Ο ποταμός Ερασίνος στην Βραυρώνα εγκιβωτίζεται σε συρματοκιβώτια και τσιμέντο. Άλλος ένα υγρότοπος που καταστρέφεται. Άλλο ένα περιβαλλοντικό έγκλημα που περνάει απαρατήρητο στο ευρύ κοινό.
Για πολλούς είναι απλά ένας βάλτος, για άλλους είναι εστία κινδύνου πλημμυρών. Για εκατοντάδες όμως είδη υδρόβιας πανίδας, ορνιθοπανίδας και μικρών θηλαστικών είναι το καταφύγιό τους… είναι η ζωή τους. Για εμάς τους υπόλοιπους είναι ένας από τους τελευταίους υδρόβιους οικότοπους της Αττικής. Είναι ένας υπέροχος ρυθμιστής του τοπικού μικροκλίματος. Είναι ένας σημαντικός σύμμαχος κατά της διάβρωσης της ακτογραμμής, ένας φανταστικός τροφοδότης του θαλάσσιου βυθού, της θαλάσσιας χλωρίδας και πανίδας. Είναι ένα καταπληκτικό σφουγγάρι της φύσης που κατακρατεί υπερπολύτιμο γλυκό νερό και προστατεύει τον υδροφόρο ορίζοντα από την υφαλμύρωση σε έναν κόσμο που όλο και περισσότερο υποφέρει από λειψυδρία, σε έναν κόσμο που σκοτώνει και σκοτώνεται για την πρόσβαση σε λίγο γλυκό νερό.
Η τσιμεντοποίηση ρεμάτων και ποταμών δεν είναι αποδεκτή μέθοδος διαχείρισης των πλημμυρικών κινδύνων. Καταστρέφει, δεν προστατεύει. Όμως εδώ μιλάμε για εργολαβίες με μπετά και τα λεφτά είναι πολλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου