρύσταλλα σείονταν και βροντούσαν και τα κλειδωμένα ντουλάπια του μπουφέ ξεκλειδώνονταν με θόρυβο κι έκλειναν με πάταγο.
Τότε, έτρεχαν έντρομοι στο σαλόνι, για να βεβαιώσουν το μέγεθος της καταστροφής, αλλά έκπληκτοι διαπίστωναν πως τα πάντα βρίσκονταν απείραχτα στη θέση τους. Για να ηρεμήσει η οικογένεια, αποτάθηκε σε ιερέα, ο οποίος όμως τους συνέστησε να βρουν τον Άγγελο Τανάγρα και να του διηγηθούν τα όσα είχαν βιώσει.
Άγγελος Τανάγρας (07/03/1877 – 05/02/1971)Ο Τανάγρας, ως οπαδός του Ψυχισμού, απέδιδε όλα τα φαινόμενα στον ψυχοδυναμισμό του ζώντος ανθρώπου και τους πρότεινε να απομακρυνθούν εκ περιτροπής ένας–ένας απ’ το σπίτι, ώστε να καταλήξει σε ασφαλές συμπέρασμα για το ποιος από την οικογένεια προξενούσε αυτά τα φαινόμενα, έχοντας ισχυρό ψυχοδυναμισμό.
Μα, επειδή ήταν δύσκολο να το κατορθώσουν, ειδικά με τον δίχρονο γιο τους, ο Απ. Βλασερός ρώτησε τον Τανάγρα μήπως διέτρεχαν κάποιον κίνδυνο μένοντας στο σπίτι τους. Όταν ο μελετητής του απάντησε αρνητικά, ο Απ. Βλασερός πήρε την απόφαση να παραμείνουν τελικώς στην οικία τους.
Στις 22 Δεκεμβρίου του 1958, δύο από τα μέλη της “Ψυχικής Εταιρείας Αθηνών” (ο Η. Ησαΐας, Δικηγόρος κι ο Α. Πλάτων, Χημικός Βιολόγος) μαζί με τον Π. Γιωτόπουλο, καθηγητή Πανεπιστημίου και μία διάμεσο-μέντιουμ, την Ε. Μπ., πήγαν απρόσκλητοι στο σπίτι της οδού Δύμης 4. Εκεί, ζήτησαν να μάθουν από τον Απ. Βλασερό αν τα φαινόμενα συνεχίζονταν ακόμη.
Εκείνος παραδέχτηκε πως τα φαινόμενα εξακολουθούσαν με αμείωτη ένταση και πως η οικογένειά του ζούσε τις μέρες της με ανείπωτη αγωνία και φόβο.
Έτσι, η Επιτροπή τον ρώτησε αν δεχόταν να τον βοηθήσουν. Ο Απ. Βλασερός δέχτηκε τη βοήθειά τους με ανακούφιση, μιας και δεν ήξερε τι άλλο να κάνει για να γλιτώσουν από τα πρόθυρα της τρέλας.
Τότε, η Επιτροπή διοργάνωσε μια πνευματιστική συνεδρία με διάμεσο την Ε. Μπ. Εκείνη, αφού συγκεντρώθηκε, ζήτησε να της δώσουν μολύβι και χαρτί, όπου μετά από λίγο έγραψε: “Γεώργιος, παππούς της κυρίας Βλασερού”.
Κατά τη συνεδρία, εμφανίστηκε μια οντότητα, η οποία δήλωσε πολύ στενοχωρημένη, γιατί δεν τηρήθηκαν τα όσα είχε ζητήσει, πριν πεθάνει. Το μόνο που είχε ζητήσει ο αποθανών παππούς ήταν να μοιραστεί με δίκαιο τρόπο η περιουσία του στους δικαιούχους του.
Το μέντιουμ επανήρθε στη πραγματικότητα, βαστώντας το κεφάλι της που σφυροκοπούνταν από δυνατό πονοκέφαλο. Έκπληκτα τα μέλη της οικογένειας Βλασερού παραδέχτηκαν, πως όλα όσα τους φανέρωσε η διάμεσος ήταν αληθή και υποσχέθηκαν πως ταχέως θα διόρθωναν τις όποιες αστοχίες και παραλείψεις τους στην εκτέλεση της επιθυμίας του αποθανόντος.
Μόλις ολοκληρώθηκαν όλες οι τυπικές διατυπώσεις, το σπίτι και η οικογένεια Βλασερού επέστρεψαν στην πρότερη ηρεμία τους. Ποτέ πια δεν ξανασυνέβη κάτι μεταφυσικό, για να τους ταράξει…
Οι παραδοξότητες αυτές καταχωρήθηκαν με κάθε λεπτομέρεια από τον Κ. Λόντο, αντιπρόεδρο του συνδέσμου “Φίλων της Μεταψυχικής” και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του “Μεταψυχικού Συνδέσμου Αθηνών” στο πνευματιστικό περιοδικό “Ο κόσμος της Ψυχής” και δημοσιεύθηκαν σε άρθρο της εφημερίδας “ΕΜΠΡΟΣ”, στις 24/11/1962…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου