Αδελφοί Collyer: οι πιο μανιακοί ρακοσυλλέκτες στην Ιστορία

 

Στην καρδιά του Χάρλεμ, στη Νέα Υόρκη, στη βορειοδυτική γωνία της 128th Street και της 5th Avenue, βρίσκεται ένα μικρό ορθογώνιο οικόπεδο. Μια ταμπέλα -στον περιμετρικό φράκτη- του NYC Parks Department (Τμήμα Πάρκων της Νέας Υόρκης), αναφέρει ότι το σχεδόν άδειο οικόπεδο ήταν το "Collyer Brothers Park" (Πάρκο των Αδερφών Collyer). Είναι ένα από τα μικρότερα πάρκα της Νέας Υόρκης με δύο παγκάκια, λίγα φυτά σε γλάστρες και διάφορα δέντρα. Η Νέα Υόρκη έχει δεκάδες τέτοια "πάρκα τσέπης" διάσπαρτα παντού, οπότε δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο. Είναι όμως ασυνήθιστη η ιστορία των αδελφών από τους οποίους ονομάστηκε το πάρκο.



Ο Homer και ο Langley Collyer γεννήθηκαν στη δεκαετία του 1880, γόνοι μίας από τις πιο αξιοσέβαστες οικογένειες της Νέας Υόρκης. Ο πατέρας τους ήταν γυναικολόγος και η μητέρα τους πρώην τραγουδίστρια της όπερας και απόγονος του δικηγόρου Ρομπέρ Ρ. Λίβινγκστον, της πρώτης οικογένειας Λίβινγκστον που μετανάστευσε στην Αμερική τον 17ο αιώνα, μόλις μισό αιώνα μετά το ιστορικό ταξίδι του πλοίου Μειφλάουερ, ένα αγγλικό πλοίο διάσημο γιατί μετέφερε τους πρώτους Άγγλους Πουριτανούς, γνωστοί σήμερα ως Προσκυνητές, από το Πλύμουθ της Αγγλίας στον Νέο Κόσμο. Οι αδελφοί έζησαν με τους γονείς τους στο νούμερο 2078 της 5th Avenue, ένα σπίτι που σήμερα είναι το ο Collyer Brothers Park.

Ο Δρ. Collyer ήταν γνωστό ότι ήταν εκκεντρικός. Συχνά, έπλεε με κανό τον East River μέχρι το νοσοκομείο στο Νησί του Ρούσβελτ, όπου εργαζόταν, και στη συνέχεια μετέφερε το κανό πίσω στο σπίτι μέσα από τους δρόμους της πόλης. Οι αδελφοί, καθώς γερνούσαν, ακολούθησαν όλο και περισσότερο τα παράξενα βήματα του πατέρα τους...

Ο Langley Collyer

Ο Δρ. Collyer πέθανε το 1923 και τον ακολούθησε η σύζυγός του και μητέρα των αδερφών το 1929, αφήνοντας στα αδέρφια την περιουσία στο Χάρλεμ. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια, ο Homer και ο Langley ακολούθησαν μια αρκετά φυσιολογική ζωή. Ο Homer ήταν δικηγόρος, παρόλο που δεν άσκησε ποτέ το επάγγελμά του, προτιμώντας να αφιερώσει το χρόνο του στη μουσική. Ήταν επαγγελματίας πιανίστας συναυλιών. Ο Langley μηχανικός.

Ο Homer Collyer

Το 1933, ο Homer έχασε την όρασή του. Ο Langley εγκατέλειψε τη δουλειά του έτσι ώστε να μπορεί να φροντίσει τον αδελφό του. Οι δύο τους άρχισαν να απομακρύνονται από την κοινωνία. Καθώς ο χρόνος περνούσε, οι αδελφοί φοβούνταν τις αλλαγές που συνέβαιναν στη γειτονιά. Η Παγκόσμια οικονομική ύφεση 1929 είχε αλλάξει δραματικά την οικονομία, ενώ ο μεγάλος αριθμός Αφροαμερικανών που μετακόμισαν στη γειτονιά τους, τους έπληξε. Όταν πιτσιρικάδες άρχισαν να πετάνε πέτρες στα παράθυρά τους, εκείνοι τα σφράγισαν και αποκλείστηκαν από τον υπόλοιπο κόσμο. Όσο πιο απόμακροι γινόντουσαν οι αδελφοί, τόσο περισσότερο ενδιαφερόντουσαν οι γείτονες για τις εκκεντρικότητές τους, κάτι που έκανε τους αδελφούς να υποχωρήσουν περισσότερο στον σκοτεινό τους κόσμο. Άρχισαν να εμφανίζονται φήμες ότι πίσω από τις κλειστές πόρτες υπήρχαν τεράστια πλούτη και πολυτέλειες από την Ανατολή. Στην πραγματικότητα, οι αδελφοί, σιγά-σιγά, συρόταν στην τρέλα.

Ο Langley περνούσε τον περισσότερο χρόνο του σε διάφορα εφευρέσεις, όπως μια συσκευή για να καθαρίζει το εσωτερικό των πιάνων και ένα Model T Ford προσαρμοσμένο να παράγει ηλεκτρική ενέργεια. Επίσης, έβαλε παγίδες σε όλο το σπίτι, σε περίπτωση που κάποιος εισέβαλλε. Μετά τα μεσάνυχτα, ο Langley έβγαινε από το σπίτι και περπατούσε τεράστιες αποστάσεις στην πόλη για να πάρει φαγητό. Ψαχούλευε δηλαδή σε σκουπιδοτενεκέδες έξω από παντοπωλεία και κρεοπωλεία. Επίσης, άρχισε να κουβαλάει στο σπίτι όλα τα άχρηστα σκουπίδια που έβρισκε φανταχτερά και γέμιζε με αυτά το σπίτι. Το σπίτι σύντομα έγινε ένας λαβύρινθος από κουτιά και περίπλοκα συστήματα σηράγγων. Το σπίτι δε διέθετε ούτε ούτε ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε νερό -ήταν όλα απενεργοποιημένα λόγω των απλήρωτων λογαριασμών.

Ο Langley επίσης, μάζευε χιλιάδες εφημερίδες, προσεκτικά δεμένες μεταξύ τους, έτσι ώστε ο αδελφός του να μπορέσει να διαβάσει τα νέα μόλις ανακτούσε την όρασή του. Ο Langley ήταν σίγουρος ότι ο αδελφός του θα την ανακτούσε, γιατί είχε σκεφτεί μια θεραπεία για εκείνο: εκατό πορτοκάλια την εβδομάδα, μαύρο ψωμί και φυστικοβούτυρο. Η θεραπεία δεν λειτούργησε ποτέ, φυσικά. Αντ' αυτού, η υγεία του Homer άρχισε να κλονίζεται και έμεινε παράλυτος. Τα αδέρφια όμως δεν ζήτησαν την βοήθεια κάποιου γιατρού.

Κατά ειρωνικό τρόπο, η εκκεντρική συμπεριφορά τους τράβηξε μεγαλύτερη προσοχή. Κάποτε, κάποιοι εργάτες έπρεπε να μπουν να μπουν στο σπίτι για να αφαιρέσουν δύο παλιούς μετρητές αερίου. Αυτό προσέλκυσε πλήθος χιλιάδων θεατών -σύμφωνα με άρθρο του The New York Times.

Η σοβαρότητα της ψυχικής διαταραχής των αδελφών ήρθε στο φως μόλις τον Μάρτιο του 1947, όταν κάποιος ανώνυμος ανέφερε ότι αναδυόταν μυρωδιά αποσύνθεσης από το σπίτι. Όταν έφτασε η αστυνομία, αρχικά, δεν μπορούσαν να μπουν στο σπίτι. Ένας συμπαγής τοίχος παλιοπραγμάτων, αποτελούμενος από παλιές εφημερίδες, κρεβάτια, καρέκλες και κιβώτια, εμπόδιζε την είσοδο. Τελικά, άνοιξε ένα παράθυρο του δεύτερου ορόφου και μετά από πέντε ώρες αναρρίχησης και σκάψιμο ανάμεσα σε εκατομμύρια σκουπίδια, βρέθηκε το σώμα του Homer σε μια εσοχή, περιτριγυρισμένο από γεμάτα κιβώτια και εφημερίδες που έφταναν μέχρι το ταβάνι. Ο Homer είχε πεθάνει από ασιτία. Ο αδερφός του Langley έλειπε.

Η αστυνομία θεώρησε ότι ο Langley είχε φύγει και ξεκίνησε ένα κυνηγητό ερευνώντας μέχρι το Ατλάντικ Σίτι στο Νιου Τζέρσεϊ. Στο άρχισαν να βρίσκουν παράξενα αντικείμενα, όπως τη γνάθο ενός αλόγου, μια πρώιμη μηχανή ακτίνων Χ, καροτσάκια, πολλά όπλα, περισσότερα από 25.000 βιβλία, ανθρώπινα όργανα σε βάζα, οκτώ ζωντανές γάτες, τόπια από αχρησιμοποίητα μεταξωτά υφάσματα, δεκατέσσερα πιάνα και αμέτρητες δέσμες εφημερίδων και περιοδικών, μεταξύ άλλων. Συνολικά, αφαιρέθηκαν από το σπίτι 120 τόνοι συντριμμιών και σκουπιδιών. Πάνω από 2.000 άνθρωποι στέκονταν καθημερινά έξω από το σπίτι για να παρακολουθήσουν την προσπάθεια καθαρισμού.

Δύο εβδομάδες αργότερα, βρήκαν το σώμα του Langley. Ήταν μόλις δέκα πόδια μακριά από το σημείο που είχε πεθάνει ο αδελφός του. Ο Langley ενεργοποίησε μια από τις δικές παγίδες του και βρισκόταν κάτω από ένα τεράστιο φορτίο εφημερίδων και μεταλλικών κιβωτίων. Ο Langley έφερνε το φαγητό στον Homer μέσω μιας σήραγγας που είχε δημιουργήσει, όταν η σήραγγα κατέρρευσε και πέθανε από ασφυξία. Ο Homer πιθανότατα πέθανε αρκετές μέρες μετά τον Langley.

Τον Ιούλιο του ίδιου έτους, το σπίτι κατεδαφίστηκε επειδή ήταν δεν επισκευαζόταν. Το 1965, ο χώρος έγινε ένα από τα πρώτα μικρά πάρκα της Νέας Υόρκης.

Μόλις το 2013, το "σύνδρομο του Διογένη", όπως είναι γνωστό, ή σύνδρομο αποθησαύρισης, ορίστηκε για πρώτη φορά ως ψυχική διαταραχή, παρόλο που οι ψυχολόγοι εξακολουθούν να μην μπορούν να αποφασίσουν εάν πρόκειται για εκδήλωση κάποιας άλλης πάθησης ή μιας διαταραχής από μόνη της.