Μία ιστορική σύνοψη του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ερευνών (FBI).
Γνῶθι σαυτόν.
Εγγύα παρά δ’ άττα.
Μηδέν άγαν.
Ενδον σκάπτε.
Εχθρούς αμύνου.
Μη απειλείν μηδενί.
Είναι γνωστή η επιγραφή του Απόλλωνα στους Δελφούς και την συσχετίζουν με Λόγο σοφίας, εξάλλου, ο Ναός στους Δελφούς είναι το κέντρο της παγκόσμιας νοημοσύνης, όπου βασιλιάδες, αυτοκράτορες, πολιτικοί, στρατηγοί απ’ όλα τα μέρη του αρχαίου κόσμου ταξίδευαν στον Ναό με πολύ γενναιόδωρη πληρωμή σε χρυσό και την ελπίδα ότι θα τους δοθεί η σοφία του μεγάλου Θεού Απόλλωνα που θα δώσει δύναμη στην υπόθεση τους.
Μία από τις πιο διάσημες προφητείες που έδωσε η Πυθία των Δελφών, σύμφωνα με τον ιστορικό Ηρόδοτο, ήταν στον Βασιλιά Κροίσο της Λυδίας. Ο Βασιλιάς Κροίσος ήταν ένας πολύ πλούσιος βασιλιάς και ο τελευταίος προμαχώνας των Ιονίων πόλεων ενάντια στην αυξανόμενη Περσική δύναμη στην Ανατολία. Ο Βασιλιάς Κροίσος ήθελε να μάθει αν πρέπει να συνεχίσει την στρατιωτική του εκστρατεία βαθύτερα στο έδαφος της Περσικής Αυτοκρατορίας και αν θα έπρεπε να αναζητήσει στρατιωτική συμμαχία σ’ ένα τέτοιο επίτευγμα.
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, η ποσότητα χρυσού που έδωσε ο Βασιλιάς Κροίσος ήταν η μεγαλύτερη που δόθηκε ποτέ στο Ναό του Απόλλωνα. Σε αντάλλαγμα, η Ιέρεια των Δελφών, αλλιώς γνωστή ως Πυθία, μεθυσμένη από τους καπνούς των παραισθησιογόνων θα έλεγε ασυνάρτητα λόγια όπου κατόπιν οι ιερείς θα τα μετέφραζαν. Ο Βασιλιάς Κροίσος πήρε το ως αίνιγμα της προφητείας, «Αν ο Κροίσος πάει στον πόλεμο, θα καταστρέψει μια μεγάλη αυτοκρατορία». Ο Κροίσος έπρεπε να συμμαχήσει με το πιο ισχυρό ελληνικό κράτος και επέλεξε την Σπάρτη. Ο Κροίσος ήταν ενθουσιασμένος και σκέφτηκε την νίκη του σίγουρη κι αμέσως άρχισε να εργάζεται για την οικοδόμηση της στρατιωτικής του εκστρατείας εναντίον της Περσίας. Με λίγα λόγια, ο Κροίσος έχασε τα πάντα και η Λυδία καταλήφθηκε από τους Πέρσες. Οι Σπαρτιάτες δεν εμφανίστηκαν ποτέ.
Αποδεικνύεται ότι το αίνιγμα της Πυθίας, δεν ήταν λάθος, αλλά ότι ο Κροίσος υπέπεσε στο λάθος του ποια μεγάλη αυτοκρατορία θα κατέστρεφε. Κατέστρεψε την δική του.
Υπάρχει μεγάλη αλήθεια σε αυτήν την ιστορία. Και οι λέξεις που είναι χαραγμένες στο Ναό του Απόλλωνα «Γνωρίστε τον εαυτό σας, τίποτα με υπερβολικό τρόπο, η εγγύηση φέρνει την καταστροφή» γίνεται πιο προφανής για όσους τολμούν να μπουν σε έναν τέτοιο Ναό αναζητώντας τον Λόγο, την σοφία και την δύναμη, όπου όσοι είναι «άξιοι» του Θεού Απόλλωνα θα έχουν την σοφία να λύσουν το αίνιγμα του χρησμού που θα τους δοθεί και θα επικρατήσουν, εκείνοι που δεν αξίζουν τις «καλές χάρες» του Απόλλωνα θ’ αποτύχουν και θα καταστραφούν. Το ερώτημα για όσους τόλμησαν να επισκεφθούν τον Ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς δεν ήταν, τόσο πολύ για να έχουν αρκετή σοφία για να λύσουν την καλυμμένο με ασάφεια χρησμό, αλλά «Τι είδους πιόνι είναι στους ιερείς του Απόλλωνα;»
Εκείνοι που αναζητούν σοφία και δύναμη τείνουν επίσης να ενδιαφέρονται για την σφαίρα της «μυστικής γνώσης». Σε τελική ανάλυση, ποιος δεν θα ήθελε μια γρήγορη πορεία προς τις επιθυμίες τους; Ποιος δεν θα ήθελε να πιστέψει ότι το πεπρωμένο του είναι να είναι πλούσιος, προνομιούχος και ισχυρό; Ποιος δεν θα ήθελε να πιστέψει ότι επιλέχθηκε από μερικούς για να κατέχει ειδικές ιδιότητες (θα μπορούσε κανείς να πει υπερφυσικές) που τον κάνει ανώτερο από την πλειοψηφία;
Το Scottish Rite οργανώθηκε επίσημα στις ΗΠΑ το 1801, ως μια ομάδα Tory που συμμετείχε στην χαμένη πλευρά της Αμερικανικής Επανάστασης. Ενας από τους κύριους άνδρες που συμμετείχαν από την αρχή ήταν ένας Βρετανός στρατηγός με το όνομα Augustine Prevost. Ο Prevost είχε κατακτήσει το Τσάρλεστον της Νότιας Καρολίνας και δημιούργησε μια μυστική αστυνομική μονάδα εκεί που έγινε το αρχηγείο της τελετουργίας της Σκωτίας, μετά την αποχώρηση του βρετανικού στρατού.
Η σκωτσέζικη τελετή θα ερχόταν να κυριαρχήσει στον αμερικανικό ελευθεροτεκτονισμό κατά τον 19ο αιώνα κι ο Albert Pike αναγνωρίζεται ως η πηγή αυτής της επιτυχίας.
Το 1859, ο Pike εξελέγη «Κυρίαρχος Μεγάλος Διοικητής» της νότιας δικαιοδοσίας του Scottish Rite. Το 1871, το “Ηθικά και Δόγμα της Αρχαίας και Αποδεκτής Τελετουργίας της Σκωτίας της Τεκτονίας” (το αντι-Βίβλο της Τελετής) δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά από τον συγγραφέα του Albert Pike, πρώην Στρατηγό των Συνομοσπονδιών Στρατών κατά την διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου. Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά όταν το επίκεντρο αυτού του εγγράφου είναι η προέλευση της μυστικής αστυνομίας της Αμερικής;
Επειδή ο άντρας πιστώθηκε την οικοδόμηση του FBI σε μια μαζική δεξαμενή πληροφοριών που είναι σήμερα ο J. Edgar Hoover, ο οποίος τυχαίνει να είναι μασόνος 33ου βαθμού της σκωτσέζικης στοάς, ο οποίος «στέφθηκε» το 1955 μετά από 35 χρόνια συμμετοχής.
Γιατί είναι σχετικό για τους σκοπούς αυτού του άρθρου; Αν κάποιος πρέπει να καταλάβει τι αποτελεί το «Ηθικό και το Δόγμα» μιας τέτοιας ιδιότητας μέλους, όπου ο Χούβερ μπήκε στον εσωτερικό κύκλο, γίνεται σαφές ότι όχι μόνο η μασονική στοά δεσμεύει την αφοσίωση κάποιου σε αυτήν την μυστική κοινωνία, όπου θεωρείται ότι αυτός, έρχεται πριν απ’ όλα τα άλλα σε αυτόν τον υλικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης, των πολιτών και της χώρας. Για αυτόν τον λόγο νομίζω ότι είναι κατάλληλο να μοιραστώ μερικά αποσπάσματα…
Γράφοντας για την οργάνωση από πάνω προς τα κάτω, ο Pike έγραψε τα ακόλουθα στο βιβλίο του “Morals and Dogma”
«Οι Μπλε [ή χαμηλότεροι] βαθμοί είναι μόνο η εξωτερική αυλή της Μασονίας. Μέρος των συμβόλων εμφανίζονται εκεί στον Μυημένο, αλλά παραπλανάται σκόπιμα από ψευδείς ερμηνείες. Δεν προορίζεται να τους καταλάβει, αλλά προορίζεται να φανταστεί ότι τους καταλαβαίνει. Η πραγματική τους εξήγηση προορίζεται για τους Αξιους, τους πρίγκιπες της μασονίας”
Αυτές είναι οι ίδιες τεχνικές που χρησιμοποιούνταν από το ιερατείο των Δελφών με την κατανόηση ότι η «αληθινή εξήγηση» των «συμβόλων» θα γίνει κατανοητή μόνο από εκείνους που υποτίθεται ότι είναι άξιοι γι ‘ αυτά, δηλαδή «οι πρεσβύτεροι, οι πρίγκιπες της μασονίας», αυτοί που πληρώνουν τα πιο πολλά.
Πως ξέρει κανείς εάν είναι πρίγκιπας του Τεκτονισμού; Εκείνοι που είναι αρκετά ανόητοι για να έχουν πίστη και υπακοή στην μαγεία του αποκρυφισμού, θα κάνουν μια ειλικρινή προσπάθεια να κατανοήσουν τέτοια σύμβολα, ωστόσο, η αλήθεια του θέματος είναι εκείνοι που επιλέγονται για την «κατανόησή τους» κι έτσι μετακινούνται πιο κοντά στο εσωτερικό “ιερό” επιλέγονται απλώς για την χρησιμότητά τους ως χρήσιμοι «υψηλότερης θέλησης». Ενώ αυτό το υποκείμενο είναι απλά ένα πιόνι που παίζει καθοριστικό ρόλο σε έναν ματ, παραμένοντας, μόνο ένα πιόνι.
Ο Pike θα έγραφε επίσης στο “Morals and Dogma”
«Οι άνθρωποι είναι μόνο τα αυτόματα της Θείας Πρόνοιας και χρησιμοποιούν τον δημαγωγό, τον φανατικό και τον απατεώνα, ως εργαλεία κι όργανα της, για την εφαρμογή της σε εκείνους που δεν ονειρεύονται και φαντάζονται ότι έχουν αναλάβει να αποτρέψουν»
Εδώ καθίσταται σαφές ότι η πλειοψηφία της ανθρωπότητας θεωρείται από τον Τεκτονισμό ως όργανα της Θείας Πρόνοιας κι ότι το να κάνει κάποιος το θέλημα μιας τέτοιας Πρόνοιας δικαιολογεί ότι ο Τεκτονισμός αντιμετωπίζει την ανθρωπότητα ως εργαλείο.
Ο Pike συνεχίζει να εξηγεί:
«Η Μαγεία είναι η επιστήμη των αρχαίων μάγων. Η Μαγεία ενώνεται στην ίδια επιστήμη, ό,τι μπορεί να έχει η Φιλοσοφία που είναι πιο σίγουρη και η Θρησκεία του Αλάθητου και του Αιώνιου. Συνδυάζει τέλεια αυτούς τους δύο όρους, πίστη και λογική, όσοι δέχονται [μαγεία] κατά κανόνα μπορούν να δώσουν στην θέλησή τους μια κυρίαρχη δύναμη που θα τους κάνει κυρίους όλων των κατώτερων όντων και όλων των λανθασμένων πνευμάτων. Δηλαδή, θα τους κάνει Διαιτητές και Βασιλιάδες του Κόσμου”
Και πάλι, βλέπουμε την ιδέα ότι μόνο μερικοί εκλεκτοί μπορούν να αποκρυπτογραφήσουν και να χρησιμοποιήσουν την μαγεία κι αυτό δικαιολογεί έτσι την κυριαρχία τους που «θα τους κάνει κυρίαρχους όλων των κατώτερων όντων και θα τους κάνουν Διαιτητές και Βασιλείς τους ο κόσμος όλος”
Ο Pike έγραψε το παραπάνω απόσπασμα για να καθοδηγήσει τους «Υψηλούς Πρίγκιπες του Βασιλικού Μυστικού» – κύριοι του 32ου βαθμού.
Σε αυτό το σημείο, είναι ξεκάθαρο ότι για να διατηρήσουμε πραγματικά αυτή την άποψη του εαυτού μας, της ανθρωπότητας και των «νόμων του σύμπαντος» σημαίνει ότι κάποιος βρίσκεται σε άμεση σύγκρουση με την ιδέα της δημοκρατίας προς μια «κυβέρνηση του λαού, από τον λαό, για τον άνθρωπο”
Τέλος, θα μοιραστώ ένα απόσπασμα από το 1889, ενώ ο Pike ήταν στην Γαλλία, εκφράζοντας τις απόψεις του για τον Θεό και τι πρέπει να θεωρηθεί ως «το καλό»
«Η μασονική θρησκεία θα πρέπει, από όλους μας, και τους αρχάριους και ων υψηλών βαθμών, να διατηρεί την καθαρότητα του Luciferian δόγματος. Αν ο Lucifer δεν ήταν Θεός, θα μπορούσε ο Adonay (ο θεός των χριστιανών) του οποίου οι πράξεις αποδεικνύουν την σκληρότητα, την αίσθηση και το μίσος του για τον άνθρωπο, την βαρβαρότητα και την απέχθεια στην επιστήμη, θα τον συνέδρεε ο Adonay και οι ιερείς του; Ναι, ο Lucifer είναι Θεός αλλά δυστυχώς και ο Adonay είναι Θεός. Για τον αιώνιο νόμο δεν υπάρχει φως χωρίς σκιά, ομορφιά χωρίς ασχήμια, ούτε λευκό χωρίς μαύρο, γιατί το απόλυτο μπορεί να υπάρχει μόνο ως δύο Θεοί, η αληθινή και καθαρή φιλοσοφική θρησκεία είναι η πίστη στον Lucifer, το ίδιο με το Adonay, αλλά ο Lucifer, ο Θεός του Φωτός και ο Θεός του Καλού, αγωνίζεται για την ανθρωπότητα ενάντια στον Adonay, τον Θεό του Σκότους και του Κακού.”
Αυτό το απόσπασμα, σύμφωνα με τον ιστορικό Anton Chaitkin, διατίθεται στα γαλλικά κι αγγλικά στο αρχείο Albert Pike στην βιβλιοθήκη της Νότιας δικαιοδοσίας της Σκωτίας Rite στο 1733 16th St. NW, Washington D.C.
Τα επόμενα χρόνια, το σώμα του Albert Pike θα ενταχθεί μέσα στα τείχη του ναού του Washington DC. Λίγα μέτρα μακριά, έχτισαν μια πλήρη αναπαραγωγή του γραφείου και του γραφείου του δεύτερου πιο αξιότιμου μέλους τους, του διευθυντή του FBI, J. Edgar Hoover. Πρέπει επίσης να είναι γνωστό ότι μεγάλο μέρος του FBI εμπλέκεται στην Τεκτονική Στοά της Σκωτίας. Για παράδειγμα, υπάρχουν ορισμένα καταφύγια στην Ουάσιγκτον που έχουν έναν δυσανάλογα μεγάλο αριθμό πρακτόρων FBI σε αυτά, όπως το Alexandria Lodge. [Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά μ’ αυτό, ανατρέξτε στο “Η προδοσία στην Αμερική” του ιστορικού Anton Chaitkin.]
Η έδρα της ολιγαρχικής κυβέρνησης
Στις 17 Δεκεμβρίου του 1906, ο Teddy Roosevelt έδωσε προαγωγή στον Υπουργό Ναυτιλίας, Charles J. Bonaparte, στην θέση του Γενικού Εισαγγελέα. Ο Bonaparte δεν έχασε χρόνο και δήλωσε στο Κογκρέσο ότι πρέπει να δοθεί στο Υπουργείο Δικαιοσύνης μία «μόνιμη δύναμη αστυνόμευσης υπό τον έλεγχό του».
Στις 27 Μαΐου του 1908, το Κογκρέσο αντέδρασε, απαγορεύοντας σε όλα τα Εκτελεστικά Υπουργεία να χρησιμοποιήσουν τους πράκτορες από τις Μυστικές Υπηρεσίες ως αστυνομικούς, συμπεριλαμβάνοντας το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου μόνο το Υπουργείο Οικονομικών είχε την δικαιοδοσία να χρησιμοποιήσει τους άντρες των Μυστικών Υπηρεσιών.
Για να ξεφύγουν από αυτό το μπλόκο του Κογκρέσου, στις 26 Ιουλίου του 1908, ο Γενικός Εισαγγελέας Bonaparte, κάτω από τις οδηγίες του Teddy Roosevelt διέταξε την δημιουργία μίας υπηρεσίας ερευνών εντός του Υπουργείου Δικαιοσύνης, η οποία έγινε αργότερα γνωστή ως Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών (Federal Bureau of Investigation – FBI). Ηταν η αρχή μίας κατάστασης που θα γινόταν μία μη εκλεγμένη ολιγαρχία, με ξεκάθαρη αντιπολίτευση στην διακυβέρνηση της αυτοδιοίκησης.
Εν μέσω αυτής της κατάστασης, ο 22 χρονών J. Edgar Hoover, ήταν ο πρώτος που στρατολογήθηκε, το 1917. Εχοντας μόλις τελειώσει την νομική, διορίστηκε υπεύθυνος του Υπουργείου Δικαιοσύνης στο τμήμα πολέμου έκτακτης ανάγκης εχθρικών αλλοδαπών και γρήγορα βυθίστηκε στην άγρια, χωρίς νόμους καταστολή εξεγέρσεων του First Red Scare (1917 – 1920).
Ο Anton Chaitkin γράφει γι’ αυτήν την περίοδο στο άρθρο του «Το FBI του Hoover και η αγγλοαμερικανική δικτατορία»
«Ο Γενικός Εισαγγελέας Palmer δημιούργησε μία Υπηρεσία Γενικών Πληροφοριών Ασφάλειας στο Γραφείο Ερευνών και διόρισε τον Hoover ως υπεύθυνο. Οι Στρατιωτικές Υπηρεσίες Πληροφοριών και οι πράκτορες του Hoover δούλευαν μαζί ως μία μυστική υπηρεσία που έχτιζε ένα δίκτυο αυτόκλητων τιμωρών από πολίτες κατάσκοπους, πληροφοριοδοτών και προβοκατόρων.
Αυτά τα βοηθητικά πρόσωπα τέθηκαν ελεύθερα στις «εφόδους του Palmer», σε έναν πόλεμο ενάντια σε σωματεία, σε ριζοσπαστικούς, σε υπέρμαχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε δασκάλους και μετανάστες, από τον Νοέμβριο του 1919 μέχρι και τον Ιανουάριο του 1920. Αυτή η αρχική πτώση σε μία αστυνομοκρατία εναντιώθηκε με οποιονδήποτε τρόπο πολύ έντονα στον αμερικανικό πληθυσμό και προκάλεσε λαϊκές διαμαρτυρίες κι έντονη οργή».
Ο Edgar Hoover ήταν κατάλληλα τοποθετημένος ως αναπληρωτής του Palmer, στην επίβλεψη των μαζικών συλλήψεων των πολιτών, των απελάσεων, των λιντσαρισμάτων, του φόβου, της προπαγάνδας και στο «κυνήγι μαγισσών». Ο Hoover θα έβαζε μία νότια λευκή μασονική μονάδα μέσα στην ίδια την υπηρεσία, με τίτλο “Τμήμα Αφοσίωσης”. Επιμένει ότι οι πράκτορες του αναφέρονται στην υπηρεσία και στο γραφείο του ως «Η έδρα της Κυβέρνησης».
Το 1922, ο Walter Lippmann αποτύπωσε στο εξαιρετικά με επιρροή βιβλίο του «Public Opinion» (Κοινή Γνώμη), ότι η δικτατορία ήταν η μέγιστη αναγκαία προσπάθεια για την διόρθωση της καταπολέμησης της κρίσης της Αμερικής που αντιμετώπιζε κι ότι δεν είχε πλέον την πολυτέλεια να εξαπατά τον ίδιο της τον εαυτό με την ιδέα ενός Συνταγματικού Συστήματος. Ο Lippmann ισχυρίστηκε ότι ο λαός ήταν ανίκανος να ασκήσει λογική κρίση. Επίσης, ισχυρίστηκε ότι οι άνθρωποι μπορούσαν μόνο να σκεφτούν με «στερεότυπα» όπως ότι οδηγήθηκαν να πιστεύουν σε «καθάρματα και συνωμοσίες».
Συνεπώς, για να ξεπεράσουν αυτήν την «αδιαφορία», ο Lippmann ανήγγειλε ότι η ομοφωνία πρέπει να δημιουργηθεί όχι από τους κακώς μορφωμένους ανθρώπους, αλλά από την Ελίτ των «ειδικών», χρησιμοποιώντας την «προπαγάνδα» (marketing). Ηταν η σειρά αυτής της Ελίτ, ώστε να καθοδηγήσει την εθνική κυβέρνηση, διαμορφώνοντας μία μόνιμη δικτατορία όπου τα κυβερνώντα μέλη θα διορίζονται και δεν θα εκλέγονται και θα υπηρετούν για όλη την διάρκεια της ζωής τους. Με άλλα λόγια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως μία «ήπια» δικτατορία.
Οταν η μεγάλη ύφεση χτύπησε (1929 – 1933), ο Hoover κατηγόρησε την γενική ανομία για την αναποτελεσματικότητα, την διαφθορά τοπικών πολιτικών και της αστυνομίας. Ποια ήταν η λύση;
Περισσότερη δύναμη στο «Γραφείο».
Οι Πρόεδροι πάνε κι έρχονται, αλλά ένα πράγμα παραμένει σταθερό.
Καθώς έκανε την εκστρατεία του για την προεδρία, ο Franklin Roosevelt εγκατέστησε τον στενό του φίλο Thomas J. Walsh ως Πρόεδρο του Δημοκρατικού Συνεδρίου το 1932.
Ο Γερουσιαστής της Μοντάνα, Walsh «ήξερε που είχαν θαφτεί τα πτώματα».
Ο λόγος γι’ αυτό ήταν γιατί το 1921, ο Thomas J. Walsh είχε οδηγήσει την μάχη στις γερουσιαστικές ακροάσεις παράνομων δραστηριοτήτων του Υπουργείο Δικαιοσύνης. Κατά την διάρκεια των ακροάσεων αντιμετώπισε τον Palmer και τον αναπληρωτή βουλευτή του Hoover με στοιχεία που δήλωναν πως είχαν διαπράξει ένα «όργιο τρόμου, βίας και εγκλημάτων εναντίων των αμερικανών πολιτών και των αλλοδαπών».
Ο Walsh παρέμεινε στην γερουσία ως ο αφοσιωμένος εχθρός του J. Edgar Hoover.
Ο Franklin Roosevelt κέρδισε τις εκλογές στις 8 Νοεμβρίου του 1932 και ανέλαβε καθήκοντα τον ερχόμενο Μάρτιο. Στις 15 Φεβρουαρίου του 1933, ένας χαμηλού επιπέδου Ιταλός τέκτονας ονόματι Giuseppe Zingara πυροβόλησε τον εκλεγμένο πρόεδρο Roosevelt. Ωστόσο, αστόχησε και κατέληξε να σκοτώσει τον Δήμαρχο του Σικάγο Anton Cermak.
Στις 26 Φεβρουαρίου, ο Franklin Roosevelt ανακοίνωσε το ραντεβού του με τον Γερουσιαστή Thomas J. Walsh ως τον Αμερικανό Γενικό Εισαγγελέα. Την 1η Μαρτίου, η New York Times ανέφερε την υπόσχεση του Walsh ότι «θα ανασυγκροτούσε το Υπουργείο Δικαιοσύνης όταν θα αναλάμβανε καθήκοντα, με σχεδόν ολοκληρωμένα νέο προσωπικό». Λέγεται ότι ο Walsh είχε ανακηρύξει ότι μία από τις πρώτες του πράξεις θα ήταν να διώξει τον J. Edgar Hoover. Ο Walsh, φυσικά, βρέθηκε νεκρός το επόμενο πρωινό, καθώς βρισκόταν σε ένα τραίνο με προορισμό την Washington για την ορκωμοσία του Roosevelt στις 4 Μαρτίου.
Ξεκινώντας τον Ιούλιο του 1933, μία ομάδα αξιωματούχων της Αμερικανικής Λεγεώνας πληρωμένοι από τους άντρες του J.P. Morgan, ζήτησαν από τον Στρατηγό των Σωμάτων Πεζικού Smedley Butler να ηγηθεί σε πραξικόπημα ενάντια στον Πρόεδρο Roosevelt. Οταν ο Στρατηγός Butler είχε συλλέξει αρκετές αποδείξεις, πήγε στον Edgar Hoover για να αναλάβει δράση. Ο Hoover αρνήθηκε να αναλάβει οποιαδήποτε δράση δηλώνοντας πως δεν υπήρχαν αποδείξεις πως ένα ομοσπονδιακό ποινικό θέσπισμα είχε παραβιαστεί. Ο Στρατηγός Butler δεν είχε άλλη επιλογή από το να μεταδώσει το πραξικόπημα στον αμερικανικό λαό ώστε να σαμποτάρει αυτό το φασιστικό πραξικόπημα.
Ο Franklin Roosevelt είχε πλήρη γνώση ότι η αυξανόμενη δύναμη του Ομοσπονδιακού Γραφείου ήταν μία τρομερή απειλή και είχε πολύ σύντομα γίνει μία αποκρουστική αντίπαλη δύναμη για την εξουσία του προέδρου. Γι’ αυτόν τον λόγο ο Franklin Roosevelt πήρε την απόφαση να συγκεντρώσει τις αμερικανικές πληροφορίες κάτω από τον δικό του έλεγχο, που επρόκειτο να δημιουργηθεί και να κατευθυνθεί από τον Colonel Donovan υπό το νέο Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών (Office of Strategic Services – OSS).
Δεν ήταν μυστικό ότι ο Colonel Donovan και ο J. Edgar Hoover ήταν απολύτως ενάντια ο ένας με τον άλλον. Στην πραγματικότητα, ο Donovan ήταν στην πιο μισητή λίστα ανθρώπων του Hoover μαζί με τον Martin Luther King, τον Eleanor Roosevelt και τον Robert Kennedy.
Ο Franklin Roosevelt πέθανε στις 12 Απριλίου του 1945.
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος είχε επίσημα τελειώσει στις 2 Σεπτεμβρίου του 1945. Το Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών θα διαλυόταν 3 βδομάδες αργότερα στις 20 Σεπτεμβρίου του 1945. Η CIA είχε «επίσημα» δημιουργηθεί 2 χρόνια αργότερα και «καθαρίστηκε» από τους πατριώτες του Franklin D. Roosevelt. Ο Donovan αγωνίστηκε για την ηγεσία της CIA και απορρίφθηκε. Αντ’ αυτού ο Truman του ανέθεσε να είναι επικεφαλής σε μία επιτροπή που μελετά τα τμήματα πυροσβεστικής ολόκληρης της χώρας.
Συνεχίζοντας, το FBI συνέχισε το «κυνήγι μαγισσών» μέσω των Επιτροπών του Κογκρέσου, του Προέδρου Truman, του Γερουσιαστή Joseph R. McCarthy και του νεαρού Βουλευτή από την California Richard M. Nixon.
Στις 22 Νοεμβρίου του 1963, ο Πρόεδρος Kennedy δολοφονήθηκε άγρια στους δρόμους του Dallas, Texas στο φως της ημέρας.
Στις 29 Νοεμβρίου του 1963 η επιτροπή Warren ιδρύθηκε από τον Πρόεδρο Lyndon B. Johnson μέσω εκτελεστικού διατάγματος, ώστε να διερευνηθεί η δολοφονία του Αμερικανού Προέδρου John F. Kennedy.
Ο μεγάλος σε ηλικία βουλευτής Hale Boggs της Louisiana (σύμμαχος του Roosevelt) ήταν μέλος της Επιτροπής Warren. Ο Boggs ενοχλήθηκε όλο και περισσότερο από την έλλειψη διαφάνειας και αυστηρότητας που παρουσιαζόταν από την Επιτροπή και πείστηκε ότι πολλά από τα έγγραφα που χρησιμοποιήθηκαν για να ενοχοποιήσουν τον Oswald ήταν στην πραγματικότητα πλαστογραφημένα.
Το 1965, ο Boggs είπε στον περιφερειακό εισαγγελέα (DA) της Νέας Ορλεάνης Jim Garrison, ότι ο Oswald δεν μπορούσε να είναι αυτός που σκότωσε τον Kennedy. O Boggs ήταν αυτός που ενθάρρυνε τον Garrison να ξεκινήσει την μοναδική δίωξη επιβολής του νόμου την μέρα που δολοφονήθηκε ο Πρόεδρος.
Ο Nixon ορκίστηκε ως Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών στις 20 Ιανουαρίου του 1969. Ο Hale Boggs αμέσως μετά κάλεσε τον Γενικό Εισαγγελέα του Nixon, John Mitchell για να του πει να απολύσει τον J. Edgar Hoover.
Δεν πέρασε καιρός από τότε που το ιδιωτικό αεροπλάνο που μετέφερε τον Hale Boggs εξαφανίστηκε χωρίς κανένα ίχνος.
Ο Jim Garrison ήταν ο περιφερειακός εισαγγελέας της Νέας Ορλεάνης από το 1962 έως το 1973 και ήταν ο μόνος που δημιούργησε μία δίκη που αφορούσε την εκτέλεση του Kennedy. Στο βιβλίο του Jim Garrison «Στα ίχνη των δολοφόνων» (On the Trail of the Assassins), ο J. Edgar Hoover πολλές φορές φαίνεται να καθυστερεί ή να τερματίζει τις έρευνες για την δολοφονία του JFK. Πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά τις αποδείξεις που συλλέχθηκαν από το αστυνομικό τμήμα του Dallas, όπως το νιτρικό τεστ που δόθηκε στον Oswald και το οποίο τον αθώωνε, αποδείκνυε ότι ποτέ δεν πυροβόλησε στις 22 Νοεμβρίου του 1963. Ωστόσο, για λόγους που είναι γνωστοί μόνο στην κυβέρνηση και στους ερευνητές της, αυτό το γεγονός έμεινε κρυφό για 10 μήνες. Είχε επιτέλους αποκαλυφθεί ότι στην αναφορά της Επιτροπής Warren για κάποιον ανεξήγητο λόγο δεν είχε αλλάξει η γνώμη ότι ο Oswald είχε πυροβολήσει τον Kennedy.
Ενα άλλο ιδιαίτερα καταστροφικό συμβάν αφορούσε το φιλμ Zapruder που ήταν στην κατοχή του FBI και από το οποίο είχαν στείλει ένα «αντίγραφο» στην Επιτροπή Warren για την δική τους έρευνα. Αυτό το φιλμ ήταν ένα σημαντικό κομμάτι των αποδεικτικών στοιχείων που χρησιμοποιήθηκε για να υποστηρίξει «την θεωρία της μαγικής σφαίρας» και παρουσίασε την κατεύθυνση της βολής που ερχόταν από πίσω και συνεπώς επιβεβαίωνε πως η τοποθεσία του Oswald ήταν αρκετά καλή για μία τέτοια βολή.
Κατά την διάρκεια της δίκης του Garrison για την δολοφονία του Kennedy (1967 – 1969) κλήτευσε το φιλμ Zapruder γιατί για κάποιον περίεργο λόγο βρίσκονταν κλειδωμένο σε κάποιο θησαυροφυλάκιο που άνηκε στο περιοδικό Life. Αυτή ήταν η πρώτη φορά σε περισσότερα από 5 χρόνια που το φιλμ Zapruder βγήκε στην δημοσιότητα. Αποδεικνύεται λοιπόν, ότι το αντίγραφο του FBI είχε σταλθεί στην Επιτροπή Warren που είχε μία επικριτική διανοητική διάθεση που αντιστράφηκε για να δημιουργήσει μία ψευδή εντύπωση ότι η βολή ήταν από πίσω.
Οταν ο Garrison πήρε ένα αντίγραφο του αρχικού φιλμ είχε ανακαλυφθεί ότι η βολή στο κεφάλι είχε έρθει τελικά από μπροστά. Στην πραγματικότητα, αυτό που έδειξε ολόκληρο το φιλμ ήταν ότι ο Πρόεδρος είχε πυροβοληθεί από πολλαπλές γωνίες, που σήμαινε ότι υπήρχαν παραπάνω από ένας εκτελεστές.
Σήμερα υπάρχουν αυτοί που συνεχίζουν την προσπάθεια να κηλιδώσουν το έργο του Jim Garrison για το έγκλημα που προκάλεσε την παράλογη εκδοχή της Επιτροπής Warren. Ωστόσο, όποιος ασχοληθεί με το να διαβάσει την έκθεση της επιτροπής Warren, θα ανακαλύψει σύντομα το χάος των αντιφάσεων, της πλάνης και της απόλυτης σκευωρίας. Δεν είναι μόνο μία παράλογη απάτη, αλλά μία πλήρη συνενοχή σε μία από τις πιο επονείδιστες συγκαλύψεις στην ιστορία της Αμερικής.
Πότε ο αμερικανικός λαός θα συνειδητοποιήσει ότι η μεγαλύτερη απειλή της αμερικανικής ελευθερίας δεν είναι έξω από αυτήν, αλλά βρίσκεται μέσα από τα ίδια της τα τείχη, όπου εμφανώς αυτή η απειλή υπάρχει τα τελευταία 112 χρόνια.
@Cynthia Chung /strategic-culture
@Μετάφραση σε διασκευή terrapapers
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου