Πικρό, μικρό μου Τάιντ, αλλιώτικο απ’ τ’ άλλα

Το Tide, στη δεκαετία του ’50, διαφημιζόταν στην Αμερική με τετράχρωμη εικόνα. Στην Ελλάδα του 1959 με απλή διχρωμία, για λόγους οικονομίας.

Ήταν απορρυπαντικό σε σκόνη για πλύσιμο στο χέρι. Σκάφη, τρίψιμο, μπουγαδόνερα, σκύψιμο και ξεμέσιασμα. Η νοικοκυρά της ελληνικής διαφήμισης είναι μες στην καλή χαρά, γιατί δεν κόβεται η μέση της και δεν χαλάνε τα χέρια της.

Το Tide κυκλοφορούσε σε κουτί και σε φακελάκι. Αν δεν ανταποκρινόταν στις απαιτήσεις της, η νοικοκυρά είχε το δικαίωμα να επιστρέψει όσο «πλυντικό μέσο» περίσσεψε και να πάρει πίσω τα λεφτά της διπλά. Πλυντικό μέσον, γιατί παρ’ όλο που το Tide διέθετε «απορρυπαντικότητα», όπως αναφέρει η διαφήμιση, η λέξη απορρυπαντικό δεν χρησιμοποιούταν.

Ολοσέλιδη διαφήμιση του Tide σε γυναικείο περιοδικό, 1966Λεπτομέρεια της παραπάνω διαφήμισης του Tide.

Στη δεκαετία του ’60 το Tide ήταν χορηγός σε δύο καθημερινές ραδιοφωνικές σειρές που μεταδίδονταν από το ΕΙΡ εκτός Σαββάτου και Κυριακής: «Πικρή, μικρή μου αγάπη» και «Ένα κορίτσι αλλιώτικο απ’ τ’ άλλα». Και οι δύο σειρές είχαν φανατικούς ακροατές ή μάλλον φανατικές ακροάτριες, μια που την ώρα που μεταδίδονταν, στο σπίτι βρίσκονταν οι νοικοκυρές.
Το «Πικρή, μικρή μου αγάπη», ο έρωτας του Αλέξη (Στέφανος Ληναίος) και της Βάνας (Έλλη Φωτίου), είχε τόσο μεγάλη επιτυχία που κυκλοφορούσε και σε φυλλάδια στα περίπτερα και κατόπιν δεμένο σε τόμους.
Για τους νοσταλγούς κυκλοφόρησε πριν από λίγα χρόνια σε σύγχρονη έκδοση ο πρώτος τόμος του βιβλίου.
Το «Πικρή, μικρή μου αγάπη» ήταν η μακροβιότερη ραδιοφωνική σειρά, σχεδόν χίλια επεισόδια, διάρκειας 15 λεπτών περίπου, σχεδόν 250 ώρες.

Φωτο από την Ελευθεροτυπία, 2014

Συγγραφέας ήταν κάποιος Βαγγέλης Μιρζάνης. Λόγω της αντικομμουνιστικής υστερίας, ο Βαγγέλης Γκούφας, στιχουργός και θεατρικός συγγραφέας, που όμως ήταν κομμουνιστής κι είχε περάσει από εγκλεισμούς και Μακρόνησο, έγραφε με ψευδώνυμο. Εκτός από το σενάριο, υπέγραφε και τη ραδιοσκηνοθεσία.
Τη διαφήμιση του Tide είχε αναλάβει η ΑΔΕΛ, στην οποία εργαζόταν ο Βαγγέλης Γκούφας γράφοντας διαφημιστικά μηνύματα.
Εκείνη την εποχή που οι αριστεροί ήταν κυνηγημένοι λόγω των κοινωνικών φρονημάτων και όλες οι πόρτες για δουλειά ήταν κλειστές, (ούτε επαγγελματική άδεια οδήγησης μοτοσικλέτας δεν μπορούσαν να πάρουν) οι διαφημιστικές εταιρείες υπήρξαν καταφύγιο, γιατί τους πρόσφεραν τρόπους βιοπορισμού.

1968

Το 1967 γυρίστηκε η ταινία «Ένα κορίτσι αλλιώτικο απ’ τ’ άλλα», βασισμένη στην ομώνυμη ραδιοφωνική σειρά, από την εταιρεία που μετέφερε στον κινηματογράφο «Το σπίτι των ανέμων», μια άλλη επιτυχημένη ραδιοφωνική σειρά με τον Βύρωνα Πάλλη στον ρόλο του δικηγόρου Ορέστη Λαμπίρη, ορκισμένο εχθρό κάθε παράνομου. Δεν ξέρω αν ήταν πιστή μεταφορά της σειράς (η ταινία «Θύελλα στο σπίτι των ανέμων» δεν ήταν), πάντως δεν αγαπήθηκε, παρ’ όλο που έπαιζαν καλοί ηθοποιοί. Προβλήθηκε το 1967-1968 και ήρθε 55η ανάμεσα στις 99 ταινίες της σεζόν.

Τέτη Σώλου