Η πνευματική επανάσταση των προγονων μας ξεκινησεστην αρχαία Ιωνία, εξαιτίας του ευνοϊκού πολιτικού και κοινωνικού περιβάλλοντος που επικρατούσε εκεί τον 6ο π.Χ. αιώνα.
Μακριά από τα Φοινικικά σκοταδιστικά ιερατεία της μητροπολιτικής Ελλάδος και τον φανατισμό των μαζών, επέτυχαν οι Ίωνες σοφοί να απαγκιστρωθούν από τους ασφυκτικούς δεσμούς του θρησκευτικού κατεστημένου και να σκεφτούν ελεύθερα, με οδηγό την λογική-έρευνα.
Οι μεγάλοι εκείνοι άνδρες, σύμφωνα με το Σουηδό καθηγητή M. Nilsson έχτιζαν σε έδαφος λιγότερο παιδιάστικο από εκείνο που μπορούσε να προσφέρει η ανθρωπομορφική θεωρία του Ομήρου. Είχαν υψωθεί πάνω από την λαϊκή δεισιδαιμονία και είχαν δώσει βάρος στον τρόπο που εξελισσόταν ο κόσμος και στη διάφορη μοίρα των ανθρώπων
(Nilsson, Ιστορία της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας,
σελίδα 238). Αυτή η ανάταση της επιστήμης δεν έγινε χωρίς την σφοδρή αντίδραση της θρησκείας.
Όταν οι φιλόσοφοι κατεληξαν ότι τα ουράνια σώματα είναι υλικές μάζες και τα μετεωρολογικά φαινόμενα φυσικές διεργασίες, τοτε οι φανατικοί λάτρεις της Αιγυπτιακής θρησκείας αντέδρασαν δυναμικά και τους κατήγγειλαν ως ασεβείς και άθεους.
Οι μεγάλοι Ίωνες φιλόσοφοι δεινοπάθησαν από το ιερατείο και τον δεισιδαίμονα όχλο, όταν προσπάθησαν να εξηγήσουν ότι ο υλικός κόσμος διέπεται από φυσικούς νόμους. Ο καθηγητής M.Nilsson επισημαίνει πως οι ερμηνειες των φιλοσόφων παρουσιάσθηκαν σαν αντίπαλες των θρησκευτικών ιδεών και η διαμάχη έγινε πραγματική (M.Nilsson, Μ. έργο, σελίδα 279). Δεν υπάρχει κανένας σοβαρός μελετητής της αρχαιότητας, Ελληνας ή ξένος, που να μην αναφέρεται σε αυτή την φοβερή σύγκρουση.
Μόνον οι ανιστόρητοι, οι απαίδευτοι και οι εωσφοριστές του δωδεκαθέου παρουσιαζουν την αρχαία θρησκεία ως "θεμέλιο" της επιστήμης, μόνο αυτοί τα παρουσιάζουν όλα αγγελικά πλασμένα στην αρχαία Ελλάδα.
Οι διάφοροι "παντογνώστες-ειδήμονες" προσπαθούν να μας πείσουν ότι τις διώξεις περί αθεΐας στην αρχαία Αθήνα τις έκανε η Πολιτεία και όχι η θρησκεία. Ομως αυτό είναι φαιδρή διαστρέβλωση της ιστορικής πραγματικότητας.
Τις διώξεις τις πραγματοποιούσε η Πολιτεία, κατ’ απαίτηση των Φοινικικής καταγωγής ιερέων.
Το παντοδύναμο ιερατείο είχε απόλυτη επιρροή στις μάζες και κατά συνέπεια μπορούσε όχι απλά να επηρεάζει πολιτικές επιλογές, αλλά και να τις επιβάλλει. Για αυτον τον λόγο αυτό οι πολιτικοί ήταν οι μόνιμοι εντολοδόχοι του. Απόδειξη περι αυτών ηταν το γεγονός ότι οι διώξεις γινόταν σχεδόν πάντοτε κατ’ απαίτηση του ιερέα και μάντη Διοπείθη.
Εκεινος παρακολουθούσε με το πολυπληθές αργόσχολο "ιερό" επιτελείο του τα λόγια, τα γραπτά και τις πράξεις των επιστημόνων και των φιλοσόφων και όπου έκρινε ότι θίγεται η θρησκεία, τους κατάγγειλε στις αρχές και δρομολογούνταν η απηνή δίωξή τους.
Το αποτέλεσμα της σύγκρουσης μεταξύ της Αιγυπτιακής-Φοινικικής θρησκείας και της Ελληνικής επιστήμης υπήρξε
προδοτικό και καταστροφικο, καθως περισσότεροι από 600 γνωστοί σοφοί και επιστήμονες, μόνο στην Αθήνα, θα διωχθούν, θα εξορισθούν, θα καούν τα συγγράμματά τους και θα βρουν φρικτό θάνατο.
Ενδεικτικά αναφέρω τον Σωκράτη, τον Αναξαγόρα, τον Αλκιβιάδη, τον Περικλή,την Ασπασία, το Φειδία, τον Αισχύλο, τον Ευριπίδη, το Θεόφραστο, τον Αριστοτέλη, τον Αρίστιππο, τον Αντισθένη, τον Κριτία, τον Διαγόρα το Μήλιο, τον Στείλπωνα το Μεγαρέα, τον Πρωταγόρα και εκατοντάδες άλλους.
Ο θρησκευτικός διωγμός ήταν γενικευμένος και σε άλλες πόλεις, μόνο που δεν έχουν καταγραφεί τα περιστατικά των διωγμών αυτών. Τον παγανισμό απέρριψαν οι ίδιοι οι αρχαίοι πρόγονοι μας και ακολούθησαν ελεύθερα την λατρεία του αληθινού Θεού-δημιουργού (Πλατων-Τιμαιος), ο οποίος αποκαλύφτηκε μερικούς αιωνες αργοτερα στο Θείο πρόσωπο του Χριστού.
Ολα τα μεγάλα πνεύματα της αρχαιότητας αντεδρασαν και αρνήθηκαν την αρχαιοελληνική ειδωλολατρία. Οι μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι αντιτάχθηκαν στην ειδωλολατρική πολυθεΐα και αγωνίστησαν, ώστε να καθαρθεί η έννοια του θείου από το μη θεοπρεπές στοιχείο.
Πρώτος ο Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος τόλμησε να αρνηθεί την κρατούσα ειδωλολατρική θρησκεία της εποχής του και να διακηρύξει επίσημα: «Είς Θεός, εν τε θεοίσι καί ανθρώποισι μέγιστος ούτε δέμας θνητοίσι όμοιος ουδέ νόημα». Όμως «πάντα θεοίσ’ ανέθηκαν Όμηρος θ’ Ησίοδος τε… όσσα παρ’ ανθρώποισιν ονείδεα και ψόγος εστίν, κλέπτειν, μοιχεύειν τε και αλλήλους απατεύειν» (Ξενοφ. Απ.,11). Τους θεούς θεωρούσε εξ ολοκλήρου αποκυήματα της ανθρώπινης φαντασίας, ανάρμοστα για τη θεία φύση. Υποστήριζε μάλιστα πως όσοι πιστεύουν ότι οι θεοί γεννήθηκαν, ασεβούν το ίδιοι με όσους λένε πως οι θεοί πεθαίνουν.
Η Ελλάδα ήταν το κεντρο του πολιτισμού, εντουτοις όλοι οι σημαντικοί αρχαίοι Φιλόσοφοι διώχθηκαν, φονεύθηκαν και δημεύτηκαν οι περιουσίες τους. Η φιλοσοφία άνθιζε και χάριζε το πνεύμα της παντού. Δύο απο τις μεγάλες μορφές ειναι ο Σωκράτης και ο Πρωταγόρας. Ο μεγάλος σοφιστής Πρωταγόρας, ξακουστός για την ρητορική του δεινοτητα και φιλοσοφική του κλίση αλλά και για τα υψηλά δίδακτρα που χρέωνε στους μαθητές του, καταφτάνει στην Αθήνα.
Στο έργο "Πρωταγόρας" του Πλάτωνος βλέπουμε αυτά τα δύο μεγάλα μυαλά να συναντιούνται, να συγκρούονται και να ενώνονται. Είναι ξεκάθαρο ότι η φιλοσοφία στην Αθήνα ακμάζει όσο τίποτα άλλο, και αποκτάει όλο και περισσότερους πιστούς. Ο Σωκράτης αποκτάει ένα μεγάλο μαθητή, τον γνωστό σε όλους μας Πλάτωνα ο οποίος αργότερα αναπτύσσει την Πλατωνική φιλοσοφία και δημιουργεί την Ακαδημία Πλάτωνος μέσα από την οποία επιδιώκει να περάσει τη γνώση του. Αντίστοιχα ο Πρωταγόρας αποκτάει τον Πρόδικο τον Κείο, σπουδαίος για τη ρητορική και σοφιστική του ικανότητα.
Εξαιτίας της δήλωσης του Πρωταγόρα οτι δεν ξέρει στο εαν υπάρχουν θεοί, οι Αθηναίοι τον έδιωξαν από την πόλη και ΕΚΑΨΑΝ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ στην Αγορά, ολα τα αντίτυπα (Φιλόστρατος, Βίοι Σοφιστών, I 10, 3. Ησύχιος, Ονοματολόγος. Σέξτος Εμπειρικος, Προς μαθηματικούς, IX 55)
Δυστυχώς μεσα σε αυτή την μεγάλη φιλοσοφική άνθιση συμβαίνουν μία σειρά από αλλεπάλληλα γεγονότα που αποδεικνύουν την πραγματική πνευματική κατάσταση των Αθηναίων μπροστά στο ανάστημα των μεγάλων φιλοσόφων. Ο Πυθόδωρος κατηγορεί τον Πρωταγόρα για Αθεΐα και η Αθηναϊκή πολιτεία καταδικάζει το βιβλίο "Περί Θεών" ως αιρετικό κυνηγώντας σαν εγκληματία από την πόλη ενώ όλα τα αντίγραφα του βιβλίου καίγονται δημοσιως στην πυρά.
Η επικρατούσα θρησκεία ήταν τόσο σκοτεινη που δεν θα επέτρεπε σε καμία περίπτωση ένα βιβλίο που αμφισβητούσε τους θεούς. Λίγα χρόνια αργότερα η Αθηναϊκή πολιτεία δικάζει τον Σωκράτη και τον οδηγεί στο θάνατο για τους ίδιους λόγους . Η ζημιά είναι ανεπανόρθωτη. Ο μεγάλος φιλόσοφος Σωκράτης οδηγείται στον θάνατο με κώνειο και ασκείται μεγάλος πόλεμος στη φιλοσοφία για ακόμα μία φορά. Οι μεγαλοι σοφοί, όπως ο Πλάτωνας και ο Πρόδικος καταλαβαίνουν πλέον ότι το περιβάλλον της Αθήνας αντιτίθεται στο θείο δώρο της φιλοσοφίας. Ο Πλάτωνας αποτυγχάνει να εφαρμόσει το όραμα της ιδανικής πολιτείας στην Αθήνα και προσπαθεί να γίνει δεκτός στη Ρώμη όμως διώκεται και από εκεί. Ο Πρόδικος κατηγορείτε ότι "διαφθείρει" τους νέους και καταδικάζεται σε θάνατο με κώνειο όπως ο Σωκράτης.
Ο Πλάτωνας μέσα από την Ακαδημία Πλάτωνος αποκτάει τον μεγάλο μαθητή Αριστοτέλη. Εκείνος με τη σειρά του διδάσκει στον Μέγα Αλέξανδρο όλα όσα γνωρίζει και ο τελευταίος ξεκινάει την εκστρατεία προς την Ανατολή. Το 323 π.Χ. με την είδηση του θανάτου του Μ. Αλεξάνδρου οι οπαδοί του αντιμακεδονικού κόμματος νόμισαν ότι βρήκαν την ευκαιρία να εκδικηθούν τους Μακεδόνες στο πρόσωπο του Αριστοτέλη. Το ιερατείο, με εκπρόσωπό του τον ιεροφάντη της Ελευσίνας Ευρυμέδοντα, κατηγόρησαν τον Αριστοτέλη για ασέβεια, επειδή είχε ιδρύσει βωμό στον Ερμία, είχε γράψει τον ύμνο στην Αρετή και το επίγραμμα στον ανδριάντα του Ερμία, στους Δελφούς. Ο Αριστοτέλης όμως, επειδή κατάλαβε τα πραγματικά κίνητρα και τις αληθινές προθέσεις των μηνυτών του, έφυγε για τη Χαλκίδα, προτού γίνει η δίκη του (323 π.Χ.). Εκεί έμεινε, στο σπίτι που είχε από τη μητέρα του, μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του την Ερπυλλίδα και με τα δύο του παιδιά, το Νικόμαχο και την Πυθιάδα. Ο Αριστοτέλης απεβίωσε μεταξύ πρώτης και εικοστής δευτέρας Οκτωβρίου του έτους 322 π.Χ. στη Χαλκίδα από στομαχικό νόσημα, μέσα σε βαθιά θλίψη και μελαγχολία.
Αυτοί δεν ήταν οι μόνοι που πέθαναν στην απομόνωση ή εκδιώχθηκαν για χάρη της φιλοσοφίας. Ο Αναξαγόρας μηνύθηκε για ασέβεια επειδή διακήρυσσε ότι ο ήλιος είναι μια διάπυρη μεταλλική μάζα, και καταδικάστηκε σε πρόστιμο 35 ταλάντων και εξορία. Κατά άλλους καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο. Ο Θεόδωρος ο Κυρηναίος, ο επονομαζόμενος Άθεος, που έζησε στο α΄ μισό του 3ου π.Χ. αι. κατά τον Διογένη Λαέρτη (2, 101-102) αφού εξορίστηκε για τη διδασκαλία του από την Αθήνα, κατέφυγε στην αυλή του Πτολεμαίου, και έπειτα στην Κυρήνη, όπου επίσης εξορίστηκε, για να καταφύγει ξανά στην Ελλάδα. Ο Διαγόρας ο Μήλιος εξορίστηκε από τους Αθηναίους επειδή έλεγε πως οι θεότητες του Ολύμπου είναι ανύπαρκτες και επειδή διακωμωδούσε τα απόκρυφα των μυστηρίων, τον καταδίκασαν σε θάνατο, επικηρύσσοντας το κεφάλι του με ανταμοιβή ένα τάλαντο. Ο Στίλπων ο Μεγαρεύς δικάστηκε και καταδικάστηκε για ασέβεια προς τα μνημεία των θεών, και η ποινή ήταν εξορία.
Βλέπουμε λοιπόν ότι στο όνομα της φιλοσοφίας υπήρξαν μάρτυρες, άνθρωποι που διώχθηκαν από την επικρατούσα θρησκεία το Φοινικικο δωδεκαθεο και το κράτος, για λόγους θρησκευτικούς. Η εξουσία καταδίκασε την φιλοσοφία και την οδήγησε σε αφανισμο, Ο Διοπείθης (5ος αι. π.Χ.) ηταν Αθηναίος χρησμολόγος. Υπήρξε αντίπαλος του Περικλή και των μεταρρυθμιστών και επέτυχε την ψήφιση νόμου εναντίον όποιου θα επιχειρούσε μεταβολές στη θρησκεία.
Με βάση αυτό τον νόμο μηνύθηκε και εξορίστηκε ο Αναξαγόρας.
Εγκρίθηκε η προταση του μάντη Διοπείθη από τους Παγανιστές και εγινε νόμος στην Αρχαία Αθήνα κατά των φιλοσόφων που δεν πίστευαν στα θεία και διέδιδαν θεωρίες για τα ουράνια φαινόμενα (Πλουτάρχου Περικλής, 32) με ποινές την εξορία, τον θάνατο και το κάψιμο των συγγραμμάτων (Nauk, Fragm. Trag. Gracc. 2η έκδοση, σελ. 771).
Βάσει αυτού του νόμου και όχι αυθαίρετα ή παράνομα καταδικάστηκαν περισσόεροι απο 600 φιλόσοφοι μόνον στην αρχαια Αθηνα. Το 83 μ.Χ. ο Παγανιστής αυτοκράτορας Δομιτιανός εξόρισε από την Ρώμη όλους τους φιλοσόφους, τους μαθηματικούς και τους αστρολόγους.
Αυτά ειναι ενδεικτικά παραδείγματα για να δείξουν τον παγανιστικό σκοταδισμό, και τις ψευδολογίες όσων προσπαθούν να μας πείσουν ότι στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε "φως" και "ελευθερία".Επισης δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η παγανιστική λατρεία επιβλήθηκε από τα αυταρχικά καθεστώτα, όπως εκείνο των Πεισιστρατιδών στην Αθήνα ως μια διεξοδος των εξαθλιωμενών μαζών στις ηδονές και την μέθη, με σκοπο να μην διαμαρτύρονται για την πολιτική καταπιεση.
Αυτό είναι κατι το οποίο βιώνουμε και στις ημέρες μας.
Οι απαίδευτες μάζες συμμετείχαν με πάθος σε αυτές τις αισχρές εορτές, διότι υπηρχε ελευθερία ακόμη και στα πιο ταπεινά ενστικτα. Μοιχοί, πόρνοι, έκφυλοι και κάθε λογίς ανώμαλοι, κρυμμένοι πίσω από τα ειδεχθή προσωπεία (μάσκες), μπορούσαν να ικανοποιήσουν τα αισχρά πάθη τους νόμιμα, εκτελώντας τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.
Το πιο θλιβερό ηταν ότι εξαναγκάζονταν οι γυναίκες που ήταν κλεισμένες στους γυναικωνίτες να βγαίνουν τις ημέρες των εορτών στους δρόμους και να παίρνουν μέρος στις τελετές, υποκύπτοντας στις βρωμερές ορέξεις του κάθε ανώμαλου και αισχρού άνδρα θρησκευτή, ως υποταγή στο θέλημα των θεων.
Η σεξουαλική κακοποίησή τους θεωρούνταν θρησκευτική πράξη λατρείας προς τους "θεουε". Βεβαίως υπήρχαν και χειρότερα. Η ανάσταση Ελληνικού έθνους έγινε με τον ερχομό όμως του Χριστού και τις διδασκαλίες των αποστόλων .
Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΠΑΓΟΣΜΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ
ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ.
Οι Έλληνες θα ασπαστούν τον χριστιανισμό και θα αναστηθούν ηθικά πνευματικά και στην συνέχεια σε όλους τους τομείς.
Όταν στην θέση του Φοινικικού Αιγυπτιακού δωδεκαθέου πήρε ο χριστιανισμός, άλλαξε ριζικά η παγκόσμια ιστορία και σώθηκε ο πλανήτης και ένα μέρος των ανθρώπων από τον ολοκληρωτικό αφανισμό .
Ο Άγιος Κωνσταντίνος έδωσε 880 χρόνια παράταση ζωής στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με μια απίστευτη πολιτική ενέργεια. Εξαιτίας της αποφάσεως του Αγίου συνέβη ένα απίστευτο γεγονός ,στα παγκόσμια χρονικά .
Οι Έλληνες του μεσαίωνα, από σκλάβοι του Ρωμαϊκού κράτους, έγιναν διοικητές του, χωρίς να χρειαστεί να πολεμήσουν έστω ένα δευτερόλεπτο. Όλα αυτά γιατί είχαν θρησκεία τον χριστιανισμό, πολιτισμό τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, ρήτορες, σοφιστές, πανεπιστήμονες.
Ο συνδυασμός αυτών των δύο έφερε τα χρηστά ήθη ζωής, χωρίς καθόλου σεξουαλική διαφθορά. Τα χρηστά ήθη της ζωής των Έλλήνων, είναι το πανάρχαιο διαχρονικό μυστικό, για την επιβίωση του έθνους στο πέρασμα των αιώνων. Ταυτόχρονα όμως είναι το κλειδί όλων των μεγάλων Ελληνικών στρατιωτικών, πολιτικών, κοινωνικών επιστημονικών επιτυχιών από καταβολής του Ελληνικού έθνους. Οι Έλληνες με το που αναλαμβάνουν την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, έχουν πλήρη συνείδηση της πολιτισμικής και θρησκευτικής ανωτερότητάς τους.
Γνωρίζουν πάρα πολύ καλά οι Έλληνες ότι εξαιτίας του Χριστού, του Πλάτωνα και των χρηστών ηθών απελευθερώθηκαν χωρίς να πολεμήσουν. Δεν έφτανε όμως αυτό αλλά έγιναν διοικητές στο κράτος που πριν ήταν σκλάβοι. Τώρα πλέον οι Έλληνες είναι Ρωμαίοι αυτοκράτορες , υπήκοοι, διοικούν την παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Οι τίτλοι Ρωμαίος αυτοκράτορας, στρατηγός,αξιωματούχος, ήταν αρχικά διοικητικοί τίτλοι για τους Ελληνες του μεσαίωνα. Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία δεν ήταν δικό μας δημιούργημα αλλά των Ρωμαίων μέχρι που κάποιος από αυτούς μας παρέδωσε την διοίκησή της.
Σε περίπτωση που οι ιεροί και άγιοι προγονοί μας άλλαζαν την ονομασία από Ρωμαϊκή σε Ελληνική αυτοκρατορία αμέσως θα χάναμε την εξουσία στα περισσότερα εδάφη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Οι τίτλοι αυτοί ήτανε πολιτικοί, στρατιωτικοί για να ασκούν οι Έλληνες την εξουσία στην παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Παράλληλα ήταν οι ανώτατοι τίτλοι τιμής -πολιτιστικής ανωτερότητας για το έθνος μας. Ο παγκόσμιος χαρακτήρας της Ελληνορωμαϊκής αυτοκρατορίας εδραιώνεται σταθερά μέσα από την οικουμενική χριστιανική ιδέα. Ο σκοπός των Ελλήνων του Ρωμαϊκού κράτους είναι η ενοποίηση του πληθυσμού της μέσω της χριστιανικής πίστεως, βασικό στοιχείο συνοχής της για να αντιμετωπίσει τον μόνιμο κίνδυνο λόγω των διαφορετικών λαών.
Η πολιτική ιδεολογία της Ελληνορωμαϊκής αυτοκρατορίας θεμελιώθηκε επάνω στο αξίωμα της χριστιανικής οικουμενικότητας και των Ρωμαϊκών πολιτικών αξιωμάτων .
Η βασική αρχή της πολιτικής Ρωμαϊκής θεωρίας ήταν η Pax Romana, η παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των λαών, κατάργησε τα σύνορα των εθνών και σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε ο Χριστός. Οι Έλληνες ήταν οι κληρονόμοι και οι συνεχιστές στην διοίκηση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ,από σεβασμό στον κληροδότη και εθνικό ευεργέτη τον Άγιο Κωνσταντίνο ,όφειλαν να χαράξουν την ίδια πολιτική πορεία πάντα με βάση την ίδια αρχή.
Το Ρωμαϊκό δίκαιο, η Ρωμαϊκή κρατική διοίκηση -οργάνωση ,η χριστιανική ηθική-πίστη μαζί με την πνευματική παράδοση του Ελληνισμού, ήταν πλέον οι βάσεις του Ρωμαϊκού κράτους. Η Ελληνική αυτοκρατορία συνέχισε τον Ελληνικό πολιτισμό σε παιδεία, γλώσσα , ήθη, έθιμα μέσα σε ένα κράτος με τα πολιτικά αξιώματα των αρχαίων αλλοδαπών Ρωμαίων της Ιταλίας. Το Ρωμαϊκό κράτος συνέχισε να υπάρχει εξαιτίας του Χριστού ,του Αγίου Κωνσταντίνου και των τριών ιεραρχών ,μαζί με τον Άγιο Γρηγόριο Νύσσης. Πάνω από όλα η αυτοκρατορία ήταν η κοιτίδα και το παγκόσμιο κέντρο διάδοσης της χριστιανικής θρησκείας. Ο στόχος ήταν η διδαχή των χριστιανικών ευαγγελίων και η σωτηρία του ανθρώπινου γένους. Οι Έλληνες είναι πλέον οι παγκόσμιοι ηγέτες όλων των άλλων εθνών. Αυτό σημαίνει πως όλοι οι λαοί όφειλαν σεβασμό στους παγκόσμιους Έλληνες και στον παγκόσμιο πολιτισμό τους (Pax Romana-Pax Hellas). Oι υπόλοιποι λαοί εδειξαν σεβασμό στα επιτεύγματα των Ελλήνων του μεσαίωνα, που από σκλάβοι έγιναν διοικητές του Ρωμαϊκού κράτους χωρίς να πολεμήσουν ούτε δευτερόλεπτο.
Αυτό το έκαναν οι προγονοί μας με μοναδικά στηρίγματα τον Χριστό και τον Πλάτωνα. Οι προγονοί μας να προκαλούν δέος στα υπόλοιπα έθνη, τα οποία αναγνώριζαν ως ανώτατη παγκόσμια αρχή την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Η αλλαγή του χριστιανισμού από τον εβραϊκό στον Ελληνικό πολιτισμό έφερε την οικουμενικότητα έφερε την του Ευαγγελικού κηρύγματος.
Συνέβαλε ο χριστιανισμός στην εκ θεμελίων μεταμόρφωση του Ελληνικού πολιτισμού που υπήρξε η κορύφωση της ανθρώπινης προόδου και ο οποίος καταστράφηκε από το εωσφορικό δωδεκάθεο. Ο χριστιανισμός μαζί με τον σωτήρα Ιησού Χριστό διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρο το Ελληνικό έθνος, διότι εξαρχής ο χριστιανισμός ταυτίστηκε με τον Ελληνισμό. Με αυτά τα δεδομένα οι προγονοί μας θα ασκήσουν τεράστια επιρροή σε όλους τους λαούς που κατοικούσαν εντός της Ελληνορωμαϊκής αυτοκρατορίας αλλά και εκτός. Ο παγκόσμιος χαρακτήρας της Ελληνορωμαϊκής αυτοκρατορίας εδραιώνεται σταθερά μέσα από την οικουμενική χριστιανική ιδέα. Ο βασικός σκοπός του Ρωμαϊκού κράτους είναι η ενοποίηση του πληθυσμού της αυτοκρατορίας αλλά και των υπολοίπων λαών μέσω της χριστιανικής πίστης.
Η Ορθοδοξία ήταν το βασικό στοιχείο συνοχής της για να αντιμετωπίσει τον μόνιμο κίνδυνο λόγω των διαφορετικών λαών. Η πολιτική ιδεολογία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας θεμελιώθηκε επάνω στο αξίωμα της χριστιανικής οικουμενικότητας και των Ρωμαϊκών πολιτικών αξιωμάτων .
Η βασική αρχή της πολιτικής Ρωμαϊκής θεωρίας ήταν η Pax Romana, η αιώνια-παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Οτι ειμαστε ως εθνος το Οφειλουμε στον Χριστο, τον Αγιο Κωνσταντινο, την Αγια Ελενη και τους τρεις Ιεραρχες.
Για την αλλαγη της παγκόσμιας ιστοριας, για όλα τα κοσμοιστορικα γεγοντα αιτια είναι ο Αγιος Κωνσταντινος.
Στον Αγιο χρωσταμε την υπαρξη μας ως εθνος.
Εκεινος αλλαξε την ιστορια της ανθρωποτητος.
Εμελλε να είναι η αιτια, για την δημιουργια της πρωτης και μοναδικης ορθοδοξης παγκόσμιας αυτοκρατοριας. Δεν υπαρχει καμια αμφιβολια ότι αυτος ο τεραστιος πολιτικος διεγνωσε αριστα,ολα τα θεικα σημαδια, που του εστειλε ο Θεος.
Αν και πρωην παγανιστης ηταν τεραστιο μυαλο.
Αντιλαμβανεται οτι ηδη εχουμε μια αλλαγη στην παγκοσμια ιστορια καθως ο Ιουδαικος Χριστιανισμος αρχισε να εξελληνιζεται μεσα απο την χρηση της Ελληνικης γλωσσας.
Την Αλλαγη αυτη την θεμελιωσαν οριστικα οι τρεις ιεραρχες με την εισοδο της Πλατωνικης διδασκαλιας στον Χριστιανισμο.
Οταν ο Μεγας Κωνσταντινος πηρε την ιστορικη αποφαση να αλλαξει την πρωτευουσα του Ρωμαικου κρατους εκανε πρωτευουσα την Κωνσταντινουπολη.
Με αυτην την ενεργεια συνηδειτα παραχωρουσε την διοικηση του Ρωμαικου κρατους στους μεχρι τοτε σκλαβωμενους Ελληνες.
Οι Εβραιοι παγανιστες οι οποιοι γνωριζαν τι σημαινει αυτο προσπαθησαν να μεταπεισουν τον Αγιο Κωνσταντινο να επιστρεψει στο δωδεκαθεο.
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ
Οι Εβραιοι πλησιασαν αρχικα την Αγια Ελενη και της ανεφεραν ότι ο αγιος Κωνσταντινος ηταν "θυμα" μιας μεγαλης Χριστιανικης απατης.
Οι εβραιοι αναφερουν στην αγια Ελενη ότι ο αγιος Κωνσταντινος εξατιας μιας πολυ μεγαλης
πλανης αντι να είναι ευσεβείς στον "αληθινο" θεο τον εωσφορο, είναι πιστος σε έναν "κακκουργο
και απατεωνα " τον Χριστο.
Αμεσως τοτε η αγια Ελενη ενημερωσε σχετικα τον Κωνστανινο για όλα οσα της ειχαν αναφερει οι εβραιοι.
Τοτε ο Μεγας Κωνσταντινος εκρινε ότι πρεπει να δωθει αμεσα μια απαντηση.
Ο Αυτοκρατορας καλεσε αμεσως τον επισκοπο Σιλβεστρο τους συγκλητικούς και τους εβραιους ώστε να λυθει το ζητημα μεσω φιλοσοφικου διαλογου.
Ο Αγιος πιστος στο αξιωμα των αρχαιων Φιλοσοφων να λυνονται ολες οι διαφορες μεσω του διαλογου και των φιλοσοφικων συζητησεων εκανε πραξη το αρχαιο ιερο Ελληνικο αξιωμα.
Κατά τον φιλοσοφικο διαλογο που ακολουθησε οπως ηταν φυσικο ο Σιλβεστρος επικρατησε των εβραιων μεσα από τα ακράδαντα επιχειρηματα
του.
Τοτε οι εβραιοι απαντησαν στον αυτοκρατορα ότι εκεινοι διοτι δεν ηταν ικανοι ρήτορες.
Για αυτο επετυχε ο επισκοπος Σιλβεστρος να
επικρατησει με τα λεγομενα του υπερ του Ιησου.
Οι εβραιοι όταν ειδαν ότι η πλεκτανη τους δεν θα εχει κανενα απολυτως αποτέλεσμα και ότι όλα τελειωσαν αναγκαστικα κατεφυγαν δημοσιος στους εβραιους δαιμονες του δωδεκαθεου.
Η ενεργεια τους εγινε με σκοπο να"αποδειξουν"
ότι ο εωσφορος είναι ο ενας αληθινος "θεος" και ότι ο Χριστος είναι ενας ψευδοθεος.
Αναμεσα στους εβραιους βρισκοταν ο μαυρος μαγος του εωσφορικου εβραικου δωδεκαθεου ο Ζαμβρης.
Τοτε οι εβραιοι ζητησαν ένα βοδι. Ο μαυρος μαγος Ζαμβρης ειπε κατι στο αυτι του βοδιου και αμεσως το ζωο επεσε κατω και πεθανε.
Απευθυνόμενοι οι εβραιοι στον αγιο και σε ολους τους υπολοιπους θα αναφερουν ότι και μονον που ο μαγος Ζαμβρης ψιθυρισε το αληθινο ονομα του εωσφορου , το βοδι δεν αντεξε και πεθανε.
Κανενας δεν είναι σε θεση να ακουσει το αληθινο ονομα του εβραικου εωσφορικου θεου διοτι θα χασει αμεσως την ζωη του ανεφεραν με πολύ υπερηφανεια οι εβραιοι παρουσια ολων των αξιωματούχων και του αυτοκρατορα,
Όμως ο επισκοπος Σιλβεστρος που ειχε μεγαλη πιστη στον Χριστο ειπε στους εβραιους ότι αυτό που εκαναν δεν σημαινει απολυτως τιποτα.
Γνωριζε ο Χριστιανος επισκοπος ότι εγινε αυτή η πραξη μεσω μαυρης μαγειας.
Στην συνεχεια ο επισκοπος Σιλβεστρος ειπε προς τον μαυρο μαγο τον Ζαμβρη, ότι εκεινος με την πιστη και την προσευχη στον σωτηρα Ιησου Χριστο είναι σε θεση να επαναφερει στην ζωη το ατυχο ζωο. Προσεξτε την μεγαλη διαφορα μεταξυ Χριστου και εωσφορου.
Ο θεος παντοτε δινει ζωη και ο εωσφορος μονιμα αφαιρει τις ζωες.
Ο επισκοπος Σιλβεστρος στραφηκε προς τον ουρανο και τον σωτηρα Ιησου Χριστο, και τον παρακαλεσε με ταπεινωση και θερμη πιστη να επαναφερει το ατυχο βοδι στην ζωη.
Τοτε ο Χριστος ακουσε την θερμη προσευχη του επισκοπου και αμεσως το νεκρο ζωο σηκωθηκε ορθιο.
ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΘΑΥΜΑΤΑ
ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ-ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ.
Για μια ακομη φορα οι εβραιοι απετυχαν να εξαπατησουν τους Ελληνες χριστιανους και να τους οδηγησουν στην καταστροφή και τον εωσφορο.
ΕΠΙΚΡΑΤΕΕΙΝ Η ΑΠΟΛΛΥΣΘΑΙ
Επικρατέειν ή Απόλλυσθαι
Γράφει ο Άγγελος Ευάγγελος Γιαννόπουλος
Όλα αυτά με την απαραιτητη προυποθεση να μην επιβαλλουν τα πιστευω τους σε τριτους, ειτε δια της βιας, ειτε με πλαγιους τροπους. Τι γινεται όμως στην περιπτωση που η άλλη πλευρα δεν συναινει ; Εναι λοιπον δικαιο να καθησουμε να αφανιστουμε ολοι οι Ελληνες χωρις να εχουμε πειραξει κανεναν απολυτως ;
Όλα αυτά διοτι από τα αρχαια χρονια ο πολιτισμος μας, και η ιδεολογια μας, είναι εμποδιο στην δημιουργια παγκοσμιου εωσφορικου κρατους. Αναφέρομαι παντοτε στο τμημα του εβραικου λαου που από τα αρχαια χρονια εγκατλειψε τον θεο και τους προφήτες της παλαιας διαθηκης και να ενταχθουν στον εωσφορισμο και στους δαιμονες του φοινικικου δωδεκαθεου και όχι σε ολους τους εβραιους.
Ολα αυτα με βαση τις συνεντευξεις και τις δηλωσεις του Σεραφειμ Πειραιως. Από ολους τους προαναφερομενους, εξαιρείται, ένα μικρο μερος βαση των παγκοσμιων μαθηματικων σταθερων, μετρον αριστον και μηδεν αγαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου