Αν είναι να κλάψουμε για κάποιον, ας κλάψουμε για εμάς και όχι για εκείνους...

Πολλοί, βλέποντας το άδειασμα των Κούρδων από τους Αμερικάνους, λένε και πολύ σωστά, ότι αυτό θα πρέπει να αποτελεί ένα καλό μάθημα και για εμάς, που επενδύουμε με εμπιστοσύνη στη συμμαχική σχέση μας με τις ΗΠΑ χωρίς όμως εμφανή ανταλλάγματα.

Γράφει ο Γεράσιμος Γερολυμάτος

Εκείνο που δεν λένε όμως και το οποίο αποτελεί τη διαφορά τους από εμάς είναι, ότι οι Κούρδοι είναι ένας λαός που είναι έτοιμος να πολεμήσει και είναι αποφασισμένος να πεθάνει για την ελευθερία του, ενώ εμείς βρσκόμαστε σε ληθαργική αφασία. Αυτοί που δεν έχουν πατρίδα ποθούν να αποκτήσουν μια. Εμείς που έχουμε πατρίδα, έχουμε το βίτσιο να την καταστρέφουμε και την πολυτέλεια να είμαστε εθνομηδενιστές.

Εμείς, σε αντίθεση από αυτούς, αν και πιο ισχυροί από εκείνους, σκεφτόμαστε τα "καζάν-καζάν" και τις συμφωνίες, ή στην καλύτερη περίπτωση να έρθουν Αμερικάνοι, Γάλλοι και Αιγύπτιοι να πολεμήσουν για εμάς, ή να μας δώσει την Πόλη το ξανθό γένος.

Αυτοί, ίσως νικηθούν μετά από σκληρές και άνισες μάχες με το τουρκικό κτήνος.
Εμείς, έχουμε την πρόθεση να υποταχθούμε χωρίς να πέσει μια τουφεκιά.....

Αυτοί είναι ηθικά ζωντανοί.

Εμείς πεθαμένοι....

Αν είναι να κλάψουμε για κάποιον, ας κλάψουμε για εμάς και όχι για εκείνους...