Αρκουδιάρηδες

Οι Πλανόδιοι Αρκουδιάρηδες 

Ένα επάγγελμα που Ευτυχώς έχει εκλείψει από την Ελλάδα Είναι το μοναδικό μου βίντεο μέχρι σήμερα, που ένοιωθα απέχθεια όταν το έφτιαχνα… Μπορεί να ήταν φτωχοί άνθρωποι οι Αρκουδιάρηδες, και ό,τι κάνανε για ένα κομμάτι ψωμί να το κάνανε, αλλά και τίποτα μα τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει την κακοποίηση, την ταπείνωση και τον εξευτελισμό ενός άγριου ζώου και την πάρα πολύ κακή επιρροή που είχε όλο αυτό το υποτιθέμενο θέαμα επάνω στα παιδιά. Η ιστορία τους ξεκινάει πριν πάρα πολλά χρόνια, από Τουρκοκρατίας ακόμη τριγυρνούσαν ρακένδυτοι με τις αρκούδες τους στους δρόμους και τα χωριά της Θεσσαλονίκης. Περπατούσαν μέσα από κάμπους και βουνά, κάνοντας ατελείωτα χιλιόμετρα μαζί με την αρκούδα τους πηγαίνοντας από το ένα χωριό στο άλλο. Υπάρχει και σχετικό ποιηματάκι : ¨ ΄Ηρθε στο χωριό ο Αρκουδιάρης ένας γέρος ξεδοντιάρης. Λεύτερη κι ανέμελη η ψυχή του, πέρα ως πέρα οι κάμποι είναι δικοί του.¨ . 

Για τον κόσμο της τότε εποχής δεν ήταν ένα άγνωστο θέαμα, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν σταματούσε να τους εντυπωσιάζει βλέποντας ένα μεγάλο και άγριο ζώο (που ο Αρκουδιάρης πάντα φρόντιζε, γελοιοποιώντας το, να το ¨στολίζει¨ με τούλια και κορδέλες σαν καρναβάλι) να κάνει… ¨Καραγκιοζιλίκια¨. 

Οι Αρκουδιάρηδες ήταν πάρα πολύ σκληροί άνθρωποι, παίρνανε μικρά τα αρκουδάκια και τ’ αφήνανε νηστικά για να μάθουν να εκτελούν τις εντολές τους και όταν δεν καταλαβαίνανε ή αντιστεκόταν, τα χτυπούσαν μέχρι να υπακούσουν. 

Τα περνούσανε κι ένα μεταλλικό κρίκο στη μύτη που ήταν συνδεμένος με μια αλυσίδα για να τα κρατάνε, και τα μαθαίνανε να στέκονται όρθια στα δυο τους πόδια και να ¨χορεύουνε¨ ανάλογα με τους κτύπους που έκανε ο Αρκουδιάρης στο ντέφι, ή να αντιδράνε ανάλογα με τις κινήσεις που έκανε κρατώντας πάντα τη μαγκούρα του στο χέρι για εκφοβισμό, ή με φράσεις – ατάκες που θα τους έλεγε, παραδείγματος χάριν : πως κάνει ηλιοθεραπεία η τάδε ηθοποιός; κι εκείνα ξαπλώνανε ανάσκελα με τα πόδια ψηλά. Να, κάτι τέτοια χαζά, για να μαζεύεται ο κόσμος να γελάει και να πετάει κάνα φραγκοδίφραγκο στο ντέφι που ο Αρκουδιάρης έκανε γύρα στο τέλος της… ¨παράστασης¨. 

*Η μουσική είναι παραδοσιακή Αιγυπτιακή και ο τίτλος είναι Υa Rab Toba

ORFFEAS