αλλά και όπου υπάρχει απόδημος ελληνισμός τιμάται η κοίμηση τη Θεοτόκου. Αυτή η μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης στον Πόντο είχε ιδιαίτερη θέση στην ζωή τον ανθρώπων.Πολλές μέρες πριν ξεκινούσαν από τις διάφορες περιοχές του Πόντου με τα κάρα και τα ζώα τους για να βρίσκονται ανήμερα του 15 Αύγουστου στην σκέπη της ιεράς μονής της Παναγίας Σουμελά.Φυσικά αυτοί που ήταν αδύνατον λόγο γεωγραφικής θέσης να φτάσουν στην Παναγία Σουμελά τιμούσαν αυτή την μεγάλη γιορτή στην αντίστοιχη δική τους εκκλησία.
Πόντιοι πρόσφυγες από τις περιοχές Τιβάν και Κοτύλια Κερασούντος μετά το μεγάλο έγκλημα της Ανθρωπότητας που διαπράχθηκε εις βάρος τους την ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ κατέφτασαν στο χωριό περίπου το 1923. Στην αρχή τοποθετήθηκαν σε μα περιοχή λίγο έξω από τη τοποθεσία του σημερινού χωριού και το πρώτο πράγμα που έφτιαξαν ήταν η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου. Στη συνέχεια το 1929 οι πρόσφυγες με την πολύτιμη βοήθεια του κράτους που τους παραχώρησε κατοικίες και κομμάτια γης ξεκίνησαν από το μηδέν την ζωή τους στην νέα τους Πατρίδα. Έφτιαξαν ένα νέο χωριό με το όνομα Σφήνα.
Υπάρχουν δύο εκδοχές για την ονομασία του χωριού η πρώτη λέει ότι Πιθανόν το όνομα του χωριού να προήλθε από τη γεωγραφική θέση της περιοχής, από έναν βράχο δηλαδή που υπάρχει στο βουνό δίπλα στο χωριό που είναι σαν «σφήνα» και η δεύτερη εκδοχή λέει ότι προήλθε από το “σφήνωμα” των κατοίκων στην περιοχή. Το 1986 το χωριό μετονομάστηκε σε Κυψέλη.
Το 2009 με ενέργειες του ιερέα του χωριού πάτερ Αναστάσιου κατέφθασε στο χωριό ακριβές αντίγραφο της ιερής εικόνας της Παναγίας Σουμελά. Την εικόνα υποδέχτηκε σύσσωμο το χωριό αλλά και πλήθος πιστών από τις γύρω περιοχές μιας και ήταν πρωτοφανές το γεγονός γιατί είναι το μοναδικό ακριβές αντίγραφο της εικόνας στην ευρύτερη περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας αλλά και από τα λίγα ακριβές αντίγραφα που υπάρχουν παγκοσμίως.
Από τότε κάθε 15 Αύγουστο ημέρα της κοιμήσεως της Θεοτόκου τιμάται η ιερή εικόνα της Παναγίας Σουμελά με εσπερινό την παραμονή και Θεία λειτουργία και περιφορά της εικόνας σε όλο το χωριό ανήμερα της Παναγίας.
Κείμενο: Θοδωρής Μακρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου