Κάθε καλοκαίρι, ανυπομονούμε να έρθει η ιερή στιγμή της θάλασσας! Όταν, όμως, φτάνει, θυμόμαστε πως παραλία δεν σημαίνει μόνο δροσερό νερό και καυτή άμμος αλλά και δεκάδες άλλες παραθεριστές που βρέθηκαν στην ίδια παραλία με εμάς.Εκεί, λοιπόν, συναντάς συγκεκριμένους τύπους μαμάδων που σου μένουν αξέχαστοι. Κι όσο κι αν νομίζεις πως εσύ είσαι διαφορετική, ε, δεν μπορεί… κάπου θα ανήκεις κι εσύ – έστω και απειροελάχιστα!
Η «Λάκη όχι στα βαθιά παιδί μου»
Κλασική Ελληνίδα μάνα; Λίγα χρόνια πριν, ίσως να ήταν ο κανόνας μα πλέον, παρόλο που τη συναντάς σε κάθε παραλία, είναι μόνο μία και ξεχωρίζει από μακριά. Για την ακρίβεια, δεν ξεχωρίζει η ίδια αλλά…. η φωνή της! Στρογγυλοκάθεται στην ψάθα και φωνάζει παιδικά ονόματα ωσάν τον Χάρυ Κλυν: «(Μιχα)λάκη, όχι στα βαθιά παιδί μου!», «Αννούλα, έλα να φας το φρούτο σου!». Κάθεται ντυμένη κάτω από την ομπρέλα και συνήθως δεν κουνιέται. Ίσως την εμποδίζουν τα 32 τάπερ που έχει στήσει γύρω της σαν οχυρό. Ωστόσο, υπάρχει ένας λόγος που θα την κάνει να σηκωθεί από την πετσέτα της: να ταΐσει τα παιδιά μέσα στη θάλασσα – τα σκασμένα δεν τρώνε… όλο παίζουν και κολυμπάνε!
Η μαμά τύπου Μόνικα
Ναι, η Μόνικα είναι ο αγαπημένος σας ήρωας – και ο δικός μου επίσης. Μόνο, όμως, στην τηλεόραση. Όταν τη συναντώ από κοντά στην παραλία, τα συναισθήματα που γεννά δεν είναι ευγενικά…. Τινάζει την ψάθα, την απλώνει, ξαπλώνει, λιάζεται. Περνάει από δίπλα ο πιτσιρικάς της για να βρει το κουβαδάκι του και της πετάει άμμο. Σηκώνεται, ξανατινάζει την ψάθα, την απλώνει, ξαπλώνει, λιάζεται. Πετάει από πάνω ένα πουλί κι αφήνει έναν κόκκο άμμου να πέσει πάνω της. Σηκώνεται, τινάζεται, τινάζει την ψάθα, την απλώνει, ξαπλώνει, λιάζεται. Το κύμα σηκώνεται ψηλά και δυο σταγόνες λούζουν τα μαλλιά της. Σηκώνεται, σκουπίζεται, τινάζει την ψάθα, την απλώνει, ξαπλώνει, λιάζεται.
Η μαμά «Τόλμη και Γοητεία»
Είναι εκείνη που, σαν την βλέπεις από μακριά, νιώθεις θαυμασμό και δέος: βαμμένη, με εντυπωσιακό μαγιό, ξανθό μαλλί και μια τεράστια τσάντα στον ώμο. Πιθανολογείς πως μέσα εκεί κρύβει τα κουβαδάκια και το κολατσιό των 5χρονων που τρέχουν ξοπίσω της, όμως όχι! Η τσάντα είναι γεμάτη αντηλιακά: άλλο για το πρόσωπο, άλλο για τα χείλη, άλλο για τα χέρια, άλλο για τις φτέρνες. Κάτω από τα αντηλιακά, βρίσκεται ένα μεγάλο νεσεσέρ με τα καλλυντικά της. Ναι, έχει καλλυντικά και μάλιστα στην παραλία! Τι νομίζατε; Πως είναι όλες σαν κι εμάς που κυκλοφορούμε άβαφες και με το προπέρσινο μαγιό;
Η «κουλτουριάρα» μαμά
Είμαι σίγουρη πως όλες γνωρίζετε μια κουλτουριάρα μαμά! Για να διαπιστώσετε αν είστε κι εσείς μία από αυτές, απαντήστε στην ακόλουθη ερώτηση: όταν πηγαίνετε στην παραλία με τα παιδιά, έχετε τον νου σας στα βλαστάρια σας ή πέφτετε με τα μούτρα στο καινούριο σας βιβλίο; Εάν η απάντηση είναι «ναι» μάθετε πως, όσο εσείς διαβάζετε, τα παιδιά σας πεινάνε, τσακώνονται, φωνάζουν, πνίγονται, κλαίνε, γελάνε. Δεν πήρατε χαμπάρι, ε; Το γνωρίζω. Κι εγώ τα ίδια κάνω.
Η μαμά τύπου «μητριά της Σταχτοπούτας»
Δεν είναι πολύ ευγενικός ο χαρακτηρισμός, αλλά της πάει γάντι. Είναι η μαμά που από την ώρα που θα φτάσεις στην παραλία μέχρι την ώρα που θα φύγεις, την ακούς να φωνάζει στα παιδιά. Φωνάζει όταν κολυμπούν, όταν δεν κολυμπούν, όταν τρώνε ή όταν δεν τρώνε, όταν σιωπούν, όταν μιλάνε, όταν υπάρχουν ή αναπνέουν. Είσαι εκεί δίπλα, την ακούς και θες να της πεις να μην φωνάζει, πως και τα παιδιά έχουν ψυχή, όμως τελικά δεν λες πολλά. Όχι από φόβο – ούτε από διακριτικότητα. Ίσως από ντροπή που υπάρχουν τέτοιοι γονείς στην παραλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου