Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα των άρθρων -Τα δημοσιεύματα στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν τους συγγραφείς.

Μαρτίου 12, 2019

Λύνει τη σιωπή της η 30χρονη που το μωρό της απανθρακώθηκε στη Βάρκιζα



Έλυσε τη σιωπή της η 30χρονη που έχασε το μωρό της στη φωτιά στη Βάρκιζα, η οποία πήρε τον δρόμο για τις φυλακές μετά την απολογία της στην ανακρίτρια, κατηγορούμενη ότι άφησε το 13 μηνών κοριτσάκι της μόνο του στο σπίτι, με αποτέλεσμα να καεί ζωντανό. Μιλώντας στην εκπομπή "Μαζί σου", η γυναίκα αναφέρθηκε στο τραγικό περιστατικό αλλά και την παιδική της ηλικία.


"Από την παιδική μου ηλικία μέχρι τώρα έχω περάσει πολύ δύσκολα, πάρα πολύ δύσκολα. Δεν είχα καμία βοήθεια, γενικότερα. Όλα αυτά τα βιώματά μου, δεν μπορούσα άλλο τελοσπάντων να αντέξω γι' αυτό και εκείνη την ημέρα ήθελα να βγω έξω οπωσδήποτε. Σου μιλάω για εκείνο το βράδυ που έγινε το συμβάν. Είχα πάρει τον άνθρωπο με τον οποίο συγκατοικούσα, στο τηλέφωνο και του είπα, έλα να προσέχεις το παιδί, γιατί δεν μπορώ άλλο, θέλω να βγω έξω, να πάρω λίγο αέρα. Εγώ του είχα εμπιστοσύνη, γιατί όταν τον φώναζα να έρθει να φυλάει το παιδί, εκείνος πάντα το έκανε. Εντάξει αυτό δεν συνέβαινε συχνά. Άντε να έχει συμβεί κάνα δυο φορές ακόμη".




Όσο για το τι είπε στο τηλέφωνο, καλώντας τον συγκάτοικό της να έρθει να φυλάει το βρέφος, ανέφερε: "Έλα να κρατήσεις το παιδί δεν μπορώ άλλο, θέλω να βγω έξω να πάρω λίγο αέρα, αυτό του είπα. Του είχα εμπιστοσύνη γιατί αυτόν τον άνθρωπο τον ξέρω 8 χρόνια και γενικώς όταν έλεγα ότι θα έρθω, ερχόταν. Τα τελευταία χρόνια εγώ δεν είχα κάτι με αυτόν τον άνθρωπο, γενικά. Απλά συγκατοικούσαμε, δεν είχε σπίτι, πού να μείνει και απλά συγκατοικούσαμε. Το μόνο που υπήρχε ήταν μόνο ότι ήθελε να φροντίζει το παιδί μου, τίποτα παραπέρα. Όσον αφορά το μεγάλωμα του παιδιού, εμείς δεν είχαμε κάτι τα τελευταία χρόνια δηλαδή. Το ήξερε, τον είχα ενημερώσει, δεν είναι κάτι που δεν ήξερε.


Επίσης, ξεκαθάρισε ότι δεν ήταν ο πατέρας του μωρού που χάθηκε, αλλά ήταν ο πατέρας του δεύτερου παιδιού της. "Ήταν ο πατέρας του δεύτερου παιδιού μου. Εντάξει είχαμε κάποια σχέση στο παρελθόν, δεν υπήρχε βοήθεια από πουθενά, δεν έχω ούτε μητέρα, ούτε πατέρα, πύτε τίποτα. Ούτε συγγενείς, ούτε φίλους πραγματικούς για να με βοηθήσουν ούτε τίποτα".


"Βρίσκομαι σε μία απελπιστική κατάσταση, τι να σας πω. Δηλαδή είναι μόνο ένας άνθρωπος ο οποίος τον έχω γνωρίσει τον τελευταίο καιρό, δεν είμαστε πολύ, όμως ενδιαφέρεται πραγματικά. Είναι πραγματικά ένας άγγελος για μένα, στήριγμα" είπε για τον άνδρα με τον οποίο ήταν μαζί την ημέρα της τραγωδίας: "Τον άνθρωπο με τον οποίο ήμουν μαζί, το νέο μου σύντροφο. Είναι ο μόνος άνθρωπος που πραγματικά είδα ότι ενδιαφέρεται πραγματικά για εμένα, με καταλαβαίνει πάρα πολύ. Εντάξει, θα μου πείτε πόσο; Έναν μήνα; Κι όμως. Μπορεί να είναι λίγο το χρονικό διάστημα, αλλά ήρθαμε πολύ κοντά, καταλαβαίνουμε και νιώθουμε ο ένας τον άλλον. Από την πρώτη στιγμή του είπα τα πάντα για εμένα".


Όπως επίσης τόνισε, όταν έβλεπε τον σύντροφό της, άφηνε το μωρό με τον συγκάτοικό της, αλλά δεν του είχε πει ότι συγκατοικούσε με τον οδηγό ταξί: "Κοιτάξτε να δείτε, αυτό δεν του το είχα πει. Δεν του το είχα πει, να σας εξηγήσω και γιατί. Δεν μπορούσα να του το πω, δεν ήθελα να δημιουργήσω θέμα. Τι να του έλεγα; Ότι συγκατοικώ με έναν άνθρωπο αναγκαστικά; Φοβόμουν ότι θα το παρεξηγήσει, ότι δεν θα το καταλάβαινε, δεν ξέρω αν θα το καταλάβαινε".


Για τα παιδικά της χρόνια ανέφερε: "Εγώ ήμουν υιοθετημένη, το έμαθα μόλις πέθανε η μητέρα μου όταν ήμουν δεκαεφτά μισό. Από τα έντεκα να ξεκινήσουμε καλύτερα. Λοιπόν, εμένα με έδωσε η μητέρα μου η βιολογική στους γονείς αυτούς που με μεγάλωσαν, τους θετούς από πολύ μικρό παιδάκι, δηλαδή με το που με γέννησε, με έδωσε. Απ' ό,τι έχω μάθει για να πάρει λεφτά. Πατέρας δεν υπήρχε, ζούσα με τη μαμά και τη γιαγιά. Πατέρας δεν υπήρχε στο σπίτι, δεν υπήρχε κάποιο αντρικό πρότυπο μέσα στο σπίτι. Όταν λοιπόν μετακομίσαμε από τα έντεκα από το Παλαιό Φάληρο στη Βάρκιζα, γενικώς οι καταστάσεις μες στο σπίτι ήταν τρελές. Είχα τρελαθεί. Μάλωναν μεταξύ τους, τσακώνονταν υπήρχε μια ένταση μες στο σπίτι, μάι τρέλα. Μάλωνε η γιαγιά μου και η μητέρα μου. Μιλάμε ένα μαρτύριο, μία τρέλα. Δεν μπορούσαμε ούτε να καθίσουμε σαν άνθρωποι να φάμε στο τραπέζι.Τσακώνονταν, χτυπιόνταν, έκαναν διάφορα" είπε η γυναίκα στην εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου