Ιστορικά, κάθε σύστημα εξουσίας, όσο πλήττεται και αποτυγχάνει τόσο αναδιπλώνεται και επιστρατεύει τις εφεδρείες του προκειμένου να αντισταθεί, μέχρι του σημείου που είτε θα καταστείλει τις αντιδράσεις εναντίον του, είτε θα ξεμείνει από όποιες εφεδρείες.
Εδώ και κάποιους μήνες, πέρα από κάθε αμφιβολία, η πολιτική της αμερικανοκρατίας στην Ελλάδα, με αντίτιμο την “καταλλαγή” των αλληνοτουρκικών “παθών” αποδείχτηκε εξόφθαλμα ότι δεν δουλεύει.
Η Ελλάδα μετατράπηκε εδώ και 25 χρόνια (και με εντεινόμενο τρόπο την δεκαετία των μνημονίων) σε προτεκτοράτο της Γερμανίας και των ΗΠΑ, υπό την ιδεολογική ηγεμονία του σημιτικού ραγιαδισμού, την οποία ασπάστηκαν ασμένως τα σημερινά δύο μεγαλύτερα κόμματα.
Όλος ο εσμός που διαχρονικά και με διαφορετικά προσχήματα (τουλάχιστον τα τελευταία 200 χρόνια) δεν πίστευε και δεν ήθελε έναν ελεύθερο λαό και ένα κυρίαρχο κράτος, βρήκε από το 1996 και δώθε, το ιδεολογικό σχήμα της εναπόθεσης της κυριαρχίας σε ξένες δυνάμεις, μέσω του συνδυασμού υποτιθέμενης αέναης καπιταλιστικής ανάπτυξης και παντοδύναμου ευρωατλαντισμού.
Το πρώτο πλήγμα στο ιδεολόγημα το επέφερε η κρίση. Τα μνημόνια ήταν η απάντηση που στο υλικό πεδίο διασφάλισε την κερδοσκοπία εν μέσω κρίσης εκείνων που την προκάλεσαν, ενώ στο ιδεολογικό πεδίο αποπειράθηκε να αποδείξει ότι ο νεοφιλελευθερισμός ήταν η μόνη λύση.
Το δεύτερο πλήγμα είναι η θώπευση του τουρκικού επιθετικού αναθεωρητισμού από την Γερμανία και από τις ΗΠΑ. Όχι από την Μέρκελ και από τον Τραμπ αλλά από τις χώρες των οποίων ηγούνται.
Παρασιωπήσαμε εγκλήματα ναζιστών στο εξωτερικό, νομιμοποιήσαμε την επιχείρηση αλλαγής καθεστώτος στην Ουκρανία υπό τις ευλογίες της CIA και με την καθοδήγηση του “φίλου μας” του κ. Πάιατ αναγνωρίσαμε ως πρόεδρο της Βενεζουέλας έναν μεγαλοαπατεώνα πράκτορα, φίλο της οικογένειας Μητσοτάκη.
Χρειάζεται αλήθεια να τα γράφουμε ξανά και ξανά; Δυστυχώς ναι. Η Ελλάδα έφτασε να απελαύνει Ρώσους διπλωμάτες, να επιβάλλει κυρώσεις στην Ρωσία, να διακόπτει κάθε σχέση με τον μαχόμενο αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο, να διακηρύσσει στα διεθνή fora πως ασπάζεται πλήρως το νατοϊκό αντιρωσισμό (εγκαλώντας την Τουρκία γιατί δεν κάνει το ίδιο), να εγκαταλείπει οπλικά συστήματα κρίσιμα για την άμυνά της, για χάρη των συμφερόντων των αμερικανικών εταιρειών οπλικών συστημάτων.
Ο πρέσβυς Πάιατ (λαλίστατος παλαιότερα, σιωπηλός τώρα στα κρίσιμα), πέρα από καθήκοντα ουσιαστικού πρωθυπουργού και στρατάρχη, όργωσε εν είδει πραγματικού αρχιεπισκόπου και πατριάρχη τις Εκκλησίες στις οποίες κυριαρχεί το ελληνικό στοιχείο, προκειμένου να τις εντάξει στον αντιρωσικό σχεδιασμό. Ακόμα και με εκκλησιαστικά αντικανονικό τρόπο, διάφορες Εκκλησίες κυριαρχούμενες από το ελληνικό στοιχείο, με τελευταία την κυπριακή,στήριξαν την ουκρανική αυτοκεφαλία μόνο και μόνο για να περιορίσουν την ρωσική επιρροή.
Παρασιωπήσαμε εγκλήματα ναζιστών στο εξωτερικό (τους οποίους υποτίθεται ότι κατά τα λοιπά πολεμούμε στο εσωτερικό όλοι), νομιμοποιήσαμε την επιχείρηση αλλαγής καθεστώτος στην Ουκρανία υπό τις ευλογίες της CIA και με την καθοδήγηση του “φίλου μας” του κ. Πάιατ, επιβάλαμε κυρώσεις στη Λευκορωσία, αναγνωρίσαμε ως πρόεδρο της Βενεζουέλας έναν μεγαλοαπατεώνα πράκτορα, φίλο της οικογένειας Μητσοτάκη. Συμβάλλαμε στο να ανατραπεί ο Καντάφι και να ρημάξει η Δύση το λαό της Λιβύης, αναγνωρίσαμε ως πραγματικούς εκπροσώπους του λαού της Συρίας, τζιχαντιστές και μισθοφόρους της Τουρκίας.
Τι έχουμε λάβει ως αντάλλαγμα για τέτοιες εγκληματικές πολιτικές; Ενώ το Oruc Reis κάνει σουρωτήρι τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και ενώ το τουρκικό γεωτρύπανο θερμαίνει τις μηχανές του, η Γερμανία και οι ΗΠΑ μας σπρώχνουν σε διαπραγμάτευση στα μέτρα της Τουρκίας, μιλούν για τη σημασία της Τουρκίας για το ΝΑΤΟ, ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ έρχεται προκειμένου να μας εντάξει στο σχεδιασμό άσκησης επιθετικότητας κατά της Ρωσίας και της Κίνας και η πρεσβεία των ΗΠΑ βάζει στο χέρι το σύνολο του δημοσίου βίου, στην κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των ΗΠΑ εις βάρος των ελληνικών.
Επιπλέον, οι “φίλοι” μας οι Ουκρανοί, αυτοί για χάρη των οποίων κατεδαφίσαμε τις σχέσεις μας με την Ρωσία, σπεύδουν στην αγκαλιά της Τουρκίας και υπογράφουν συμφωνία συνεργασίας στον αμυντικό τομέα μαζί της. Το γεγονός ότι τα μέσα ενημέρωσης σιωπούν, δεν είναι παρά η απόδειξη της ενοχής τους.
Τελευταίες περιπτώσεις: υπουργοί της κυβέρνησης, που θεωρούν τα 12 ν.μ. εθνικισμό ή δυνητικό δικαίωμα, οργανικοί διανοούμενοι που προωθούν την δορυφοριοποίηση της Ελλάδας από την Τουρκία και μέρος του ανωτάτου κλήρου που (πιστό σε συγκεκριμένες παραδόσεις) μετατρέπει την Εκκλησία του σε παράρτημα ξένων μυστικών υπηρεσιών.
Δεν είναι η ώρα για ερωτήματα ως προς το τι φιλοδοξούν να πετύχουν οι κήνσορες αυτού του εσμού: είναι αποφασισμένοι να υπηρετήσουν ξένα συμφέροντα έναντι των εθνικών συμφερόντων διότι δεν πιστεύουν ούτε στο έθνος, ούτε και στο λαό. Όπως πάντα, αυτές τις μέρες της εθνικής κρίσης, οι βαθιές ρίζες του ραγιαδισμού και της αμερικανοκρατίας φαίνονται και δαγκώνουν ξανά, όσο η ήττα της πολιτικής τους αναδεικνύεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου