Το παλαιότερo ιατρικό βιβλίο του κόσμο χρονολογείται το 1.600 π.Χ.

Ο Πάπυρος του Edwin Smith είναι ένα ιατρικό έγγραφο και συγκεκριμένα το παλαιότερο ιατρικό βιβλίο του κόσμου σχετικά με τη χειρουργική.

Ο πάπυρος χρονολογείται γύρω στο 1600 π.Χ., αλλά η πιο προσεκτική εξέταση της γραφής του αποκάλυψε ότι το έγγραφο είναι αντίγραφο μιας ακόμη παλαιότερης ιατρικής θεραπείας, που πιστεύεται ότι έχει γραφτεί γύρω στο 3000-2500 π.Χ. Ο άνθρωπος ο οποίος αντέγραψε τον Πάπυρο του Edwin Smith τον άφησε ωστόσο ατελή, για λόγους που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Ακόμη και ατελής βέβαια, ο Πάπυρος του Edwin Smith ήταν ένα σημαντικό έγγραφο, διότι αποδείχθηκε για πρώτη φορά ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν πολύ μεγαλύτερη γνώση της ανθρώπινης ανατομίας και της ιατρικής από ό, τι προηγουμένως πιστευόταν.


Ο Πάπυρος του Edwin Smith ενδέχεται να ήταν ένα εγχειρίδιο για στρατιωτικές χειρουργικές επεμβάσεις. Περιέχει 48 περιπτώσεις που αφορούν τραυματισμούς, όπως κατάγματα, τραύματα, εξάρσεις και όγκους. Τα διαφορετικά περιστατικά που αποτυπώνονται στον πάπυρο δεν διαφέρουν από το σύγχρονο τρόπο που ασκείται η ιατρική. Κάθε περίπτωση αρχίζει με το ιστορικό και τη φυσική εξέταση του ασθενούς, που περιλαμβάνει τη μέτρηση των παλμών, την εξέταση των πληγών για φλεγμονές και τη γενική εμφάνιση του ασθενούς, όπως το χρώμα των ματιών και του προσώπου, τη δυσκαμψία των άκρων κλπ.

Μετά την εξέταση έρχεται η διάγνωση, όπου ο ιατρός κρίνει τις πιθανότητες επιβίωσης και ανάκαμψης του ασθενούς κατηγοριοποιώντας την πληγή του ασθενούς σε μία από τις τρεις κατηγορίες: «μια πάθηση την οποία θα θεραπεύσω», «μια πάθηση την οποία θα υποστηρίξω» και «μια ασθένεια που δεν να αντιμετωπίζεται». Τέλος, περιγράφονται θεραπευτικές πρακτικές οι οποίες περιλαμβάνουν το κλείσιμο τραυμάτων με ράμματα και επίδεσμους, την τοποθέτηση ναρθήκων σε σπασμένα οστά, την πρόληψη και θεραπεία της μόλυνσης με μέλι και τη διακοπή της αιμορραγίας με ωμό κρέας.

Ο πάπυρος αποδεικνύει ότι οι Αιγύπτιοι είχαν άψογη γνώση της ανθρώπινης ανατομίας. Μέσα στο κείμενο περιγράφεται η καρδιά, τα αγγεία της, το ήπαρ, η σπλήνα, τα νεφρά, η μήτρα και η ουροδόχος κύστη, αν και η φυσιολογική λειτουργία κάθε οργάνου δεν ήταν πλήρως κατανοητή. Στην ουσία οι Αιγύπτιοι ήξεραν ότι το αίμα κυκλοφορούσε μέσα στο ανθρώπινο σώμα αλλά δεν ήξεραν γιατί. Χρειάστηκαν περίπου χίλια ακόμα χρόνια για να κατανοηθούν οι λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος μέσω των έργων αρχαίων Ελλήνων ιατρών, όπως του Ηρόφιλου και του Ιπποκράτη.