Το γέλιο μπορεί να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας (τουλάχιστον για τους πιο πολλούς…) ωστόσο εξακολουθεί να κρύβει αρκετά μυστικά – όπως τους λόγους για τους οποίους γελάμε, πολλοί εκ των οποίων δεν έχουν να κάνουν με αστείους ανθρώπους.
Όπως αναφέρεται σε κείμενο της Σόφι Σκοτ, καθηγήτριας Γνωσιακής Νευροεπιστήμης του University College London στο BBC, είναι 30 φορές πιθανότερο να γελάσουμε εάν είμαστε με άλλους, παρά αν είμαστε μόνοι μας. Πρόκειται για μια αρχαία, πανταχού παρούσα αντίδραση, η οποία δεν περιορίζεται στους ανθρώπους- έχει καταγραφεί σε πολλά είδη ζώων, μεταξύ των οποίων οι πίθηκοι και ακόμη και οι αρουραίοι: Όταν οι αρουραίοι παίζουν μεταξύ τους, ή όταν γαργαλιούνται, βγάζουν έναν ήχο τον οποίο οι επιστήμονες συσχετίζουν με γέλιο, και χρησιμοποιείται ως ένδειξη πως παίζουν και δεν μάχονται στα αλήθεια.
Στους ανθρώπους το γέλιο χρησιμοποιείται για τη δημιουργία και διατήρηση κοινωνικών δεσμών. Πρόκειται για μια εξωτερική εκδήλωση κατανόησης του ενός προς τον άλλο, και επίσης λειτουργεί ως τρόπος αποκλεισμού για άτομα που είναι εκτός της ομάδας μας. Αυτές οι κοινωνικές και συναισθηματικές διαστάσεις το καθιστούν ιδιαίτερα ισχυρό- οπότε και χρησιμοποιείται ευρέως στην πολιτική και στις διαπροσωπικές σχέσεις.
Το γέλιο είναι μια αυθόρμητη, ηχητική έκφραση άνευ λέξεων- όπως ένας λυγμός ή μια κραυγή. Ο ήχος που κάνουμε όταν γελάμε είναι πολύ παρόμοιος με αυτούς που αφήνουν οι πίθηκοι όταν παίζουν. Αντίθετα με την ομιλία, η παραγωγή αυτού του ήχου δεν περιλαμβάνει κίνηση της γλώσσας, του σαγονιού ή των χειλιών. Είναι πιο κοντά στον ήχο που κάνουν τα θηλαστικά από ό,τι στην ανθρώπινη ομιλία.
Αν και οι επιστήμονες δεν ξέρουν ακόμα γιατί ακριβώς παράγουμε αυτόν τον ήχο, ίσως να είναι επειδή πρόκειται για έναν από τους απλούστερους τρόπους παραγωγής ήχου με τις φωνές μας- απλά βγάζουμε αέρα προς τα έξω σε ριπές. Ενώ η χρήση του γέλιου από πλευράς μας εξελίσσεται με το πέρασμα του χρόνου, πρόκειται για έμφυτη ενέργεια: Τυφλά και κουφά παιδιά γελούν όταν τα γαργαλάει κάποιος.
Όπως αναφέρεται σε κείμενο της Σόφι Σκοτ, καθηγήτριας Γνωσιακής Νευροεπιστήμης του University College London στο BBC, είναι 30 φορές πιθανότερο να γελάσουμε εάν είμαστε με άλλους, παρά αν είμαστε μόνοι μας. Πρόκειται για μια αρχαία, πανταχού παρούσα αντίδραση, η οποία δεν περιορίζεται στους ανθρώπους- έχει καταγραφεί σε πολλά είδη ζώων, μεταξύ των οποίων οι πίθηκοι και ακόμη και οι αρουραίοι: Όταν οι αρουραίοι παίζουν μεταξύ τους, ή όταν γαργαλιούνται, βγάζουν έναν ήχο τον οποίο οι επιστήμονες συσχετίζουν με γέλιο, και χρησιμοποιείται ως ένδειξη πως παίζουν και δεν μάχονται στα αλήθεια.
Στους ανθρώπους το γέλιο χρησιμοποιείται για τη δημιουργία και διατήρηση κοινωνικών δεσμών. Πρόκειται για μια εξωτερική εκδήλωση κατανόησης του ενός προς τον άλλο, και επίσης λειτουργεί ως τρόπος αποκλεισμού για άτομα που είναι εκτός της ομάδας μας. Αυτές οι κοινωνικές και συναισθηματικές διαστάσεις το καθιστούν ιδιαίτερα ισχυρό- οπότε και χρησιμοποιείται ευρέως στην πολιτική και στις διαπροσωπικές σχέσεις.
Το γέλιο είναι μια αυθόρμητη, ηχητική έκφραση άνευ λέξεων- όπως ένας λυγμός ή μια κραυγή. Ο ήχος που κάνουμε όταν γελάμε είναι πολύ παρόμοιος με αυτούς που αφήνουν οι πίθηκοι όταν παίζουν. Αντίθετα με την ομιλία, η παραγωγή αυτού του ήχου δεν περιλαμβάνει κίνηση της γλώσσας, του σαγονιού ή των χειλιών. Είναι πιο κοντά στον ήχο που κάνουν τα θηλαστικά από ό,τι στην ανθρώπινη ομιλία.
Αν και οι επιστήμονες δεν ξέρουν ακόμα γιατί ακριβώς παράγουμε αυτόν τον ήχο, ίσως να είναι επειδή πρόκειται για έναν από τους απλούστερους τρόπους παραγωγής ήχου με τις φωνές μας- απλά βγάζουμε αέρα προς τα έξω σε ριπές. Ενώ η χρήση του γέλιου από πλευράς μας εξελίσσεται με το πέρασμα του χρόνου, πρόκειται για έμφυτη ενέργεια: Τυφλά και κουφά παιδιά γελούν όταν τα γαργαλάει κάποιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου