Λονδίνο: Τριμερής το 1955-Πενταμερής το 2020
Του Δημήτρη Σπάθα *
Ο Αμερικανός πρέσβης κ. Πάιατ δήλωσε: «Υποστηρίζουμε τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη και την προσήλωση της ελληνικής κυβέρνησης για την επιστροφή στη διπλωματία. Δεν πιστεύω ότι άλλοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ είναι τόσο δεμένοι όσο η Ελλάδα και οι ΗΠΑ, στην αρχή πως ό,τι και να γίνει πρέπει να κρατήσουμε την Τουρκία στη Δύση». (ΕΘΝΟΣ 6 Νοεμβρίου 2020)
Εν μέσω κορονοϊού υστερίας, διασποράς φόβου και μυστικής διπλωματίας βαίνουμε προς την Σύνοδο κορυφής της ΕΕ της 10-11 Δεκεμβρίου, όπου και πάλι έχουν επενδυθεί ελπίδες περί επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία για τις επιθέσεις της εναντίον Ελλάδας και Κύπρου. Πρέπει βέβαια να σημειώσουμε ότι το ελληνοκυπριακό πολιτικό κατεστημένο φαίνεται να είναι υποψιασμένο ότι αυτό ουσιαστικά δεν πρόκειται να συμβεί και εμφανίζεται στην κοινή γνώμη προβληματισμένο. Όχι ότι δεν γνωρίζει την πικρή αλήθεια, αλλά πρώτα, και πάνω απ’ όλα το ενδιαφέρον του βρίσκεται στην επικοινωνιακή διαχείριση και την αποκόμιση πολιτικο-κομματικών κερδών ένθεν και ένθεν του πολιτικού φάσματος.
Πρόκειται για μια επαγγελματική ελίτ διαχειριστών που επί χρόνια τοποθετούν τα πολιτικά συμφέροντά τους υπεράνω των εθνικών και λαϊκών συμφερόντων. Έτσι απολαμβάνουν την υποστήριξη των Μεγάλων Δυτικών Δυνάμεων και συμφερόντων «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι»
Διότι δεν είναι δυνατόν να μην βλέπουν τόσα χρόνια το πασιφανές και πανθομολογούμενο ότι οι «σύμμαχοί» μας δεν έχουν για εχθρό τους την Τουρκία αλλά την Ρωσία, την ΕΣΣΔ, και τώρα πάλι την Ρωσία, μαζί φυσικά και τα Αραβικά κράτη που δεν στέργουν στις επιθυμίες τους. Το πρόβλημά τους είναι να «παραμείνει η Τουρκία στη Δύση». Είτε με Τράμπ είτε με Μπάιντεν ένας είναι ο εχθρός. Και ποιος πληρώνει την νύφη; Η Ελληνική Ιφιγένεια που δεν παντρεύτηκε τον Αχιλλέα, αλλά θυσιάστηκε και θυσιάζεται με αντάλλαγμα κάποιες αμφίβολες οικονομικές διευκολύνσεις.
Για να δούμε τι δήλωσε ο κ. Πάιατ, ο στρατηγικά τοποθετημένος πρέσβης των ΗΠΑ, ύστερα από τα κατορθώματά του στην Ουκρανία! Αμέσως μετά την είδηση ότι ο Μπάιντεν θα είναι ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, με τους «φιλέλληνες» που μας λένε ότι τον περιτριγυρίζουν:
«Υποστηρίζουμε τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη και την προσήλωση της ελληνικής κυβέρνησης για την επιστροφή στη διπλωματία. Δεν πιστεύω ότι άλλοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ είναι τόσο δεμένοι όσο η Ελλάδα και οι ΗΠΑ, στην αρχή πως ό,τι και να γίνει πρέπει να κρατήσουμε την Τουρκία στη Δύση». (ΕΘΝΟΣ 6 Νοεμβρίου 2020)
Να γιατί οι «κυρώσεις» κατά της Ρωσίας , κατά της Λευκορωσίας είναι προ πάντων όλων προηγούμενες και ακαριαίως εφαρμοζόμενες. Για τους Δυτικούς, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ δεν έχει και τόση σημασία όπου ένα τρίτο κράτος επιτίθεται σε δύο χώρες μέλη τους. Οι Δυτικο-κεντρικές ευρωπαϊκές χώρες θεωρούν ότι «Η Τουρκία κείτεται μακράν τους» Κι όμως βρίσκεται μέσα στις πόλεις τους υπό το πέπλο του φανατικού ισλαμοφασισμού.
Δηλαδή μας λέει ο κ πρέσβης, ότι ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης και η Ελλάδα αναγνωρίζουν διακαώς την αρχή ότι πάσει θυσία «πρέπει να κρατήσουμε την Τουρκία στη Δύση» και φυσικά δεν πρέπει να δημιουργηθεί και κανένα πρόβλημα στο ΝΑΤΟ, από μια ενδεχόμενη σύγκρουση Ελλάδας-Τουρκίας γιατί όπως μας είπε πριν λίγο καιρό, αυτό θα το εκμεταλλευθεί η Ρωσία. Τώρα τι είναι πιο επικίνδυνο στις μέρες μας ο κορονοϊός ή η υποταγή μας, κρίνεται από τα γεγονότα που έρχονται. Εμείς με την μάσκα στο στόμα συμβολίζουμε έναν λαό μουγγών που ως άποροι του κόσμου αναμένουμε φευ την σωτηρία μας από τις «κυρώσεις» και τα όπλα των άλλων. Παίζουμε στην έδρα του άλλου και με πληρωμένο διαιτητή.
Εν όψει της Συνόδου της ΕΕ, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, το γραφείο του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ήδη πραγματοποιεί “εκστρατεία”, περνώντας γραμμή σε έναν προς έναν τους Μονίμους Αντιπροσώπους των κρατών-μελών. Ποια είναι η γραμμή; Ζητούμενο για το ευρωιερατείο είναι η Τουρκία να παραμείνει στη Δύση και να μην πέσει στην “αγκαλιά” της Ρωσίας, γι αυτό προωθείται «θετική ατζέντα» για την Τουρκία.1 Όπως έχει αναλύσει ο Χάϊντεγκερ πρόκειται για την “gestell”. δηλαδή, την «δικτατορία του ωφελιμισμού», όπου τα οικονομικά συμφέροντα χωρών της ΕΕ στην Τουρκία, βρίσκονται υπεράνω όλων! Η Ελλάδα έχοντας αυτοπαγιδευθεί μέσα στις Δυτικές μυλόπετρες εμφανίζεται να οδεύει προς το μοιραίο και πάλι, όπως τα νερά του ποταμού που επιταχύνονται λίγο πριν να κατακρημνιστούν στον καταρράκτη. Οι Ευρωπαίοι μας εμπαίζουν γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να προβάλουμε βέτο;
«Μας την έχουνε στημένη κι οι δυό»
Και φυσικά οι εξωνημένοι κονδυλοφόροι και τα τηλεοπτικά παπαγαλάκια τους, θα μας πούν πάλι, δήθεν εξοργισμένοι, «φτάνει πιά με την συνωμοσιολογία» και το «φταίνε οι ξένοι». Κι εμείς θα τους πούμε ότι φταίνε οι «Έμποροι των Εθνών», (Παπαδιαμάντης) που βυσσοδομούν και σχεδιάζουν στα σκοτεινά γραφεία τους, διαφορετικά πρέπει να πούμε ότι φταίει η Μαρίκα η Πενταγιώτισσα.
Ποιοι φταίνε που προετοίμασαν, ανέχθηκαν και ανέχονται την τουρκική κατοχή στην Κύπρο; Ποιοι παραμύθιαζαν τους ηλίθιους της Χούντας να αποσύρουν την Ελληνική ταξιαρχία από την Κύπρο για να αποφύγουμε ελληνοτουρκική σύγκρουση, και ποιοι έδωσαν προσχηματική πάσα με το πραξικόπημα; Ποιοι απέτρεπαν τόσα χρόνια την αμυντική ενίσχυση του νησιού και εμπόδισαν κάθε σοβαρή ελληνική στρατιωτική παρέμβαση κατά του Αττίλα, στο όνομα αποτροπής ελληνοτουρκικής σύρραξης και διασάλευσης της Νοτιο-Ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ; Όπως γράφει ο Νεοκλής Σαρρής για τη μέρα της εισβολής 20 Ιουλίου 1974 « Ήτανε τέτοια η άνεση με την οποία οι τουρκικές δυνάμεις προωθούνταν στο εσωτερικό, που όπως θα δούμε άρχισε να τους καταλαμβάνει η υποψία. Νόμιζαν ότι τους είχε στηθεί μια έντεχνη παγίδα. Προχωρούσαν προς την Κυρήνεια παίρνοντας μύριες όσες προφυλάξεις.»2
Είναι αποκαλυπτικές και οι δηλώσεις του περίφημου Κίσσινγκερ στις 20 Ιουλίου 1974 εν τω πράττεσθαι της τουρκικής εισβολής όπου μεταξύ των άλλων δήλωνε από το Σαν Κλεμέντε των ΗΠΑ: «Οι δύο χώρες-Ελλάδα και Τουρκία-δεν μπορούν να πολεμούν η μια την άλλη με όπλα που τους παρέχει η Αμερική… Άλλωστε, ούτε η Ελλάδα , ούτε η Τουρκία διαθέτουν αρκετά εφόδια που θα τους επιτρέψουν να αποδυθούν σε μακρό αγώνα… Σκοπός της Αμερικής είναι να μην μεταπηδήσει η σύγκρουση σε άλλο χώρο, και να διαφυλάξουμε την εδαφική ακεραιότητα και ανεξαρτησία της Μεγαλονήσου.»3
Και είδαμε μέχρι τώρα πως την «διαφύλαξαν», 46 χρόνια μετά, προετοιμάζουν την συνολική επικυριαρχία σε όλη την Κύπρο, την Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο ιδιαίτερα. Και όλα αυτά γιατί, «ό,τι και να γίνει πρέπει να κρατήσουμε την Τουρκία στη Δύση»
Από την «Τριμερή» του 1955 στην «Πενταμερή»
Το ζήτημα δεν είναι οι ψεύτικες δήθεν «κυρώσεις» αλλά η «Πενταμερής» διάσκεψη που ετοιμάζουν, για να συνεχιστούν οι πολιτικές και τα αποτελέσματα της περίφημης «Τριμερούς» του Λονδίνου του 1955. Τότε οι Άγγλοι αποικιοκράτες ανέσυραν από τα αζήτητα την Τουρκία και την αναγόρευσαν σε εκπρόσωπο και προστάτη των ελάχιστων τουρκοκυπρίων της Κύπρου, ενώ με τη Συνθήκη της Λωζάννης είχε αποσυρθεί και εγκαταλείψει κάθε δικαίωμα πάνω στην Κύπρο.
Τότε το 1955, όταν είχε τεθεί επί τάπητος η αποτίναξη της Αγγλικής αποικιοκρατίας στην Κύπρο και η Ένωσή της με το ελληνικό κράτος, η πεπειραμένη αποικιοκράτης που δεν ήθελε με κανένα τρόπο να συμβεί κάτι τέτοιο, εισήγαγε στο προσκήνιο την ανύπαρκτη μέχρι τότε Τουρκία. Ήταν αποκαλυπτική η συνομιλία του Σπύρου Μαρκεζίνη (Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παπάγου), με τον Βρετανό πρέσβη στην Αθήνα τότε, σερ Τσάρλς Πηκ ο οποίος τον προειδοποίησε, ότι η Βρετανία δεν επρόκειτο να εγκαταλείψει την Κύπρο, λέγοντάς του: «Αν τα δημοψηφίσματα, οι διαδηλώσεις και οι παντοειδείς εκδηλώσεις του Μακαρίου, ή οποιουδήποτε άλλου εξελιχθούν σε πολεμικές αναταραχές, οι Άγγλοι θα βρεθούν σε δύσκολη θέση[…]. Ο μόνος αντιπερισπασμός θα ήταν η ανακίνηση του Μακεδονικού. Επειδή όμως τόσον εμοχθήσαμε για να αποσπάσουμε τον Τίτο από τον Στάλιν, μας ενδιαφέρει να τον συνδέσουμε με την Ελλάδα, ως σύμμαχο και φίλο. Έτσι δεν μένει παρά να προκαλέσουμε το ενδιαφέρον των Τούρκων, οι οποίοι από τον περασμένο αιώνα έχουν παραιτηθεί από κάθε διεκδίκηση της Κύπρου».4
Και τότε και τώρα στην περιοχή μας, Ελλάδα-Κύπρος-Αιγαίο είναι επίκεντρα παγκόσμιας πολιτικής, οι δε εξελίξεις στην Ελλάδα άμεσα συνυφασμένες με τις τύχες της Κύπρου. Η Κύπρος «δεν κείται μακράν» μακράν και νυχτωμένος βρίσκεται ο εφησυχασμός και ο κατευνασμός μας έναντι του εχθρού , ενώ εξελίσσονται τα σχέδια της περιθωριοποίησης και συρρίκνωσης του ελληνισμού. Πρέπει να ενδιαφερθούμε και να γνωρίσουμε καλά την πολύ πρόσφατη ιστορία μας και να τους πετάξουμε στα μούτρα τα παραμύθια περί Δυτικών φίλων μας (Ευρωπαίων και Αμερικανών) που διαρκώς μαζί με τα ντόπια τσιράκια τους επικεντρώνουν μόνο στις δικές μας ευθύνες και ολιγωρίες, οι οποίες όμως είναι κύριο χαρακτηριστικό των έλληνοκυπρίων συνεργατών τους.
Την περίοδο λοιπόν εκείνη, οι Άγγλοι από την Αθήνα παρακολουθούσαν πολύ στενά και από τα μέσα την κατάσταση της υγείας του πρωθυπουργού Παπάγου, αναμένοντες ασμένως τον θάνατό του, όντας ο ίδιος μη ευθυγραμμισμένος με τα σχέδιά τους. Παράλληλα είχαν στο μικροσκόπιο τον τότε υπουργό Εξωτερικών Στέφανο Στεφανόπουλο, ο οποίος θα ήταν αυτός που θα πήγαινε στην «Τριμερή» στο Λονδίνο. Βασικός πληροφοριοδότης τους ήταν ο πολύς Πρόδρομος Μποδοσάκης, στα μέσα και στα έξω, του οποίου τα συμφέροντα δεν εξυπηρετούνταν με την Ένωση.
Σε επιστολή του προς τον Υπ. Εξωτερικών στο Λονδίνο ο τότε πρέσβης της Βρετανίας στην Αθήνα Sir Charles Peake (Αύγουστος 1955) ενημέρωνε: «…Μεταφέροντας τη συζήτηση στο θέμα της υγείας του Πρωθυπουργού (Παπάγου), ο Μποδοσάκης είπε πως υπήρχε ένας λόγος για τον οποίο θα ήταν καλά αν εξαφανιζόταν. Ο Μποδοσάκης ήταν πεπεισμένος πως ενόσω ο Παπάγος παρέμενε εκεί (δηλαδή ζωντανός και να διατηρεί τη θέση του), δεν υπήρχε η ελάχιστη προοπτική να συμφωνηθεί μια λύση στο κυπριακό πρόβλημα, εφόσον ήταν σίγουρος (ο Μποδοσάκης) από πρόσφατες συνομιλίες με τον Παπάγο πως ο τελευταίος ουδέποτε θα συμφωνούσε σε μια λύση την οποία εμείς (Βρετανοί) δεχόμαστε…».
Σε μια δεύτερη αναφορά και πάλι από τη Βρετ. Πρεσβεία στην Αθήνα προς τον Υπ. Εξωτερικών 18 Αυγούστου 1955, με υπογραφή του αξιωματούχου της Πρεσβείας A. E. Lambert. «… Ακόμα λίγες πληροφορίες για την πιθανή συμπεριφορά του Στεφανόπουλου κατά την Τριμερή… Ο Πρέσβης και εγώ είχαμε μια ενδιαφέρουσα συνομιλία χθες με τον Μποδοσάκη. Τα όσα λέει ο Μποδοσάκης κατά γενικολογία έχουν μεγάλη αξία… Είναι πεπεισμένος πως ο Παπάγος, τον οποίο είδε μόλις πριν λίγο, τώρα δεν παίζει κανένα ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής και στην ουσία δεν είναι ικανός να κάνει καμία δουλειά… Ο Μποδοσάκης επιβεβαίωσε ότι ο Στεφανόπουλος είναι γνήσια ανήσυχος και θέλει οι συνομιλίες να πετύχουν…. Ο Μποδοσάκης πιστεύει ότι οποιαδήποτε λογική λύση που εμείς (Βρετανοί) μπορούμε να προσφέρουμε στο Λονδίνο θα γίνει δεκτή από τον Στεφανόπουλο με δική του ευθύνη… Κατά την άποψη του Μποδοσάκη, θα είναι η καλύτερη λύση και μας ικετεύει να «βοηθήσουμε» να πραγματοποιηθεί… καμία άλλη κυβέρνηση εκτός από τη σημερινή θα μπορέσει ποτέ να δεχθεί τέτοια λύση…
Δηλαδή να συζητάει Ελλάδα και Βρετανία μαζί με την Τουρκία λύση στο Κυπριακό ζήτημα! Από τότε ξεκίνησε η μεγάλη τραγωδία της Κύπρου της Ελλάδας και του ελληνισμού. Ο Παπάγος πέθανε και ήδη οι Αμερικανοί και η CIA στην Ελλάδα έψαχναν για τον επόμενο Πρωθυπουργό που θα ήταν συνεργάσιμος, ώστε να εξελιχθεί και ευοδωθεί η επόμενη κίνηση που θα κατέληγε στις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου και στην υπονομευμένη «Ανεξαρτησία» της Κύπρου. Αξίζει να ξεφυλλίσει κανείς το βιβλίο του Αλέξη Παπαχελά: «Ο Βιασμός της Ελληνικής Δημοκρατίας» για να αντιληφθεί πως το Κυπριακό ζήτημα καθόρισε τις μετέπειτα πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και την Κύπρο φυσικά.
Ας δούμε όμως ένα μικρό απόσπασμα από το παραπάνω βιβλίο, ενός ακραιφνούς φιλοδυτικού παράγοντα, όπου οι ίδιοι οι αμερικανοί καταγγέλλουν το σάπιο ξενόδουλο ελληνικό κατεστημένο:
«ΕΝΑ άλλο κακό χαρακτηριστικό του ελληνικού κατεστημένου είναι η ηττοπάθεια. Επειδή
συνειδητοποιούν πως η Ελλάδα μπορεί να σωθεί μόνο με εξωτερική βοήθεια, πολλοί Έλληνες σηκώνουν τους ώμους και αποποιούνται τις ευθύνες τους… “Αφήστε τους Αμερικανούς να μας κυβερνήσουν, αν πάει τίποτα στραβά το λάθος είναι δικό τους”, λένε. Αυτοί οι άνθρωποι υπάρχουν και συνήθως συνδυάζουν την ηττοπάθεια με τον ξέφρενο εθνικισμό. Είναι έτοιμοι να αφήσουν τους ξένους να κυβερνήσουν τη χώρα για λογαριασμό τους, αντί όμως να είναι ευγνώμονες, τους μισούν.»
(1 Confidential, Athens to State, The Greek Political Scene, 8 December 1958)
(ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΠΙΡΡΟΗ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ TOΥ ’50)
Μήπως στα παραπάνω διακρίνουμε αυτή την διαχρονική ηττοπάθεια και ξενοδουλεία που εκδηλώνεται και σήμερα από το κυβερνόν πολιτικό κατεστημένο, του οποίου πολλοί είναι γόνοι και συνεχιστές των προηγουμένων; Μήπως εκφράζουμε κάποια συνωμοσιολογία και υστερικό εθνικισμό; Δεν νομίζουμε, γιατί απλά τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Αφού στην Τριμερή του 1955 είχαμε Ελλάδα-Αγγλία-Τουρκία, τώρα στην προετοιμαζόμενη «Πενταμερή» δεν έχουμε ας πούμε «Τετραμερή» (Ελλάδα-Αγγλία-Τουρκία-Κύπρος) αλλά έχει προστεθεί και το παράνομο διεθνώς μόρφωμα της «Τουρκοκυπριακής» οντότητας που διεκδικεί με την βία της Άγκυρας να πλασαριστεί στην ομάδα των νέων κρατών. Οι σημερινοί Άγγλοι συνεχιστές της ίδιας ακριβώς ιστορικής τακτικής, παρεμβαίνουν και πάλι σε μια κρίσιμη στιγμή, για να προετοιμάσουν την παγίωση των προηγούμενων τετελεσμένων και να μας οδηγήσουν σε μια νέα «κανονικότητα» Το ιστορικό συμπέρασμα όλων αυτών είναι ότι η Τουρκία 46 τόσα χρόνια βαδίζει εκ του ασφαλούς και κατακτά σε βάρος Ελλάδας και Κύπρου την μία μετά την άλλη τακτικές νίκες στο δρόμο για την πλήρη επικυριαρχία στην περιοχή και ειδικότερα στο Αιγαίο, δηλαδή στην καρδιά της Ελλάδος.
Ο πολύς κόσμος παρακολουθεί με έκπληξη τις μεγαλεπίβολες δηλώσεις του Ερντογάν και των τούρκων παραγόντων γιατί προφανώς βρίσκονται εκτός παλαιών στερεοτύπων περί ειρήνης και Διεθνούς Δικαίου, που χρησιμοποιούνται για να καθαγιάσουν τα τεκταινόμενα σχέδια του «Νέου Κόσμου»
Στο πλαίσιο της «Πενταμερούς» ήλθε σε Ελλάδα και Κύπρο η νέα απεσταλμένη του Γ.Γ του ΟΗΕ κ. Λούτ, όχι για να ελέγξει προηγούμενες αποφάσεις που καταδικάζουν την τουρκική κατοχή, αλλά στο όνομα δήθεν της «ειρηνικής επίλυσης» να νομιμοποιηθούν πλέον τα τετελεσμένα. Αλλά γι αυτό χρειάζονται την συναίνεση του ελληνοκυπριακού παράγοντα, που όλα αυτά τα χρόνια έχει καταστεί «ώριμος» και «ρεαλιστικός» τόσο που αποδεχόταν το «Σχέδιο Ανάν» για τον ενταφιασμό της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και ναι μεν το απέρριψε με συντριπτική πλειοψηφία ο Κυπριακός λαός, αλλά σήμερα έχει ως Πρόεδρό του αυτόν που πρωτοστάτησε για την αποδοχή του. Περίεργα και αντιφατικά πράγματα στην πορεία για την «Πενταμερή» ως μια νέα επικαιροποιημένη έκδοση Ανάν 2020.
Η υπέρμετρη προσήλωση στην οικονομική μεγέθυνση και τις «επενδύσεις» για πιο πολλά δολάρια και ευρώ, έχουν απεμπολήσει ιστορικές ελληνικές και πανανθρώπινες αξίες για την Πατρίδα και τη γη που μας γέννησε. Γίναμε μαλθακοί και ευάλωτοι μέσα σε μια ψευδεπίγραφη καλοπέραση, φοβικοί και υποτακτικοί. Μας κυνηγά το δόγμα «It’s the economy stupid»
Η ατζέντα μετατοπίστηκε σε συζητήσεις επί συζητήσεων για το διαμοιρασμό των εξουσιών, το συνταγματικό και όχι για την κατοχή. Τα μηνύματα που εκπέμπει ο «νταής» της περιοχής συμπυκνώνονται στο, είτε θα υποταχθείτε μέσω «Πενταμερούς» είτε θα προχωρήσουμε εκτός Πενταμερούς σε νέες κινήσεις. Είτε θα μας δώσετε ό,τι θέλουμε στις συνομιλίες, με το «καλό», είτε θα πάρουμε μόνοι μας αυτό που σχεδιάζουμε μέσω αναγνώρισης ή ακόμη και προσάρτησης των κατεχομένων. Γιατί; Ισως γιατί ξέρει ότι δεν πρόκειται να ακούσει το «Μολών Λαβέ» ή θα το ακούσει;
Η Τουρκία ανεμπόδιστα αλωνίζει, εμπεδώνει και επιβάλει τη στρατιωτική κυριαρχία της στην περιοχή. Ποιος ο λόγος να υποχωρήσει από τα στρατηγικά κεκτημένα που δημιουργεί επί του εδάφους και στη θάλασσα; Διατηρεί μόνιμη πλέον παρουσία των ερευνητικών τουρκικών σκαφών και των πολεμικών πλοίων στην κυπριακή ΑΟΖ. Το «Μπαρμπαρός» είναι μονίμως παρκαρισμένο στα οικόπεδα 5 και 6, ενώ ενοποιεί το χώρο προς το Καστελόριζο, με την ανυπαρξία ΑΟΖ Ελλάδος-Κύπρου και την δράση του «Ορούτς Ρέις» με τα πολεμικά συνοδευτικά σκάφη. Αυτά τα οποία είναι σήμερα παράνομα με βάση το διεθνές δίκαιο θέλει να τα μετατρέψει την επαύριον σε νόμιμα με την σύμφωνο γνώμη των Ελληνοκυπρίων και δη της Κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας, που έχει τον νόμιμο τίτλο ιδιοκτησίας. Αναφέρει πάλι ο Ν. Σαρρής:
« Η επιτυχία της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, κατά την γνώμη μας, συνίσταται στην άντληση ωφελημάτων από τις μνημειώδεις και εξοργιστικές παραλείψεις ή τα ανεπανόρθωτα λάθη που διαπράττει με ελαφρά την καρδιά η Ελλάδα, από τις ανεπίτρεπτες επιπολαιότητες και την προχειρότητα που χαρακτηρίζουν την διπλωματία της.» 5
Είναι όμως μόνο αυτό; Όπως είδαμε τον Αύγουστο του 1955 έντρομο το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο σύρθηκε στο Λονδίνο για να νομιμοποιήσει με την συμμετοχή του την είσοδο της Τουρκίας στο Κυπριακό ζήτημα. Σήμερα ποιοι θα είναι οι συνεχιστές αυτής της πολιτικής; Τι τεκταίνεται πίσω από τα κλειστά γραφεία και στόματα της μυστικής διπλωματίας;
«Πόλεμος πατήρ πάντων» μας άφησε παρακαταθήκη ο μεγάλος Ηράκλειτος, θα εξακολουθούμε να τον αγνοούμε κι αυτόν και τον Θουκυδίδη; Κακό του κεφαλιού μας.
* Νομικός-ιστορικός ερευνητής
Σημειώσεις
1. Σταύρος Λυγερός, slpress- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ Μας ετοιμάζουν ψυχρολουσία στη Σύνοδο Κορυφής – Όλο το παρασκήνιο-1/12/2020).
2. Νεοκλής Σαρρής, Η Άλλη πλευρά-Πολιτική Χρονογραφία της Εισβολής στην Κύπρο, με βάση τουρκικές πηγές, Αθήνα 1977,εκδόσεις Γραμμή, τομ. Πρώτος, σελ.191,
3. Νεοκλής Σαρρής , ο.π σελ. 176-178
4. Σπύρου Μαρκεζίνη: Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος, τόμος 3, σ. 51, ΠΑΠΥΡΟΣ 1994.)
5. Νεοκλής Σαρρής , ο.π σελ. σελ. 49-50
Πηγή: militaire.gr
Ο Αμερικανός πρέσβης κ. Πάιατ δήλωσε: «Υποστηρίζουμε τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη και την προσήλωση της ελληνικής κυβέρνησης για την επιστροφή στη διπλωματία. Δεν πιστεύω ότι άλλοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ είναι τόσο δεμένοι όσο η Ελλάδα και οι ΗΠΑ, στην αρχή πως ό,τι και να γίνει πρέπει να κρατήσουμε την Τουρκία στη Δύση». (ΕΘΝΟΣ 6 Νοεμβρίου 2020)
Εν μέσω κορονοϊού υστερίας, διασποράς φόβου και μυστικής διπλωματίας βαίνουμε προς την Σύνοδο κορυφής της ΕΕ της 10-11 Δεκεμβρίου, όπου και πάλι έχουν επενδυθεί ελπίδες περί επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία για τις επιθέσεις της εναντίον Ελλάδας και Κύπρου. Πρέπει βέβαια να σημειώσουμε ότι το ελληνοκυπριακό πολιτικό κατεστημένο φαίνεται να είναι υποψιασμένο ότι αυτό ουσιαστικά δεν πρόκειται να συμβεί και εμφανίζεται στην κοινή γνώμη προβληματισμένο. Όχι ότι δεν γνωρίζει την πικρή αλήθεια, αλλά πρώτα, και πάνω απ’ όλα το ενδιαφέρον του βρίσκεται στην επικοινωνιακή διαχείριση και την αποκόμιση πολιτικο-κομματικών κερδών ένθεν και ένθεν του πολιτικού φάσματος.
Πρόκειται για μια επαγγελματική ελίτ διαχειριστών που επί χρόνια τοποθετούν τα πολιτικά συμφέροντά τους υπεράνω των εθνικών και λαϊκών συμφερόντων. Έτσι απολαμβάνουν την υποστήριξη των Μεγάλων Δυτικών Δυνάμεων και συμφερόντων «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι»
Διότι δεν είναι δυνατόν να μην βλέπουν τόσα χρόνια το πασιφανές και πανθομολογούμενο ότι οι «σύμμαχοί» μας δεν έχουν για εχθρό τους την Τουρκία αλλά την Ρωσία, την ΕΣΣΔ, και τώρα πάλι την Ρωσία, μαζί φυσικά και τα Αραβικά κράτη που δεν στέργουν στις επιθυμίες τους. Το πρόβλημά τους είναι να «παραμείνει η Τουρκία στη Δύση». Είτε με Τράμπ είτε με Μπάιντεν ένας είναι ο εχθρός. Και ποιος πληρώνει την νύφη; Η Ελληνική Ιφιγένεια που δεν παντρεύτηκε τον Αχιλλέα, αλλά θυσιάστηκε και θυσιάζεται με αντάλλαγμα κάποιες αμφίβολες οικονομικές διευκολύνσεις.
Για να δούμε τι δήλωσε ο κ. Πάιατ, ο στρατηγικά τοποθετημένος πρέσβης των ΗΠΑ, ύστερα από τα κατορθώματά του στην Ουκρανία! Αμέσως μετά την είδηση ότι ο Μπάιντεν θα είναι ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, με τους «φιλέλληνες» που μας λένε ότι τον περιτριγυρίζουν:
«Υποστηρίζουμε τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη και την προσήλωση της ελληνικής κυβέρνησης για την επιστροφή στη διπλωματία. Δεν πιστεύω ότι άλλοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ είναι τόσο δεμένοι όσο η Ελλάδα και οι ΗΠΑ, στην αρχή πως ό,τι και να γίνει πρέπει να κρατήσουμε την Τουρκία στη Δύση». (ΕΘΝΟΣ 6 Νοεμβρίου 2020)
Να γιατί οι «κυρώσεις» κατά της Ρωσίας , κατά της Λευκορωσίας είναι προ πάντων όλων προηγούμενες και ακαριαίως εφαρμοζόμενες. Για τους Δυτικούς, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ δεν έχει και τόση σημασία όπου ένα τρίτο κράτος επιτίθεται σε δύο χώρες μέλη τους. Οι Δυτικο-κεντρικές ευρωπαϊκές χώρες θεωρούν ότι «Η Τουρκία κείτεται μακράν τους» Κι όμως βρίσκεται μέσα στις πόλεις τους υπό το πέπλο του φανατικού ισλαμοφασισμού.
Δηλαδή μας λέει ο κ πρέσβης, ότι ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης και η Ελλάδα αναγνωρίζουν διακαώς την αρχή ότι πάσει θυσία «πρέπει να κρατήσουμε την Τουρκία στη Δύση» και φυσικά δεν πρέπει να δημιουργηθεί και κανένα πρόβλημα στο ΝΑΤΟ, από μια ενδεχόμενη σύγκρουση Ελλάδας-Τουρκίας γιατί όπως μας είπε πριν λίγο καιρό, αυτό θα το εκμεταλλευθεί η Ρωσία. Τώρα τι είναι πιο επικίνδυνο στις μέρες μας ο κορονοϊός ή η υποταγή μας, κρίνεται από τα γεγονότα που έρχονται. Εμείς με την μάσκα στο στόμα συμβολίζουμε έναν λαό μουγγών που ως άποροι του κόσμου αναμένουμε φευ την σωτηρία μας από τις «κυρώσεις» και τα όπλα των άλλων. Παίζουμε στην έδρα του άλλου και με πληρωμένο διαιτητή.
Εν όψει της Συνόδου της ΕΕ, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, το γραφείο του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ήδη πραγματοποιεί “εκστρατεία”, περνώντας γραμμή σε έναν προς έναν τους Μονίμους Αντιπροσώπους των κρατών-μελών. Ποια είναι η γραμμή; Ζητούμενο για το ευρωιερατείο είναι η Τουρκία να παραμείνει στη Δύση και να μην πέσει στην “αγκαλιά” της Ρωσίας, γι αυτό προωθείται «θετική ατζέντα» για την Τουρκία.1 Όπως έχει αναλύσει ο Χάϊντεγκερ πρόκειται για την “gestell”. δηλαδή, την «δικτατορία του ωφελιμισμού», όπου τα οικονομικά συμφέροντα χωρών της ΕΕ στην Τουρκία, βρίσκονται υπεράνω όλων! Η Ελλάδα έχοντας αυτοπαγιδευθεί μέσα στις Δυτικές μυλόπετρες εμφανίζεται να οδεύει προς το μοιραίο και πάλι, όπως τα νερά του ποταμού που επιταχύνονται λίγο πριν να κατακρημνιστούν στον καταρράκτη. Οι Ευρωπαίοι μας εμπαίζουν γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να προβάλουμε βέτο;
«Μας την έχουνε στημένη κι οι δυό»
Και φυσικά οι εξωνημένοι κονδυλοφόροι και τα τηλεοπτικά παπαγαλάκια τους, θα μας πούν πάλι, δήθεν εξοργισμένοι, «φτάνει πιά με την συνωμοσιολογία» και το «φταίνε οι ξένοι». Κι εμείς θα τους πούμε ότι φταίνε οι «Έμποροι των Εθνών», (Παπαδιαμάντης) που βυσσοδομούν και σχεδιάζουν στα σκοτεινά γραφεία τους, διαφορετικά πρέπει να πούμε ότι φταίει η Μαρίκα η Πενταγιώτισσα.
Ποιοι φταίνε που προετοίμασαν, ανέχθηκαν και ανέχονται την τουρκική κατοχή στην Κύπρο; Ποιοι παραμύθιαζαν τους ηλίθιους της Χούντας να αποσύρουν την Ελληνική ταξιαρχία από την Κύπρο για να αποφύγουμε ελληνοτουρκική σύγκρουση, και ποιοι έδωσαν προσχηματική πάσα με το πραξικόπημα; Ποιοι απέτρεπαν τόσα χρόνια την αμυντική ενίσχυση του νησιού και εμπόδισαν κάθε σοβαρή ελληνική στρατιωτική παρέμβαση κατά του Αττίλα, στο όνομα αποτροπής ελληνοτουρκικής σύρραξης και διασάλευσης της Νοτιο-Ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ; Όπως γράφει ο Νεοκλής Σαρρής για τη μέρα της εισβολής 20 Ιουλίου 1974 « Ήτανε τέτοια η άνεση με την οποία οι τουρκικές δυνάμεις προωθούνταν στο εσωτερικό, που όπως θα δούμε άρχισε να τους καταλαμβάνει η υποψία. Νόμιζαν ότι τους είχε στηθεί μια έντεχνη παγίδα. Προχωρούσαν προς την Κυρήνεια παίρνοντας μύριες όσες προφυλάξεις.»2
Είναι αποκαλυπτικές και οι δηλώσεις του περίφημου Κίσσινγκερ στις 20 Ιουλίου 1974 εν τω πράττεσθαι της τουρκικής εισβολής όπου μεταξύ των άλλων δήλωνε από το Σαν Κλεμέντε των ΗΠΑ: «Οι δύο χώρες-Ελλάδα και Τουρκία-δεν μπορούν να πολεμούν η μια την άλλη με όπλα που τους παρέχει η Αμερική… Άλλωστε, ούτε η Ελλάδα , ούτε η Τουρκία διαθέτουν αρκετά εφόδια που θα τους επιτρέψουν να αποδυθούν σε μακρό αγώνα… Σκοπός της Αμερικής είναι να μην μεταπηδήσει η σύγκρουση σε άλλο χώρο, και να διαφυλάξουμε την εδαφική ακεραιότητα και ανεξαρτησία της Μεγαλονήσου.»3
Και είδαμε μέχρι τώρα πως την «διαφύλαξαν», 46 χρόνια μετά, προετοιμάζουν την συνολική επικυριαρχία σε όλη την Κύπρο, την Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο ιδιαίτερα. Και όλα αυτά γιατί, «ό,τι και να γίνει πρέπει να κρατήσουμε την Τουρκία στη Δύση»
Από την «Τριμερή» του 1955 στην «Πενταμερή»
Το ζήτημα δεν είναι οι ψεύτικες δήθεν «κυρώσεις» αλλά η «Πενταμερής» διάσκεψη που ετοιμάζουν, για να συνεχιστούν οι πολιτικές και τα αποτελέσματα της περίφημης «Τριμερούς» του Λονδίνου του 1955. Τότε οι Άγγλοι αποικιοκράτες ανέσυραν από τα αζήτητα την Τουρκία και την αναγόρευσαν σε εκπρόσωπο και προστάτη των ελάχιστων τουρκοκυπρίων της Κύπρου, ενώ με τη Συνθήκη της Λωζάννης είχε αποσυρθεί και εγκαταλείψει κάθε δικαίωμα πάνω στην Κύπρο.
Τότε το 1955, όταν είχε τεθεί επί τάπητος η αποτίναξη της Αγγλικής αποικιοκρατίας στην Κύπρο και η Ένωσή της με το ελληνικό κράτος, η πεπειραμένη αποικιοκράτης που δεν ήθελε με κανένα τρόπο να συμβεί κάτι τέτοιο, εισήγαγε στο προσκήνιο την ανύπαρκτη μέχρι τότε Τουρκία. Ήταν αποκαλυπτική η συνομιλία του Σπύρου Μαρκεζίνη (Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παπάγου), με τον Βρετανό πρέσβη στην Αθήνα τότε, σερ Τσάρλς Πηκ ο οποίος τον προειδοποίησε, ότι η Βρετανία δεν επρόκειτο να εγκαταλείψει την Κύπρο, λέγοντάς του: «Αν τα δημοψηφίσματα, οι διαδηλώσεις και οι παντοειδείς εκδηλώσεις του Μακαρίου, ή οποιουδήποτε άλλου εξελιχθούν σε πολεμικές αναταραχές, οι Άγγλοι θα βρεθούν σε δύσκολη θέση[…]. Ο μόνος αντιπερισπασμός θα ήταν η ανακίνηση του Μακεδονικού. Επειδή όμως τόσον εμοχθήσαμε για να αποσπάσουμε τον Τίτο από τον Στάλιν, μας ενδιαφέρει να τον συνδέσουμε με την Ελλάδα, ως σύμμαχο και φίλο. Έτσι δεν μένει παρά να προκαλέσουμε το ενδιαφέρον των Τούρκων, οι οποίοι από τον περασμένο αιώνα έχουν παραιτηθεί από κάθε διεκδίκηση της Κύπρου».4
Και τότε και τώρα στην περιοχή μας, Ελλάδα-Κύπρος-Αιγαίο είναι επίκεντρα παγκόσμιας πολιτικής, οι δε εξελίξεις στην Ελλάδα άμεσα συνυφασμένες με τις τύχες της Κύπρου. Η Κύπρος «δεν κείται μακράν» μακράν και νυχτωμένος βρίσκεται ο εφησυχασμός και ο κατευνασμός μας έναντι του εχθρού , ενώ εξελίσσονται τα σχέδια της περιθωριοποίησης και συρρίκνωσης του ελληνισμού. Πρέπει να ενδιαφερθούμε και να γνωρίσουμε καλά την πολύ πρόσφατη ιστορία μας και να τους πετάξουμε στα μούτρα τα παραμύθια περί Δυτικών φίλων μας (Ευρωπαίων και Αμερικανών) που διαρκώς μαζί με τα ντόπια τσιράκια τους επικεντρώνουν μόνο στις δικές μας ευθύνες και ολιγωρίες, οι οποίες όμως είναι κύριο χαρακτηριστικό των έλληνοκυπρίων συνεργατών τους.
Την περίοδο λοιπόν εκείνη, οι Άγγλοι από την Αθήνα παρακολουθούσαν πολύ στενά και από τα μέσα την κατάσταση της υγείας του πρωθυπουργού Παπάγου, αναμένοντες ασμένως τον θάνατό του, όντας ο ίδιος μη ευθυγραμμισμένος με τα σχέδιά τους. Παράλληλα είχαν στο μικροσκόπιο τον τότε υπουργό Εξωτερικών Στέφανο Στεφανόπουλο, ο οποίος θα ήταν αυτός που θα πήγαινε στην «Τριμερή» στο Λονδίνο. Βασικός πληροφοριοδότης τους ήταν ο πολύς Πρόδρομος Μποδοσάκης, στα μέσα και στα έξω, του οποίου τα συμφέροντα δεν εξυπηρετούνταν με την Ένωση.
Σε επιστολή του προς τον Υπ. Εξωτερικών στο Λονδίνο ο τότε πρέσβης της Βρετανίας στην Αθήνα Sir Charles Peake (Αύγουστος 1955) ενημέρωνε: «…Μεταφέροντας τη συζήτηση στο θέμα της υγείας του Πρωθυπουργού (Παπάγου), ο Μποδοσάκης είπε πως υπήρχε ένας λόγος για τον οποίο θα ήταν καλά αν εξαφανιζόταν. Ο Μποδοσάκης ήταν πεπεισμένος πως ενόσω ο Παπάγος παρέμενε εκεί (δηλαδή ζωντανός και να διατηρεί τη θέση του), δεν υπήρχε η ελάχιστη προοπτική να συμφωνηθεί μια λύση στο κυπριακό πρόβλημα, εφόσον ήταν σίγουρος (ο Μποδοσάκης) από πρόσφατες συνομιλίες με τον Παπάγο πως ο τελευταίος ουδέποτε θα συμφωνούσε σε μια λύση την οποία εμείς (Βρετανοί) δεχόμαστε…».
Σε μια δεύτερη αναφορά και πάλι από τη Βρετ. Πρεσβεία στην Αθήνα προς τον Υπ. Εξωτερικών 18 Αυγούστου 1955, με υπογραφή του αξιωματούχου της Πρεσβείας A. E. Lambert. «… Ακόμα λίγες πληροφορίες για την πιθανή συμπεριφορά του Στεφανόπουλου κατά την Τριμερή… Ο Πρέσβης και εγώ είχαμε μια ενδιαφέρουσα συνομιλία χθες με τον Μποδοσάκη. Τα όσα λέει ο Μποδοσάκης κατά γενικολογία έχουν μεγάλη αξία… Είναι πεπεισμένος πως ο Παπάγος, τον οποίο είδε μόλις πριν λίγο, τώρα δεν παίζει κανένα ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής και στην ουσία δεν είναι ικανός να κάνει καμία δουλειά… Ο Μποδοσάκης επιβεβαίωσε ότι ο Στεφανόπουλος είναι γνήσια ανήσυχος και θέλει οι συνομιλίες να πετύχουν…. Ο Μποδοσάκης πιστεύει ότι οποιαδήποτε λογική λύση που εμείς (Βρετανοί) μπορούμε να προσφέρουμε στο Λονδίνο θα γίνει δεκτή από τον Στεφανόπουλο με δική του ευθύνη… Κατά την άποψη του Μποδοσάκη, θα είναι η καλύτερη λύση και μας ικετεύει να «βοηθήσουμε» να πραγματοποιηθεί… καμία άλλη κυβέρνηση εκτός από τη σημερινή θα μπορέσει ποτέ να δεχθεί τέτοια λύση…
Δηλαδή να συζητάει Ελλάδα και Βρετανία μαζί με την Τουρκία λύση στο Κυπριακό ζήτημα! Από τότε ξεκίνησε η μεγάλη τραγωδία της Κύπρου της Ελλάδας και του ελληνισμού. Ο Παπάγος πέθανε και ήδη οι Αμερικανοί και η CIA στην Ελλάδα έψαχναν για τον επόμενο Πρωθυπουργό που θα ήταν συνεργάσιμος, ώστε να εξελιχθεί και ευοδωθεί η επόμενη κίνηση που θα κατέληγε στις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου και στην υπονομευμένη «Ανεξαρτησία» της Κύπρου. Αξίζει να ξεφυλλίσει κανείς το βιβλίο του Αλέξη Παπαχελά: «Ο Βιασμός της Ελληνικής Δημοκρατίας» για να αντιληφθεί πως το Κυπριακό ζήτημα καθόρισε τις μετέπειτα πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και την Κύπρο φυσικά.
Ας δούμε όμως ένα μικρό απόσπασμα από το παραπάνω βιβλίο, ενός ακραιφνούς φιλοδυτικού παράγοντα, όπου οι ίδιοι οι αμερικανοί καταγγέλλουν το σάπιο ξενόδουλο ελληνικό κατεστημένο:
«ΕΝΑ άλλο κακό χαρακτηριστικό του ελληνικού κατεστημένου είναι η ηττοπάθεια. Επειδή
συνειδητοποιούν πως η Ελλάδα μπορεί να σωθεί μόνο με εξωτερική βοήθεια, πολλοί Έλληνες σηκώνουν τους ώμους και αποποιούνται τις ευθύνες τους… “Αφήστε τους Αμερικανούς να μας κυβερνήσουν, αν πάει τίποτα στραβά το λάθος είναι δικό τους”, λένε. Αυτοί οι άνθρωποι υπάρχουν και συνήθως συνδυάζουν την ηττοπάθεια με τον ξέφρενο εθνικισμό. Είναι έτοιμοι να αφήσουν τους ξένους να κυβερνήσουν τη χώρα για λογαριασμό τους, αντί όμως να είναι ευγνώμονες, τους μισούν.»
(1 Confidential, Athens to State, The Greek Political Scene, 8 December 1958)
(ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΠΙΡΡΟΗ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ TOΥ ’50)
Μήπως στα παραπάνω διακρίνουμε αυτή την διαχρονική ηττοπάθεια και ξενοδουλεία που εκδηλώνεται και σήμερα από το κυβερνόν πολιτικό κατεστημένο, του οποίου πολλοί είναι γόνοι και συνεχιστές των προηγουμένων; Μήπως εκφράζουμε κάποια συνωμοσιολογία και υστερικό εθνικισμό; Δεν νομίζουμε, γιατί απλά τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Αφού στην Τριμερή του 1955 είχαμε Ελλάδα-Αγγλία-Τουρκία, τώρα στην προετοιμαζόμενη «Πενταμερή» δεν έχουμε ας πούμε «Τετραμερή» (Ελλάδα-Αγγλία-Τουρκία-Κύπρος) αλλά έχει προστεθεί και το παράνομο διεθνώς μόρφωμα της «Τουρκοκυπριακής» οντότητας που διεκδικεί με την βία της Άγκυρας να πλασαριστεί στην ομάδα των νέων κρατών. Οι σημερινοί Άγγλοι συνεχιστές της ίδιας ακριβώς ιστορικής τακτικής, παρεμβαίνουν και πάλι σε μια κρίσιμη στιγμή, για να προετοιμάσουν την παγίωση των προηγούμενων τετελεσμένων και να μας οδηγήσουν σε μια νέα «κανονικότητα» Το ιστορικό συμπέρασμα όλων αυτών είναι ότι η Τουρκία 46 τόσα χρόνια βαδίζει εκ του ασφαλούς και κατακτά σε βάρος Ελλάδας και Κύπρου την μία μετά την άλλη τακτικές νίκες στο δρόμο για την πλήρη επικυριαρχία στην περιοχή και ειδικότερα στο Αιγαίο, δηλαδή στην καρδιά της Ελλάδος.
Ο πολύς κόσμος παρακολουθεί με έκπληξη τις μεγαλεπίβολες δηλώσεις του Ερντογάν και των τούρκων παραγόντων γιατί προφανώς βρίσκονται εκτός παλαιών στερεοτύπων περί ειρήνης και Διεθνούς Δικαίου, που χρησιμοποιούνται για να καθαγιάσουν τα τεκταινόμενα σχέδια του «Νέου Κόσμου»
Στο πλαίσιο της «Πενταμερούς» ήλθε σε Ελλάδα και Κύπρο η νέα απεσταλμένη του Γ.Γ του ΟΗΕ κ. Λούτ, όχι για να ελέγξει προηγούμενες αποφάσεις που καταδικάζουν την τουρκική κατοχή, αλλά στο όνομα δήθεν της «ειρηνικής επίλυσης» να νομιμοποιηθούν πλέον τα τετελεσμένα. Αλλά γι αυτό χρειάζονται την συναίνεση του ελληνοκυπριακού παράγοντα, που όλα αυτά τα χρόνια έχει καταστεί «ώριμος» και «ρεαλιστικός» τόσο που αποδεχόταν το «Σχέδιο Ανάν» για τον ενταφιασμό της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και ναι μεν το απέρριψε με συντριπτική πλειοψηφία ο Κυπριακός λαός, αλλά σήμερα έχει ως Πρόεδρό του αυτόν που πρωτοστάτησε για την αποδοχή του. Περίεργα και αντιφατικά πράγματα στην πορεία για την «Πενταμερή» ως μια νέα επικαιροποιημένη έκδοση Ανάν 2020.
Η υπέρμετρη προσήλωση στην οικονομική μεγέθυνση και τις «επενδύσεις» για πιο πολλά δολάρια και ευρώ, έχουν απεμπολήσει ιστορικές ελληνικές και πανανθρώπινες αξίες για την Πατρίδα και τη γη που μας γέννησε. Γίναμε μαλθακοί και ευάλωτοι μέσα σε μια ψευδεπίγραφη καλοπέραση, φοβικοί και υποτακτικοί. Μας κυνηγά το δόγμα «It’s the economy stupid»
Η ατζέντα μετατοπίστηκε σε συζητήσεις επί συζητήσεων για το διαμοιρασμό των εξουσιών, το συνταγματικό και όχι για την κατοχή. Τα μηνύματα που εκπέμπει ο «νταής» της περιοχής συμπυκνώνονται στο, είτε θα υποταχθείτε μέσω «Πενταμερούς» είτε θα προχωρήσουμε εκτός Πενταμερούς σε νέες κινήσεις. Είτε θα μας δώσετε ό,τι θέλουμε στις συνομιλίες, με το «καλό», είτε θα πάρουμε μόνοι μας αυτό που σχεδιάζουμε μέσω αναγνώρισης ή ακόμη και προσάρτησης των κατεχομένων. Γιατί; Ισως γιατί ξέρει ότι δεν πρόκειται να ακούσει το «Μολών Λαβέ» ή θα το ακούσει;
Η Τουρκία ανεμπόδιστα αλωνίζει, εμπεδώνει και επιβάλει τη στρατιωτική κυριαρχία της στην περιοχή. Ποιος ο λόγος να υποχωρήσει από τα στρατηγικά κεκτημένα που δημιουργεί επί του εδάφους και στη θάλασσα; Διατηρεί μόνιμη πλέον παρουσία των ερευνητικών τουρκικών σκαφών και των πολεμικών πλοίων στην κυπριακή ΑΟΖ. Το «Μπαρμπαρός» είναι μονίμως παρκαρισμένο στα οικόπεδα 5 και 6, ενώ ενοποιεί το χώρο προς το Καστελόριζο, με την ανυπαρξία ΑΟΖ Ελλάδος-Κύπρου και την δράση του «Ορούτς Ρέις» με τα πολεμικά συνοδευτικά σκάφη. Αυτά τα οποία είναι σήμερα παράνομα με βάση το διεθνές δίκαιο θέλει να τα μετατρέψει την επαύριον σε νόμιμα με την σύμφωνο γνώμη των Ελληνοκυπρίων και δη της Κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας, που έχει τον νόμιμο τίτλο ιδιοκτησίας. Αναφέρει πάλι ο Ν. Σαρρής:
« Η επιτυχία της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, κατά την γνώμη μας, συνίσταται στην άντληση ωφελημάτων από τις μνημειώδεις και εξοργιστικές παραλείψεις ή τα ανεπανόρθωτα λάθη που διαπράττει με ελαφρά την καρδιά η Ελλάδα, από τις ανεπίτρεπτες επιπολαιότητες και την προχειρότητα που χαρακτηρίζουν την διπλωματία της.» 5
Είναι όμως μόνο αυτό; Όπως είδαμε τον Αύγουστο του 1955 έντρομο το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο σύρθηκε στο Λονδίνο για να νομιμοποιήσει με την συμμετοχή του την είσοδο της Τουρκίας στο Κυπριακό ζήτημα. Σήμερα ποιοι θα είναι οι συνεχιστές αυτής της πολιτικής; Τι τεκταίνεται πίσω από τα κλειστά γραφεία και στόματα της μυστικής διπλωματίας;
«Πόλεμος πατήρ πάντων» μας άφησε παρακαταθήκη ο μεγάλος Ηράκλειτος, θα εξακολουθούμε να τον αγνοούμε κι αυτόν και τον Θουκυδίδη; Κακό του κεφαλιού μας.
* Νομικός-ιστορικός ερευνητής
Σημειώσεις
1. Σταύρος Λυγερός, slpress- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ Μας ετοιμάζουν ψυχρολουσία στη Σύνοδο Κορυφής – Όλο το παρασκήνιο-1/12/2020).
2. Νεοκλής Σαρρής, Η Άλλη πλευρά-Πολιτική Χρονογραφία της Εισβολής στην Κύπρο, με βάση τουρκικές πηγές, Αθήνα 1977,εκδόσεις Γραμμή, τομ. Πρώτος, σελ.191,
3. Νεοκλής Σαρρής , ο.π σελ. 176-178
4. Σπύρου Μαρκεζίνη: Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος, τόμος 3, σ. 51, ΠΑΠΥΡΟΣ 1994.)
5. Νεοκλής Σαρρής , ο.π σελ. σελ. 49-50
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου