Αυτός ο χάρτης της Σελήνης περιλαμβάνει όλα όσα ξέρουμε για την επιφάνειά της

Στην καλύτερη περίπτωση η Σελήνη απέχει 220.000 μίλια από τη Γη. Ωστόσο χάρη σε έναν
εντυπωσιακό χάρτη μπορούμε όλοι μας να «δούμε» κάτι από την επιφάνειά της.

Ο λόγος για τον «Ενοποιημένο Χάρτη της Σελήνης», που δημιούργησαν το USGS, η Nasa και το Lunar Planetary Institute και στον οποίο συνδυάζονται δεδομένα από την εποχή του προγράμματος «Απόλλων» των δεκαετιών 1960 και 1970 με σύγχρονες δορυφορικές παρατηρήσεις. Με αυτόν τον τρόπο οι επιστήμονες δημιούργησαν έναν λεπτομερή «κατάλογο» γεωλογικών χαρακτηριστικών, ανάμεσά στα οποία η τοπολογία, η ηλικία και η χημική φύση των πετρωμάτων που βρίσκονται στην επιφάνεια της Σελήνης.

Σύμφωνα με τον Corey Fortezzo, γεωλόγο του USGS και επικεφαλής της συγκεκριμένης εργασίας ο χάρτης αποτελεί το αποκορύφωμα ενός εγχειρήματος δεκαετιών, ενώ παρέχει «ζωτικές πληροφορίες για τις νέες επιστημονικές μελέτες συνδέοντας την εξερεύνηση συγκεκριμένων περιοχών με την υπόλοιπη σεληνιακή επιφάνεια». Ο χάρτης θα μπορούσε να καθοδηγήσει μελλοντικές αποστολές στη Σελήνη ή να αποτελέσει ένα διαδραστικό εργαλείο για τους φοιτητές, πίσω στη Γη. Ωστόσο, όπως υπογραμμίζει το Smithsonian Magazine, ο χάρτης προορίζεται για όλους, χωρίς να είναι απαραίτητη «προηγούμενη σεληνιακή εμπειρία».

Κάθε χιλιοστό του χάρτη αντιστοιχεί 5 χιλιόμετρα, η κλίμακα είναι 1:5.000.000, ενώ διαφορετικό χρώμα αντιστοιχεί σε κάθε τύπο πετρώματος αλλά και τη χρονική περίοδο που σχηματίστηκε. Ενισχυμένος με δεδομένα τόσο της JAXA όσο της NASA, ο χάρτης συνοψίζει, κατά μία έννοια, όλα όσα οι επιστήμονες γνωρίζουν για την επιφάνεια της Σελήνης μέχρι σήμερα ενώ καθιερώνει ένα νέο σύνολο ορολογιών για την περιγραφή των στρωμάτων του φεγγαριού.

«Χάρτες όπως αυτός μας βοηθούν τους επιστήμονες να ορίσουν μία κοινή γλώσσα ώστε να καταλαβαίνουν για ποιο πράγμα μιλούν», υποστηρίζει ο James Skinner ερευνητής του USGS στο Gizmodo. Με αυτόν τον χάρτη «ανά χείρας» οι επιστήμονες θα μπορούν να εντοπίζουν με μεγαλύτερη ευκολία τις επικίνδυνες περιοχές της σεληνιακής επιφάνειας αλλά και τα σημεία όπου θα προσσελήνωσης μελλοντικών αποστολών. Οι επιστήμονες θα μπορούν να «κατεβάζουν» τον χάρτη και να προσθέτουν τα δικά τους δεδομένα.