Πάνω από 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι από όλο τον κόσμο τρώνε ρύζι, το οποίο αποτελεί βασικό μέρος της διατροφής τους. Με κύριο συστατικό το ρύζι, ταξιδεύουμε σε διαφορετικά μέρη του κόσμου ώστε να ανακαλύψουμε πώς μαγειρεύεται και τι υλικά χρησιμοποιεί κάθε λαός για να το συνοδεύσει.
Το ρύζι τζόλοφ είναι ένα πιάτο από τη Δυτική Αφρική που ποικίλλει από χώρα σε χώρα. Είναι δημοφιλές στη Νιγηρία, τη Σενεγάλη, τη Γκάνα. Τα περισσότερα πιάτα τζόλοφ φτιάχνονται με ντομάτες, κρεμμύδια και πιπεριές. Οι επιλογές πρωτεΐνης μπορεί να ποικίλουν από αρνί σε κοτόπουλο, βόειο κρέας ή ψάρι. Το ρύζι τζόλοφ μπορεί να σερβιριστεί συνοδευόμενο με τηγανητά λαχανικά.
Το νάσι γκόρεγνκ είναι το εθνικό πιάτο της Ινδονησίας και μεταφράζεται σε «τηγανητό ρύζι». Πιστεύεται ότι έχει εισαχθεί όταν οι Κινέζοι μετανάστες έφτασαν στην Ινδονησία κάποια στιγμή μεταξύ του 10ου και του 15ου αιώνα. Το νάσι γκόρεγνκ παρασκευάζεται με άφθονα μπαχαρικά, σκόρδο, κρεμμύδι και μια γλυκιά σάλτσα σόγιας ενώ μπορεί να περιέχει κρέας, λαχανικά και αυγά. Ορισμένα συνοδευτικά του είναι οι τηγανητές γαρίδες ή σαλάτα.
Στην ισπανική κουζίνα, η παέγια είναι ένα διάσημο πιάτο που φτιάχνεται με ρύζι. Προέρχεται από τη Βαλένθια και μαγειρεύεται συνήθως σε τηγάνι. Παραδοσιακά, αποτελούσε το αγαπημένο φαγητό των αγροτών κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού τους. Το κρέας, τα λαχανικά και τα θαλασσινά που χρησιμοποιούνται στην παέγια επιτρέπουν πολλές παραλλαγές του πιάτου. Τα βασικά συστατικά είναι τα κρεμμύδια, το σκόρδο και το σαφράν, που δίνει το χαρακτηριστικό κίτρινο χρώμα.
Το ριζότο αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό ιταλικό πιάτο. Το ρύζι αρμπόριο ή καρναρόλι είναι ο καλύτερος τύπος για ένα γευστικό πιάτο. Το ρύζι μαγειρεύεται με ζωμό, βούτυρο, κρεμμύδια, κρασί και παρμεζάνα. Αν και απλό στο μαγείρεμα, για ένα επιτυχημένο πιάτο ριζότο χρειάζεται σίγουρα τεχνική και περίπου 30 λεπτά χρόνος.
Το κομτάμ, είναι ένα παραδοσιακό βιετναμέζικο πιάτο. Οι κόκκοι που χρησιμοποιούνται σε αυτό το πιάτο θεωρούνται σπασμένα υπολείμματα από τη διαδικασία ξήρανσης και άλεσης του ρυζιού και αρχικά μαγειρευόταν από τους αγρότες στο Δέλτα του Μεκόνγκ. Το κομτάμ σερβίρεται με μια ποικιλία υλικών, όπως χοιρινό, αυγά και τουρσί.
Στην πόλη Γιανγκζού το ρύζι τρώγεται τηγανητό. Μαγειρεύεται με ψητό χοιρινό, γαρίδες, κρεμμύδια, αυγά και μπιζέλια συνήθως μέσα σε γουόκ. Κινέζικα εστιατόρια παγκοσμίως έχουν κρατήσει αυτό το πιάτο ως βασικό στο μενού τους.
Το αρόζ κον γκαντούλες είναι εθνικό πιάτο του Πουέρτο Ρίκο. Το Arroz con gandules μαγειρέυεται με μπιζέλια, χοιρινό και σάλτσα σοφρίτο. Συνήθως σερβίρεται κατά τη διάρκεια διακοπών και ειδικών περιστάσεων.
Στη Τζαμάικα το ρύζι επίσης σερβίρεται με μπιζέλια ενώ έχει μαγειρευτεί με γάλα καρύδας, σκόρδο, κρεμμύδι, πιπέρι και μπαχάρι. Το ρύζι με τα μπιζέλια είναι ένα πιάτο που συνήθως σερβίρεται κάθε Κυριακή και αποτελεί ιδανικό συνοδευτικό για κοτόπουλο μπάρμπεκιου.
Χρησιμοποιώντας παρόμοια συστατικά όπως μπιζέλια και γάλα καρύδας, το παραδοσιακό πιάτο με κύριο συστατικό το ρύζι στο Τρινιντάντ και Τομπάγκο ονομάζεται πελάου. Οι ντόπιοι προσθέτουν κρέας σε καμένη ζάχαρη σε μια κατσαρόλα με κρεμμύδια και σκόρδο πριν προσθέσετε το ρύζι και κάποια άλλα συστατικά. Για επιπλέον γεύση, λίγο πριν το τέλος του μαγειρέματος προσθέτουν βούτυρο.
Το κορεατικό μπιμπιμπαπ μεταφράζεται σε «μίξη ρυζιού με κρέας και λαχανικά». Παραδοσιακά, παρασεκευάζεται με βόειο κρέας και κρόκο αυγού αν και σήμερα, υπάρχουν πολλές παραλλαγές. Συνοδεύεται κυρίως με κρεμμύδια, αυγά και από μια παραδοσιακή σάλτσα που λέγεται γκοτσουγιάνγκ.
Στη Λουιζιάνα, αξίζει να δοκιμάσει κανείς το τζαμπαλάγια, που είναι χαρακτηριστικό πιάτο της Νέας Ορλεάνης και χωρίζεται σε δύο κατηγορίες, στο κρεόλε και στο κατζούν. Στο κρεόλε χρησιμοποιούνται ντομάτες και το αποτέλεσμα είναι κοκκινιστό ενώ η άλλη παραλλαγή είναι με λευκό ρύζι. Και στις δύο εκδοχές, το ρύζι μαγειρεύεται σε ζωμό κρέατος και μπορεί να συνοδεύεται από θαλασσινά, κοτόπουλο ή λουκάνικο. Ορισμένες παραλλαγές περιλαμβάνουν και τα τρία υλικά ενώ για περισσότερη γεύση προστίθενται λαχανικά, κρεμμύδια, μπαχαρικά και πιπεριές.
Στις Φιλιππίνες τρώνε μια γλυκιά εκδοχή του ρυζιού, που ονομάζεται καμποράντο. Ο χυλός τρώγεται συνήθως για πρωινό μαζί με γάλα καρύδας ή εναλλακτικά στην αλμυρή του εκδοχή σερβίρεται μαζί με το τούγιο, ένα αλατισμένο αποξηραμένο ψάρι.
Το Ταζντίγκ έχει μια ιδιαίτερη παρασκευή. Σύμφωνα με το μύθο, στην Περσία το ρύζι το θεωρούσαν πολυτελές συστατικό για αυτό και κανένας κόκκος δεν έπρεπε να πάει χαμένος και να αφήνεται στην κατσαρόλα. Για να επιτευχθεί αυτό, οι μάγειρες έστρωναν το κάτω μέρος της κατσαρόλας με ψωμί για να αποτρέψουν το κάψιμο του ρυζιού. Άλλες τεχνικές που χρησιμοποιούνται ένα μείγμα ρυζιού, γιαουρτιού και σαφράν ή λεπτές φέτες από πατάτες. Όποια συστατικά και αν επιλέξετε να τοποθετήσετε στο κάτω μέρος της κατσαρόλας, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι πολύ γευστικό.
Το μανσάφ είναι το εθνικό πιάτο της Ιορδανίας. Αποτελείται από ρύζι και αρνί μαγειρεμένο σε μια σάλτσα που ονομάζεται τζαμντ, η οποία έχει σαν βάση το γιαούρτι. Το πιάτο σερβίρεται σε μια πιατέλα σε στρώσεις με βάση το ψωμί. Το ρύζι, η σάλτσα και το αρνί προστίθενται στην κουφή του πιάτου, το οποίο ολοκληρώνεται με αμύγδαλα και κουκουνάρι.
Στην Ιαπωνία μαγειρεύουν μπάλες ρυζιού που ονομάζονται ονιγίρι. Το ρύζι όταν βράζει στον ατμό μπορεί να διαμορφωθεί σε σχήματα όπως μπάλες ή κύλινδροι. Στη συνέχεια τυλίγεται σε νόρι, που είναι αποξηραμένα φύκια. Το ονιγίρι μπορεί να καταναλωθεί χωρίς κάποιο άλλο συστατικό ή γεμιστό με σολομό ή λαχανικά και αποτελεί ένα ιδανικό σνακ για όλη την ημέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου