Πότε παρασκευάστηκε το πρώτο εμβόλιο κατά της γρίπης;

Η πιο σοβαρή πανδημία γρίπης εκδηλώθηκε στην Ευρώπη το 1918 οδηγώντας στον θάνατο τουλάχιστον 20 εκατομμύρια ανθρώπους (ή, κατ’ άλλους υπολογισμούς, 50 έως 100.000.000 ανθρώπους) παγκοσμίως. Ο ιός μεταπήδησε από τα πτηνά στον άνθρωπο και στη συνέχεια άρχισε να μεταδίδεται μεταξύ των ίδιων των ανθρώπων.

Η γρίπη προήλθε από την Άπω Ανατολή αλλά ονομάστηκε Ισπανική επειδή οι πρώτες αναφορές για την πανδημία προήλθαν από τον Τύπο της Ισπανίας.
Η εξάπλωση της Ισπανικής Γρίπης



Τα πρώτα κρούσματα της νόσου εκδηλώθηκαν στη Γαλλία τον Απρίλιο του 1918 ανάμεσα στα βρετανικά συντάγματα που στάθμευαν στη Ρουέν και στο Βιμερέ. Καθώς μετακινούνταν τα στρατεύματα μετακινείτο και η ασθένεια. Έτσι τον Μάιο επεκτάθηκε σε όλη τη Γαλλία και την Ιταλία, στη Μεγάλη Βρετανία και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στη Γερμανία εισήλθε με τους αιχμαλώτους που είχαν συλληφθεί.

Τον Ιούνιο η πανδημία έφτασε στις Ινδίες, τον Ιούλιο στη Νέα Ζηλανδία και τον Αύγουστο στη Νότιο Αφρική. Έως τον Ιανουάριο του 1919 η γρίπη είχε φτάσει παντού, εκτός από την Αυστραλία που κατόρθωσε να μην πληγεί λόγω αυστηρής καραντίνας.

Μπροστά σε ένα τέτοιο φαινόμενο οι γιατροί της εποχής βάλθηκαν να βρουν έναν αποτελεσματικό τρόπο άμυνας κατά της ασθένειας, ώστε να αποφευχθεί μια παρόμοια πανδημία στο μέλλον. Και τα κατάφεραν παρασκευάζοντας το 1930 ένα εμβόλιο που μπορούσε να την απωθήσει.

Ο ιός της γρίπης αρχικά απομονώθηκε και καλλιεργήθηκε σε κρόκο αυγού. Στη συνέχεια αδρανοποιήθηκε με φορμαλδεΰδη και παρασκευάστηκε το εμβόλιο.

Επειδή υπάρχουν 3 είδη ιού της γρίπης με πάρα πολλούς τύπους, είναι ανάγκη κάθε χρόνο να παρασκευάζεται νέο αντιγριπικό εμβόλιο που να περιέχει διαφορετικούς τύπους ιών.
Πότε χορηγείται το εμβόλιο;

Σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας, το αντιγριπικό εμβόλιο πρέπει να χορηγείται έγκαιρα (στο διάστημα από αρχές Οκτωβρίου έως μέσα Νοεμβρίου), πριν από την έναρξη της συνήθους περιόδου εμφάνισης της έξαρσης των κρουσμάτων, δεδομένου ότι απαιτούνται περίπου 2 εβδομάδες για την επίτευξη ανοσολογικής απάντησης.

Η ανοσία που αφήνει το εμβόλιο εξασθενεί μετά από περίπου 6 μήνες.
Σε ποιους συνιστάται ο αντιγριπικός εμβολιασμός;

Ο αντιγριπικός εμβολιασμός συνιστάται σε όλα τα άτομα ηλικίας άνω των 6 μηνών, εφόσον το επιθυμούν. Ωστόσο κρίνεται ιδιαίτερα σημαντικό να εφαρμόζεται σε άτομα που ανήκουν στις ακόλουθες ομάδες υψηλού κινδύνου:

Άτομα ηλικίας άνω των εξήντα ετών.

Παιδιά και ενηλίκους που παρουσιάζουν έναν ή περισσότερους από τους παρακάτω επιβαρυντικούς παράγοντες ή χρόνια νοσήματα:
Άσθμα ή άλλες χρόνιες πνευμονοπάθειες.
Καρδιακή νόσο με σοβαρή αιμοδυναμική διαταραχή.
Ανοσοκαταστολή (κληρονομική ή επίκτητη εξαιτίας νοσήματος ή θεραπείας).
Μεταμόσχευση οργάνων.
Δρεπανοκυτταρική αναιμία (και άλλες αιμοσφαιρινοπάθειες).
Σακχαρώδη διαβήτη ή άλλο χρόνιο μεταβολικό νόσημα.
Χρόνια νεφροπάθεια.
Νευρολογικά-Νευρομυϊκά νοσήματα.

Γυναίκες σε εγκυμοσύνη, ανεξαρτήτως ηλικίας κύησης, λεχωίδες, θηλάζουσες.

Ενηλίκους με Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) >40 kg/m2 (σ.σ. ή παιδιά με ΔΜΣ>95η ΕΘ).

Παιδιά που παίρνουν ασπιρίνη μακροχρόνια (π.χ. νόσος Kawasaki, ρευματοειδή αρθρίτιδα και άλλα), για τον πιθανό κίνδυνο εμφάνισης συνδρόμου Reye μετά από γρίπη.

Άτομα που βρίσκονται σε στενή επαφή με παιδιά <6 br="">
Οι κλειστοί πληθυσμοί (προσωπικό και εσωτερικοί σπουδαστές σχολείων, στρατιωτικών και αστυνομικών σχολών, ειδικών σχολείων και τρόφιμοι και προσωπικό ιδρυμάτων κ.ά.).

Εργαζόμενοι σε χώρους παροχής υπηρεσιών υγείας (ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και λοιποί εργαζόμενοι).

Επαγγελματίες πτηνοτρόφοι, χοιροτρόφοι, κτηνίατροι, εκτροφείς, σφαγείς και γενικά άτομα που έρχονται σε συστηματική επαφή με πουλερικά.