Το θέμα της Υγιεινής και της Ασφάλειας των εργαζομένων στη διάρκεια της εργασίας καθώς και οι επαγγελματικοί κίνδυνοι, παρόλο που θα έπρεπε να αποτελούν από τα βασικότερα μελήματα της δράσης των συνδικάτων, δυστυχώς δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος μας, αντίθετα πολλές φορές τα υποτιμούμε. Δεν καταφέραμε να αναχαιτίσουμε την επίθεση των κυβερνήσεων αλλά και των εργοδοτών-Δημάρχων η οποία τα τελευταία χρόνια έχει ενταθεί και κατάφερε να επιφέρει μεγάλα πλήγματα στη μισθωτή εργασία (μείωση μισθού μέχρι και 40 τοις εκατό, ανατροπή συλλογικών συμβάσεων, αποδυνάμωση της σταθερής εργασίας, ενίσχυση νέων μορφών ελαστικής εργασίας κ.λ.π.). Αυτό έχει οδηγήσει στην υποβάθμιση των όρων και των συνθηκών εργασίας. Η μείωση του αριθμού των εργαζομένων, η αύξηση των ορίων ηλικίας και η γήρανση, η εντατικοποίηση και η απόλυτη υποβάθμιση των όρων και συνθηκών εργασίας οδηγούν σε ατυχήματα-πολλές φορές θανατηφόρα, στην μεγάλη αύξηση της εμφάνισης επαγγελματικών ασθενειών κ.λ.π. Οι εργαζόμενοι βλέπουν τα μέσα ατομικής προστασίας κυρίως ως μια παροχή οικονομικού χαρακτήρα για να καλύψουν μέρος των απωλειών του εισοδήματός τους. Το κράτος και ο Δήμος-εργοδότης αντιλαμβάνονται για αυτούς, ως ένα επιπρόσθετο οικονομικό και μη αναγκαίο κόστος τα μέτρα που σχετίζονται με τη διασφάλιση της υγιεινής και ασφάλειας, του κατάλληλου εργασιακού περιβάλλοντος και των ενδεδειγμένων συνθηκών εργασίας. Όσο και εάν δεν το ομολογούν υποτιμούν τη ζωή του εργαζόμενου και αυτό φαίνεται και από το μισθό που δίνουν αλλά και τα χρήματα που δαπανούν για τις συνθήκες εργασίας.
Τα συνδικάτα τις περισσότερες φορές υποχωρούμε μπροστά στις δυσκολίες, αλλά και την έλλειψη κουλτούρας για την υγιεινή στην εργασία και αρκούμαστε κατά κανόνα να διεκδικούμε τα ΜΑΠ, χωρίς να δίνουμε την ανάλογη προσοχή για τη χρήση τους από τους εργαζόμενους. ΔΕΝ διεκδικούμε να δημιουργούνται χώροι υγιεινής, αποδυτήρια, ατομικοί φωριαμοί. Δεν συγκρουόμαστε με την δημοτική αρχή και δεν απαιτούμε να διατεθούν τα ανάλογα χρήματα ώστε να βελτιωθούν οι συνθήκες εργασίας.
Το νομοθετικό πλαίσιο στην Ελλάδα.
Η νομοθεσία που υπάρχει για να εξασφαλίζονται στοιχειώδεις προδιαγραφές προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων δεν εφαρμόζεται. Ο πρώτος νόμος που ψηφίστηκε στη χώρα μας «περί υγιεινής και ασφάλειας των εργατών και περί ωρών εργασίας» έρχεται στις 21-11-1911. Ο συγκεκριμένος νόμος θεωρείται αρκετά πρωτοποριακός για την εποχή του, αφού περιελάμβανε διατάξεις για το μηχανολογικό εξοπλισμό, την καθαριότητα των χώρων, το φωτισμό και τις υπαίθριες εργασίες. Μετά το νόμο αυτό, ακολουθεί μια σειρά και από άλλα Διατάγματα τα οποία έχουν να κάνουν με την υγιεινή και την ασφάλεια των εργαζομένων.
Το δράμα είναι ότι η νομοθεσία αυτή, η οποία χρειάζεται να ενισχυθεί ΔΕΝ εφαρμόζεται, πολλές φορές αποτελεί κενό γράμμα.
Ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν υπάρχουν. Μέτρα που να τιμωρούν όσους παραβιάζουν και δεν εφαρμόζουν την νομοθεσία δεν υπάρχουν. Πολλά εργατικά ατυχήματα, ας μην μιλήσουμε για τις επαγγελματικές ασθένειες, δεν καταγράφονται καθόλου. Η κυρίαρχη λογική είναι να συγκαλύψουμε το ατύχημα, να αποκρύψουμε τον τραυματισμό. Ορισμένες φορές αυτό γίνεται και με τη συναίνεση του ίδιου του εργαζόμενου, με προτροπή ή και κάτω από πίεση των αιρετών αλλά και διευθυντών και προϊσταμένων, οι οποίοι θέλουν να αποφύγουν την απόδοση ευθυνών.
Ακόμη και για τις ελάχιστες απαιτήσεις για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων υπάρχει δυστοκία και άρνηση και δεν χρηματοδοτούνται από τους δήμους. ΔΕΝ προβλέπονται ως δαπάνη στους περισσότερους προϋπολογισμούς.
Ο γιατρός εργασίας και ο Τεχνικός ασφαλείας, ακόμη και εκεί που υπάρχουν, δεν παίζουν πολλές φορές ουσιαστικό ρόλο. Αρκούνται στην παροχή εισηγήσεων ή εκθέσεων γνωμοδοτικού χαρακτήρα.
Αρκετοί είναι αυτοί που προσπαθούν να δικαιολογήσουν και να αμβλύνουν τις ευθύνες των δημοτικών αρχών αντί να αξιοποιήσουν τις γνώσεις και το επιστημονικό τους κύρος και να δώσουν τη μάχη μαζί με το συνδικάτο για τα ζητήματα αυτά. Βασική παράμετρος για αυτή την συμπεριφορά είναι ότι συνάπτουν σύμβαση με το Δήμο, και δεν έχουν μόνιμη σχέση εργασίας. Ο χρόνος εργασίας που προβλέπεται δεν επαρκεί σε όποιον θέλει να παίξει ουσιαστικό ρόλο. Δεν έχουν την στήριξη, υλική, οικονομική να επιτελέσουν ένα ουσιαστικό ρόλο στην βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Αρκούνται πολλοί από αυτούς σε ένα ρόλο ρουτίνας και τυπικής παρουσίας, για να φαίνεται σύννομος ο Δήμος.
Στο σύνολο σχεδόν των δήμων ο τεχνολογικός μηχανολογικός εξοπλισμός είναι παλαιωμένος, με ελλιπή συντήρηση, ακατάλληλα ελαστικά, πολλές φορές ακατάλληλος για χρήση.
Τα τεχνικά μέσα είναι ανεπαρκή και η έλλειψή τους οδηγεί στην καταπόνηση των εργαζομένων. Είμαστε εργαζόμενοι παντός καιρού και συνθηκών. Βρέχει, χιονίζει, κάνει πολύ κρύο, πολύ ζέστη τα σκουπίδια πρέπει να μαζευτούν.
Δεν υπολογίζει κανένας τον εργαζόμενο και τις δυσμενείς συνθήκες στις οποίες καλείται να εργαστεί. Έχουμε εργαζόμενο νεκρό εξ αιτίας του παγετού στο οδόστρωμα. Έχουμε νεκρό συνάδελφο κωφάλαλο την ώρα της εργασίας σε λεωφόρο ταχείας κυκλοφορίας. Έχουμε εργαζόμενο νεκρό γιατί τσούλησε το απορριμματοφόρο στο χώρο του γκαράζ, λόγω της μεγάλης κλίσης. Τα συνεργεία αυτοκίνητων καθώς και άλλοι χώροι εργασίας δεν έχουν άδεια λειτουργίας. Να μην μιλήσουμε για τους ανύπαρκτους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας, για τη ανεπαρκή έως ανύπαρκτη θέρμανση και ψύξη.
Η σύνηθες απάντηση των αρμοδίων κάθε φορά που τραυματίζεται συνάδελφος-ισσα είναι ότι φταίει ο ίδιος γιατί δεν είχε το νου του, δεν πρόσεχε ή ότι φταίει η κακιά στιγμή. Πολλές Δημοτικές αρχές μαζί με υπηρεσιακούς παράγοντες απαιτούν από συναδέλφους να μην καταθέτουν μηνύσεις στο δικαστήριο.
Αυτή είναι μια μικρή περιγραφή των συνθηκών εργασίας αλλά και τις ελλείψεις μέσων προστασίας στην διάρκεια της εργασίας, που οδηγούν στα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα.
Η αύξηση των θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων και οι εκατοντάδες τραυματισμοί που πολλές φορές δεν καταγράφονται καν ως εργατικά ατυχήματα, ιδιαίτερα τα χρόνια των βάρβαρων πολιτικών ΔΕΝ είναι τυχαία.
Οι δεκάδες συνάδελφοι-ισσες που έχασαν τη ζωή τους είναι θύματα το ταξικού πολέμου και της αυθαιρεσίας του καπιταλιστικού κράτους και των Δήμων. Είναι αποτέλεσμα των αντεργατικών πολιτικών που έχουν επιβληθεί και εξυπηρετούν ένα καπιταλιστικό σύστημα βάρβαρο-απάνθρωπο, που θέλει τους εργάτες φτηνούς αναλώσιμους και μιας χρήσης. Θρηνούμε 43 νεκρούς συναδέλφους από τον Ιούλιο του 2014 έως σήμερα και έχουμε και εκατοντάδες τραυματισμένους.
Αναφέρουμε ορισμένες πλευρές που μεταξύ άλλων, οδηγούν στα θανατηφόρα εργατικά εγκλήματα και στους εκατοντάδες τραυματισμένους, σακατεμένους συναδέλφους –ισσες :
Η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και η μείωση των δαπανών των ΟΤΑ για να έχουν τις κατάλληλες υποδομές, τον κατάλληλο μηχανολογικό εξοπλισμό.
Η έλλειψη προσωπικού που προφανώς οδηγεί στην εντατικοποίηση της εργασίας. Η έλλειψη εκπαίδευσης αλλά και η μη τήρηση των κανόνων για την ασφαλή εργασία. Η γήρανση των συναδέλφων, σε συνδυασμό με την εντατικοποίηση της εργασίας που τους κάνει πιο ευάλωτους σε ατυχήματα. Η άνευ όρων και με πάση θυσία περισυλλογή των απορριμμάτων, με το όποιο κόστος για την υγεία του εργαζομένου. Η γνωστή εικόνα με τον εργαζόμενο κρεμασμένο πίσω, στο σκαλοπάτι του απορριμματοφόρου είναι βασική αιτία για την εισπνοή επαγγελματικών μολυσματικών μικροβίων. Το απαράδεκτο καθεστώς της εργολαβίας και η μη τήρηση του ωραρίου. Τα παλιά οχήματα και μηχανήματα με την πλημμελή συντήρηση. Η γενικευμένη 24ωρη λειτουργία και η νυκτερινή εργασία. Η ασυδοσία των αιρετών που βάζουν σε λειτουργία χώρους εργασίας που δεν έχουν άδεια λειτουργίας και δεν πληρούν κανόνες ασφαλούς λειτουργίας.
Τα περισσότερα πληρώματα περισυλλογής απορριμμάτων εργάζονται εντατικά και υπερωριακά 6 και 7 ημέρες την εβδομάδα για να έχουν καλύτερη αμοιβή, εξ αιτίας της μείωσης των μισθολογικών αποδοχών τους.
Σε αυτά εάν προσθέσει κανείς και επαγγελματικές ασθένειες που δεν είναι πάντα άμεσα ορατές αντιλαμβάνεται τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εργαζόμαστε. Δεν είναι τυχαίο ότι οι εργαζόμενοι κυρίως στην καθαριότητα, τις χωματερές, κοιμητήρια, μετά την συνταξιοδότησή τους αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας. Οι περισσότεροι έχουν επηρεαστεί από το μολυσματικό περιβάλλον της εργασίας, με αποτέλεσμα να εμφανίζουν ασθένειες όπως ηπατίτιδα, λοιμώξεις, περιστατικά καρκίνων, καρδιοπάθειες, σπονδυλίτιδες κ.λ.π.
Το εργασιακό περιβάλλον, το αντικείμενο της εργασίας είναι μια βασική παράμετρος που θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη. Προβλήματα δεν αντιμετωπίζουμε όσοι εργαζόμαστε χειρωνακτικά, έξω στο δρόμο, εκτεθειμένοι σε όλες τις καιρικές συνθήκες . Προβλήματα αντιμετωπίζουν και αυτοί που εργάζονται στα γραφεία, όταν δεν υπάρχει ο κατάλληλος φωτισμός, εξαερισμός, εξοπλισμός . Δεν είναι τυχαίο ότι αρκετοί εργαζόμενοι στα γραφεία π.χ. χρήστες Η. Υπολογιστών αντιμετωπίζουν για παράδειγμα προβλήματα όρασης κ.λπ.
Το σ. κίνημα θα πρέπει δυναμικά και ενωτικά, να απαιτήσουμε το επόμενο διάστημα:
Εφαρμογή της νομοθεσίας για την υγιεινή και ασφάλεια. Να αποδίδονται Ποινικές ευθύνες σε όσους δεν εφαρμόζουν την νομοθεσία για την υγιεινή και ασφάλεια. Άμεσα μέτρα προστασίας της ζωής των εργαζόμενων. Κατάλληλα μηχανήματα-οχήματα με δελτίο ημερήσιας καταλληλότητας και ΚΤΕΟ. Ανανέωση στόλου οχημάτων. Εντατικούς και ουσιαστικούς ελέγχους από επιθεωρητές παρουσία των συνδικάτων, σε αμαξοστάσια, οχήματα, μηχανήματα για την κατάσταση τους και τις συνθήκες εργασίας. Άδεια λειτουργίας για όλα τα αμαξοστάσια και τους χώρους εργασίας.
Αναγγελία άμεσα κάθε Εργατικού Ατυχήματος στο Υποκατάστημα του Ε.Φ.Κ.Α., στην Επιθεώρηση Εργασίας και στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής του Δήμου. Καταγραφή των ατυχημάτων στο Βιβλίο Εργατικών Ατυχημάτων του Δήμου.
Αναγνώριση της επαγγελματικής ασθένειας και του εργατικού ατυχήματος στους Ο.Τ.Α. Οικονομική αποζημίωση των εργαζομένων θύματα εργατικών ατυχημάτων. Αύξηση της χρηματοδότησης για τα αναγκαία και κατάλληλα ΜΑΠ, παροχή γάλατος, Αλλαγή της ΚΥΑ. Εμβολιασμό και ιατρικές εξετάσεις, αποδυτήρια και ατομικούς φωριαμούς. Πλυντήρια για το ρουχισμό εργασίας των εργαζομένων. Ατομικός ιατρικός φάκελος εργαζόμενου.
Πρόσληψη μόνιμου ιατρού εργασίας και τεχνικού ασφαλείας. Δημιουργία επιτροπής υγιεινής και ασφάλειας που να έχει αποφασιστικό χαρακτήρα και όχι γνωμοδοτικό, με δυνατότητα να σταματά τη λειτουργία υπηρεσιών αν δεν πληρούν τους όρους Υγιεινής και Ασφάλειας.
Όχι στην εντατικοποίηση της εργασίας. Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε όλες τις υπηρεσίες. Κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών εργασίας. Μείωση των ορών εργασίας και των ορίων ηλικίας για τη σύνταξη.
Εκπαίδευση του προσωπικού. Να θεσμοθετηθεί διακοπή της εργασίας κατά 1 ώρα την ημέρα στους χείριστες Η-Υπολογιστών.
Ίση αμοιβή για ίδια εργασία, εφαρμογή της ΣΣΕ για όλους, ανεξάρτητα από τρόπο πρόσληψης και είδος σύμβασης που εργάζεται στους ΟΤΑ.
Για τους εργαζόμενους στην καθαριότητα, τις χωματερές, στους σταθμούς μεταφόρτωσης και τα κοιμητήρια λόγω της φύσης της εργασίας που έχει να κάνει κυρίως με το είδος και τον τρόπο εργασίας και τη χρησιμοποιούμενη τεχνολογία. Να διεκδικήσουμε : Μείωση των ημερήσιων ωρών εργασίας στις πέντε. Αυστηρή τήρηση ωραρίου εργασίας. Κατάργηση της εργολαβίας. Είκοσι πέντε ώρες εργασίας την εβδομάδα, στην αποκομιδή των απορριμμάτων, στις χωματερές και στους εργαζόμενους στην ταφή-εκταφή νεκρών. Σύνταξη πλήρη στα 55 χρόνια, με 25 χρόνια εργασίας εκ των οποίων τα 12 στην καθαριότητα.
Να σταματά η εργασία της περισυλλογής απορριμμάτων σε συνθήκες που εκτίθεται η υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων( βρέχει, χιονίζει, κίνδυνος θερμοπληξίας κ.λ.π.).
Αύξηση στο μισθό, 900 ευρώ καθαρά στο εισαγωγικό κλιμάκιο στην Υ.Ε κατηγορία.
Άμεση καταβολή των μισθολογικών κλιμακίων που πάγωσαν με τους μνημονιακούς νόμους. Αύξηση της αποζημίωσης για υπερωριακή και νυκτερινή εργασία , σύμφωνα με το μισθό και τις ώρες εργασίας. Ενσωμάτωση του ανθυγιεινού επιδόματος στο μισθό. Να καταργηθεί το άρθρο 398 του Ν.4512-2018, που από 1η Μαρτίου 2019 καταργεί κάθε διάταξη που αφορά την καταβολή του Επιδόματος Ανθυγιεινής και Επικίνδυνης Εργασίας.
Τα ζητήματα αυτά πρέπει ν αποτελέσουν ένα πλαίσιο ταξικής πάλης το επόμενο διάστημα. Για να βάλουμε τα εργατικά συμφέροντα μπροστά. Με ταξική ενότητα, αλληλεγγύη και ταξικούς αγώνες διάρκειας να επιβάλουμε τα δικαιώματά μας. Τα προβλήματα μας ΔΕΝ αντιμετωπίζονται με την εφαρμοζόμενη αντεργατική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, που υποτάσσεται στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των εργοδοτών, των τραπεζιτών και της Ε. Ένωσης. ΔΕΝ αντιμετωπίζονται, αντίθετα θα οξυνθούν ακόμη περισσότερο, με την επιστροφή του Μητσοτάκη και των νεοφιλελεύθερων και ακροδεξιών πολιτικών του.
Η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή, για εργασία με δικαιώματα και αξιοπρεπή μισθό βρίσκεται στην ανάπτυξη των εργατικών αγώνων. Μακριά από την πρακτική του συμβιβασμού και της συναίνεσης. Την λογική του κυβερνητικού και δημαρχιακού συνδικαλισμού.
Βρίσκεται στην υπέρβαση του κομματικού συνδικαλισμού. Στην Ταξική ενότητα, την αλληλεγγύη και την εργατική χειραφέτηση. Βρίσκεται στη διαρκή ανειρήνευτη ταξική εργατική δράση, με μπροστά τα εργατικά δικαιώματα.
Ιανουάριος 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου