Γράφει η Ειρήνη-Αντωνέλλα Κομνηνού
Οσοι ἀγαποῦν τὴν πατρίδα δὲν λησμονοῦν τὶς ἀδικίες, τὶς λεηλασίες, τὶς σφαγές, στὶς ὁποῖες μᾶς επεφερε ἡ συμβίωση μὲ τους Τούρκους.Η Ἑλλάδα εἶσαι γεννημένη ἀπὸ τοὺς πεθαμένους.
Ἀπ’ τὰ μνήματα, ἀπ’ τὰ λευκασμένα κόκκαλα, ἐξ ἄλλου, βγαίνει ἡ λευτεριά. Εἶναι ἡ πατρίδα, θυσία καὶ «ἔντιμος πενία» (Παπαδιαμάντης). Μία Βασική επιθυμία του Διονίσιου Σολωμού ήταν να τιμήσει της γυναίκες του Μεσολογγίου, οι οποίες επέδειξαν εξαιρετικό θάρρος και απίστευτη ψυχική δύναμη κατά την διάρκεια της πολιορκίας. Άντεξαν την πείνα, υπέμειναν τις κακουχίες και τις απώλειες, όπως και οι άντρες, χωρίς ποτέ να λυγίσουν, όπως θα περίμενε κανείς πως θα αντιδρούσαν οι γυναίκες μπροστά σε τόσο δύσκολες καταστάσεις.
Βλέπουμε τα παιδιά και τις γυναίκες να επιδεικνύουν αρετές και χαρακτηριστικά που αρμόζουν κυρίως στους άντρες, να στέκουν γύρω από μια φωτιά στην οποία έκαψαν όλα τους τα αγαπημένα αντικείμενα, προκειμένου να τα γλιτώσουν από την λεηλασία που θα ακολουθούσε την είσοδο των εχθρών στο Μεσολόγγι.
Οι γυναίκες κοιτάζουν την φωτιά να καίει ότι κάποτε αποτελούσε το πιό σημαντικό είχαν, εiδαν να χάνεται ότι τους έδενε με την ζωή, χωρίς κλάματα, αναστεναγμούς κλπ.
Ατάραχες και αδιάφορες. Έχοντας κάψει τα αγαπημένα τους αντικείμενα σφραγίζουν την απόφαση τους να προχωρήσουν στην ηρωική έξοδο, που το πιθανότερο είναι πως θα τους στοιχίσει τις ζωές τους. Το γεγονός μάλιστα, ότι πλάι τους έχουν τα παιδιά τους, δείχνει πως οι γυναίκες αυτές, οι μητέρες του Μεσολογγίου, είχαν αποφασίσει όχι μόνο να θυσιάσουν την δική τους ζωή, αλλά και τις ζωές των παιδιών τους. Η πατρίδα εiναι η μητέρα όλων μας, καθώς όλοι οι Έλληνες έχουμε ισχυρό συναισθηματικό δέσιμο, με την θρησκεiα, την ιστορiα, και τους προγόνους. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί η στάση των πολιορκημένων του Μεσολογγίου, οι οποίοι παρά το γεγονός ότι βρίσκονται αντιμέτωποι μ’ έναν βέβαιο θάνατο στα χέρια του εχθρού, δεν καταδέχονται να σκεφτούν το ενδεχόμενο της παράδοσης.
Με πρωτόγνωρο ψυχικό σθένος αποφασίζουν να πεθάνουν μαχόμενοι, θυσιαζόμενοι στα ιδανικά της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας. Οι ¨Ελληνες και οι Ελληνίδες του Μεσολογγίου ξεπερνούν κάθε φόβο, γίνονται ήρωες-ηρωιδες, και διαχρονικά σύμβολα, ελευθερίας και αξιοπρέπειας.
Το ανεπάναληπτο μεγαλείο των πολιορκημένων, οι οποίοι παρά το γεγονός ότι είναι αντιμέτωποι με τόσες δυσκολίες, όχι μόνο δεν υποκύπτουν στους φόβο τους, αλλά σχεδιάζουν μια ηρωική έξοδο, που εiναι σχεδόν βέβαιον ότι θα τους φέρει σε θανάσιμο κίνδυνο, θα τους γλιτώσει όμως απ’ τον ατιμωτικό αφανισμό λόγω της πείνας και της εξαθλίωσης. Οι πολιορκημένοι έχουν συνηθίσει την εμπόλεμη κατάσταση. Αντί να τους φοβίζει ο πόλεμος, και να τους δυσανασχετεί έχει γίνει πια κομμάτι της ζωής τους και τους παρακινεί σε δράση, υπέρ πατρίδος και σημαίας.
Η πατρίδα και η Ελληνική σημαία, είναι η πεμπτουσία όλων εκείνων που έχουν την απόλυτη αξία για τους Έλληνες, είναι το σύμβολο της πατρίδας και της θρησκείας, το σύμβολο της ελευθερίας, το σύμβολο για τον ιερό εθνικού αγώνα. Η σημαία μιλά στις ψυχές των Ελλήνων, μέσα από την ανδρεία και την γενναιότητα που αποπνέει το Μεσολόγγι. Η σημαία, με τα χρώματα του ουρανού και της θάλασσας, γεμίζει με ζωή-ψυχική ευφορία τους κατοίκους του Μεσολογγίου, οι οποίοι αποτίνουν φόρο τιμής στην Ελληνική σημαία. Αυτό μας δεiχνει την μεγάλη αγάπη που έχουν για την πατρίδα τους.
Αυτός εiναι λόγος για τον οποίο αντέχουν τις δοκιμασίες της πολιορκίας, εξαιτiας του πόθου που έχουν για την απελευθέρωση της Ελλάδας, η οποία απορρέει από την βαθιά πίστη πως η πατρίδα τους αξίζει κάθε δυνατή θυσία. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, κάθε στιγμή η΄ταν και είναι έτοιμοι να δώσουν ακόμη και τις ζωές τους για να προστατεύσουν την σημαία και την πατρίδας τους.
Οι Μεσολογγίτες αποφάσισαν να τελέσουν την ηρωική τους έξοδο και ουσιαστικά την ύστατη αυτοθυσία στις 10 Απριλίου. Η άνοιξη έδινε στην φύση όλες τις ομορφιές της, οι πολιορκημένοι Έλληνες θα έπρεπε να βρουν τη δύναμη να απαρνηθούν τις ζωές τους.
Ο πειρασμός, επομένως, που προέκυπτε για εκεiνους απο την ευλογία της φύσεως, ήταν μια τεράστια δοκιμασία που όφειλαν να νικήσουν προκειμένου να φτάσουν στην επίτευξη του στόχου τους. Πέρα από την πείνα, την εξαθλίωση και τον φόβο του θανάτου, οι είχαν τώρα να παλέψουν και με το ανυπέρβλητο κάλλος της Ελληνικής φύσης.
Η άνοιξη έχει στολήσει το φυσικό περιβάλλον με κάθε δυνατή ομορφιά, δημιουργώντας μια εικόνα ονείρου, ένα κάλεσμα για την απόλαυση της ζωής και μια σαφή υπενθύμιση για την υπέρτατη αξία που έχει το δώρο της ζωής απο τον Χριστό-δημιουργό, το οποiο οι Έλληνες ηταν έτοιμοι να θυσιάσουν. Το παράδειγμα της θυσίας των Ελλήνων από το Μεσολόγγι, θα λειτουργήσει ως ένα διαχρονικό μήνυμα ηρωισμού για όλους τους Έλληνες, οι οποίοι θα δεχτούν μέσα στις ψυχές τους, την θυσία εκείνων που χάθηκαν με τον πιο βίαιο τρόπο στο όνομα της Ελλάδας. Η Ελλάδα από τα αρχαία χρόνια εως και το 1940, ήταν τόπος, Σοφών, Αγίων και Ηρώων.
Με παράδειγμα τις Ηρωιδες, του Σουλίου, της Μάνης, και του Μεσολογγίου, έδρασε και μία Ελληνίδα, στην Αθήνα, κατά την διάρκειαμ της Γερμανικής κατοχής.
Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου, εκτελέστηκε με 17 σφαίρες, όσα ήταν και τα χρόνια της, ανάμεσα σε 50 Έλληνες δίνοντας τη ζωή της για τη πατρίδα. Μέχρι την τελευταία στιγμή η δεκαεφτάχρονη ηρωίδα της κατοχής αντιμετώπισε με περιφρόνηση τις κάννες του Γερμανικού αποσπάσματος.
Η Ηρώ γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16 Ιουλίου του 1927, από ευκατάστατους γονείς καταγόμενους από τη Σπάρτη. Μαθήτρια ακόμη του Αρσακείου, οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ και ανέπτυξε αντιστασιακή δράση. Ήταν άριστη μαθήτρια και μιλούσε τέσσερις γλώσσες. Πολύ γρήγορα αναδείχθηκε σε ένα από τα πιο αγωνιστικά στελέχη. Έκρυβε όπλα και προκηρύξεις κάτω από την σχολική της ποδιά, έγραφε συνθήματα στους τοίχους και κολλούσε αφίσες, προκαλώντας τους Γερμανούς.
Στις 16 Ιουλίου του 1944, την ημέρα των γενεθλίων της, μία ομάδα των Ταγμάτων Ασφαλείας εισέβαλε στο σπίτι της οικογένειάς της στην οδό Βεΐκου 57 στο Κουκάκι και την συνέλαβε. Την μετέφεραν στο αρχηγείο όπου βασανίστηκε αλύπητα από τον "Αγήνορα", τον διαβόητο συνεργάτη των Γερμανών. Μετά από λίγες μέρες οι βασανιστές της δεν κατάφεραν να της αποσπάσουν καμιά πληροφορία. Οι γονείς της χρησιμοποίησαν τις γνωριμίες τους και κατόρθωσαν να την απελευθερώσουν.
Η Ηρώ συνέχισε τη δράση της, ως τις 31 Ιουλίου, οπότε συνελήφθη και πάλι από άνδρες των Ες- Ες, ύστερα από ένα σαμποτάζ σε τρένο που μετέφερε πυρομαχικά. Την μετέφεραν στα κρατητήρια της Κομαντατού» στην οδό Μέρλιν, όπου με κτηνώδη βασανιστήρια προσπαθούσαν ματαίως επί τρεις εβδομάδες να της αποσπάσουν πληροφορίες για τις δραστηριότητες των αντιστασιακών οργανώσεων.
Ωστόσο εκείνη δεν λύγισε και οι Γερμανοί δεν κατάφεραν να της αποσπάσουν κουβέντα. Οι προσπάθειες των δικών της να τη σώσουν, αυτή τη φορά δυστυχώς απέτυχαν.
Οι Γερμανοί την μετέφεραν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Χαϊδαρίου, στο θάλαμο των μελλοθανάτων. Ακόμα κι εκεί στην απομόνωση του στρατοπέδου, στο περιβόητο Μπλοκ 15 συνέχιζε τον αγώνα της. Κάποιες γυναίκες θα επιλέγονταν για τα στρατόπεδα της Γερμανίας και μερικές το είδαν ως λυτρωμό στο μαρτύριο τους. Η Ηρώ τότε φώναξε: "Ντροπή σας. Δεν είστε Ελληνίδες, μα δεν ντρέπεστε ; Καμιά δεν πρέπει να πάει στη Γερμανία, μα τι φοβάστε ; Μην σας τουφεκίσουν ; Καλύτερα να μας τουφεκίσουν παρά να υποστούμε εξευτελισμούς". Εκεί η Ηρώ γνώρισε την Λέλα Καραγιάννη, που έγινε δεύτερη μάνα της. Κοιμόταν κάθε βράδυ στην αγκαλιά της. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1944, η Ηρώ οδηγήθηκε μαζί με άλλους 49 κρατουμένους στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Εκεί οι Ναζοί έστησαν στον τοίχο την έφηβη που δεν είχε καν δικαστεί και την γάζωσαν με 17 σφαίρες- όσα ήταν και τα χρόνια της , για«παραδειγματισμό, όπως είπαν. Η ίδια λίγο πριν οι εκτελεστές της ανοίξουν πυρ έσκισε το φόρεμά της και φώναξε: "Χτυπάτε κτήνη". Όταν ρώτησαν έναν Γερμανό στρατηγό «γιατί την σκοτώσατε; Ήταν μόλις 17 χρονών, εκείνος απάντησε: "Γιατί τέτοιοι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι για εμάς". Η Ηρώ έπεσε για τη λευτεριά τής πατρίδας, 37 ημέρες προτού απελευθερωθεί η Ελλάδα. Στις 29 Δεκεμβρίου του 1977 η Ακαδημία Αθηνών, με εισήγηση του καθηγητή της Φιλοσοφίας, Ιωάννη Θεοδωρακόπουλου, τίμησε την ηρωίδα με μεταθανάτιο βραβείο για την υπέρτατη θυσία της.
Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, παρ’ την ο ίδιος αν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις. (Νίκος Καζαντζάκης). Αυτά ειπε μεταξύ πολλών άλλων ο μεγαλύτερος υμνητής των δυο ιερότερων ανθρώπινων αξιών, της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, οι οποίες εiναι δημιουργήματα των αρχαίων Ελλήνων.
Οι πρόγονοί μας όχι μόνον δημιούργησαν αυτές τις δύο αξίες, αλλα της "πότισαν" με αίμα, οσο κανένα άλλο Eθνος στην παγκόσμια ιστορία. Αναφέρει ενδεικτικά ο Νίκος Καζαντζάκης περι γενναιότητος και Ελευθερίας :
Πολλοί θαρρούν πώς τέτοια παιδιά, τέτοια αντράκια, όπως τα λέμε στην Κρήτη , οτι δεν υπήρξαν ποτέ, ούτε άνδρες τόσο χεροδύναμοι, τόσο ψυχοδύναμοι, που να αγαπούν με τόση λαχτάρα τή ζωή και να αντικρίζουν με τόση περιφρόνηση το θάνατο. Πώς να πιστέψουν οι άπιστοι τι θαύματα μπορεί να γεννήσει ή πίστη ;
Ξεχνούν πώς ή ψυχή του ανθρώπου γίνεται παντοδύναμη όταν συνεπαρθεί από μια μεγάλη ιδέα. Τρομάζεις όταν, ύστερα από πίκρες δοκιμασίες, καταλάβεις πώς μέσα μας υπάρχει μια δύναμη που μπορεί να ξεπεράσει τη δύναμη του ανθρώπου, τρομάζεις, γιατί από τη στιγμή που θα καταλάβεις πώς υπάρχει ή δύναμη αυτή δεν μπορείς πια να βρεις δικαιολογίες για τις ασήμαντες ή άναντρες πράξεις σου για τη ζωή σου τη χαμένη, ρίχνοντας το φταίξιμο στους άλλους. Ξέρεις πια πώς εσύ, όχι ή τύχη, όχι ή μοίρα, μήτε οι άνθρωποι γύρα σου, εσύ μο νάχα έχεις, ότι κι αν κάμεις, ότι κι αν γίνεις, ακέραιη την ευθύνη. Τότε ντρέπεσαι να περιγελάς μια φλεγόμενη ψυχή, η οποiα ζητάει το αδύνατο.
Καλά πια καταλαβαίνεις πως αυτή 'ναι ή άξια του ανθρώπου, να αναζητάει και να ξέρει πως γυρευει το αδύνατο· και να 'σαι σίγουρος πως θα το φτάσει, γιατί ξέρει πως αν δε λιποψυχήσει, αν δεν ακούσει τί του κανοναρχάει ή λογική, μα κρατάει με τα δόντια την ψυχή του κι εξακολουθεί με πίστη, με πείσμα να κυνηγάει το αδύνατο, τότε γίνεται το θάμα, που ποτέ ο αφτέρουγος κοινός νους δε θα μπορούσε να το μαντέψει.Το αδύνατο γίνεται δυνατό.
Το Ελληνικό Γένος αν σώθηκε ως σήμερα, αν επέζησε
μετά από τόσους εχθρούς, εξωτερικούς και εσωτερικούς, προ πάντων εσωτερικούς, ύστερα από τόσους αιώνες κακομοιριά, σκλαβιά και πείνα, δεν το χρωστάει στην λογική. Θυμηθείτε τους τρεις εμποράκους που ίδρυσαν την Φιλική Εταιρεία, Θυμηθείτε το 21, το χρωστάμε στο θάμα. Στην ακοίμητη σπίθα που καίει μέσα στα σωθικά της Ελλάδας. Ευλογημένη ή σπίθα αύτη πού αψηφάει τις φρόνιμες συμβουλές της λογικής, κι όταν φτάσει το Γένος στα χείλια του γκρεμού βάζει φωτιά σε ολόκληρη την ψυχή και φέρνει το θάμα.
Στα θάματα χρωστάει ή Ελλάδα τη ζωή της. Πατρίδα, πατρίδα, είπε ό Μακρυγιάννης, ήσουν άτυχη, από ανθρώπους να σε κυβερνούν, μόνο ο Θεός σε κυβερνάει και σε διατηρεί ακόμη. Αλήθεια μόνο ό θεός, μόνο ή σπίθα' τη στιγμή που κιντυνεύει σε μια γωνιά της Ελλάδας να σβήσει, πετιέ ται σε μιαν άλλη και γίνεται πυρκαγιά.
Εντούτοις πάλι οι φρόνιμοι, οι λιγόπιστοι, δίνουν νηφάλιες ,λογικές συμβουλές πώς μπορεί, λένε, μία σπίθα φως να τα βάλει με τόσο παντοδύναμο σκοτάδι; όμως ο αληθινός άντρας δεν απελπίζεται' ξέρει αυτός πως στον άτιμο, αλλοπρόσαλλο τούτον κόσμο ζουν, ας είναι και σε λιγοστά στήθια, μερικές θεμελιακές αρχές, θυγατέρες του ανθρώπου, πού αυτός τις έπλασε με Ιδρώτα, αίμα και κλάματα.Οι περισσότερες είναι αθάνατες γεννήθηκαν στην Ελλάδα, δυό οι πιο τρανές; ή ελευθερία κι ή αξιοπρέπεια του ανθρώπου.
Η τύχη μας, λέει πάλι ο Μακρυγιάννης, έχει τους ΄Ελληνες πάντοτε ολίγους· παλαιόθε ως τώρα, όλα τα θηρία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε' τρώνε, τρώνε, μα μένει πάντα μαγιά. Αυτήν την μαγιά την λέω σπίθα. Είναι ή σπίθα που καίει αθάνατη μέσα στα σωθικά της Ελλάδας. Αυτό είναι το μυστικό της Ελλάδας, σαν το παραμυθένιο πουλί καίγεται, γίνεται στάχτη, κι από τι στάχτη ξεπετιέται άνανιωμένη.
Οι πηγές ζωής του έθνους μας, ήταν και είναι η Ορθοδοξία και η αρχαία Ελληνική παιδεία.
Στο σημείο αυτό να περάσουμε να δούμε τι αναφέρει σχετικά, ο κατά γενική ομολογία όλων των πατριωτών, κορυφαίος Έλληνας σε ηθική, παιδεία, θάρρος, αξιοπρέπεια, ευρηματικότητα-δημιουργικότητα, προσφορά την δεκαετία που διανύουμε ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος :
"Όταν ο Έλληνας Ηράκλειος από την Καππαδοκία της Μικράς Ασίας, ανέβηκε στον Ελληνικό (Ρωμαικό) θρόνο, το κράτος ήταν τελείως χρεοκοπημένο.
Ταυτόχρονα για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία, είχαμε την εισβολή και την κατάκτηση της μισής Ελληνικής-Ρωμαικής αυτοκρατορίας, από τους Πέρσες.
Είχαμε πολλές χιλιάδες σφαγμένων Ελλήνων, είχαμε κλοπές, εμπρησμούς, βιασμούς, σκλάβωμα γυναικών κλπ. Επίσης για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά έγινε εισβολή από τους Πέρσες στα Ιεροσόλυμα, όπου εκεί έλαβαν χώρα άγριες σφαγές, κλοπές, εμπρησμοί, τους βιασμοί, και το σκλάβωμα χριστιανών.
Μαζί με όλα αυτά έκαψαν τον ναό του Παναγίου τάφου, έκλεψαν τον Τίμιο Σταυρό, και πήραν μαζί τους αιχμάλωτο τον πατριάρχη Ζαχαρία. Η Ελλάδα θα κληθεί να αντιμετωπίσει την πιο θανάσιμη απειλή στην ιστορία της, χωρίς στρατό, και χρήματα. Μέσα σε όλη αυτήν την απελπιστική οικονομική κατάσταση ήρθε ο μέγας πατριάρχης Σέργιος με την πανίσχυρη Ελληνική-Ορθόδοξη Εκκλησία η οποία βοήθησε τα μέγιστα σχετικά με την οικονομική ενίσχυση, το πτωχευμένο κράτος, καθώς έθεσε όλους τους υπερπολύτιμους Εκκλησιαστικούς θησαυρούς στην διάθεση του Ηράκλειου.
.
Ο αυτοκράτορας επέτυχε σε συνδυασμό με τις πολύ σημαντικές οικονομικές-διοικητικές μεταρρυθμίσεις να είναι έτοιμη πλέον η Ελλάδα να περάσει στην Μ. Ασία για να δώσει την μεγαλύτερη μάχη ζωής και θανάτου, στην ιστορία του. Ο νικητής όπως αποδείχτηκε θα εμένε για πάντα κυρίαρχος, ενώ ο ηττημένος θα αφανιζόταν.
.
Είχε έρθει πλέον η μέγιστη ιστορική στιγμή, έπειτα από την αρχαία Σπάρτη και την Αθήνα, η σειρά της πόλης- Κωνσταντινουπόλεως να δώσει την πιο κρίσιμη μάχη ζωής και θανάτου εναντίον των Μηδων, για να αποτρέψει το παγκόσμιο Πεσσικό κρατος. Δυστυχώς την πολύ μεγάλη επιθετικότητα των Μηδων ενίσχυσαν, οι απαράδεκτες ενέργειες των προηγούμενων αλλοδαπών αυτοκρατόρων και ειδικά εκείνες του Ιουστινιανού του Α.
Με τις διώξεις που έκαναν σε όσους κατοίκους της αυτοκρατορίας δεν ήταν Ορθόδοξοι Χριστιανοί, και ήταν παγανιστές, τους ανάγκασαν να καταφύγουν στην Περσική αυτοκρατορία, για να αποφύγουν τις συνέπειες.
Οι χιλιάδες Έλληνες που κατέφυγαν, στην Περσική αυτοκρατορία, δίδαξαν στους Πέρσες πολιτισμό, τέχνες, βιοτεχνία, καθώς και πολεμικές τακτικές των προγόνων μας. Όλα αυτές τις συνέπειες, απο τις άσκοπες και καταστροφικές ενέργειες θα τιςαντιμετπωπίσει, για πρώτη φορά, μισό αιώνα αργότερα ο Ηράκλειος.
Οι ένδοξοι προγονοι μας, οι Έλληνες της Ρωμαικής αυτοκρατοριας, με όπλο, την Ορθοδοξία, τα χρηστά ήθη και την σωστή παιδεία, μέσα σε επτά μόνον χρόνια, οι ανέκαμψαν, με αποτέλεσμα να πάρουν πίσω όλα τα κατεκτημένα εδάφη από τους Πέρσες.
Όμως οι προγονοί μας δεν σταμάτησαν εκεί αλλά πέρασαν στην αντεπίθεση, κατακτώντας ολόκληρη την Περσική αυτοκρατορία. Αυτό το έκανε ο Ηράκλειος με έναν τελείως απειροπόλεμο στρατό.
Έναν Ελληνικό στρατό τον οποίο δημιούργησε εκ του μηδενός μέσα σε δέκα μήνες. Είδατε τι επέτυχαν οι Ένδοξοι πρόγονοι εξαιτίας των χρηστών ηθών, και της σωστής παιδείας ; Ακόμη και ο Μ. Αλέξανδρος με πολύ έμπειρους και περισσότερους στρατιώτες, με ένα πανίσχυρο Ελληνικό Μακεδονικό βασίλειο πολιτικά-οικονομικά, και στρατιωτικά έκανε περισσότερο χρονικό διάστημα να κατακτήσει την Περσική αυτοκρατορία, σε σχέση με τον Ηράκλειο. Την εποχή του Μ. Αλέξανδρου δεν ήταν κατακτημένη η Ελλάδα και το Μακεδονικό βασίλειο. Στον αντίποδα κατά την βασιλεία του Ηράκλειου επικρατούσε χάος και όλεθρος.
Την εποχή του Ιουστινιανού του Α, όπως και στην εποχή του Θεοδόσιου, του Αρκάδιου, του Θεοδόσιου του Β, του Ιουστίνου του Α, του Ιουστίνου του Β, είχαμε μόνον συνοριακούς πολέμους, και περιόδους ειρήνης με τους Πέρσες.
Μόνον όταν ανέβηκε στον θρόνο, ο πρώτος Έλληνας Χριστιανός βασιλιάς, ο Ηράκλειος από την Καππαδοκία έκαναν οι Πέρσες όλα αυτά τα τρομερά πράγματα εις βάρος των Ελλήνων, τα οποία, δεν είχαν ξαναγίνει ποτέ από μέρος των Μηδων.
TΟ ΑΠΟΓΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Το απογειον της Ελληνορθοδοξιας ηταν οταν ο Ελληνας Αυτοκρατορας Ηράκλειος πηρε πισω από τους Περσες τον Τιμιο Σταυρο, τον οποιο πηγε ο ιδιος πισω στα Ιεροσόλυμα. Ο θρίαμβος των Ελλήνων ήταν ολοκληρωτικος.
Δεκατέσσερα χρόνια πριν, το 614 μ.Χ., το Ελληνικό-Ρωμαικό κράτος, είχε βρέθει κατακτημένο κατά το ήμισυ από τους Πέρσες, ενώ παράλληλα ήταν και για πρωτη φορά στην ιστορία του σκόπιμα χρεωκοπημένο, εξαιίιας των αλλοδαπών βασιλέων-αυτοκρατόρων. Ήταν η εποχή που έδωσαν οι Πέρσες τελεσίγραφο στους προγόνους μας, ότι ή θα εγκαταλείψουν όλοι τον Ιησού Χριστό, η δεν θα ξαναδούν ποτέ τον ήλιο.
Τελικά ο υπερόπτης εωσφοριστής Χοσρόης ο οποίος αποκαλούσε τον Ηράκλειο, δούλο του, έχασε την ζωή του, και ο γιός του έκανε κηδεμόνα-δούλο, το παιδί του στον Έλληνα αυτοκράτορα Ηράκλειο. Αυτό ειναι το απόγειο της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Ο Χριστός και η Ελληνική-Ρωμαική αυτοκρατορία είχαν κερδίσει κατά κράτος τον εωσφόρο και την αυτοκρατορία του. Η Περσική αυτοκρατορία επι 1228 χρόνια προσπαθούσε να αφανίσει δια παντώς τον Ελληνισμό.
Εξαιτίας της γενναιότητας, του ήθους, της πίστης, των χρηστών ηθών, και της βοήθειας του Ιησού Χριστού, οι πρόγονοι μας κατέβαλαν δια παντώς τον προαιώνιο εχθρό του Ελληνικού έθνους. To Eλληνικό έθνος έφτασε στο στρατιωτικό απόγειο του με τις δύο κατακτήσεις της Περσικής αυτοκρατορίας (Μ. Αλέξανδρος, Μ. Ηράκλειος). Αυτά εiναι τα δυο μεγαλύτερα στρατιωτικά επιτεύγματα όλων των εποχων".
Δυστυχώς κατά την σημερινή εποχή, οι περισσότεροι ¨ανδρες", είναι ανάξιοι, και να φορέσουν τά φουστάνια, της Ηρώς.
H Ειρήνη-Αντωνέλλα Κομνηνού είναι Δασκάλα-Γυμνάστρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου