ΤΟ ΠΙΟ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ ΤΡΟΧΑΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ, 22 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1958

Νεκροί: 29

Αιτία: Εσφαλμένος χειρισμός οδηγού λεωφορείου, ελαττωματικά φρένα, πτώση λεωφορείου σε χαράδρα

Όσο νεότεροι είμαστε, τόσο θα διαφέρουν οι απόψεις για το ποιο ήταν ως τώρα το πιο θανατηφόρο τροχαίο που έχει συμβεί στην Ελλάδα.
Οι σημερινοί 30ρηδες και 40ρηδες θα θυμούνται τα Τέμπη το 2003, με τον θάνατο 21 16χρονων παιδιών μετά από σύγκρουση φορτηγού που μετέφερε ξυλεία με τουριστικό λεωφορείο.

Οι 50ρηδες και 60ρηδες μπορεί να θυμούνται την σύγκρουση βυτιοφόρου με τουριστικό λεωφορείο στον Καστανά Κιλκίς το 1979, που στοίχισε την ζωή σε 26 άτομα. Αυτό παραμένει το πλέον θανατηφόρο τροχαίο με την εμπλοκή 2 ή περισσότερων οχημάτων. 4 χρόνια πριν, τον Σεπτέμβριο του 1972, είχαμε και το τροχαίο στις Μάλες Ιεράπετρας, με πτώση λεωφορείου σε χαράδρα που κόστισε 21 ζωές.
Λίγοι όμως – και αυτοί αρκετά μεγαλύτερης ηλικίας – έζησαν το πλέον θανατηφόρο γενικά τροχαίο που έχει συμβεί στην Ελλάδα, το μακρινό πλέον 1958.



Ήταν λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα εκείνης της χρονιάς, την Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 1958 και περίπου στις 7:00 το πρωϊ. Στον επαρχιακό δρόμο που συνδέει τα χωριά Χαροκόπι και Κέδρος, ένα λεωφορείο του Κ.Τ.Ε.Λ. Ιωαννίνων εκτελούσε το δρομολόγιο Ιωάννινα – Χουλιαράδες.
Το λεωφορείο ήταν ήδη προχωρημένης ηλικίας και αντιμετώπιζε πρόβλημα με τα φρένα του. Πληροφορίες αναφέρουν ότι δεν ήταν το μόνο, καθώς και άλλα λεωφορεία του ΚΤΕΛ Ιωαννίνων παρουσίαζαν ανάλογα προβλήματα.
Η χωρητικότητα του λεωφορείου ήταν 24 επιβάτες (πλέον του οδηγού και του εισπράκτορα). Από τα Ιωάννινα, το λεωφορείο ξεκίνησε με 22 επιβάτες. Στο Χαροκόπι, το τελευταίο χωριό πριν το σημείο του συμβάντος, αποβιβάστηκαν 3 επιβάτες που είχαν προορισμό το χωριό αυτό, όμως εκεί 11 άτομα, που επέστρεφαν από γάμο, πίεσαν τον οδηγό να τους αφήσει να επιβιβαστούν. Ήταν ή όλοι ή κανείς, δεν μπορούσε να γίνει επιλογή. Το λεωφορείο αναχώρησε από το Χαροκόπι με 6 υπεράριθμους επιβάτες. Αργότερα, άλλος ένας επιβάτης επιβιβάστηκε μετά από επίμονες παρακλήσεις στον οδηγό του λεωφορείου, εκτός κατοικημένης περιοχής. Τα δρομολόγια των λεωφορείων σε αυτά τα μικρά χωριά ήταν ελάχιστα, πολλές φορές ούτε καν σε καθημερινή βάση, οπότε δεν υπήρχε η δικαιολογία ότι θα μπορούσαν να περιμένουν το επόμενο δρομολόγιο…



Έχοντας ανέβει τον στενό (τα λεωφορεία χωρούσαν οριακά) και ελικοειδή χωματόδρομο (τότε, σήμερα έχει ασφαλτοστρωθεί και διαπλατυνθεί ελεφρώς αλλά η χάραξή του δεν έχει αλλάξει), 3 χλμ. μετά το χωριό Τσίμποβο, στην θέση «Κέδρος», το λεωφορείο έφτασε σε μια στροφή την οποία ο οδηγός δεν υπολόγισε σωστά και έπρεπε να κάνει όπισθεν για να μπορέσει να ισιώσει το λεωφορείο και να συνεχίσει την πορεία του. Βεβαίως τότε δεν υπήρχαν ούτε αισθητήρες παρκαρίσματος, ούτε κάμερες οπισθοπορείας... η μόνη βοήθεια ήταν ο εισπράκτορας, που είχε κατέβει για να βοηθήσει.
Κινούμενος με την όπισθεν όμως, ο οδηγός έχασε τον έλεγχο και το λεωφορείο υποχώρησε εκτός δρόμου, με αποτέλεσμα οι μπροστινές ρόδες να σηκωθούν στον αέρα. Μια επιβάτις, από τον φόβο της, βγήκε αμέσως έξω από το λεωφορείο καθώς καθόταν κοντά στην πόρτα, που ήταν ανοιχτή. Αυτή και ο εισπράκτορας πρόλαβαν να δουν το λεωφορείο να τουμπάρει και κατόπιν να κατρακυλάει στον γκρεμό, βάθους 300 μέτρων, ως την κοίτη του ποταμού Άραχθου, και να κομματιάζεται καθώς έκανε αυτή την ελεύθερη πτώση και συνεχώς προσέκρουε στα βράχια. Στην κοίτη του Άραχθου έφτασε μόνο ο στραπατσαρισμένος σκελετός του λεωφορείου, καθώς το αμάξωμα είχε ήδη διαλυθεί τελείως.
Ο εισπράκτορας, 20 ετών τότε, λέγεται ότι υπέστη νευρικό κλονισμό και έφυγε πεζός από το σημείο του συμβάντος. Αυτός και 4 επιβάτες ήταν οι μόνοι επιζώντες. 29 άνθρωποι συνολικά έχασαν την ζωή τους στο δυστύχημα, οι 28 σκοτώθηκαν ακαριαία και μία κοπέλα που ανασύρθηκε βαρύτατα τραυματισμένη από τα συντρίμμια υπέκυψε την επόμενη ημέρα στο νοσοκομείο. Η περισυλλογή των πτωμάτων ήταν πολύ δύσκολη υπόθεση, λόγω της δύσβατης τοποθεσίας και της κατάστασης των πτωμάτων.
Το λεωφορείο μετέφερε υπεράριθμους επιβάτες, και ο οδηγός του είχε αναφέρει πρόβλημα στα φρένα, αλλά η εντολή του Κ.Τ.Ε.Λ. ήταν να εκτελέσει αυτό το δρομολόγιο και να τα επισκευάσει μετά. Δεν πρόλαβε. Για λίγο καιρό μετά το δυστύχημα, επικαλούμενο λόγους ασφαλείας, το ΚΤΕΛ Ιωαννίνων διέκοψε τα δρομολόγια στην περιοχή.



Στο σημείο του δυστυχήματος υπάρχει σήμερα μνημείο για τα θύματα, συγκεκριμένα ένα μεταλλικό γλυπτό που φιλοτέχνησε στην μνήμη των θυμάτων ο διεθνούς φήμης εικαστικός Θ. Παπαγιάννης, που κατάγεται από την περιοχή. Είναι κατασκευασμένο από ανοξείδωτο μέταλλο, σκόπιμα τσακισμένο σε κάποιο σημείο συμβολικά για να θυμίζει την παραμόρφωση του λεωφορείου από την πτώση, που απεικονίζει άγγελο με ανοιγμένα τα φτερά. Επίσης υπάρχει πλάκα με τα ονόματα των θυμάτων.