Χωμένη μέσα στο όρος Καλλιχίτσα και με θέα προς τον κάμπο του Λεσινίου, αλλά και το Ιόνιο πέλαγος, δεσπόζει η Παναγία Φανερωμένη ή Παναγία του Βάλτου.
Σύμφωνα με την παράδοση στην απόκρημνη πλαγιά μέσα στη σπηλιά που είναι χτισμένο το πανέμορφο αυτό εκκλησάκι, βρέθηκε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, ενώ από το μοναδικό σταλακτίτη της σπηλιάς στάζει το δάκρυ της Παναγίας.
Η Παναγία Φανερωμένη γιορτάζει στις 20 Ιουνίου, όπου πλήθος πιστών συρρέουν με ευλάβεια και επισημότητα στο ιστορικό μοναστήρι ευλάβεια για ιερό προσκύνημα.
Η Παναγία του Βάλτου
(Παναγία Φανερωμένη)
…..Kι ανάμεσα στις σχισμές του βουνού, κοντά σε δυό θεόρατες σπηλιές, άσπριζε τοίχος ανθρώπινος, με το καμπαναριό ψηλά, και με την καφετιά δίφυλλη πόρτα της Παναγιάς!… Mοναδική εκκλησία χτισμένη σε σπηλιά κ’ η Aγία Tράπεζά της μέσα σε υγρή κόχη, φωτίζεται απόκοσμα από τις χαραμάδες των βράχων, και πίσω της, ακόμη βαθύτερη σπηλιά, χώνεται στον κόκκινο γρανίτη και περπατάει φιδωτά στα σπλάχνα του… για να φέρει, από θέλημα υπεράνθρωπο, τον ελεύθερο αέρα στους σκλαβωμένους Tιτάνες!…
Eκεί μέσα, στα σπλάχνα της γης, βρέθηκε η όμορφη εικόνα της Παναγιάς, από τσοπάνους του Θεού που κάποτε σε χρόνια πονηρά κρύβονταν αυτού και κούρνιαζαν για να γλυτώσουν την αλλοπιστία των Οθωμανών. K’ έλεγαν οι παλιοί του τόπου μας, μέχρι να φανερωθεί η Παναγιά, κάθε Δεκαπενταύγουστο ένας στοιχειωμένος ταύρος έβγαινε στην είσοδο της σπηλιάς και ξεσήκωνε τους ξωμάχους με το μούγκρισμά του…
απόσπασμα από το βιβλίο του Οδυσσέα Ζούλα
“Ιστορίες από τον Αστακό”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου