Γράφει η Κίττυ Παπαδοπούλου*
Η Ελλάδα υπήρξε ο ευλογημένος τόπος, ο οποίος, επι πολλούς αιώνες, γεννούσε ήρωες και φιλοσόφους.
Εκατομμύρια Άνδρες θυσίασαν τίς ζωές τους γιά την πατρίδα.
Ο Κωνσταντίνος Κρηνίτης αποτελεi μέχρι και σήμερα τον μεγάλο έρωτα αρκετών ερωτευμένων Ελληνiδων γυναικών. Τρεις γενιές γυναικών ερωτευμένων με τον ήρωα Κρηνίτη, ενώ εiναι απολύτως βέβαιον οτι πηγαίνουμε ολοταχώς στην τέταρτη γενεά.
Η προτίμηση αυτή προέρχεται εξαιτίας του κορυφάιου "μυθηστόρηματος" της Πηνελόπης Δέλτα. Όμως δεν έιναι μονον ο Κωνσταντίνος Κρηνίτης, ο οποίος βρίσκεται τόσο υψηλά στίς προτιμήσεις των γυναικών, αλλα είναι καί ο Ρωμάνος Διογένης, μαζί με τον Νικηφόρο Βρυέννιο.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΡΗΝΙΤΗΣ, ΑΛΕΞΙΑ ΑΡΓΥΡΟΥ ΚΑΙ ΜΙΧΑΗΛ ΙΓΕΡΙΝΟΣ
Ήταν τρείς νέοι, οι οποίοι έζησαν στην εποχή της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (Imperium Rōmānum), επί εποχής Βασιλείου του Β´.
Ο αυτοκράτορας Βασίλειος Β, μεγάλωσε με δική του μέριμνα όλα τα ορφανά των σκοτωμένων Ελλήνων στρατιωτών στους πολέμους, κατά την διάρκεια της βασιλείας του. Ενα από αυτά τα παιδιά ήταν η Αλεξία Αργυρού. Τον Δεκαπενταύγουστο του 1004 μ.Χ., o ηλικιωμένος Παγράτης, φτάνει στην Αδριανούπολη μαζί με την μικρή και ορφανή πλέον Αλεξία Αργυρού, κόρη του στρατηγού Αλέξιου και της Θέκλας, Το ίδιο βράδυ του Δεκαπενταύγουστου (1004 μ,Χ.) η Αδριανούπολη πυρπολείται από τους Βούλγαρους και ολόκληρος ο άμαχος πληθυσμός της εξοντώνεται ή αιχμαλωτίζεται.
Αναμεσά τους ο γιος του διοικητη της Αδριανούπολης, ο Κωνσταντίνος Κρηνίτης, ο φίλος του Μιχαήλ Ιγερινός μαζί με τον Παγράτη και την Αλεξία αιχμαλωτίζονται.
Τα δύο αγόρια μεγάλωσαν μέσα στην αιχμαλωσία.
Η παγκόσμια Ελληνική-Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Imperium Rōmānum) είχε μακράν τον πιό οργανωμένο στράτο στον κόσμο, σε όλους τους τομεiς.
Μεταξύ αλλών και στην κατασκοπεiα. Ο Νικήτας ηταν παιδικός φίλος με τον γιο του Παγράτη.
Ο Νικήτας ηταν, κατάσκοπος των Ελλήνων-Ρωμαiων, με τον οποίο γνωρίζονται, τους στρατολογεί στο μυστικό τάγμα των κατασκόπων και έκτοτε συνεργάζονται.
Ο Νικήτας ηταν προσεκτικός, έμπειρος, ικανός, έξυπνος,γενναίος, προστατευτικός, αλλά και ριψοκίνδυνος όταν το απαιτούσαν οι περιστάσεις.
Στην πορεία τα δύο αγόρια συναντούν ξανά την Αλεξία Αργυρού, η οποία λίγα χρόνια μετά τα γεγονότα της Αδριανούπολης, ηταν γνωστή ως μουγκή, η οποiα περιφέρεται στα βουνά και επικοινωνεί με νοήματα, μεταφέροντας κρυφά μηνύματα από τους Βούλγαρους στους Έλληνες. Κωνσταντίνος, Μιχαήλ και Αλεξία πορεύονται μέσα σε κινδύνους και αναπτύσσεται μεταξύ τους μια δυνατή φιλία που θα εξελιχθεί σε παράφορο αγνό έρωτα.
Έναν έρωτα που τα δυο αγόρια προσπάθησαν να απαρνηθούν για να μην προδώσουν την Ελλάδα και για να μην ματαιώσουν τούς σκόπους που ηταν ο αγώνας για το έθνος και τον αυτοκράτορα Βασiλειο Β.
Εδώ βλέπουμε γιά πολλόστη φορα την φιλοπατρία και την διαφύλαξη των εθνικών ιδανικών που διέπει τους έλληνες του μεσαiωνα. Ολους εκεiνους τους αιώνες οι πρόγονοι μας εδιναν σκληρούς αγώνες, προκειμένου να διαφυλαχθούν η ακεραιότητα και η συνέχεια της πατρίδας μας. Γιά αυτό υποτάσουν κάθε ατομικό δικαίωμα και επιλογή στην ιστορική αναγκαιότητα της προστασίας του Ελληνικού έθνους από τους εξωτερικούς εχθρούς.
Κάθε μέσο ή επιδίωξη που υπηρετεί αυτόν τον μεγάλο σκοπό καθαγιάζεται. Ακόμη και η έννοια της φιλίας, που αναγνωρίζεται ως αξία και ιδανικό, έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Ο Κωνσταντίνος και ο Μιχαήλ, οι δυο φίλοι είναι ήρωες. Αχώριστοι, έξυπνοι, αγαπημένοι, γενναίοι, παραμένουν ενωμένοι ως το τέλος αγωνιζόμενοι για την Ελλάδα, προσφέροντας τις υπηρεσίες τους στον αυτοκράτορα.
Δύο είναι τα μεγάλα αξιώματα στα οποία τα δυο παιδιά παραμένουν αφοσιωμένα. Αυτα εiναι η Ελλάδα και Ορθοδοξiα, για τα οποία αξίζει κάθε θυσία, και μεταξύ άλλων αξίζει κάποιος να καταπνίξει τις προσωπικές του ανάγκες και φιλοδοξiες. Για την αγάπη στην πατρίδα ο Κωνσταντίνος θυσιάζει τη ζωή του.
Για την Ορθοδοξiα και το έθνος, ο Κωνσταντίνος και ο Μιχαήλ απαρνιούνται τον έρωτά τους για την Αλεξία.
Η Αλεξία ειναι ελεύθερη, ριψοκίνδυνη, δυναμική διεκπεραιώνει με επιτυχία και μυστικότητα την αποστολή της. Στο ορφανό κορίτσι, τα γεγονότα της Αδριανούπολης και οι σφαγές των Ελλήνων από τους Βούλγαρους αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια στην ψυχή του και του προκαλούν προσωρινή απώλεια ομιλiας.
Η νεαρη Αλεξiα οταν απέκτησε εκ νέου την ομιλiα της έμεινε στα βουνά ως κατάσκοπος, και με δικη της επιλογή συνεχiζει να ισχυρiζεται οτι εiναι ακομη μουγκή, ώστε να περνάει απαρατήρητη και να μεταφέρει ακίνδυνα πληροφορίες στους Έλληνες αξιωματικούς.
Σε αυτές τις αποστολές ερωτεύεται τον Κωνσταντίνο. Η Αλεξiα ακολουθεί τον Βουλγαροκτόνο στην αποστολή του ελπίζοντας να συναντήσει τον αγαπημένο της Κωνσταντίνο.
Σε αυτά τα αιματοβαμμένα χρόνια παρακολουθούμε μια ερωτική ιστορία που διχάζει τις ζωές τριών ανθρώπων που γνωρίστηκαν παιδιά, χάθηκαν αιχμάλωτοι στα χέρια του εχθρού και ξανασυναντήθηκαν 15 χρόνια μετά.
Βλέπουμε ενέδρες, μάχες, αιχμαλωσίες, προδοσες, και πώς γλιτώνουν οι ήρωες από του χάρου τα δόντια. Τους Βούλγαρους στρατηγούς που αιχμαλώτιζε ο Βασίλειος τους εδινε χρήματα και αξιώματα με την προυπόθεση να σταματήσουν τον πόλεμο ενάντια στην αυτοκρατορία.
Ομως με την πρώτη ευκαιρία οι Βούλγαροι στρατηγοί εφευγαν και πήγαιναν διπλα στον Σαμουήλ και ξαναέπιαναν τα όπλα. Οι θηριώδεις επίορκοι Βούλγαροι, Δραξάν, Ιβάντζης,Νικουλιτσάς, πρωταγωνιστούν σε έναν πόλεμο μέχρι τελικής πτώσεως με τον αυτοκράτορα Βασίλειο Β. Έναν στρατηγό και πολιτικό που πέρασε την ζωή του επάνω στο άλογο στις μάχες, από μικρός ως τα 69 του χρόνια θριαμβευτής στις μάχες, ευέλικτος και εύστροφος στο μυαλό και γρήγορος στις αποφάσεις του.
Ο Βασίλειος υπήρξε γενναιόδωρος στρατιώτης που όμως, όταν πρόδιδαν την συμφωνία τους οι Βούλγαροι, η εκδίκησή του έπεφτε σαν κεραυνός. Μετά τη μάχη στο Κλειδί, τύφλωσε 14.000 Βούλγαρους και τους άφησε ελεύθερους, να γυρίσουν στα χωριά τους. Αυτή ηταν η ποινή την οποία όριζε ο Ρωμαικός νόμος-δίκαιο για όσους επαναστατούσαν ενάντια στον αυτοκράτορα.
Η Πατρίδα και η θρησκεία είναι οι υπέρτατες αξίες .
Οι ήρωες υπηρετούν την πατρίδα, τολμούν, κινδυνεύουν υπόκεινται σε βασανιστήρια βάζοντας τον εαυτό τους σε δεύτερη μοίρα. Η αυτοθυσία. η αγάπη, η πίστη σε ανώτερες αξίες και ιδανικά είναι τα όπλα του ανθρώπου για να αντιμετωπίσει την πνευματικη αθλιότητα, την βαρβαρότητα, την ισοπέδωση και την σκλαβιά.
Βρισκόμαστε μπροστά στην μεγαλύτερη εθνική τραγωδία, απο την ημέρα που δημιουργήθηκε το Ελληνικό έθνος. Ως Ελληνίδες έχουμε την ιστορική ευθύνη, να επιλέγουμε γνήσιους Έλληνες άνδρες, με βάση τα κριτήρια των μεγάλων γυναικών, των μεσαιωνικών χρόνων.
Δύο ηθικές και με πολύ υψηλή παιδεία γυναίκες, οι οποίες αποτελούν πρότυπό, για κάθε πραγματική Ελληνίδα, είχαν συγκεκριμένες προτιμήσεις στους άνδρες. Τiς ίδιες πεποιθήσεις εiχαν όλες οι Ελληνίδες τού μεσαίωνα.
Η ΕΥΔΟΚΙΑ ΜΑΚΡΕΜΒΟΛΙΤΙΣΣΑ
Η Ευδοκία ήταν μiα πολύ μορφωμένη γυναίκα, έγραψε την ‘Ιωνία’, μία ανθολογία, ένα κράμα ιστορικών και μυθολογικών στοιχείων, παρόμοια με τις "Μεταμορφώσεις" του Ρωμαίου Οβίδιου.
Ο γνωστός ιστορικός-φιλόσοφος Νικηφόρος Γρηγοράς την αναφέρει ως μία δεύτερη Υπατία !!!
Η Ευδοκiα έγραψε ακομη τα έργα, ο πλόκαμος της Αριάδνης, τι δει τας βασιλίδας ασκείν, Περί διαίτης μοναζουσών και αλλα. Ήταν ανιψιά του πατριάρχη Μιχαήλ Κηρουλαρίου. Βασίλεψε επί επτά μήνες ως αυτοκράτειρα. Ασκούσε την αντιβασιλεία στην θεση του γιού της. Η Αυγούστα είχε απομείνει πλέον μόνη και πολυ ανασφαλής, για να κυβερνήσει μία τεράστια Αυτοκρατορία της οποίας οι επαρχίες μαστίζονταν από εχθρικές επιδρομές.
Παράλληλα ηταν περιστοιχισμένη από δολοπλόκους αλλοδαπούς πολιτικούς. Στο πρόσωπο του πολύ αρρενωπού Ρωμανού Διογένη, η Ευδοκiα βρήκε έναν ιδανικό Αυτοκράτορα ο οποίος ανέλαβε με πυγμή τα διοικητικά, στρατιωτικά και παράλληλα τα συζυγικά καθήκοντα. Ψηλός, ξανθός, εύρωστος, με φωτεινό, βλέμμα και αριστοκρατικό παρουσιαστικό. Ο Ρωμανός ήταν ένας ιδιαίτερα γοητευτικός άνδρας, σύμφωνα με έναν Ελληνα της εποχής.
Από νεαρή ηλικία ξεχώρισε για την ανδρεία και την γενναιότητά του. Κατά την διάρκεια του πολέμου κατά των Πετσενέγων το 1053 μ.Χ., ειχε διακρίθει ιδιαιτέρως.
Το 1064 μ.Χ. επί Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Ι' Δούκα, διατελών στρατηγός της Σαρδικής (Σόφιας) είχε διαπρέψει εκ νέου κατά τον αγώνα κατά των Πετσενέγων
, τιμηθείς γιά αυτό με το αξίωμα του Βεστάρχη.
Ο Ρωμανός Διογένης υπηρξε ως άνθρωπος φιλόπατρις, ευθύς, δραστήριος, γενναίος, φιλόδοξος, αλαζόνας, αγέρωχος, αδάμαστος και χρηστός. Είχε αυξημένη την αίσθηση της προσωπικής του αξίας, οπως και ολοι οi Ελληνες στρατιωτικοi του μεσαiωνα. Oπως ολοι oi Eλληνες αξιωματικοi περιφρονούσε όσους δεν είχαν πιάσει ξίφος στα χέρια τους και δεν πολεμουσαν για την πατρiδα. Ο Αυτοκρατορικός στρατός λάτρευε τον Ρωμανό, διότι πολεμούσε γενναία στην πρώτη γραμμή της κάθε μάχης-πολέμου.
Ενδεικτικά θα αναφέρω ότι σε μια μάχη περικυκλώθηκε απο δεκάδες στρατιώτες του εχθρου. Εκείνη την χρονική στιγμή έσπευσε σε βοήθεια ο στρατηγός Νικηφόρος Βρυέννιος, ο οποίος έσωσε την ζωή του Ρωμανού , καθώς ήταν σοβαρά τραυματισμένος. Στους ώμους του μετέφερε τον Ρωμανό, ο στρατηγός Νικηφόρος Βρυέννιος. Όλοι οι Έλληνες αυτοκράτορες-στρατηγοί καi οi αξιωματικοί πολεμούσαν στην πρώτη γραμμή του μετώπου σε κάθε μάχη καi πόλεμο.
ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΑΝΝΑ ΚΟΜΝΗΝΗ
Η Πορφυρογέννητη πριγκίπισσα Άννα Κομνηνή.
Η Άννα Κομνηνή είχε μεγάλη αγάπη για τα γράμματα, και κυρίως για τα έργα των Αρχαίων. Η πριγκίπισσα έμαθε όλα όσα ηταν εφικτό να μαθευτούν. Ρητορική, φιλοσοφία, μουσική, γεωμετρία, ιατρική, κλπ
Διάβασε Αριστοτέλη και τους διαλόγους του υπάτου των φιλοσόφων, του Πλάτωνα. Μέσα από τις γνώσεις της για τους αρχαίους διδάχθηκε την τέχνη της σωστής έκφρασης καθώς και τα πιό τέλεια επιτεύγματα του Ελληνικού πολιτισμού. Η Άννα Κομνηνή ήταν θέση να απαγγείλει με άνεση Ορφέα, Τιμόθεο, Σαπφώ, Πίνδαρο, Πορφύριο και Πρόκλο κλπ. Επίσης μελέτησε τους μεγάλους ποιητές της αρχαιότητας, τον 'Ομηρο,τους λυρικούς, τους τραγικούς, τους ιστορικούς, τους ρήτορες όπως τον Ισοκράτη και τον Δημοσθένη.
Εδώ βλέπουμε για πολλοστή φορά το πόσο αγαπούσαν οι Έλληνες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό. Ηταν τόσο υπερβολική η αγάπη τους για τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, ώστε να μην εξελιχθούν πολιτιστικά όσο θα έπρεπε με βάση τις δυνατότητες τους. Η πριγκίπισσα είχε υψηλή ηθική.
Σε καθημερινή βάση σε καθορισμένες ώρες ψάλλονταν μέσα στο παλάτι εψελναν εκκλησιαστικούς ύμνους.
Σε όλη της την ζωή παρέμεινε μονογαμική, ηθική, εκκλησιαζόταν συνεχώς καi εκανε σημαντικό φιλανθρωπικό έργο.
Ενδεικτικό του ήθους της, εiναι οτι τον σύζυγο της, τον μεγαλο Καίσαρα-στρατηγό Νικηφόρο Βρυέννιο, τον αποκαλούσε Κύρη καi Αφέντη της.
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΥΕΝΝΙΟΣ
Το 1091 η Άννα μνηστεύθηκε τον Κωνσταντίνο Δούκα, γιο του αυτοκράτορα Μιχαήλ Ζ'. Μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου Δούκα, το 1097, παντρεύτηκε τον Νικηφόρο Βρυέννιο. Ο Νικηφόρος Βρυέννιος ο Νεότερος γεννήθηκε το 1062 στην Ορεστιάδα της Αδριανούπολης και ήταν γιος του ομωνύμου του στρατηγού. Σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν λόγιος άνδρας, ικανός διπλωμάτης, σπουδαίος ρήτορας και πάρα πολυ γενναίος στρατιώτης-στρατηγός.
Ο αυτοκράτωρ Αλέξιος Κομνηνός, εκτιμώντας την μόρφωση, την φυσική ωραιότητά και την γεναιότητα του Βρυέννιου, του έδωσε ως σύζυγο την κόρη του Άννα Κομνηνή και τον τίμησε με το αξίωμα του καίσαρος.
Επίσης του εμπιστεύτηκε σημαντικές στρατιωτικές αποστολές. Ο Νικηφόρος διηύθυνε την άμυνα της Κωνσταντινουπόλεως εναντίον του στρατού του Γοδεφρείδου της Μπουιγιόν κατά την διάρκεια της πρώτης Σταυροφορίας το 1097, ενώ το 1116 ηγήθηκε της εκστρατείας των Ρωμαίων-"Βυζαντινών" εναντίον του Σελτζούκου σουλτάνου του Ικονίου. Έγραψε ιστορικό έργο για τον Αλέξιο Κομνηνό, καθώς και φιλοσοφικές και ρητορικές πραγματείες. Κυριότερο έργο του είναι η Ύλη Ιστορίας, χωρισμένη σε τέσσερα βιβλία. Κατ’ ουσίαν πρόκειται περί απομνημονευματικού χαρακτήρος σύγγραμμα.
'Η Άννα Κομνηνη, η Ευδοκία Μακρεμβολίτισσα και η Αλεξία Αργυρού σεβόταν και υποτασσόταν στους συζύγους τους διότι ήταν ήρωες πολέμου. Όλες οι γυναίκες του μεσαίωνα σεβόταν και υποτασσόταν στους άνδρες τους, που πολέμησαν γενναία για την Ελλάδα και την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Οι Ελληνίδες Χριστιανές του μεσαίωνα, αναγνώριζαν ως άνδρες, μόνον όσους πολεμούσαν γενναία για την επιβίωση της αυτοκρατορίας.
ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΑΝ
ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ. ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΣΑΝ.
Ενδεικτική είναι η ενέργεια της Αννας να παρακαλέσει τον αυτοκράτορα καί πατέρα της, να μην τιμωρηθεί ο γενναίος Αρμένιος αξιωματικός, Ἀλέξιος Μωσηλέ.
Όλους εκείνους τους αιώνες η αυτοκρατορία μας ηταν σε συνεχόμενους αμυντικούς πολέμους.
Η πολιτιστική πενία της εποχής μας επιβάλλει να στραφούμε στις πνευματικές πηγές των προγόνων μας, να ενστερνιστούμε τις διαχρονικές αξiες τους, όπως αυτές καλλιεργήθηκαν μέσα στην Ελληνορθόδοξη παράδοσή μας, ώστε να μπορέσουμε να ξεφυγούμε από το πνευματικό τέλμα που μας εγκλώβισε η σύγχρονη εποχή.
ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΡΑΓΙΑΔΕΣ-ΓΑΡΙΔΑΚΙΑ
Στην σύγχρονη εποχή τα ανδρικά προσόντα αντιμετωπίζονται όπως και στην αρχαιότητα από τις σύγχρονες γυναίκες.
Λίγο η gay κουλτούρα, λίγο η λειψανδρία και η μείωση της τεστοστερόνης, με αποτέλεσμα όλοι και όλες να "υποκλίνονται" στους προικισμένους. Όμως αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην εποχή μας, σήμερα. Σε πολλές κοινωνίες στην αρχαιότητα, ήταν αντικείμενο λατρείας, ως ένα σύμβολο γονιμότητας εξουσίας και δύναμης.
Δεν είναι τυχαίο ότι ορισμένα επιμήκη αντικείμενα ερμηνεύονται ως φαλλικά σύμβολα. Αυτό μας κάνει να αντιληφθούμε πώς το μέγεθος αλλά και το σχήμα του αντικατοπτρίζει ουσιαστικά την αντίληψη της κοινωνίας για το τι σημαίνει ανδρισμός και αρσενικό.
Μπορούμε λοιπόν να κατανοήσουμε το άγχος των ανδρών για το μέγεθός τους. Ο αρχαίος θεός Πρίαπος, απεικονιζόταν πάντα στα αγγεία, με υπερμέγεθες όργανο, καθώς ήταν ο προστάτης της γονιμότητας και των ανδρικών γεννητικών οργάνων.
Στον Ρωμαϊκό στρατό, η προαγωγή των λεγεωνάριων ήταν σε άμεση συνάρτηση με το μέγεθος τους !
Το μεγάλο μέγεθος ήταν σημάδι δύναμης και υπεροχής, ενώ στην Αρχαία Ελλάδα οι «προικισμένοι» άνδρες συνέκριναν με υπερηφάνεια αυτό το μέλος του σώματός τους με τους συναθλητές τους.
Ένας επιπλέον λόγος, που κάνει τους άνδρες να υπερτιμούν το συγκεκριμένο σημείο του σώματός τους είναι ανατομικός.
Η φύση παρέχει μόνον στο αρσενικό το δικαίωμα να διεισδύει. Αυτό θεωρείται από τα πανάρχαια χρόνια ως μια μορφή άσκησης βίας, ταπεινώσεως και εξουσίας. Ουσιαστικά το αρσενικό κατά την διάρκεια της σεξουαλικής πράξης εξουσιάζει το θηλυκό, το οποίο υποτάσσεται.
Ελάχιστες φορές στα δικαστήρια έχει φτάσει υπόθεση γυναίκας που βίασε άνδρα, διότι αυτό πρακτικά είναι ανέφικτο. Αντιθέτως έχουν καταγραφεί χιλιάδες περιπτώσεις βιασμών από άνδρα σε γυναίκα.
Η χυδαία έκφραση περί σέξ, κατά την σημερινή εποχή προέρχεται ακριβώς, από την επιβολή του αρσενικού στο θηλυκό και την σεξουαλική πράξη η οποία επιβαρύνει ηθικά, κοινωνικά και σωματικά μόνον το δικό μας φύλο.
Γιά αυτό κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, όταν γινόταν η σεξουαλική επαφή, αμέσως οι συγγενείς αλλά και οι ίδιες οι γυναίκες, ζητούσαν αποκατάσταση, διά την ανεπανόρθωτη βλάβη την οποία είχε προκληθεί.
Ενδεικτικό είναι ότι η Όρθοδοξία ονομάζει ακόμη και την κατά φύσιν συνεύρεση, ως μόλυνση για το γυναικείο φύλο. Με βάση αυτό το δόγμα υμνείται, εδώ και αιώνες η Παναγία, ως άσπιλη και αμόλυντη μαζί με τις αγίες, οι οποίες παρέμειναν παρθένες.
Γιά τούς ίδιους ακριβώς λόγους, μέχρι και σήμερα εν έτη 2019, σε διάφορα μέρη της Ελληνικής επαρχίας, οι μεγαλύτερες ηλικιακά γυναίκες, λένε στις μικρότερες, ότι της μαγάρισαν όταν κάνουν σέξ. Γιά αυτό ακριβώς όλες εμείς οι σύγχρονες απαιτούμε να γίνεται το τελείωμα στην κοιλιά, στα πόδια, είτε στο στήθος.
Επίσης για αυτή μας την απαίτηση, υπάρχει και μία επιπρόσθετη αιτία, καθώς το τελείωμα στα προαναφερόμενα σημεία του γυναικείου σώματος, αποτελεί την μεγαλύτερη επιβεβαίωση της θηλυκότητας μας, Κοινή διαπίστωση όλων των γυναικών είναι ότι δεν υπάρχουν πλέον καθαρόαιμα αρσενικά. Το 99% πλέον είναι θηλυπρεπείς. Βασική αιτία το μικρό μέγεθος.
Οι Έλληνες τα «γαριδάκια» της Ευρώπης – Newsbeast
https://www.newsbeast.gr › ΕΛΛΑΔΑ › Οι Έλληνες τα «γαριδάκια» της Ευρώπης
Μικρότερο όλων το πέος των Ελλήνων | ΖΩΗ | iefimerida.gr
https://www.iefimerida.gr/news/42688/μικρότερο-όλων-το-πέος-των-ελλήνων
Μέγεθος πέους: Διαδραστικός χάρτης ανά χώρα! Βρείτε τους Έλληνες…
blueskytv.gr › News
22/03/2012
Η μεγαλύτερη απόδειξη, οτι σχεδόν όλοι τα έχουν πολύ μικρά, είναι τα γεγονότα στα οποία συμβαίνουν, εδώ και εννέα χρόνια στην Ελλάδα, χωρίς να αντιδρά σχεδόν κανένας.
Παράνομα μνημόνια, κατάλυση του συντάγματος, εκχώρηση της Μακεδονίας, αυτοκτονίες. άστεγοι, άνεργοι, αδικημένοι, εισβολείς και κατοχή της χώρας απο ξένες δυνάμεις,
Από καταβόλης του Ελληνικού έθνους, ουδέποτε είχαν παρουσιαστεί, τοσο έντονα και μαζικά φαινόμενα έντονης θηλυπρέπειας των "ανδρών¨.
Η ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΔΙΔΑΧΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ.
Οι διαχρονικές διδαχές των Φιλοσοφων που με την σκέψη και το έργο τους συνέβαλαν στην διαμόρφωσή του παγκόσμιου πολιτισμού και επέδρασαν χιλιάδες χρόνια μετά την εποχή τους, ακολούθησαν μεταξυ αλλων και οι Σύριοι. Ο ποιο σημαντικός ανάμεσα σε όλους τούς σοφους εiναι ο Μέγας Πλάτων. Στο έργο του συναντάμε τις ηθικες-φιλοσοφικες του διδασκαλιες για την ζωή, τον άνθρωπο, την ηθική, την γεναιότητα, την τιμιότητα και την ισότητα των δύο Φύλων κλπ . Ο Πλάτωνας δίνει στην Πολιτεία, θεσεις στiς γυναικες που είναι ισάξιες με αυτες των Ανδρων.
Πρώτος ακόμη και από τον Άγιο Γρηγόριο, διδαξε ότι οι γυναίκες μπορούν να κυβερνήσουν εξίσου καλά με τους άντρες, επειδή η σωφροσύνη, η λογική, η ανδρεία, η αρετή δεν είναι θέμα φύλου, αλλά ψυχής, εκπαίδευσης και μόρφωσης. Ενδεικτικά ανάφερε ότι μία πολιτεία που δεν δίνει παιδεία στις γυναίκες της, μοιάζει με τον άνθρωπο που δεν εξασκεί και δε γυμνάζει παρά μονάχα το δεξί του χέρι.
Το Πλατωνικό εκπαιδευτικό ιδεώδες στηρίζεται στην ισότιμη παιδεiα και στην πνευματική κατάρτιση των ατόμων αλλά και την ηθική διάπλασή τους που διαμορφώνεται από το ιδεώδες της ανδρείας, της τιμής, του σεβασμού και αφοσίωσης στην πατρίδα, και την υπακοή στους νόμους. Τότε μόνο η Πολιτεία λειτουργεί ως αρωγός της κοινωνικής ευδαιμονίας ενώ οι άνθρωποι δεν πέφτουν θύματα της κακοδαιμονίας ένεκα της αμάθειάς τους. Βασικοί στόχοι στο Πλατωνικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι η ύπαρξη δημόσιας εκπαίδευσης.
Η κοινή εκπαίδευση για άνδρες και γυναίκες, με σκοπο την ισότητα των δύο φύλων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Η διαμόρφωση ακμαίου πνεύματος αλλά και σώματος , η ηθική αναμόρφωση του πολίτη ενισχύοντας μέσα του τις αρετές της δικαιοσύνης, δηλαδή τη σοφία, την ανδρεία και τη σωφροσύνη, καθώς και η απομάκρυνση από κάθε είδους μονομέρεια.
ΚΟΙΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΝΔΡΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΖΗΤΗΣΕ Ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ.
Στην Συρία γνωρίζουν εδω και αιώνες την αξία του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού. Όποιος δεν γνωρίζει Πλάτωνα και Αριστοτέλη δεν μπορεί να εισαχθεί στα πανεπιστήμια της Συρίας. Για αυτό στην πιο κρίσιμη στιγμή για το μέλλον της χώρας οι Σύριοι με στήριγμα τον Πλατωνα επιβίωσαν ως εθνος. Είναι ευλογiα που εμεiς οi γυναiκες στηρiζουμε τον πλανήτη σε ολους τους τομεiς και δεν αναμένουμε τiποτα απο τους θηλυκοποιημενους "ανδρες".
ΤΟ ΑΠΟΓΕΙΟΝ ΤΟΥ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΦΥΛΟΥ
Ενδεικτικό παράδειγμα οι γυναίκες της Συρίας, οι οποίες, πολεμούν στην πρώτη γραμμή του μετώπου.
Εαν περίμεναν οi γυναiκες απο τους άλλους " άνδρες" που εφυγαν απο την πατρίδα τους, τωρα δεν θα υπήρχε πια η Συρία. Διαχρονικά όλα τα έθνη επιβιώνουν στους πολέμους λόγω των Ηρώων και όχι εξατiας των δειλών που εγκαταλείπουν τις χώρες τους ερμαιο στα χέρια των εισβολέων κρυμμένοι πίσω από την ιδiοτητα του πρόσφυγα.
Με το βλέμμα στραμένο στο ένδοξο Ελληνικο παρελθον κοιταξτε, σήμερα κάποιες από τις αληθινες υπερασπιστριες της Συρίας.
Ειναι οι Αμαζόνες της Συρiας, οι Αλλαουΐτισες και oi Χριστιανές. Aν λοιπον σας εχει απομεiνει μια στάλα ανδρισμός,- Ελληνισμός, νοιώστε λίγη ντροπή απέναντί στις Ηρωιδες γυναικες της Συρiας και γίνεται αυτό που ήταν και οι προγονοι μας.
Ελληνες, Άνδρες, Αγωνιστες, Πολεμιστές.
Να εχετε παντοτε ως παραδειγμα της Συριες οι οποiες
αγάπησαν αρκετά την πατρίδα τους, την Συρία ώστε να δώσουν τις ζωες τους για αυτήν. Οι γυναίκες της Συριας, αδιαφορώντας αν θα πεθάνουν, αν θα μείνουν ανάπηρες, η αν θα ζήσουν μέσα στην φτώχεια αγωνίζονται-πολεμούν. Δεν δέχονται να παραδώσουν την γή τους σε κανέναν ξένο εισβολέα. Δεν έφυγαν στην Ευρώπη για να εκδίδονται οπως εκαναν οι γυναίκες άλλων χωρών σε περiοδους oικονομικής κρiσεως.
ΠΕΡΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΑΝΔΡΩΝ.
Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, παρ’ την ο ίδιος αν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις.
Ο Καπετάν Μιχάλης ήταν ένα ακόμη πρώτυπο γνήσιου Έλληνα Άνδρα.
Ο Καπετάν Μιχάλης ήταν ένας άνδρας που δεν μιλούσε πολύ, δὲν ελεγε περιττὰ λόγια, δεν υπερηφανευόταν, δεν τα έβαζε με αδύναμους, δεν έκανε αδικίες.
Ακομη δεν διασκέδαζε σχεδόν καθόλου, μόνον 2 φορές τον χρόνο. Η μοναδική του σκέψη ήταν η απελευθέρωση της Κρήτης. Σε κάθε μάχη επιτεθοταν πρώτος και δεν καταδεχόταν να κοιτάξει πίσω του, εαν τον ακολουθούν άνδρες του. Αυτο είναι ένα πανάρχαιο Ελληνικό αξίωμα, το οποίο εφάρμοζαν όλοι οι Έλληνες Αυτοκράτορες, στρατηγοί, αξιωματικοί.
Προσωπικά ως αυθεντική Ελληνίδα, αρνούμαι πλέον οποιαδήποτε επαφή με θηλυπρεπείς, μετά την κατάληψη της πατρίδας μου, απο ξένες δυνάμεις κατοχής, από την στιγμή που οι δήθεν "ανδρες", παραμένουν, παθητικοί θεάτες μπροστά στον αφανισμό του έθνους.
ΔΕΙΛΟΙ ΚΑΙ ΑΒΟΥΛΟΙ ΑΝΤΑΜΑ
Αυτοί οι στίχοι του Κώστα Βάρναλη αποτελούν την νοοτροπια της σημερινής Ελλάδας. Ενος εθνους, που έγινε χώρος πειραματισμών, χώρος ευκαιρίας και πλουτισμού για παρέες, αφεντικά, τράπεζες και άγνωστους - κρυφούς επενδυτές που έπενδυσαν στην μιζέρια και την δειλία του σύγχρονου Έλληνα και κέρδισαν.
"Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα.", μας αναφέρει ο ποιητής, σε μια απέλπιδα προσάθεια του, να μας εξηγήσει πως τα θαύματα γίνονται όταν υπάρχει ανδρεία, παιδέια, ηθική, θέληση, όταν κυριαρχεί η γνώση αλλά και πίστη στα ιδανικά και τις αξίες, όταν είμαστε μαζί και όχι χώρια, τότε μπορούμε να αναμένουμε το θαύμα.
Όμως, τί από αυτά σήμερα υπάρχει; Δυστυχώς, λόγια πολλά, λόγια φτωχά, τα λόγια των ψευτο-νταήδων που κουρνιάζουν σαν έρθει η στιγμή. Αυτοί είμαστε ως έθνος ;
Καμιά δικαιολογία τίποτε δεν υπάρχει για να μας απαλλάξει από την ευθύνη της μοιρολατρίας μας και από την απαλλαγή των φόβων μας. Δουλικά, χειρίστου είδους γίναμε. Ακόμη και τώρα, ελπίζουμε σε ένα νέο αφέντη που θα μας λυπηθεί.Ψάχνουμε για οίκτο, όταν οι πρόγονοί μας πέθαιναν για να κρατήσουν τις αξλιες τους και την υπερηφάνεια τους.
Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα και όσο και να μας πονάει, όσο και να μας πληγώνει, η ελπίδα που ψάχνουμε δεν υπάρχει πουθενά. Πρέπει πρώτα να γεννηθεί στην καρδιά μας ο Χριστός, για να βγει μετά παραέξω, αν είμαστε πραγματικά αντρειωμένοι.
Η ελπίδα που μας κλέβουν σήμερα, μεταλλάσσεται σε βαριά δεσμά του αύριο. Κι εμείς, μοιραίοι θεατές της καταστροφής μας κοιτάζουμε στον ορίζοντα να βρούμε εκείνο που μέσα από τα στήθια μας αφήσαμε να φύγει.
Ψάχνουμε σε μύθους, προφητείες και κουβέντες, αναζητουμε να στηριχτούμε, όταν δεν είμαστε σε θέση ούτε καν να σκεφτούμε. Πολύ εύκολα χάνουμε μάχες, που δεν δίνουμε ποτέ, επειδή δεν μάθαμε να αγωνιζόμαστε.
Πότε, άραγε, θα αποφασίσουμε να πολεμήσουμε και να νικήσουμε ; Να σηκωθούμε και να πάρουμε όλα όσα μας ανήκουν, όλα όσα σήμερα μας κλέβουν; Ακόμη και το θαύμα για να γίνει, πόσο άξιοι είμαστε για να το δούμε; Πόσο άξιοι είμαστε για να το καταλάβουμε;
Ανάξιοι των προγόνων, ανάξιοι των καιρών., ανάξιοι της μοίρας των δικών μας των παιδιών. Αυτοί είμαστε. Μέχρι να πάρουμε απόφαση να αλλάξουμε. Τότε, μόνο, θα αλλάξουν όλα.
Προσωπικά ήμουν, και θα είμαι αιώνια ερωτευμένη, όπως και εκατοντάδες χιλιάδες άλλες Ελληνίδες, με τους Ρωμανό Διογένη, Νικηφόρο Βρυέννιο και Κωνσταντίνο Κρηνίτη.
Πλέον οι πραγμάτικοι Έλληνες άνδρες είναι μετρημένοι στα δάχτυλα.
Γιώργος κασιμάτης: Ή αυτοί ή έμείς - Verianet
https://www.verianet.gr/post/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου