«Ολόκληρη η κοινωνική ιστορία
δεν είναι τίποτε άλλο παρά η πάλη των τάξεων»
Καρλ Μαρξ
Ο 22χρονος φοιτητής Κώστας Γεωργάκης διαμαρτυρήθηκε με την αυτοπυρπόλυσή του για την αμερικανοκίνητη δικτατορία στην Ελλάδα.
Στον πατέρα του άφησε το... ακόλουθο γράμμα:
Στον πατέρα του άφησε το... ακόλουθο γράμμα:
«Αγαπημένε μου πατέρα, σε παρακαλώ συγχώρα με χωρίς να κλάψης. Ο γυιός σου δεν είναι ήρωας. Είναι ένας άνθρωπος σαν όλους τους ανθρώπους ίσως με περισσότερο φόβο. Φίλησε το χώμα της πατρίδας για μένα. Μετά από τρία χρόνια καταπίεσης, δεν μπορώ ν’ αντέξω άλλο. Δεν θέλω εσύ να αντιμετωπίσης κανένα κίνδυνο γι αυτή μου την πράξη, αλλά δεν μπορώ ούτε να σκεφθώ ούτε να ενεργήσω αν δεν είμαι ελεύθερος. Ζήτω η Δημοκρατία, Κάτω η Τυραννία. Η πατρίδα μας που γέννησε την ελευθερία θα εξαφανίση τους τυράννους.
Συγχώρα με αν μπορείς
ο Κώστας σου»
Με τον θάνατο του Κώστα Γεωργάκη έγινε φανερό σε όλους πως το φασιστικό εγκληματικό χέρι δουλεύει ασταμάτητα, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα, φανερά και κρυφά, για να διαλυθεί το αντιφασιστικό κίνημα στην Ιταλία.
ο Κώστας σου»
Με τον θάνατο του Κώστα Γεωργάκη έγινε φανερό σε όλους πως το φασιστικό εγκληματικό χέρι δουλεύει ασταμάτητα, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα, φανερά και κρυφά, για να διαλυθεί το αντιφασιστικό κίνημα στην Ιταλία.
Στο «ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΟ ΔΕΛΤΙΟ» αρ. 11, του Α.Μ.Ε.Ε. στην Ιταλία, τον Οκτώβρη του 1970, τα στοιχεία που παρατίθενται είναι χαρακτηριστικά του κλίματος εκείνης της περιόδου:
«Με τον θάνατο του Γεωργάκη μπόρεσαν να βγουν στο φως ορισμένες μόνο από τις πτυχές του εγκληματικού φασιστικού οργίου και κύρια τις δυνατότητες που διαθέτουν οι φασιστικές υπηρεσίες (Προξενεία κ.λ.π.) για τον χαφιεδισμό και την παρακολούθηση των ελλήνων αντιφασιστών, καθώς και τα μέσα που διαθέτει και τους τρόπους που χρησιμοποιεί το φασιστικό καθεστώς για τον εκβιασμό και την απελπιστική τρομοκράτηση τους...».
«Με τον θάνατο του Γεωργάκη μπόρεσαν να βγουν στο φως ορισμένες μόνο από τις πτυχές του εγκληματικού φασιστικού οργίου και κύρια τις δυνατότητες που διαθέτουν οι φασιστικές υπηρεσίες (Προξενεία κ.λ.π.) για τον χαφιεδισμό και την παρακολούθηση των ελλήνων αντιφασιστών, καθώς και τα μέσα που διαθέτει και τους τρόπους που χρησιμοποιεί το φασιστικό καθεστώς για τον εκβιασμό και την απελπιστική τρομοκράτηση τους...».
Την ημέρα της κηδείας του Κώστα η χούντα της Αθήνας εξαπέλυσε τους χαφιέδες της και οι προξενικές αρχές είχαν επιφορτιστεί με «σημαντικό» έργο!
Οι Έλληνες αντιφασίστες έπρεπε και εκείνες τις ώρες, τις ώρες της ταφής, τις ώρες που ακόμη και στους αρχαίους χρόνους οι εχθροί τις σέβονται και τις τιμούν, να δώσουν ακόμη μια μάχη. Ενώ οδηγούσαν στην αιώνια ανάπαυση τον συνάδελφό τους, τον σύντροφό τους, αναγκάζονταν να απωθούν και να δίνουν μάχη σώμα με σώμα με τους χαφιέδες της χούντας που «μεταμφιεσμένοι» σε δήθεν δημοσιογράφους φωτογράφιζαν όσους συμμετείχαν στην κηδεία.
Ο θάνατος του Κώστα θύμισε σε όλο τον κόσμο ότι στην Ελλάδα υπήρχε μια στρατιωτική φασιστική δικτατορία.
Ο θάνατος του Κώστα θύμισε σε όλο τον κόσμο ότι στην Ελλάδα υπήρχε μια στρατιωτική φασιστική δικτατορία.
Πως στην χώρα που γέννησε τον πολιτισμό, οι αρχές της πολιτισμένης ζωής δεν υπάρχουν. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η δημοκρατία καταπατήθηκαν από μια χούφτα επίορκων αξιωματικών, πρακτόρων της C.I.A.
Ο Κώστας Γεωργάκης ταυτίστηκε με τον ευγενικό αγώνα εκείνης της γενιάς για Λευτεριά και Δημοκρατία.
Οι φλόγες που ξεπήδησαν από το κορμί του ενέπνευσαν και έγιναν σύμβολο αγώνα και πάλης.
Ο Ιταλικός λαός και η πόλη της Γένοβας, στο σημείο της θυσίας του, έστησαν μνημείο που θυμίζει σε όλους τον αγωνιστή Κώστα.
Ο Κώστας Γεωργάκης ταυτίστηκε με τον ευγενικό αγώνα εκείνης της γενιάς για Λευτεριά και Δημοκρατία.
Οι φλόγες που ξεπήδησαν από το κορμί του ενέπνευσαν και έγιναν σύμβολο αγώνα και πάλης.
Ο Ιταλικός λαός και η πόλη της Γένοβας, στο σημείο της θυσίας του, έστησαν μνημείο που θυμίζει σε όλους τον αγωνιστή Κώστα.
Στη μαρμάρινη πλάκα της Γένοβας γράφονται τα εξής:
«Στο νεαρό Έλληνα ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΓΕΩΡΓΑΚΗ, που θυσίασε τα 22 χρόνια του για τη Λευτεριά και τη Δημοκρατία στη πατρίδα του. Όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι τιμούν την ηρωική του πράξη. Η Ελεύθερη Ελλάδα θα τον τιμά πάντα.
19 Σεπτέμβρη 1970»
Το Νοέμβρη του 1972 επισκέφθηκε την Γένοβα καλεσμένος στο συνέδριο του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Μαζί με στελέχη του Πανελλήνιου Απελευθερωτικού Κινήματος - Π.Α.Κ.που τον συνόδευαν – ένας από αυτούς ήταν και ο Κώστας Τσίμας –επισκέφθηκαν μαζί με τον Ιταλό δήμαρχο της πόλης το μνημείο της θυσίας.
Ήταν ίσως η μοναδική φορά που κάποιος πολιτικός θυμήθηκε τη θυσία του Κώστα.
Σήμερα, μετά από 49 χρόνια, λίγοι θυμούνται εκείνη την θυσία.
Η αμνησία και η επιτηδευμένη «πολιτική της αμνησίας» κυριαρχούν στην ζωή της πατρίδας μας. Οι δολοφόνοι του Κώστα χαμογελούν μέχρι σήμερα.
Από... τον πολιτικό κόσμο μόνον ο Στάθης Παναγούλης διατηρεί "μνήμη" για εκείνη τη μέρα θυσίας.
Αυτοί που όφειλαν να έχουν μνήμη, έχουν ερωτευθεί τη "σοσιαλδημοκρατία", τους κυβερνητικούς θώκους.
Η σημερινή κοσμοπολίτικη "αριστερά" των "ατομικών δικαιωμάτων", των "ανοικτών συνόρων", του "ρεαλισμού" -διάβαζε υποταγής κι ούτε καν συμβιβασμού- και της καταστροφής των κοινωνικών δικαιωμάτων, δεν όφειλε και δεν θα μπορούσε να έχει μνήμη. Γιατί αυτή την ιμπεριαλιστική "αριστερά, ακόμη και τότε εκλιπαρούσε αντιδικτατορικό αγώνα μόνον σε ένα μέτωπο μαζί με τον Γλίξμπουργκ κι εναντίον του "εξτρεμιστή Ανδρέα Παπανδρέου" (οφείλουμε να διαχωρίσουμε την ομάδα-τάση του Αντώνη Μπριλάκη), με πίστη στη "γραμμή" του "ιστορικού συμβιβασμού" της "Εθνικής Αντιδικτατορικής Δημοκρατικής Ενότητας - ΕΑΔΕ" [Βλέπε και σε:Τσικκουρής-Αντζελόνι... Ποιοι και γιατί ντρέπονται για τους ήρωες μας;].
Κάποιοι δεν ξεχνούν και δεν υποτάσσονται.
"Δολοφόνησαν τον Γεωργάκη"
"Grecia" [Ελλάδα], περιοδικό έκδοσης των Φίλων ΠΑΚ Ιταλίας
Ντύθηκες γαμπρός
φωταγωγήθηκες σαν έθνος.
Έγινες ένα θέαμα ψυχής
ξεδιπλωμένης στον ορίζοντα.
Είσαι η φωτεινή
περίληψη του δράματος μας,
τα χέρια μας προς την Ανατολή
και τα χέρια μας προς τη Δύση.
Είσαι στην ίδια λαμπάδα τη μια
τ’ αναστάσιμο φως
κι ο επιτάφιος θρήνος μας.
Νικηφόρος Βρεττάκος, Αυτοπυρπόληση - Στον φοιτητή που αυτοπυρπολήθηκε στη Γένοβα το 1970
Σημ. Η φωτογραφία της ανάρτησης από το "Αρχείο Φίλων ΠΑΚ Νάπολης Ιταλίας".
Πηγές φωτογραφικού υλικού, παραπομπές κειμένων αντιστασιακών οργανώσεων -τηρήθηκε πιστά η σύνταξη κι ορθογραφία- από:
...εξαντλημένα και συνεπώς ας μην εκληφθούν ως εμπορικές σκοπιμότητες.
"Οι αναμνήσεις μας είναι η δύναμή μας.
Ας μην αφήσουμε ποτέ να σβηστούν από τη μνήμη
οι ηρωικοί σταθμοί της Ιστορίας μας
κι όταν η νύχτα επιχειρεί να ξανάρθει
εμείς ας βάλουμε φωτιά στις μεγάλες επετείους,
όπως θα ανάβαμε πυρσούς"
Βίκτωρ Ουγκό, από γράμμα στον Λουί Μπλανκ (1877)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου