Η Μαρία Αντουανέτα, η τελευταία Βασίλισσα της Γαλλίας, παρουσιάζεται συχνά ως επιπόλαια, εγωίστρια και ανήθικη γυναίκα, της οποίας ο παρακμιακός τρόπος ζωής έριχνε έξω το ταμείο του κράτους.
Ήταν απερίσκεπτα σπάταλη, επιδεικνύοντας υπερβολές ακόμη και σε μια εποχή που η χώρα περνούσε μια περίοδο οξείας χρηματοπιστωτικής κρίσης και ο πληθυσμός υπέφερε. Φορούσε περούκες από άλευρο όταν οι υπήκοοί της δεν είχαν καν ψωμί και φορούσε "indienne", ένα ύφασμα ινδικής προέλευσης τόσο δημοφιλές που βγήκε εκτός νόμου τον 17ο αιώνα με βασιλικό γαλλικό διάταγμα για να προστατευτούν οι τοπικές γαλλικές βιομηχανίες μάλλινων και μεταξωτών υφασμάτων. Στα μάτια των επαναστατών, η βασίλισσα ήταν το σύμβολο όλων όσων ήταν λάθος στη γαλλική μοναρχία. Τελικά, ο γαλλικός λαός άρχισε να την κατηγορεί για την εξευτελιστική οικονομική κατάσταση της Γαλλίας, προτείνοντας ότι η χώρα δεν μπορούσε να εξοφλήσει το χρέος της εξαιτίας της σπατάλης της.
Ο Μύλος, ένα από τα κτήρια του Hameau de la Reine, ήταν καθαρά διακοσμητικό στοιχείο. Δεν είχε κάποιο μηχανισμό ή τροχό.
Μέσα σε αυτή την αυξανόμενη πολιτική αναταραχή, η οποία τελικά κατέληξε σε μια από τις μεγαλύτερες κοινωνικές επαναστάσεις της σύγχρονης ιστορίας, η Μαρία Αντουανέτα ξεκίνησε ένα άλλο υπερβολικό έργο.
Το 1783, ανέθεσε ένα "hameau", ένα διακοσμητικό χωριό δηλαδή, που προοριζόταν να χρησιμοποιηθεί στον κήπο του πάρκου του Ανακτόρου των Βερσαλλιών. Τα hameau ήταν πολύ δημοφιλή στους Γάλλους αριστοκράτες του 18ου αιώνα. Το πιο διάσημο είναι το hameau στο Château de Chantilly (Σαντιγύ) στον νομό Ουάζ στην βόρεια Γαλλίας. Το μικρό χωριό σχεδιάστηκε σε ένα αγρόκτημα στη Νορμανδία και είχε επτά κτίρια με ξύλινες στέγες και ρουστίκ εξωτερικούς χώρους. Όμως, οι εσωτερικοί χώροι ήταν εξαιρετικά κομψοί και χρησιμοποιούνταν για κονσέρτα, παιχνίδια και δείπνα.
Η Μαρία Αντουανέτα εντυπωσιάστηκε από το Hameau de Chantilly και ήθελε ένα για την ίδια, όπου θα μπορούσε να ξεφεύγει από την βαρετή δουλειά της βασιλικής οικογένειας. Το Hameau de la Reine, το Χωριό της Βασίλισσας, ολοκληρώθηκε το 1788 και διέθετε ένα λιβάδι με λίμνες και ρυάκια, ένα κλασικό Ναό της Αγάπης σε ένα νησί με αρωματικούς θάμνους και λουλούδια, ένα οκταγωνικό Belvédère, μια σπηλιά και έναν καταρράκτη. Το hameau αποτελούνταν από μια ποικιλία από σπίτια και κτίρια που χτίστηκαν σε διαφορετικά στυλ και το καθένα με συγκεκριμένη λειτουργία. Υπήρχε μια αγροικία, ένα γαλακτοκομείο, ένας περιστερώνας, ένας αχυρώνας και ένας μύλο. Κάθε κτίριο διέθετε κήπο, δεντρόκηπο ή κήπο με λουλούδια. Το μεγαλύτερο και πιο διάσημο από αυτά τα σπίτια ήταν το Σπίτι της Βασίλισσας, που συνδεόταν με το Billiard House μέσω μιας ξύλινης γκαλερί.
Η βασίλισσα και οι φίλοι της ντυνόντουσαν σαν νέοι βοσκοί ή γαλακτοπαραγωγοί και τριγύριζαν στο χωριό προσποιούμενοι τους χωρικούς, παρόλο που τους περιέβαλαν οι ανέσεις του βασιλικού τρόπου ζωής. Μια ομάδα πραγματικών αγροτών που είχε ορίσει η βασίλισσα πρόσεχε το αγρόκτημα και τα ζώα και παρήγαγε φρούτα και λαχανικά που καταναλώνονταν στο βασιλικό τραπέζι. Μερικές φορές, η Μαρία Αντουανέτα άρμεγε τις αγελάδες και τα πρόβατα για να πάρει μια γεύση της ζωής στο χωριό. Όπως λέει η ιστορία, όταν περίμεναν την βασίλισσα, οι "χωρικοί" έπλεναν τις κατσίκες και τους φορούσαν κορδέλες.
Η βασίλισσα ήταν περήφανη για το χωριό της.
Ο χώρος ήταν εντελώς περίκλειστος από φράχτες και τοίχους και μόνο οι στενοί υπάλληλοι της βασίλισσας είχαν άδεια πρόσβασης. Αυτό έκανε πολλούς να κουτσομπολεύουν την βασίλισσα λέγοντας ότι χρησιμοποιεί το χωριό για μυστικά ραντεβού με κόμηδες και ευγενείς. Η υπερβολή και η ψευδαίσθηση της αγροτικής ζωής δεν βοήθησαν την ήδη ανυπόφορη εικόνα της βασίλισσας.
Όταν ξέσπασε η Γαλλική Επανάσταση, η Μαρία Αντουανέτα συνελήφθη και κατηγορήθηκε για την εξάντληση του πλούτου του έθνους, κάτι που οδήγησε τον λαό στην πείνα, καθώς και για συνωμοσία κατά του κράτους και καταδικάστηκε σε θάνατο. Στις 16 Οκτωβρίου του 1793 αποκεφαλίστηκε με τον σύζυγό της, Λουδοβίκος ΙΣΤ', δημόσια με γκιλοτίνα.
Σήμερα, εξακολουθεί να υπάρχει μεγάλο μέρος του Hameau de la Reine. Ένα από τα δύο ημερολόγια του χωριού καταστράφηκε κατά τη διάρκεια της Πρώτης Αυτοκρατορίας. Ο αχυρώνας, ο οποίος επίσης χρησίμευε ως αίθουσα χορού, υπέστη σοβαρές ζημιές κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης και καταστράφηκε κατά τη διάρκεια της Πρώτης Αυτοκρατορίας. Το υπόλοιπο κτήμα ανακαινίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και άνοιξε για το κοινό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου