Σύμφωνα με τις περιγραφές της Καινής Διαθήκης, ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος θεωρείται από τους Χριστιανούς ως ο υιός του Θεού αλλά και ο Μεσσίας, συνελήφθη, δικάστηκε και καταδικάστηκε από τον Πόντιο Πιλάτο για να μαστιγωθεί και τελικά να σταυρωθεί.Συλλογικά αποκαλούμενα ως τα πάθη, ο πόνος και λυτρωτικός θάνατος του Ιησού είναι η κύρια διάσταση της χριστιανικής Θεολογίας που αφορά στο δόγμα της σωτηρίας και του εξιλασμού.
Η σταύρωση του Ιησού περιγράφεται στα Ευαγγέλια, αναφέρεται στις αποστολικές επιστολές, επιβεβαιώνεται από άλλες αρχαίες πηγές και γενικά θεωρείται ως ένα πραγματικό γεγονός επιβεβαιωμένο και από μη χριστιανικές πηγές.
Στις μέρες μας η Βάπτιση αλλά και η Σταύρωση του Ιησού θεωρούνται ως δύο βέβαια, ιστορικά γεγονότα.
Αν και όλες οι πηγές που αναφέρονται στην σταύρωση είναι λογοτεχνικές, η αρχαιολογική ανακάλυψη του 1968 στα βορειοανατολικά της Ιερουσαλήμ του σώματος ενός σταυρωμένου άνδρα που χρονολογείται από τον 1ο αιώνα παρέχει αρκετά αποδεικτικά στοιχεία ότι σταυρώσεις όντως συνέβαιναν κατά την ρωμαϊκή περίοδο περίπου με τον ίδιο τρόπο που περιγράφεται και η σταύρωση του Ιησού στα Ευαγγέλια.
Στην Καινή Διαθήκη και τα τέσσερα Ευαγγέλια λήγουν με μία εκτενή περιγραφή της σύλληψης, δίκης, Σταύρωσης, ταφής και Ανάστασης του Ιησού.Σε κάθε ένα αυτά τα πέντε γεγονότα στην ζωή του Ιησού περιγράφονται με περισσότερες έντονες λεπτομέρειες από οποιαδήποτε άλλη αφήγηση των Ευαγγελίων.
Οι ιστορικοί θεωρούν ότι τα Ευαγγέλια δίνουν ώρα παρά ώρα αφήγηση των γεγονότων. Οι χριστιανοί αντιλαμβάνονται τη Σταύρωση του Ιησού ως την υπέρτατη θυσία του Χριστού για τη σωτηρία των ανθρώπων.Στην Εκκλησία βιώνεται ως αναíμακτη θυσία με τη μετουσίωση του άρτου και του οίνου σε σώμα και αίμα του Κυρίου στην Θεία Ευχαριστία ως ανάμνηση του Μυστικού δείπνου και τιμάται από τους χριστιανούς τη Μεγάλη Παρασκευή.
Σύμφωνα με διάφορα αποσπάσματα από τα Ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης, τα γεγονότα έχουν ως εξής:
Ο Ιησούς συνελήφθη στον κήπο της Γεθσημανή στους πρόποδες του Όρους των Ελαιών μετά το Μυστικό Δείπνο με τους δώδεκα αποστόλους.Ύστερα δικάστηκε μπροστά στο Σανχεντρίν, τον Πόντιο Πιλάτο και τον Ηρώδη Αντίπα πριν παραδοθεί για την σταύρωση.
Μετά τη φραγγέλωσή Του, ο Ιησούς χλευάστηκε από τους Ρωμαίους στρατιώτες οι οποίοι τον αποκαλούσαν περιπαικτικά «Βασιλιά των Ιουδαίων».
Ο Ιησούς ντυμένος με ένα πορφυρό διάδημα και ένα στεφάνι με αγκάθια χτυπημένος και εξουθενωμένος από τις κακουχίες, έπρεπε να περπατήσει μόνος του στο μέρος της μαρτυρικής του σταύρωσης.
Μόλις έφτασε στον Γολγοθά, του προσφέρθηκε ένα μείγμα χολής για να πιει.
Τα Ευαγγέλια του Μάρκου και του Ματθαίου αναφέρουν ότι το αρνήθηκε.
Ύστερα σταυρώθηκε και κρεμάστηκε μεταξύ δύο καταδικασμένων ληστών.
Οι στρατιώτες πρόσθεσαν πάνω από τον σταυρό του Ιησού μία επιγραφή, πάνω στην οποία αναγραφόταν η φράση: »Ιησούς Ναζωραίος Βασιλιάς Ιουδαίων», μοίρασαν τα ενδύματα του και τράβηξαν κλήρο για να τα αποκτήσουν.
Οι Ρωμαίοι στρατιώτες δεν έσπασαν τα πόδια του Ιησού (για να εκπληρωθεί η παλαιοδιαθηκική προφητεία), σε αντίθεση με τα πόδια των δύο άλλων ληστών, καθώς αυτός είχε ήδη παραδώσει το πνεύμα του.Στα τέσσερα ευαγγέλια, διάφορα υπερφυσικά γεγονότα συνοδεύουν την σταύρωση, όπως σκοτάδι και σεισμό, και σε εκείνο του Ματθαίου, ανάσταση αγίων.
Μετά το θάνατο του Ιησού, το Άγιο Σώμα του μεταφέρθηκε από τον Ιωσήφ τον από Αριμαθαίας και θάφτηκε σε έναν τάφο εντός μιας σπηλιάς με την βοήθεια του Νικόδημου.
Σύμφωνα και με τα τέσσερα ευαγγέλια, ο Ιησούς στάλθηκε στον κρανίου τόπο, τον γνωστό Γολγοθά και σταυρώθηκε με δύο ληστές, με την κατηγορία ότι ισχυρίστηκε, ότι είναι ο βασιλιάς των Ιουδαίων και οι στρατιώτες μοίρασαν τα ρούχα του πριν αυτός σκύψει το κεφάλι του και πεθάνει.
Μετά τον θάνατο του ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ζήτησε το σώμα του από τον Πόντιο Πιλάτο και το έθαψε.Τα τρία ευαγγέλια επίσης περιγράφουν τον Σίμωνα τον Κυρηναίο να κουβαλάει τον Σταυρό και το πλήθος να χλευάζει τον Ιησού μαζί με τους επαναστάτες και τους ληστές.
Τα ευαγγέλια επίσης αναφέρουν συγκεκριμένους μάρτυρες, συμπεριλαμβανομένου ενός εκατόνταρχου και μερικών γυναικών που παρακολουθούσαν από μακριά, δύο από τις οποίες ήταν παρούσες και στην ταφή.Ο Λουκάς είναι ο μόνος ευαγγελιστής που παρέλειψε της λεπτομέρειες του μείγματος με τη χολή που δόθηκε στον Ιησού, ενώ ο Μάρκος και ο Ιωάννης περιγράφουν ότι ο Ιωσήφ κατέβασε ο ίδιος το σώμα του Χριστού από τον Σταυρό.
Υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες που αναφέρονται μόνο σε ένα από τα τέσσερα ευαγγέλια.
Συγκεκριμένα μόνο στο ευαγγέλιο του Ματθαίου αναφέρεται ο σεισμός, οι άγιοι που αναστήθηκαν και οι Ρωμαίοι στρατιώτες που επέβλεπαν τον τάφο του Ιησού.
Το ευαγγέλιο του Μάρκου είναι το μόνο που αναφέρει την ακριβή ώρα της σταύρωσης και την ανακοίνωση του θανάτου του Ιησού από τον εκατόνταρχο.Το ευαγγέλιο του Λουκά μέσω των λεπτομερών περιγραφών του μας πληροφορεί για τα λόγια του Ιησού στις γυναίκες που πενθούσαν, την επίπληξη του ενός εγκληματία στον άλλο και την αντίδραση του κοινού.
Ο Ιωάννης είναι ο μόνος που αναφέρει την αίτηση του σπασίματος των ποδιών και το επακόλουθο τρύπημα στο σώμα του Ιησού (εκπληρώνοντας την προφητεία της Παλαιάς Διαθήκης), καθώς και ότι ο Νικόδημος συνόδεψε τον Ιωσήφ στην ταφή.Η σταύρωση του Κυρίου προκάλεσε την διαμαρτυρία της φύσεως και κατά την διάρκειά της συνέβησαν ασυνήθιστα φαινόμενα, όπως το σκοτάδι που κάλυψε όλη την γη από την έκτη έως τη ενάτη ώρα.
Τα γεγονότα αυτά δεν πέρασαν απαρατήρητα.
Αποτυπώθηκαν αρχικά στην ιστορική μνήμη των λαών που τα έζησαν και στην συνέχεια καταγράφηκαν από τους Ευαγγελιστές (Ματθ. 27.45, Μαρκ. 15.33, Λουκ. 23.44) αλλά και ιστορικούς της περιόδου, όπως ο Θαλλός και ο Φλέγων.
Τα έργα των δύο ιστορικών αυτών δεν σώθηκαν, ωστόσο η χρήση της μαρτυρίας τους από τους Χριστιανούς απολογητές επέτρεψε να φτάσει αυτή έως των ημερών μας.Μέσα στο πνεύμα της άρνησης του Χριστιανισμού πολλοί σύγχρονοι αρνούνται άλλοι την ύπαρξη, άλλοι την γνησιότητα, άλλοι την αξιοπιστία των παραπάνω ιστοριών.
Ο Θαλλός ένας απελεύθερος Σαμαρείτης επί Αυτοκράτορος Τιβέριου ήταν εθνικός ιστορικός της Μέσης Ανατολής που έζησε τον 1ο μ.Χ. αιώνα.
Έγραψε την Ιστορία της Ελλάδος και της Ασίας περί το 52 μ.Χ.
Σ’ αυτό το έργο του αναφέρει και μια έκλειψη ηλίου. Το 221 μ.Χ., ένας Χριστιανός συγγραφέας, ο S@xtus Julius Africanus έγραψε ότι «ο Θαλλός, στο τρίτο του βιβλίο εξήγησε το σκοτάδι (μετά την σταύρωση του Ιησού) σαν μια έκλειψη ηλίου».
Τα έργα του δεν έχουν διασωθεί, αλλά υπάρχουν πολλές αναφορές σε αυτόν.
Και τώρα σχετικά με τη μαρτυρία, η οποία περισώθηκε από τον Ιούλιο Αφρικανό (221μ.Χ.): «…Σε όλο το κόσμο κυριάρχησε ένα φοβερό σκοτάδι, και οι πέτρες έπεσαν από σεισμό, και πολλά μέρη στην Ιουδαία και σε άλλες επαρχίες έπεσαν κάτω. Τούτον το σκότος ο Θαλλός, στο τρίτο βιβλίο των Ιστοριών του, το εξηγεί ως έκλειψη του ηλίου, πράγμα παράλογο κατά τη γνώμη μου. Καθώς οι Ιουδαίοι εορτάζουν το Πάσχα τη 14η μέρα σύμφωνα με τη σελήνη, και η σταύρωση του Σωτήρα μας πέφτει την ημέρα πριν το Πάσχα, και μια έκλειψη του ηλίου παίρνει μέρος μόνον όταν η σελήνη έρχεται κάτω από τον ήλιο…»(Χρονικά XVIII, 1).
Υπήρξαν και πολλοί από τους διανοουμένους της εποχής εκείνης οι οποίοι εξέτασαν τον Χριστιανισμό και τις περί του ιδρυτή του διηγήσεις με την απαιτούμενη προσοχή.Οι συγγραφείς αυτοί είτε από τον Ιουδαϊσμό είτε από τον εθνισμό προερχόμενοι, αιχμαλωτίστηκαν από το υπερφυές κάλος του Ιησού Χριστού και έγιναν Χριστιανοί.
Τέτοιοι υπήρξαν ο Ιουστίνος ο φιλόσοφος και μάρτυς, ο Κορδάτος, ο Αριστείδης, ο Μιλτιάδης, ο Μελίτων, ο Αθηναγόρας και άλλοι, των οποίων οι περί Χριστού μαρτυρίες μπορούν να συναριθμηθούν μαζί με τις μαρτυρίες που προέρχονται από τον εθνικό κόσμο.
Διηγείται ο ιστορικός Ευσέβιος Καισαρείας, ότι ο χρονογράφος Φλέγων περιγράφοντας στά » Χρονικά » του, τήν έκλειψη τού ηλίου και τον γενόμενο σεισμό στην ώρα τής σταυρώσεως, σημειώνει χαρακτηριστικά: « τώ έτει ΣΒ΄ Ολυμπιάδος(δηλαδή το 33μ.χ.), εγένετο έκλειψις ηλίου μεγίστη των εγνωσμένων πρότερον, και νύξ ώρα πέμπτη της ημέρας εγένετο, ώστε και αστέρες εν ουρανώ φανήναι, σεισμός τε μέγας κατά Βιθυνίαν γενόμενος, τά πολλά Νικαίας κατέστρεψε».
Επίσης, ο ιστορικός Ιούλιος ο Αφρικανός (221 μ.Χ.) αναφέρει τρείς φορές στα έργα του, τμήματα της Ιστορίας της Ελλάδος παρμένα από τον ειδωλολάτρη ιστορικό Θαλλό (περί το 52 μ.Χ., τον οποίον αναφέρει και ο Εβραίος ιστορικός Ιώσηπος).Αυτός λοιπόν ό Ιούλιος, γράφει σχετικά, για την παράξενη αυτή έκλειψη ηλίου : « Τούτο το σκότος έκλειψη ηλίου Θαλλός αποκαλεί εν τρίτη των Ιστοριών του, ως εμοί δοκεί αλόγως» (καθώς εμένα μού φαίνεται, δηλαδή, παραλόγως ότι είναι φυσική μόνο έκλειψη, προσθέτει ο Ιουλιανός).
Από τήν πλευρά τών προφητειών για το παγκόσμιο αυτό σκοτάδι, έχουμε μια παλαιά αναφορά του προφήτου Αμώς, 750 χρόνια πρό Χριστού. Βλέποντας στα βάθη τών επερχομένων αιώνων τά γεγονότα τής Σταυρώσεως, γράφει σχετικά: « Και έσται εν τή ημέρα εκείνη, λέγει Κύριος ο Θεός, και δύσεται ο ήλιος μεσημβρίας και συσκοτάσει επί τής γής εν ημέρα τό φώς». (Αμώς κεφ.Η΄9).
Από την πλευρά της Επιστήμης και μάλιστα της Αστρονομίας υπάρχουν 3 βασικοί λόγοι πού δείχνουν ότι το φαινόμενο ήταν υπερφυσικό :
1) Μία ολική έκλειψη ηλίου διαρκεί γύρω στα 7 λεπτά. Στην σταύρωση όμως, σύμφωνα με την αψευδή διήγηση των Ευαγγελιστών, διήρκεσε 3 ώρες! (από 12 – 3 μ.μ.)
2) Κάθε ολική έκλειψη είναι ορατή σε στενή ζώνη της γής, ενώ στην σταύρωση το «σκότος ήν επί πάσαν την γήν», και μάλιστα σε αντίθετες ζώνες-ατράκτους της γής.
3) Οι Εβραίοι σταύρωσαν τον Χριστό τήν Μεγάλη Παρασκευή, παραμονή δηλαδή τού Εβραϊκού τους Πάσχα το οποίο γίνεται πάντα με πανσέληνο.
Όμως, έκλειψη ηλίου ποτέ δεν μπορεί να γίνη με πανσέληνο, κι΄αυτό, γιατί τότε η γή βρίσκεται μεταξύ ηλίου και σελήνης. (Δεν παρεμβάλλεται δηλαδή η σελήνη για να κρύψη τον ήλιο και να δημιουργήσει έκλειψη).
Και τέλος, από την πλευρά της Χριστιανικής Θρησκείας (από την Εκκλησιαστική Ιστορία, από τον Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και από τά συγγράμματα τού Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου, πρώτου επισκόπου Αθηνών).
Στα χρόνια λοιπόν τής σταυρώσεως, ο Αθηναίος φιλόσοφος Διονύσιος Αρεοπαγίτης (ειδωλολάτρης τότε), βρισκόταν στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου μαζί με τον σοφιστή Απολλοφάνη.
Είδε το υπερφυσικό αυτό σκοτάδι ενάντια στα Αστρονομικά δεδομένα και σημείωσε την ημερομηνία, γράφοντας τά περίφημα εκείνα ιστορικά λόγια για το φαινόμενο πού έβλεπε, « ή Θεός πάσχει, ή το πάν απόλλυται…» ( δηλαδή: ή ο Θεός υποφέρει, ή το πάν χάνεται…). Καί γνωρίζουμε τώρα ότι αυτός πού υπέφερε πάνω στόν Σταυρό ήταν ο Ιησούς Χριστός !
Λίγα χρόνια αργότερα, όταν ο Απόστολος Παύλος ήλθε στην Αθήνα, και μίλησε στον Άρειο Πάγο, αναφέρθηκε στο φοβερό αυτό σκοτάδι την ώρα της σταυρώσεως του Χριστού.
Τό γεγονός αυτό και η αντιπαραβολή των ημερομηνιών με το σκοτάδι της Αιγύπτου, έγινε αφορμή να πιστέψει ο Διονύσιος μαζί με την φιλόσοφο Δάμαρι και μάλιστα να αποκεφαλιστεί αργότερα επί Δομετιανού στην Γαλλία (στο Παρίσι), γι΄αυτή του την πίστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου