Ο Γιώργος Τσακίρης γράφει για την 14η Σεπτεμβρίου η οποία είναι πολύ δύσκολη για όλους μας και έχει φυσικά υστερόγραφα για όλα…
Δύσκολη πάντα αυτή η μέρα για όλη την Ελλάδα, για όλους τους Μικρασιάτες, για τα δικά μας μέρη τα οποία από το 1922 ανήκουν αλλού! Δεν είναι βέβαια κάτι για το οποίο πρέπει βγάλουμε εθνικές κορώνες και μίσος… Δεν θα ξεχαστεί ποτέ και όσοι έγιναν πρόσφυγες, όσα χρόνια κι αν περάσουν και αν δεν είναι ακόμη ανάμεσά μας, έχουν μεταφέρει τον πόνο, μα κυρίως τα αίτια του πόνου για αυτά που έχασαν και άφησαν πίσω τους…
Άνθρωποι άξιοι, όμορφοι, που με την άφιξη τους βίωσαν τη δίωξη και στη μαμά πατρίδα, γι’ αυτό και λέω ότι δεν είναι ζήτημα να βγάλουμε εθνικές κορώνες, διότι από την Τουρκία διώχθηκαν σαν Έλληνες και στην Ελλάδα τους συμπεριφέρθηκαν και τους υποδέχτηκαν σαν Τούρκους! Ο πολιτισμός τους επηρέασε όλη τη χώρα και η ικανότητα του να ανταποκρίνονται και να μεγαλουργούν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, αλλά και η αγάπη τους και η οικογενειακή σχέση μεταξύ όλων τους, έκανε τον Μικρασιατικό ελληνισμό να καταφέρει να μεγαλουργήσει στην Αθήνα.
Η συνέχεια εδώ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου