Ένα εγκαταλελειμμένο κάστρο του Μεσαίωνα στην Αλσατία

Στην βορειοανατολική Γαλλία, στην κοινότητα Ριμπωβιλέ (Ribeauvillé) στην περιοχή της Αλσατίας υπάρχουν τα ερείπια
τριών μεσαιωνικών κάστρων. Το πιο γνωστό είναι το Château de Saint-Ulrich, που βρίσκεται βόρεια της κοινότητας Ριμπωβιλέ. Τα άλλα δύο είναι το Château du Girsberg και το Château du Haut-Ribeaupierre. Όλα έχουν θέα προς την κοιλάδα Strengbach και στη γύρω περιοχή.



Το Saint-Ulrich βρίσκεται σε μια βουνοπλαγιά ύψους 530 μέτρων.

Οι ντόπιοι το ξέρουν ως Château de Grand-Ribeaupierre, Gross Rappolstein ή Ulrichsburg και είναι το μεγαλύτερο και καλύτερα διατηρημένο από τα τρία λεγόμενα κάστρα του Ριμπωβιλέ. Στην πραγματικότητα, το κάστρο πήρε το σημερινό του όνομα τον 15ο αιώνα λόγω του παρεκκλησιού που στεγάζει, το οποίο είναι αφιερωμένο στον άγιο που ήταν επίσκοπος του Άουγκσμπουργκ τον 10ο αιώνα.

Αρχικά, ονομαζόταν από το όνομα της δυναστείας στην οποία ανήκε, την οικογένεια Ribeaupierre (Rappolstein στα γερμανικά), μια από τις πιο ισχυρές οικογένειες της αλσατικής αριστοκρατίας. Είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά αξιοθέατα στην Haute-Alsace (Άνω Αλσατία).

Το Girsberg, που βρίσκεται κοντά και απέναντι από το Saint-Ulrich, χτίστηκε τον 13ο αιώνα ως κατοικία ενός νέου παρακλαδιού της οικογένειας Ribeaupierre. Σήμερα, είναι ορατά τμήματα αυτής της κατασκευής. Το Haut-Ribeaupierre, που βρίσκεται πιο ψηλά στο βουνό, χτίστηκε στα μέσα του 13ου αιώνα κατά τη διάρκεια των πολυτάραχων ετών της Μεγάλης Μεσοβασιλείας στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Χτίστηκε στα θεμέλια μιας παλαιότερης οχύρωσης, η οποία πιθανότατα είχε χτιστεί τον 10ο αιώνα και υπήρξε στρατηγικής σημασίας σταθμός κατά την εισβολή στην Αλσατία από τον Βασιλιά της Γαλλίας.

Αργότερα, έγινε παρατηρητήριο για να βοηθήσει στην πρόληψη των δασικών πυρκαγιών. Όλο το συγκρότημα είναι ένα επιβλητικό κυκλικό καταφύγιο, το οποίο προσφέρει υπέροχη θέα στην πεδιάδα της Αλσατίας καθώς και στις γειτονικές κορυφογραμμές.

Αρχικά, το Saint-Ulrich ήταν περιοχή κατοικιών. Από τον 11ο ως τον 16ο αιώνα, ήταν κατοικία της οικογένειας Ribeaupierre. Χτίστηκε για να ελέγξει τη στρατηγική διαδρομή που συνέδεε την πεδιάδα της Αλσατίας με την υψηλή κοιλάδα του ποταμού Liepvrette. Τα περισσότερα από τα κτίρια του συγκροτήματος χτίστηκαν μεταξύ του 12ου και του 15ου αιώνα.

Οι ανασκαφές έδειξαν ότι ο χώρος κατοικήθηκε από τους προϊστορικούς χρόνους. Ορισμένοι ερευνητές πιστεύουν ότι το "Castrum Rapoldstein" που αναφέρεται σε γραπτά έγγραφα από το 1084 θα μπορούσε να είναι το Saint-Ulrich. Ωστόσο, τα πρώτα απομεινάρια του Saint-Ulrich προέρχονται από το πρώτο μισό του 12ου αιώνα. Πρόσφατα, εντοπίστηκαν ίχνη ενός τέταρτου κάστρου 200 μέτρα πιο κάτω από το Saint-Ulrich, και πλέον οι ερευνητές πιστεύουν ότι υπάρχουν πιθανότητες ότι αυτό το τέταρτο κάστρο θα μπορούσε να είναι το "Castrum Rapoldstein". Τα στοιχεία που ανακαλύφθηκαν μέχρι στιγμής δείχνουν ότι αυτή η πρόσφατα ανακαλυφθείσα οχύρωση κατοικήθηκε πιθανώς τον 11ο ή 12ο αιώνα. Είναι επίσης πολύ πιθανό ότι το τέταρτο κάστρο ήταν αναπόσπαστο τμήμα του Saint-Ulrich.

Γύρω στα 1200, το Saint-Ulrich ανακατασκευάστηκε πλήρως από τους Ribeaupierres. Επίσης, σημαντικό έργο ανοικοδόμησης έγινε τους επόμενους αιώνες. Το 1288, το κάστρο διασώθηκε από την πολιορκία με επικεφαλής τον Ροδόλφο πρίγκιπα της Αυστρίας. Τον 16ο αιώνα, το κάστρο εγκαταλείφθηκε από την οικογένεια και μεταφέρθηκε στην πεδιάδα. Μέχρι το 1573, στο παρεκκλήσι γινόντουσαν λειτουργίες, παρόλο που το συγκρότημα είχε εγκαταλειφθεί. Τον 17ο αιώνα, κατά τη διάρκεια του Τριακονταετή Πολέμου, το κάστρο απέκτησε φρουρά και ένα σημαντικό μέρος του χώρου ανακαινίστηκε. Όμως, μέρη του συγκροτήματος κάηκαν και καταστράφηκαν κατά τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

Το κάστρο είναι ένα μείγμα διαφόρων αρχιτεκτονικών στυλ. Στα ερείπια συμπεριλαμβάνονται το κυρίως κτήριο κατοικιών του 12ου αιώνα, η καμινάδα και η πλατεία, η αίθουσα των ιπποτών του 13ου αιώνα (Salle des Chevaliers) και ο πύργος κατοικιών, ένα παρατηρητήριο του 14ου αιώνα και το εκκλησάκι του Αγίου Ούλριχ, το οποίο ολοκληρώθηκε τον 15ο αιώνα. Οι ρομανικές εσοχές του 13ου αιώνα στην αίθουσα είναι εξαιρετικά καλά διατηρημένοι. Από το 1841, το μέρος έχει χαρακτηριστεί σημαντικό ιστορικό μνημείο. Αν και είναι μερικώς ερειπωμένο, εξακολουθεί να έχει εντυπωσιακή εμφάνιση.



Για να φτάσει κανείς εκεί, πρέπει να διασχίσει ένα μονοπάτι πεζοπορίας διάρκειας περίπου 2,5 ωρών.