ζωή και τον θάνατο μας βοηθούν να δούμε το ζήτημα με ισορροπία. Το να προκαλέσει κάποιος τον θάνατο είναι απαράδεκτο. Από την άλλη, δεν υπάρχει η απαίτηση να φτάνουμε στα άκρα προκειμένου να παρατείνουμε τη ζωή κατά τη διαδικασία του θανάτου.
Η Γραφή προσδιορίζει τον Θεό ως τον Δημιουργό μας, την «πηγή της ζωής». (Ψαλμός 36:9· Πράξεις 17:28) Στα μάτια του, η ζωή είναι εξαιρετικά πολύτιμη. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Θεός δεν επιτρέπει να αφαιρέσουμε τη ζωή κάποιου άλλου, αλλά ούτε και τη δική μας. (Έξοδος 20:13· 1 Ιωάννη 3:15) Επιπρόσθετα, η Γραφή δείχνει ότι πρέπει να παίρνουμε λογικές προφυλάξεις για να προστατεύουμε τη δική μας ζωή και τις ζωές των άλλων. (Δευτερονόμιο 22:8) Είναι ξεκάθαρο ότι ο Θεός θέλει να εκτιμούμε το δώρο της ζωής.
Τι γίνεται αν ένα άτομο βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο καταληκτικής ασθένειας;
Η Γραφή δεν δικαιολογεί την αφαίρεση της ζωής ακόμη και όταν ένα άτομο δεν έχει καμιά ελπίδα να γλιτώσει από επικείμενο θάνατο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο βασιλιάς Σαούλ του Ισραήλ. Όταν τραυματίστηκε θανάσιμα στη μάχη, ζήτησε από τον υπηρέτη του να τον βοηθήσει να βάλει τέλος στη ζωή του. (1 Σαμουήλ 31:3, 4) Ο υπηρέτης του Σαούλ αρνήθηκε. Ωστόσο, αργότερα κάποιος άλλος ισχυρίστηκε ψευδώς ότι είχε εκπληρώσει την επιθυμία του Σαούλ. Εκείνος ο άνθρωπος καταδικάστηκε ως ένοχος αίματος από τον Δαβίδ, ο οποίος είχε τον τρόπο σκέψης του Θεού στο εν λόγω ζήτημα.—2 Σαμουήλ 1:6-16.
Πρέπει να παραταθεί η ζωή πάση θυσία;
Όταν είναι ξεκάθαρο ότι πλησιάζει ο θάνατος, η Γραφή δεν απαιτεί να παραταθεί η διαδικασία του θανάτου. Αντί για αυτό, μας βοηθάει να έχουμε ισορροπημένη άποψη. Ο θάνατος είναι ο χειρότερος εχθρός μας, η συνέπεια της αμαρτωλής μας κατάστασης. (Ρωμαίους 5:12· 1 Κορινθίους 15:26) Μολονότι ο θάνατος δεν είναι το ποθούμενο, δεν πρέπει να τον φοβόμαστε, επειδή ο Θεός υπόσχεται να αναστήσειόσους πεθαίνουν. (Ιωάννης 6:39, 40) Το άτομο που δείχνει σεβασμό για τη ζωή θα αναζητήσει την καλύτερη διαθέσιμη ιατρική περίθαλψη. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι απαιτείται να επιλέξει ιατρικές διαδικασίες οι οποίες απλώς παρατείνουν μια ζωή που κοντεύει να τελειώσει.
Αποτελεί η αυτοκτονία ασυγχώρητη αμαρτία;
Όχι, η Γραφή δεν κατατάσσει την αυτοκτονία στις ασυγχώρητες αμαρτίες. Μολονότι το να αφαιρέσει κάποιος τη ζωή του αποτελεί σοβαρή αμαρτία, * ο Θεός κατανοεί πλήρως ότι παράγοντες όπως κάποια ψυχική νόσος, η υπερβολική πίεση ή ακόμη και γενετικά χαρακτηριστικά μπορεί να οδηγήσουν σε αυτοκτονικές τάσεις. (Ψαλμός 103:13, 14) Μέσω της Γραφής, εκείνος παρέχει παρηγοριά σε όσους είναι απελπισμένοι. Επιπλέον, η Γραφή λέει ότι θα γίνει «ανάσταση δικαίων και αδίκων». (Πράξεις 24:15) Αυτό δείχνει ότι υπάρχει ελπίδα ανάστασης για ανθρώπους που έχουν κάνει σοβαρά λάθη, όπως είναι η αυτοκτονία.
Τι θα πούμε για την ευθανασία κατοικιδίων;
Η ευθανασία κατοικιδίων διαφέρει πάρα πολύ από την ευθανασία ανθρώπων. Μολονότι ο Θεός δίνει στους ανθρώπους την ελπίδα της αιώνιας ζωής, αυτό δεν ισχύει για τα ζώα. (Ρωμαίους 6:23· 2 Πέτρου 2:12) Αν και η Γραφή καταδικάζει τη βάναυση μεταχείριση των ζώων, έχει δώσει στον άνθρωπο εξουσία πάνω τους. (Γένεση 9:3) Εφόσον ο Θεός αναμένει από εμάς να ενδιαφερόμαστε φιλεύσπλαχνα για τα ζώα, είναι ευθύνη του ιδιοκτήτη κάποιου κατοικιδίου να αποφασίσει ποιος θα ήταν ο πιο σπλαχνικός τρόπος να το μεταχειριστεί, κάτι που μπορεί να περιλαμβάνει τη θανάτωση ενός ζώου που υποφέρει.—Παροιμίες 12:10.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου