Αλλά τελικά, τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα είχε προγραμματίσει.
Ο πύργος είχε ύψος 57 μέτρα (187 πόδια). Η βάση ήταν από ξύλο, αλλά η γιγαντιαία σφαίρα στην κορυφή, με διάμετρο 20,7 μέτρα (68 πόδια), ήταν κατασκευασμένη από χάλυβα. Στο υπέδαφος έλεγαν ότι υπήρχαν σήραγγες και ένα "σιδερένιο ριζικό σύστημα" που έμπαινε βαθιά μέσα στη γη. Ο Τέσλα, εφευρέτης και μηχανικός που βοήθησε στην ηλεκτροδότηση της Αμερικής, πίστευε ότι ο πύργος ήταν η αρχή ενός συστήματος που θα μπορούσε να μεταδόσει ηλεκτρισμό, χωρίς καλώδια, σε ολόκληρο τον κόσμο.
Στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Τέσλα είχε γίνει διάσημος για το έργο του με το εναλλασσόμενο ρεύμα. Είχε όμως και άλλες μεγάλες ιδέες. Στο εργαστήριό του στο Κολοράντο, είχε πραγματοποιήσει πειράματα με ασύρματη μετάδοση, προσπαθώντας να στείλει ηλεκτρική ενέργεια μέσω του εδάφους. Από τις σημειώσεις του για αυτό το έργο είναι δύσκολο να εξαχθούν συμπεράσματα, αλλά φαίνεται ότι σε τουλάχιστον μία περίπτωση είχε κάποια επιτυχία. Και έτσι, πείστηκε ότι θα μπορούσε να κάνει αυτή την ιδέα πραγματικότητα, σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα.
Ο Νίκολα Τέσλα
Αφού ανέφερε την ιδέα του σε μερικούς από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, ο Τέσλα εξασφάλισε οικονομική στήριξη (150.000 δολάρια) από τον οικονομολόγο J.P. Morgan. Ο επενδυτής, ενδιαφέρθηκε περισσότερο για την ιδέα της ασύρματης επικοινωνίας. Πρόσφατα, ο Ιταλός εφευρέτης Γουλιέλμο Μαρκόνι είχε επιδείξει το σύστημά του για την ασύρματη τηλεγραφία, στέλνοντας μηνύματα από πλοία στην στεριά. Όμως, ο Τέσλα είχε μεγαλύτερες ιδέες.
Η κατασκευή του πύργου, που έγινε γνωστός ως Πύργος Wardenclyffe, άρχισε το 1901 στο Λονγκ Άιλαντ. Ο Τέσλα φαντάστηκε ότι θα ήταν η αρχή ενός δικτύου πύργων, τουλάχιστον 30, σε όλο τον κόσμο. Πίστευε ότι αυτοί οι πύργοι θα του επέτρεπαν να στείλει ηλεκτρική ενέργεια μέσω της ατμόσφαιρας, την οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει οποιοσδήποτε με τον σωστό εξοπλισμό. Η ηλεκτρική ενέργεια θα ήταν πανταχού παρούσα. Θα έκανε "ολόκληρην την υδρόγειο ... να τρέμει".
Όμως, η ιδέα του δε θα δουλέψει. Αργότερα, οι επιστημονικές θεωρίες που θα αποτελούσαν την βάση του ονείρου του Τέσλα θα διαλύονταν. Η ηλεκτρική ενέργεια μπορεί να μεταδοθεί μέσω του αέρα, αλλά η ποσότητα ενέργειας που απαιτείται για την αποστολή οποιουδήποτε σημαντικού ποσού, το καθιστά ένα εξαιρετικά μη πρακτικό σύστημα. Όμως, ακόμα και για την δοκιμή του, ο Τέσλα χρειαζόταν περισσότερα χρήματα, τα οποία ο Μόργκαν δεν ήταν πρόθυμος να παράσχει. Υπήρχαν αναφορές σπινθήρων που έβγαιναν από τον πύργο μία ή δύο φορές, αλλά ως επί το πλείστον, παρέμεινε μια τεράστια μεταλλική σφαίρα με μυστηριώδη σκοπό.
Όταν τελείωσε η χρηματοδότηση, ο Τέσλα υποθήκευσε το ακίνητο και τελικά, καθώς αυξάνονταν τα οικονομικά του προβλήματα, τον έχασε. Το 1917, ο νέος ιδιοκτήτης, προσπαθώντας να βγάλει κάτι, ανατίναξε τον πύργο και τον μετέτρεψε σε παλιοσίδερα. Μετά από την πρώτη έκρηξη, ο πύργος παρέμεινε πεσμένος στο έδαφος, μέχρι που τον διέλυσαν εντελώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου