Μεροκάματο στο σπίτι

 

Σε σπίτια υπήρχαν μικρές "βιοτεχνίες"δηλαδή ένα δωμάτιο είχε μετατραπεί
σε εργαστήριο.
Έπρεπε να ζήσει η οικογένεια...δεν έφθανε το ένα μεροκάματο.
Έφιαχναν για τα τουριστικά μαγαζιά....Αμαλίες ... τσολιαδάκια....κομπολόγια.
Γέμιζαν σαμπουάν σε πλαστικά μπουκαλάκια...κολώνιες...γάζωναν στην ραπτομηχανή....έραβαν κουρτίνες...
Ήταν ένα συμπληρωματικό εισόδημα για το σπίτι ανεξάρτητα με το μεροκάματο
του αρχηγού της οικογένειας.
Να μην ξεχάσω και τα μοδιστράδικα...
Ένα δωμάτιο για αυτή την δουλειά λές και είχαν τα πολλά.
Απλά το σαλόνι όπως έλεγαν το ένα από τα δύο για να τους ανεβάζει το ηθικό
το είχαν μετατρέψει σε χώρο εργασίας και ξαναγινότανε χώρος υποδοχής
σε καμμιά ονομαστική εορτή.
Η μοδίστρα κυρίως μεταποιήσεις έκανε...γειτονιά βλέπεις...κόντεμα φάρδεμα
και υποτίθεται ότι έβαζαν καινούργιο ρούχο στην ντουλάπα.
Το "Χρυσό Ψαλίδι"στη συνέχεια τους πήρε την δουλειά.
Μια Σμυρνιά θυμάμαι έφιαχνε στο σπίτι της γυναικεία καπέλα φυσικά
για πελάτισες εκτός γειτονιάς.
Έγινε γρήγορα γνωστή για να βρεθεί αργότερα με μαγαζί στο Κέντρο.
Από το ίδιο σόϊ δύο αδερφές στην Καλλίπολη του Πειραιά τόλμησαν
να γράψουν έξω από το μοδιστράδικο ΑΤΕΛΙΕ κάτι πολύ πρωτοποριακό
εκείνα τα χρόνια.
Και φυσικά όπως η θεία τους...δεν πήγαν καθόλου άσχημα και έγιναν ιδιαίτερα
γνωστές στον καλλιτεχνικό κόσμο της εποχής.