Ο δανεικάς

Αριστείδου-Σοφοκλέους-Αιόλου εκείνα τα χρόνια ήταν πιάτσα...αγορά προσιτή σε όλους.Είχε κίνηση και προϊόντα για όλες τις τσέπες.
Οι έμποροι είχαν συναλλαγές με τους προμηθευτές τους κυρίως με συναλλαγματικές τα γνωστά γραμμάτια....οι επιταγές αργότερα έκαναν εμφάνιση.
Όταν έληγαν αυτές καθυστερούσαν να τις πληρώσουν....πάντα υπήρχε πρόβλημα
ρευστότητας .
Στην περιοχή είχε γραφείο ένας τύπος με πινακίδα που έγραφε ΓΕΝΙΚΟΝ ΕΜΠΟΡΙΟΝ αντί για τοκογλύφος.
Είχε και υπάλληλο -εισπράκτορα ....
Όλοι τον γνώριζαν ως ο δανεικάς....
Οι περισσότεροι έμποροι "συνεργαζόντουσαν" μαζί του και αυτός πάντα...με τον νόμο.
Χωρίς να υπάρχει ακίνητο ο δανεικάς δεν δάνειζε όπως και σε τζογαδόρους
καθ΄ότι..."ηθικών αρχών" όπως άφηνε να εννοηθεί αλλά στην ουσία τους φοβότανε...ήταν απρόβλεπτοι.
Όταν περνούσε από μαγαζί "πελάτη" του και του έλεγε δήθεν καλημέρα
οι γείτονες καταλάβαιναν ότι δεν έχει εξωφληθεί και έκανε υπενθύμιση.
Άλλοι τον έλεγαν μεταπολεμικό μαυραγορίτη....
Ο ίδιος χάθηκε από την πιάτσα για να εμφανιστεί στο πόδι του ένας νεώτερος
ο γαμπρός του.
Παρουσιάστηκε ενημερωμένος στους πελάτες από τον πεθερό του...
θα τους...εξυπηρετούσε αυτός εις το εξής.
Επικερδές επάγγελμα με έτοιμη πελατεία....
Τέτοιοι τύποι δεν λείπουν από την αγορά και στα χρόνια μας.

πηγη