Ο καθρέφτης είναι μια οπτική ηχώ που δέχεται, απορροφά και αναπαράγει εικόνες διευρύνοντας τη διάσταση του χώρου.
Ο γυάλινος καθρέφτης έκανε την εμφάνισή του τον 3ο αιώνα μ.Χ. και η κατασκευή του επεκτάθηκε μετά την εφεύρεση του φυσητού γυαλιού. Πού καθρεφτίζονταν λοιπόν οι αρχαίοι;
Οι αρχαίοι πολιτισμοί χρησιμοποιούσαν ορυκτά και μέταλλα που μπορούσαν να καθρεφτίζουν το είδωλο, όπως ηφαιστειακό γυαλί του οψιδιανού (Μάγια, Αζτέκοι, Ολμέκοι), χαλκό, ορείχαλκο, σίδηρο, κασσίτερο, ασήμι, χρυσό.
Έλληνες, Αιγύπτιοι, Πέρσες, Χαλδαίοι, Μεσοποτάμιοι, Ρωμαίοι, Ετρούσκοι, Ινδοί, Εβραίοι, Θιβετιανοί, Κινέζοι καθρεφτίζονταν σε γυαλισμένα φύλλα μπρούντζου και αργύρου.
Ονομαστός βέβαια έχει μείνει στην ελληνική μυθολογία ο Νάρκισσος, ο οποίος θαύμαζε το είδωλό του καθώς καθρεφτιζόταν στο νερό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου