Το χειμώνα του 1906, η George Thompson κάλεσε τον Δρ George Soper, γνωστός στη Νέα Υόρκη ως "μαχητής επιδημιών", να διερευνήσει την πηγή μιας έκρηξης τυφοειδούς πυρετού που είχε συμβεί μεταξύ των ενοικιαστών της στο Oyster Bay αρκετούς μήνες πριν.
Αφού δε διαπίστωσε κανένα πρόβλημα με την πηγή, την τουαλέτα, τα τρόφιμα ή οτιδήποτε άλλο στο οικόπεδο που μπορούσε να έχει δημιουργήσει μικρόβια, ο Soper θεώρησε ότι ο μεταφορέας μπορούσε να ήταν κάποιος υγιής άνθρωπος -μια ιδέα που δεν ήταν ευρέως αποδεκτή εκείνη την εποχή. Μέσω της διαδικασίας του αποκλεισμού, βρήκε έναν πιθανό ένοχο: ήταν η μαγείρισσα, η 37χρονη Mary Mallon.
Οι υπόλοιποι υπηρέτες περιέγραφαν την Mallon ως "όχι ιδιαίτερα καθαρή". Έφτασε στο σπίτι της Thompson στις 3 Αυγούστου του 1906. Λίγες εβδομάδες αργότερα, μεταξύ της 27ης Αυγούστου και 3ης Σεπτεμβρίου, 6 από τους 11 ένοικους του σπιτιού είχαν προσβληθεί από τυφοειδή πυρετό. Αν και τα περισσότερα από τα πιάτα της ήταν ζεστά και έτοιμα σε θερμοκρασίες που τα βακτήρια θα είχαν σκοτωθεί, κάποια Κυριακή, η Mallon είχε σερβίρει παγωτό με φρέσκα ροδάκινα, το οποίο μερικοί έφαγαν με μεγάλη λαχτάρα.
Πριν ψάξει την ίδια την Mallon, ο Soper ακολούθησε την πορεία της απασχόλησής της μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 1900. Από τις έρευνές του ανακάλυψε ότι συνολικά επτά νοικοκυριά στη Νέα Υόρκη και το Μέιν είχαν νοσεί από τυφοειδή πυρετό ενώ εκείνη εργαζόταν εκεί.
"Σε σχεδόν κάθε περίπτωση, μια εύπορη και κοινωνικά εξέχουσα οικογένεια, μετά από την μετακίνηση της από την πόλη στην εξοχή για το καλοκαίρι, βίωναν ένα ξέσπασμα τυφοειδούς πυρετού. Σε καμία περίπτωση δεν είχε εξηγηθεί ικανοποιητικά η αιτία του. Σύντομα, πάντα η μαγείρισσα έφευγε και δεν την είχε υποψιαστεί ποτέ κανένας", δήλωσε ο Soper.
Ο Soper αποφάσισε ότι ήταν ώρα να εντοπίσει την Mallon.
Άρθρο στην The New York American στις 20 Ιουνίου του 1909
Στις αρχές του 1907, ο Soper επισκέφτηκε την Mallon στο Μανχάταν, σε ένα σπίτι αντίκα, όπου εργαζόταν και πάλι ως αγείρισσα.
"Ήμουν όσο το δυνατόν πιο διπλωματικός γινόταν, αλλά έπρεπε να πω ότι την υποπτευόμουν ότι αρρώσταινε τους ανθρώπους και ότι ήθελα δείγματα από τα ούρα, τα κόπρανα και το αίμα της", έγραψε ο Soper.
Η Mallon άρπαξε μια πιρούνα και κυνήγησε τον Soper.
Μετά από μια ακόμη ανεπιτυχή απόπειρα να εξηγήσει στην Mallon, ο Soper ζήτησε από το τμήμα Δημόσιας Υγείας της Νέας Υόρκης να παρέμβει. Αμέσως πήγε η Δρ Σαρά Ζοζεφίν Μπέικερ, αλλά η Mallon έφυγε τρέχοντας, γλυτώνοντας να την πιάσουν. Όμως, μετά από τρεις ώρες, η αστυνομία την βρήκε σε μια γειτονική αποθήκη και την πήρε με ασθενοφόρο.
"Η βόλτα μέχρι το νοσοκομείο ήταν πολύ άγρια", ανέφερε η Δρ Μπέικερ.
Η Mallon τέθηκε σε απομόνωση στο νοσοκομείο Willard Parker. Οι γιατροί εξέταζαν τα κόπρανα τρεις φορές την εβδομάδα, μεταξύ της 20ης Μαρτίου και 16ης Νοεμβρίου του 1907. Σχεδόν σε κάθε δείγμα, βρέθηκε το Salmonella enterica enterica serovar Typhi, το βακτήριο που προκαλεί τον τυφοειδή. Ο Soper επισκέφθηκε την Mallon στο νοσοκομείο για να της εξηγήσει γιατί είχε περιοριστεί για τόσο πολύ καιρό -και ίσως για να καθορίσει την πιθανότητα ασφαλούς απελευθέρωσής του.
"Όταν πηγαίνεις στην τουαλέτα, τα μικρόβια που αναπτύσσονται μέσα στο σώμα σου περνούν στα δάχτυλά σου, και όταν μαγειρεύεις περνούν στο φαγητό. Οι άνθρωποι που τρώνε αυτό το φαγητό καταπίνουν τα μικρόβια και αρρωσταίνουν", της είπε. "Αν πλύνεις τα χέρια σου όταν φύγεις από την τουαλέτα και πριν από το μαγείρεμα, ίσως δε θα υπάρξει πρόβλημα. Δεν καθαρίζεις αρκετά καλά τα χέρια σου".
Η Mallon, απογοητευμένη και μοναχική, δεν ήταν δεκτική με τις συμβουλές του και αρνήθηκε να επιτρέψει τους γιατρούς να της αφαιρέσουν την χοληδόχο κύστη της, την οποία υποψιάζονταν ότι ήταν η πηγή των μικροβίων. Ίσως αυτό είναι αλήθεια καθώς, πρόσφατες επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι πολλοί ασυμπτωματικοί φορείς τυφοειδούς αποθηκεύουν φέρουν βακτηρίδια στην χοληδόχο κύστη. Όταν η χοληδόχος αδειάζει χολή στο λεπτό έντερο, πηγαίνουν μαζί μερικά και από τα βακτήρια και αποβάλλονται με τα κόπρανα.
"Δε θα μου βάλετε μαχαίρι", είπε η Mallon στους γιατρούς που ζήτησαν να την αφαιρέσουν. "Η χοληδόχος μου είναι μια χαρά".
Λίγο μετά από τη συνάντηση, η Mallon μεταφέρθηκε σε ένα μπανγκαλόου κοντά στο νοσοκομείο Riverside στην Νέα Υόρκη. Το κατάλυμά της, που είχε χτιστεί για τον επιθεωρητή των νοσοκόμων, ήταν πιο ευρύχωρο και άνετο, αλλά εξακολουθούσαν να μεταχειρίζονται την Mallon ως επικίνδυνη και την είχαν σε απομόνωση από τους υπόλοιπους κατοίκους του νησιού.
Δύο χρόνια μετά από τη σύλληψή της, η Mallon μήνυσε το υπουργείο Υγείας, ισχυριζόμενη ότι είχε φυλακιστεί χωρίς νόμιμη διαδικασία -στην πραγματικότητα, δεν είχε κατηγορηθεί ακόμη για κάποιο έγκλημα. Ο Δρ. William H. Park, ο βακτηριολόγος που είχε εξετάσει τα κόπρανά της, εξήγησε ότι η Mallon -αν και φαινομενικά υγιής- ήταν ασυμπτωματικός φορέας τυφοειδούς. Και οι δύο πλευρές παρουσίασαν επιχειρήματα, αλλά το δικαστήριο δεν ήθελε να πάρει την ευθύνη της απόφασης αν η Mallon ήταν ικανή να επανενταχθεί στην κοινωνία.
Η υπόθεση απορρίφτηκε και η ηττημένη Mallon επέστρεψε στο North Brother Island.
Τελικά, τον Φεβρουάριο του 1910, το Riverside Hospital αποφάσισε να αφήσει ελεύθερη την Mallon, με την προϋπόθεση ότι θα υποσχόταν να μην δουλέψει ως μαγείρισσα και να "λάβει υγιεινές προφυλάξεις, για να προστατεύσει όσους ερχόταν σε επαφή μαζί της, από την μόλυνση". Συμφώνησε με τους όρους και έφυγε από το νησί.
Εικονογράφηση που δείχνει πώς η Typhoid Mary μετέφερε βακτήρια μέσω των τροφών
Όμως, δεν κράτησε το λόγο της. Για τα επόμενα πέντε χρόνια, πήγαινε από κουζίνα σε κουζίνα στην περιοχή, συστήνονταν ως "Marie Breshof" ή "Mrs. Brown". Μαγείρεψε σε ένα εστιατόριο στο Broadway, σε ένα ξενοδοχείο στο Southampton, σε ένα πανδοχείο στο Huntington και σε ένα σανατόριο στο New Jersey. Ο τυφοειδής την ακολουθούσε οπουδήποτε πήγαινε, αλλά ποτέ δεν έμεινε πολύ κάπου για να μην προκαλέσει υποψίες.
Το 1915, ο Δρ Edward B. Cragin ζήτησε την βοήθεια του Soper για να εντοπίσει την αιτία μιας εκδήλωσης τυφοειδούς στο νοσοκομείο Sloane για γυναίκες στη Νέα Υόρκη. Περισσότεροι από 20 άνθρωποι είχαν αρρωστήσει, ενώ οι άλλοι υπάλληλοι αποκαλούσαν την μαγείρισσα "Typhoid Mary", ένα παρατσούκλι που χρησιμοποιούσαν οι εφημερίδες για την Mallon κατά τη διάρκεια της απομόνωσής της.
Αφού ο Soper προσδιόρισε θετικά τη γυναίκα που ήξερε ότι ήταν η Mary Mallon, το νοσοκομείο ειδοποίησε το Υπουργείο Υγείας και η Mallon μεταφέρθηκε ξανά στο North Brother Island. Αυτή τη φορά δεν αντιστάθηκε.
Η Mallon έζησε τα υπόλοιπα 23 χρόνια της στο μπανγκαλόου της, της έκαναν συνεχώς εξετάσεις στο εργαστήριο του νοσοκομείου και περιστασιακά πήγαινε στον Queens όπου επισκέπτονταν μια φιλική της οικογένεια. Σύμφωνα με τον Soper, "δεν ήταν ιδιαίτερα χαρούμενοι που την έβλεπαν". Το 1932 υπέστη εγκεφαλικό και πέθανε στις 11 Νοεμβρίου του 1938, στα 69 της. Μόνο 9 άτομα παραβρέθηκαν στην κηδεία της στο Μπρονξ.
Συνολικά, η Mallon ήταν υπεύθυνη για τη μόλυνση 53 ανθρώπων με τυφοειδή -τρεις από τους οποίους πέθαναν- αν και μάλλον υπήρχαν και άλλοι δεν το ανέφεραν. Ίσως, το γεγονός ότι συχνά την αντιμετώπιζαν ως παρία, έκανε πιο έντονη την απροθυμία της να συνεργαστεί με τους γιατρούς. Για πολλούς, συμπεριλαμβανομένης και της ίδιας της Mallon, ήταν απλά δύσκολο να πιστέψουν ότι ένα απολύτως υγιές άτομο, που ποτέ δεν είχε μολυνθεί από κάποια τρομερή ασθένεια, θα μπορούσε να μεταφέρει κάποια αρρώστια σε δεκάδες άλλα άτομα.
Παρ' όλα αυτά, η Mallon ήταν αυτή που διαμόρφωσε μια νέα πορεία για τους επιστήμονες που μελετούν τις μεταδοτικές ασθένειες και δίδαξε σε εμάς τους υπόλοιπους πόσο σημαντικό είναι να πλένουμε τα χέρια μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου