Όταν δεν είχαμε....Κορωνογιό ....

Ήταν κατάντια εκείνα τα χρόνια τα μυξομάντηλα τα πάνινα αντρικά και γυναικεία

υφασμάτινα και μερικές φορές με το μονόγραμμα επάνω.
Απαραίτητο αξεσουάρ της τσέπης δείγμα πολιτισμού να φυσάς το περιεχόμενο
της μύτης σου στο μαντήλι να το βάζεις στην τσέπη να το ξαναβγάζεις
να ψάχνεις για στεγνή μεριά και δώστου πάλι μέχρι το βράδυ που θα γύριζες
στο σπίτι.
Οι ταμπέλες ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΠΤΥΕΙΝ αλλά και ΠΤΥΕΟΛΟΔΟΧΕΙΟΝ
ήταν συνηθισμένες σε χώρους συναθροίσεων στα λεωφορεία στον ηλεκτρικό.
Υπήρχαν και αυτοί που δεν χρησιμοποιούσαν μαντήλι ...όποιον πάρει
ο χάρος.... αμολάγανε το υλικό τους στον δρόμο στο πεζοδρόμιο.
Βγήκαν κάποτε τα χαρτομάνδηλα αλλά για τους περισσότερους
ήταν πολυτέλεια....σιγά μην έδιναν 3 δραχμές για το πακέτο και αν έδιναν
για να κάνουν τον πολιτισμένο το χρησιμοποιημένο το έβαζαν ξανά στην τσέπη
για δεύτερο γύρο....είχαν συνηθίσει βλέπεις με το πάνινο.
Η διαφήμιση της εποχής για τα χαρτομάνδηλα έλεγε ότι το μαντήλι φταίει
που δεν γίνεσε καλά....επαναμόλυνση.
Και ποιός νοιαζότανε....
Μετά τον εμφύλιο η φυματίωση θέριζε και οι μανάδες έτρεμαν όταν
επιθεωρούσαν τα χρησιμοποιημένα μαντήλια των παιδιών τους....
μια σταγόνα αίμα αρκούσε για να πανικοβληθούν.




πηγη